Imágenes de páginas
PDF
EPUB

II. kal. Jvlias anno dominice incarnationis DCCCC.LXXIIII, indictione II., anno domni Ottonis regni XIII., imperii VII. Actum Dribure. Cod. 189, f. 19. kön. Reichsarchiv zu München; ebend. 238 f. 104' und 191 f. 83' und 106; Meichelbeck I./1, 180; Resch: Ann. Sabion. II. 533; Mon. boica XXXL./1, 220; Zahn, Codex Frisingensis I:, 36–37, Nr. 37.

9.

Freising.

973, 23. November, Heiligenstadt 1) K. Otto II. schenkt auf Fürbitte seiner Gemalin Theophanu und der seines Neffen des Herzogs von Baiern-Kärnten dem Bischof Abraham und seiner Kirche von Freising einen Teil der kaiserlichen Güter in dem Gebiete, welches im Volksmunde (vulgari vocabulo) Chreina heisst u. z. in der Mark und Grafschaft des Grafen Popo gelegen ist: von den Quellen des Sabnizabaches (Safniz, Žabnica) nach Westen über die Berge bis Bocsana (Pečana 2) bis zu Quellen des Cotablabaches (Hotaveljšica), von da hinab zur Mündung in die Zoura (Zaier, Sora,) dann über diesen Fluss hinüber auf den Kamm der daranliegenden Höhen nach Osten bis zur Burg Bosisen, an den Stresoubrod 3) bis zur Krainerstrasse, diese aufwärts so dass alle östlich derselben gelegenen Gebiete „Primet" und „Szovrska Dubravua“ (Sorška dobrava) hinzugehören, und das zwischen Primet und Vuizilinesteti) gelegene Gebiet geteilt werde bis

endlich zum Sabnizflusse zurück.

C. In nomine sanctae et indiuiduae trinitatis. Otto diuina fauente clementia imperator augustus. Nouerit igitur omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet et futurorum industria, qaliter (!) nos dignis et admodum honestis petitionibus dilectissimae coniugis nostrae Theophanu nec non cari nepotis nostri Baioariorum ducis Heinrici suppliciter obsequendo rogati venerabili et totius religionis uiro Abrahae sanctae Frisingensis aecclesiae praesuli nostrae familiaritati digne adiuncto quandam nostrae proprietatis partem in re1) Datum nach Stumpf: Reichskanzler II. 2, 56, Nr. 613. 2) Vrgl. Dimitz Gesch. Krains I, 155, 9) Stražovbrod? nach Schönleben Ladja a. d. Zaier unweit Görtschach. 4) Vuizilinesteti, möglich die slavische Bezeichnung von Eisen = železo bez. v Železniki verbunden mit dem deutschen Steti Eisenstätte also vermutlich Eisnern. Die Vermutung ist um so gerechtfertigter, als die Urbarbücher Freisings in dieser Gegend noch über Eisnern hinausliegende Gebiete aufweisen.

--

gione vulgari vocabulo Chreine et in marcha et in comitatu Paponis comitis sitam, id est ubi riuvlus Sabniza originem producere incipit, deinde statim occidentem uersus cacumina montium siluasque interiacentes usque ad Bocsanam et sic ad fines earundem alpium, deinde ubi riuvlus Cotabla originem sumit, usque ad hunc locum ubi hostium in Zoura fluuium mittit, sicque trans Zouram usque ad summitatem ipsius montis Zourae adiacentis qui extenditur orientem uersus, et ita per eundem montem perque conualles usque ad castrum quod vulgo Bosisen uocatur et sic deorsum de ripa quantum extenditur unius iugeri longitudo usque ad uadum quem vulgo Stresoubrod uocant, ibique ultra eundem fluuium occidentem uersus usque in uiam quae uocatur uia Chreinariorum et sursum per eandem uiam quicquid campi in australi eiusdem uiae parte iacet, ita ut Primet territorium et siluvla quae Szovrska Dubravua (dicitur), sub eadem comprehensione teneatur et spatium quod iacet inter Primet et Vuizilinesteti, per medium diuidatur et sic usque in praefatum riuvlum Sabniza, nostra imperiali donauimus potentia in proprium et perpetuum vsum concesssimus firmiterque cum terris cultis et incultis, pratis, pascuis, siluis, aedificiis, aquis aquarumue decursibus ipsoque iam dictu foresto, uenationibus, piscationibus, molendinis mobilibus et inmobilibus, uiis et inuiis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis et cum omnibus iure legaliterque ad haec pertinentibus. Praecipimus etiam et nouiter constituimus eisdem in locis bannum nostrum a riuulo Sabniza uersus occidentem usque ad finem Bosanga et inde usque ad iam dictum riuvlum Chotabla, indeque usque in Zovra fluuium et quicquid intra haec eadem prefata undique secus comprehensum uidetur loca, et regio imperatorioque more iubemus eo tenore, ut siquis quarumlibet personarum in quibuslibet iam dictis siluularum uel forestorum locis cuiuslibet generis feras canibus uel qualicumque modo compraehenderit, bannum huiusmodi culpa nostro debitum fisco (i)psi episcopo dubietate postposita, si hoc absque eius fecerit licentia, dominica aestimatione persoluat. Haec uero et caetera iam dicta tali consistant ratione, ut ipse iam dictus episcopus libero deinceps perfruatur arbitrio haec omnia tenendi, dandi, uendendi commutandi seu quicquid inde uoluerit faciendi. Et ut haec nostrae largitionis auctoritas firmior stabiliorque cunctis sanctae dei ecclesiae filiis perpetim credatur, hanc cartam inscribi iussimus anuloque nostro signatam manu propria subtus eam

firmauimus. Praecipimus etiam ut nullus comes uel iudex siue decanus neque aliqua persona ius habeat se intromittendi absque licentia episcopi aut eius cuicumque ipse commendauit.

Signum domni Ottonis imperatoris (M.) augusti.

Uuiligisus cancellarius uice Ruodberti archicappellani subscripsi. Data VIIII. kalendris Decembris anno incarnationis domini DCCCCLXXIIII., indictione II., anno regni domni Ottonis XIII., imperii VII., Actum Heiligenstat amen.

Orig., Pgt, mit mehrfachen kleinen Lücken an den Bugecken; aufgedr. Sigel bis auf geringen Rest abgefallen, im kön. Reichsarchiv zu München; ebend. Codd. 189, f. 22, 191 f. 85 und 238, f. 105; Meichelbeck I./1, 180; Monum. boica XXVIII./2. 210; Zahn Cod. dipl. Fris. I, 38-39, Nr. 38.

10. Freising.

989, 1. Oktober, Frankfurt. Kaiser Otto III. bestätiget auf Fürbitte seiner Mutter Theophanu und seines Neffen, Herzogs Heinrich von Kärnten, dem Bistum Freising die Schenkung vom J. 973, 23. Nov. 1) welche sein Vater Otto II. aus seinem kaiserlichen Besitze in der Region, welche im Volksmunde (uulgari uocabulo) Chreine heisst und in der Mark des Herzog Heinrichs und in der Grafschaft des Grafen Waltilo gelegen ist, geschenkt hatte.

In nomine sancte et indiuidue trinitatis Otto diuina fauente clementia rex. Nouerit igitur omnium fidelium nostrorum presentium scilicet et futurorum industria, qualiter nos dignis et admodum honestis peticionibus dilecte matris nostre Theophanu, necnon cari nepotis nostri Karentinorum ducis Heinrici suppliciter rogati uenerabili uiro Abrahe sancte Frisingensis ecclesie presuli nostre familiaritati digne adiuncto quandam nostrae proprietatis partem in regione. uulgari uocabulo Chreine et in marcha ducis Heinrici et in comitatu Waltilonis comitis sitam, inde ubi riuulus Sabniza2) originem producere incipit, deinde statim occidentem uersus cacumina montium siluasque interiacentes usque ad 3) Bosanam et sic ad fines earundem alpium, deinde ubi riuulus Cotabla originem sumit usque ad hunc

1) cf. Urk. Nr. 9, die ihrem Wortlaute nach hier soweit es die Grenzen angeht ganz genau wiederholt wird.) I Cod 238 Sabiniza; 3) Ebend. fehlt ad;

locum ubi hostium in Zoura fluuium mittit, sicque trans Zouram usque ad summitatem ipsius montis Zoure adiacentis qui extenditur orientem uersus, et ita per eundem montem perque ualles usque ad castrum quod uulgo Bosisen uocat(ur) statimque de eodem castro usque in riuulum qui uocatur Gostehe et cacumina montium ad Zouram respicientia perindeque ubi prefatus riuulus australi parte decurrens hostium uadit in Zouram ac sic tractim dum Zoura hostium facit in Zauam ac quicquid inde locorum inter illas proprietates duas situm est, Abrahę uidelicet episcopi ac Vuernhardi 1) comitis, excepta proprietate Pribizlauui, nostra regali traditione sibi donata hoc totum nobis pertinens Abrahe episcopo in proprietatem donare curauimus a iuncta ripa Zourae quantum extenditur unius iugeri longitudo, usque ad uadum quod uulgo Stresoubrod uocant, ibique ultra eundem fluuium occidentem uersus usque in uiam que uocatur uia Chreinariorum et sursum per eandem uiam quicquid campi in australi eiusdem uię parte iacet, ita ut Primet territorium et siluula que Zourska Dobrauua (dicitur) sub eadem comprehensione teneatur, et spatium quod iacet inter Primet et Uvizilinesteti, per medium diuidatur et sic usque in prefatum riuulum Sabniza, nostra regali potentia in proprium usum concessimus firmiterque donauimus cum terris cultis et incultis, pratis, pascuis, siluis, edificiis, aquis aquarumve decursibus ipsoque iam dicto foresto, uenationibus, piscationibus, molendinis, mobilibus et inmobilibus, uiis et inuiis, exitibus et reditibus, quesitis et inquirendis et cum omnibus iure legaliterque ad hec pertinentibus. Precipimus etiam et nouiter constituimus eisdem locis bannum nostrum a riuulo Sabniza uersus occidentem usque ad finem Bosanga et inde usque ad iam dictum riuulum Chotabla indeque usque in Zoura fluuium et quicquid inter hec eadem prefata undeque secus comprehensum uidetur loca et regio imperatorioque more iubemus eo tenore, ut siquis quarumlibet personarum in quibuslibet iam dictis. siluularum uel forestorum locis cuiuslibet generis feras canibus uel qualicumque modo insequitur, bannum huiusmodi culpa nostro debitum fisco ipsi episcopo omni dubietate postposita, si hoc absque eius fecerit licentia, dominica estimatione persoluat. Hec vero et cetera iam dicti tali consta(n)t 2) ratione ut ipse iam dictus episcopus libero deinceps perfruatur arbitrio hec omnia tenendi, dandi, uenmunere exaltare dignaremur. Cujus dignis petitionibus aures nostre 1) Im Cod. steht Werhardi; 4) Die Codd. constat; consistant?

dendi, commutandi seu quicquid inde uoluerit faciendi. Et ut hec nostre largitionis auctoritas firmior stabiliorque cunctis sancte dei ecclesie 1) filiis perpetim credatur, hanc cartam inscribi iussimus anuloque nostro signatam manu propria subtus eam firmauimus. Precipimus etiam ut nullus comes nec iudex siue decanus neque aliqua persona ius habeat se intromittendi absque licentia episcopi aut eius cuicumque ipse commendauerit. Signum domni Ottonis gloriosissimi regis (M.) Hildibaldus episcopus et cancellarius uice Vuilligisi archiepiscopi recognoui.

Data kal. Octobris anno dominice incarnationis DCCCCLXXXVIIII. indictione II., anno autem tercii Ottonis regni VI. Actum Franconofurt feliciter amen.

Cod. 189, f. 38', kön. Reichsarchiv zu München; ebend. auch Codd. 238, f. 104' und 191, f. 118; Meichelbeck I/1 185; Mon. boica XXXI/1. 247; Zahn Cod. dipl. Fris. I., 43-45, Nr. 43.

11. Aquileia.

1001, 28. April, Ravenna. Kaiser Otto III. schenkt dem Patriarchen Johann und der Kirche von Aquileia die Hälfte des Schlosses von Salkano und die Hälfte einer villa (Gut), welche in slavischer Sprache Goriza genannt wird, mit den zwischen Isonzo, Wippach und Ortona 2) gelegenen Oertern, die von dem Alpenjoche begrenzt sind. Bestätigt ihm

den bisherigen Besitz und sichert ihm auch den Mattenzins.

In nomine sancte et individue trinitatis.

Otto dei gratia tertius Romanorum imperator augustus.

„Si ecclesias Dei restaurare rectoresque earundem nostro munere sublimare studuerimus, id ad statum nostri imperii nec non ad eterne vite sublimentum proficere non ambigimus. Quocirca notum sit omnibus sancte Dei ecclesie nostrisque fidelibus presentibus et futuris, Ottonem illustrem nostrum ducem nostrumque dilectum humiliter nostram exorasse clementiam, quatenus pro Dei amore nostreque anime remedio sanctam Aquilegiensem ecclesiam rectoremque illius, Johannem scilicet venerabilem patriarcham nostre largitionis 1) Ecclesie fehlt; 2) Nach der Annahme von de Rubeis und Czörnig:

Duino.

[ocr errors]
« AnteriorContinuar »