sionis tradidimus scribendam Georgio diacono, et notario de civitate Justinopolis. Acta vero Rivoalto. Signum manus d. Uuintheris marchionis, qui hoc fieri rogavit. Ego Firminus episcopus manu mea scripsi. Signum manus Rocioni de civitate Polla ad omnia consentientis. Ego Andebertus locopositus de civitate Justinopolis consentient. Signum Dominici locopositi de Trieste consentientis. Signum Joannis filii Olivi de Trieste. Signum manus Andaradi Scavini filii Dominici Pepolo de Trieste. Signum manus Venerii de Augusto de castro Piriano consent. Signum manus Andreadi fratris d. Jo. episcopi consentientis. Signum manus Lamberti, cui cognomentum Populino, consent. Ego Gregorius diaconus, et notarius de civitate Justinopoli ex jussione Uuintherii marchionis hanc repromissionis cartam scripsi, complevi, atque firmavi. De civitate Pole juret Roncius, Martinus, Leo filius Passivo, et Jo. Basiliacus: de Parentio Leo de Vvalte ramo, Dominicus de Jurentino, Odelricus, Theodorus tribunus. De Civitate nova Leonianus, et Jo. cognatus Formino episcopus. De Pirano Felix Scavinus, Andreas Jussulago, Christus Ansaldus. De civitate Capras Andibertus locopositus, Andreas Aquabrolus, Dominicus de Anastasia, Petrus de Zanane. De Mugula Venerius Bozolinus, de Oliva, Antius. De Tergeste Dominicus locopositus filius Senadri, Andreas filius Dominici Pepoli, Jo. de Oliuo, Resicherius. Codex Classis X-CLXXXI a carte 50. Bibliot. Marciana in Venedig (aus dem Bernhard Trevisaner Codex); Ughelli Italia sacra V. 229-231. 960, 14. Juni, Rivoalto in Venedig. Der Doge von Venedig, Peter Candiano, und Bonus, Patriarch von Grado, im Verein mit mehreren Bischöfen und Angesehenen beschliessen und verkündigen das Verbot des Sclavenhandels im Umkreis ihrer Länder und treffen auch noch andere auf den Verkehr zwischen Deutschland, Italien und Griechenland diesbezügliche Vereinbarungen. In nomine Domini etc. Imperante d. Romano gloriosissimo imperatore, anno autem imperii ejus anno, 1) quartodecimo mense junio, indictione tertia, Rivoalto in curte Palatii. Cum precedentibus temporibus in hac nostra provincia mancipiorum captivitas fieret, et nostris ob hoc peccatum multe tribulationes fierent et nobis convenerunt, dominus Ursus Bonus dux una cum Joanne filio suo hanc malitiam diluerunt, et statuerunt ita ut nullus ex nobis mancipia venderet, sed ita gravis malignus et invidus hostis. . . . constitutio corrupta et transgressa est. Tunc quadam die residente nobis quidem Petro, Deo auxiliante Venetie duce, et d. Petro duce Candiano, una cum d. Bono egregioque patriarcha, et cum venerabilibus episcopis et primatibus nostris in publico placito, definivimus, atque statuivimus hanc optimam constitutionem, que a predictis nostris antecessoribus facta est numquam aliquando corrumpatur, supradictus Bonus divino munere patriarcha cum ceteris episcopis hoc in conventum nostrum sancte Gradensis ecclesie per sacrorum canonum auctoritate reperimus, ut a quocumque homine, aut in captivitatem duxerit, ipse in captivitatem ire disponatur, unde pariter omnes statuentes statuimus, et firmiter confirmamus, ut nullus major, aut minor mancipia ad venundandum emere debeant, nec aliquis pretium ad suos emptores dare debeant propter mancipia comparanda, aut venundanda, quia gravissimum malum et sanctimoniis, quia Deus omnipotens misericordia plenus est et si emendaverimus dimittet nobis peccata nostra. Itemque promittimus, ut quicumque in manibus nostris nauclerium fuerit, nullo tenere debeat in navi suo levare mancipia, neque de Venetia, neque de Istria, neque de Dalmatia, neque de nullis aliis locis per nullum ingenium, nec etiam aliquis homo negotiare, vel Judeum in navi sua levare debeat; itemque statuentes statuimus, ut nullus Veneticus pecuniam suam ad quemlibet grecum hominem dare 1) sic. debeat, unde mancipia emat, et nullus Veneticus audeat ultra Pollam mancipia transportare, neque in terra Grecorum, neque nullis locis ea donare, excepto si acciderit, ut de sua captivitate se redimere debeat, aut pro tali causa unde guadagnum accrescat in patria, aut pro causa Palatii. Similiter autem statuentes statuimus, ut nullus Veneticus ad quemlibet Grecum hominem, vel de nostra (?) Beneventi, aut de aliis locis pretium tollere presumant propter mancipia, inde illuc portanda. Aliter autem hoc malum etiam inusitate vitium in nostra excrevit patria, quia nostri homines accipiebant epistolas ab hominibus in regno Italico et de Bajovaria similiter, et de Saxonia et de aliis partibus, et eas ad Constantinopolim ad Imperatorem deferebant, unde magna vituperatio erat in nobis, et in nostra patria, et disonorem in notras cartulas, quas ad Imperatorem pro salvatione nostre patrie consueveramus transmittere et ad magnam utilitatem erant recepte, et pro nihilo eas habebant. Nunc autem omnes pariter hoc malum emendare decrevimus, et statuentes statuimus, ut nullus Veneticus epistola de Longobardia, neque de Bajovaria, neque de Saxonia, neque de nullis aliis locis jam ultra Constantinopolim portare presumat, non ad Imperatorem, nec ad ullum alium grecum hominem, nisi tantum illas que consuetudo est de nostro Palatio. Si quis autem hanc nostram constitutionem corrumpere voluerit, aut in talibus supradictis factis se implicare presumpserit, supra quem culpa declarata fuerit, componat in Palatio nostro auri obrici libras quinque et qui non habuerit que componat amittat vitam, aut membra, et omnia sua in publico redigantur. Et insuper nos Bonus patriarcha cum nostris confratribus, et episcopis ita statuimus quia homo ille qui hoc fecerit, aut consensum faciendo prebuerit, excepta Palatii causa, erit anathematizatus, et alienus a corpore et sanguine Domini, et ab ingressu ecclesie separatus, nec non et cum impiissimo Juda traditore Domini nostri Jesu Christi eternum incendium concrematur, et suam numquam sit meritus adimplere voluntatem. Ego Petrus dux manu mea scripsi. Ego Bonus immeritus sancte Gradensis ecclesie patriarcha. Ego Petrus indignus episcopus S. Olivolensis ecclesie. Ego Joannes Torcellensis ecclesie episcopus. Ego Ursus Bragadino. Ego Stephanus Candiano. Ego Joannes Gradonicus. Signum ma nus Natalini Sgandarii. Ego Joannes Maurenus. Ego Aurius. Ego Petrus Bragadinus. Signum manus Chrisantis Mauroceni. Ego Ursus. Ego Stephanus Caloprino. Ego Petrus Gradi episEgo Laurentinus Calpinus. Signum manus Stephani filii Ego Joannes num manus Leonis Petrilongi. Ego Dominicus Petrolongus. Ego Petrus Badovarius. Ego Petrus Contarenus. Contarenus. Ego Dominicus Bragadinus. - - Ego Dominicus Cal tini Rampadelli, et Ioannis de Dulcio, Leonis Bonaldi, Dominici Menlisse, Leonis de Suragallo, et Lesgudarii, et Joanni Longo, Doridico Petri Gnassoni, Joannis Calbi, Fuschari Bonaldo, Dominici Terenduli, et Marini Cosparii, Vitalis Capelli, Petri Pigianici, Joannis Bastoni, Bono Bausdato, Georgio de Surogello, Joannacini Heliaclii, Joannis de Molino, Joannis de Dulio, Dominici Tarolessi, Leonis Gaudarij, Joannis Antolini, Petri Bastoni, qui hoc fieri rogaverunt. Ego Dominicus Casiolus. Ego Dominicus Gradonicus. Ego Dominicus Zapulo. Ego Marinus Barbaricus. Ego Stephanus Zapolo. Ego Dominicus presbiter, et cancellarius ex jussione domini Petri ducis senioris nostri complevi, et roboravi. Aus dem Trevisaner-Codex in der Bibliot. Marciana zu Venedig; Romanin Storia documentata di Venezia 1, 370 (Venedig 1853.) 8. Freising. 973,1) 30. Juni, Tribur. Kaiser Otto II. schenkt dem Bistum Freising Güter in Krain am Bache, welcher in der Sprache der Slaven (Slovenen) Sabniza (Žabnica) genannt wird, von dessen Ursprung an längs des Gebirgskamnes gegen Westen bis Selzach, wie auch die Alpe Bosanga (Pečana), von dort über die Zarz bis zum Berge Lubinek, diesen eingeschlossen, und weiter bis zum grossen Zaierfluss, die beiden Ufern der Zaier bis zur Mündung der Safniz in die Zaier und die Safniz aufwärts bis zur Quelle, mit den zwischen der Zaier und Safniz gelegenen Ortschaften: Safniz, Lonca (Lack), Susane 1) und Selzach, gelegen im Herzogtum des Herzogs Heinrichs von Baiern-Kärnten und in der Grafschaft des Grafen Popo, welche Carniola", vulgo Creina marcha genannt wird. C. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Otto diuina fauente = 1) Wegen der Datirung vergl. die nächste Urkunde. 2) Sucha Sauchen. Sušaně die von Sucha wie Goričaně, von Goriče = v Goričah wovon Görtschah entstanden ist. = clementia imperator augustvs. Nouerit omnium industria fidelium nostrorum tam presentium quam futurorum, qualiter per interuentum dilecte matris nostrę Adelheide et fidelis nostri uidelicet Heinrici ducis quasdam partes nostre proprietatis sitas in ducatu prefati ducis et in comitatu Poponis comitis quod Carniola uocatur et quod uulgo Creina marcha appellatur. Est enim in ipso comitatu riuulus paruus qui uocabulo Selauorum Sabniza nuncupatur, ab exitu ilius ubi oritur, statim cacumina uel sumitates montium occidentalem partem uersus usque ad Zelsah, et hoc ipsum territorium cum omnibus ad hoc pertinentibus, nec non et alpem Bosangam, deinde trans Zouriza usque ad montem Lubnic ipsumque montem usque ad maiorem amnem qui Zoura uocatur, utramque ripam illius amnis deorsum usque ad ostium pretitulati riuuli Sabniza indeque sursum ad caput uel exitum ipsius riuuli quicquid inter ipsa confluentia habuisse uideamur, loca sic nominata Sabniza, Lonca, Susane, iterumque Celsah uel qualicumque uocabulo uocantur, hoc totum in proprium cuidam nostro fideli nobisque satis percaro episcopo Abraham uocitato donauimus cum omnibus rebus iure legitime(que) ad pretitulata loca aspicientibus, cum curtilibus et edificiis, mancipiis utriusque sexus, si inibi nostri iuris inueniuntur, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, siluis, aquis aquarumque decursibvs, molendinis, piscationibus, uenationibus, uineis et uinetis, uiis et inuiis, exitibus et reditibus, quesitis et inquirendis, mobilibus et inmobilibus, hec omnia ut prescripsimus uolumus ut prefatus episcopus firmiter teneat sine obstaculo uel contradictione ulla. Insuper vero ubicunque in illa regione in foresto nostro siue in qualicunque loco pascua porcorum inuenta erunt, suis porcis inibi nutritis saginationem habeat. Et ut nullus comes uel dux seu ulla persona in aliquo se intromittat absque licentia uel iussione prefati episcopi Abrahẹ aut illius hominis cui episcopus hoc ad regendum commiserit. Et ut hec nostrę donationis auctoritas firmior stabiliorque permaneat, iussimus quoque hoc presens preceptum inde conscribi anulique nostri inpressione sigillari, per quod uolumus firmiterque iubemus quatenus prefatus episcopus liberum arbitrium habeat sibi tenendi, commutandi, tradendi uel quicquid sibi placuerit exinde faciendi, et ut uerius a posteris nostris in futurum credatur, manu nostra id ipsum subtus roborantes. Signum domni Ottonis (M.) inuictissimi imperatoris. Willigisvs cancellarius uice Rodberti archicancellarii recognoui. Data |