Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Actum anno domini MCCLXXXX septimo, in crastino purificationis beate Marie virginis.

Ital. Perg. An weißer Leinenlitze noch das letzte Siegel, das Reinbots von Klingenberg, stark beschädigt, rund, c. 52 mm., im linksgeneigten Schild ein halber Adler, auf dem linken Obereck der Topfhelm mit Schirmbrett; von der Umschrift nur wenige Buchstaben erhalten. Abdruck: ZGORh. 4, 353.

4968.

Abt Heinrich und Konvent von Isny urkunden über das Leibgeding und die Jahrzeitstiftungen des Notars Rudolf, Schreibers bei Herzog Otto von Kärnthen.

Isny 1297. Februar 4.

In nomine domini. Amen. Nos Hainricus permissione divina abbas et conventus monasterii de Isinina ordinis sancti Benedicti Constantiensis dyocesis tenore presentium profitemur universis presentibus et futuris declarantes, quod recepimus a Rudolfo filio magistri Waltheri Fabri de Isinina notario domini Ottonis ducis Karinthie comitis Tyrolensis quadraginta libras Constantiensium usualis et probate monete, quas in usus et utilitatem nostri monasterii convertimus renuntiantes exceptioni non numerate pecunie. Pro qua quidem pecunia promittimus dare ac solvere omni anno eidem Rudolfo pro tempore vite sue pensionis nomine de prediis nostris in Denchelshoven sibi ad hoc specialiter deputatis quatuor libras Constantiensium videlicet in festo sancti Jacobi libras duas et in festo sancti Martini libras duas. Post obitum vero ipsius Rudolfi dabimus sorori sue Gûte relicte quondam Bertholdi de Niderhoven de predictis quatuor libris tantum duas libras pro tempore vite sue, de residuis vero duabus libris in anniversario ipsius Rudolfi omni anno libram unam inter pauperes in pane distribuere tenebimur et libram unam dare conventui pro exequiis eius decenter, prout expedit excolendis in vigiliis missis et aliis, que in anniversariis fieri consueverunt. Post mortem vero dicte Güte, si frater eius Rudolfus ante defunctus fuerit, de ipsius duabus libris Constantiensium anniversarios dies ipsius Güte et Chunradi fratris eius iam defuncti prout de anniversario sepedicti Rudolfi dictum est debebimus in perpetuum celebrare, videlicet ut in utroque anniversario decem solidi Constantiensium in pane pauperibus erogentur et decem solidi in conventu pro excolendis exequiis expendantur. In quorum omnium testimonium et roboris firmitatem presentes literas dedimus scilicet abbatis et conventus sigillorum pendentium munimine roboratas.

Actum et datum in claustro Isinine, in presentia domini Hainrici militis de Rordorf, Chunradi Goeswini, H. Trubonis, Hainrici et Hainrici dictis Phender, Cün.

Trubonis, Cün. dicti Albharzecgge, Andrea filio scolastici, Lip. dicti Bosen, Hainr. et Cun. dictis Huber, Herm. et B. dictis Lellen, Hainr. et Cün. fratribus dictis Ropht"), Wernhero dicto Benolt, Hainrico Bitterlino, Hainrico scriptore dicto Longa Ora et aliis pluribus fide dignis, anno domini millesimo CCXCVII., pridie nonas Februarii, indictione X.

Neuere Abschrift nach dem verschollenen Original, an dem das Siegel des Abts von Isny hieng, bei den Schmidschen Kollektaneen im StA. Nr. 47.

a) Mit Abkürzungsstrich über op.

4969.

Alpirsbach 1297. Februar 5.

Ritter Renher von Reute (Rúti) verkauft für sich und alle seine Erben dem Kloster Alpirsbach Güter in Betzweiler und Vogelsberg (bona subscripta sita aput Betziswiler et aput Vogelsperg, que quidem bona colunt seu feodaliter possident Conradus dictus Crafto et frater suus Rudolfus dictus Fiurste de Betziswiler, Heinricus dictus Weheli, Bercht. filius dicti Weheli, Rudolfus filius dicte Hermannin, Bercht. dictus Üdech), Heinricus dictus Lehenman ac vidua dicta in dem Hove aput Vogelsperg cum omnibus suis attinentiis iuribus et appendiciis universis vendidi dictorum bonorum possessionem) um 33 Tübinger Münze, verspricht Gewährschaft und leistet die üblichen Verzichte.

tradidi

Testes dominus Otto et dominus Hugo de Rúti ac dominus de Welalingen monachi in Alperspach et Heinricus dictus Weheli de Betziswiler.

Siegler: Der Aussteller.

Datum et actum aput Alperspach, anno domini MCCLXXXX septimo, in die sancte Agathe virginis.

Kopb. des Kl. Alpirsbach aus dem 15. Jahrh., Bl. 510. Regest: Glatz, Alpirsbach 274.
a) Üdech mit Abkürzungsstrich über der zweiten Silbe.

4970.

Rom 1297. Februar 13.

Papst Bonifazius VIII. bestätigt dem Prior und Kapitel der Kirche zum hl. Grab von Jerusalem ausserhalb der Mauern von Speier auf Bitten das von dem Edlen Rudolf von Neuffen und seiner Gemahlin Elisabeth geschenkte Patronatrecht der Kirche in Güg

lingen (Gugelingen Warmaciensis diocesis), nachdem auch der Bischof von Worms seine Zustimmung dazu gegeben hat (prout in patentibus litteris inde confectis) plenius dicitur contineri).

Datum Rome apud sanctum Petrum, idus Februarii, pontificatus nostri anno tertio. Cum a nobis petitur.

Ital. Perg. An roten und gelben Seidefäden die Bleibulle. Auf dem Umschlag rechts F. R., links unter demselben Kostenvermerk, zwei wagrechte Striche nebeneinander, darüber ein Häckchen; oben in der Ecke rechts: N, zweimal durchstrichen. Auf der Rückseite oben in der Mitte auf einer Rasur von drei Zeilen zweier verschiedenen Hände: Ludewicus Palatiolen (einer der ausgetilgten Namen war: Thomas de Aquamunda), rechts, von unten nach oben die Adresse: Prioris et Capli. ecce sci sepulcri Spiren, darunter: VII R (mit Abkürzungszeichen) || II st'.

[ocr errors]

a) Die vier Worte auf Rasur.

4971.

Herzog Albert von Oesterreich befiehlt seinen Bürgern in Munderkingen von Belästigungen des Klosters Marchthal abzustehen, eignet diesem die von Albrecht von Steusslingen erworbenen 20 Morgen im Herzogenbuch und bestätigt ihm einige besondere Freiheiten.

Passau 1297. Februar 14.

Albertus dei gratia dux Austrie et Styrie, dominus Marchie et Portusnaonis, de Habspurg et de Chiburch comes lantgravius Alsacie universis presentium inspectoribus et auditoribus salutem et presentia credere bona fide. Cum insulsorum et ineptorum hominum incorrigibilitas, qui nec deum timent nec homines reverentur, se erigat super sortem iustorum, ut apponant iniquitatem super iniquitatem, ut de libro viventium deleantur, proinde equum est et salutare ut disciplina et virga furoris domini eorum malitia animadversione celeri prosequatur. Cum igitur cives nostri in Mundrechingen se elevent et glorientur in lesione et multiplicibus iniuriis monasterii de Marthello ordinis Premonstratensis Constantiensis dyocesis auferendo ei sua et precipue ligna et nemora sua succidendo et exhibendo se semper valde iniuriosos monasterio antedicto, licet nobis vel progenitoribus seu etiam heredibus nostris nullum ius competat in monasterio memorato neque sub aliqua iurisdictione vel comitatu aut dominio nostro connumeretur vel concludatur, ad petitionem predilecti nostri specialis reverendi in Christo H. dei gratia Constantiensis episcopi precipimus sub obtentu gratie nostre indigenis et civibus nostris in Mundrechingen predictis presentium per tenorem, ut a lesione dicti monasterii retrahant et cohibeant temerarias manus suas nec aliquod gravamen vel dampnum ipsi monasterio inferant quoquomodo, nichilominus forestariis et venatoribus nostris iniungendo et precipiendo

precise ne aliquam consuetudinem iniquam vel ius qualecumque sibi vendicent aut usurpent in rebus dicti monasterii intus et extra aliquatinus loco nostri. Quod si quisquam de hominibus loci predicti vel alibi nostre iurisdictioni subiacentibus quicquam huic instrumento et concessioni contrarium attemptaverit, liceat fratribus dicti monasterii qui pro tempore fuerint iuris civilis vel canonici desuper auxilium invocare. Preterea viginti iugerum agrorum, que Egylolfus de Stiusselingen in nemore quod vulgariter des herczogen bůch nuncupatur vendidit monasterio sepedicto, proprietatem donamus et confirmamus pure propter deum ipsi monasterio iugiter possidendam, districte omnibus nostris vasallis et prefectis iniungentes, ne predictum monasterium in aliquo perturbent, cum advocatia ipsius solummodo tam temporali quam spirituali iure subsit Constantiensi ecclesie pleno iure et nos dominum. H. episcopum Constantiensem predictum non solum in hoc set etiam in omnibus velimus iugiter honorare, hoc ex speciali gratia ad intercessionem eiusdem domini episcopi predicti superaddentes, ut homines utriusque sexus residentiam in dicto loco Mundrechingen ac in aliis locis nostris habentes omnia iura que diversis nominibus nuncupantur predicto monasterio debita non obstantibus aliquibus exemptionibus et libertatibus sine omni contradictione persolvant monasterio memorato. In huius rei testimonium presens instrumentum nostri sigilli munimine roboramus.

Datum Patavie, anno domini millesimo ducentesimo nonagesimo septimo, XVI. kalendas Martii, indictione decima.

Nach der Bestätigung des Herzogs Albert von Oesterreich von 1352 November 11 mit anhängendem Siegel. Das Vidimus ist ohne Zweifel echt, dagegen ist die vidimierte Urkunde, von der ein Original nicht erhalten ist, eine Fälschung. Sie gehört nach ihrer ganzen Anlage und Ausdrucksweise zusammen mit den andern gefälschten Königsurkunden Marchthals, besonders dem Privileg Heinrichs VI. von 1193 April 6 (Bd. 2, S. 286) und dem Rudolfs von 1275 Oktober 8 (Bd. 7, S. 393), übertrifft dieselben allerdings in stilistischer Unbeholfenheit. Die polternde Art der ersten Hälfte erinnert ferner an die gleichartige Urkunde Hugos von Tübingen von 1180 Juli 29 (Bd. 2, S. 208). Vermutlich besaß das Kloster von Albrecht eine Bestätigung des Kaufes des Walds Herzogenbuch (1296, Bd. 10, S. 427 f.), die in der obigen Fälschung aufgenommen ist und von der das Datum und das Siegel des ehemaligen Originals herrühren würde. Aber es scheint dabei insofern ein Irrtum vorzuliegen, als nach der Verkaufsurkunde von 1296 das Herzogenbuch und 20 Morgen, die hörent in Widelöches hof, vom Kloster erworben wurden, während hier nur das Eigentumsrecht der 20 Morgen übertragen wird; und doch ist aus dem Namen Herzogenbuch zu schliessen, daß auch der Wald ursprünglich österreichischer Besitz war. Als Anlass zur Anfertigung der Urkunde kann wohl nur ein Streit mit Munderkingen angenommen werden, von dem sonst in der Überlieferung nichts bekannt ist.

4972.

Hettingen 1297. Februar 241).

Graf Heinrich von Veringen und Wolfrat sein Sohn eignen (omne ius proprietatis dominii seu aliud quodcunque contulimus et conferimus) um ihres und ihrer Eltern Seelenheils willen dem Kloster Bebenhausen einen Hof oder Güter in Tigerfeld (in curia sive bonis sitis in Tygerveldt, que a nobis Bertholdus dictus Wertwein") civis in Veringen uxor eius et heredes eorum a nobis iure homagii quod vulgo dicitur manlehen, resignato nobis iure quod H. nobilis de Gundelfingen a nobis aut nostris predecessoribus vel parentibus in predictis bonis habere potuit, in feudum tenuit quamque curiam seu bona Sifridus de Tigerveldt filius quondam Sifridi nunc incolit). Siegler: Die Aussteller.

Actum et datum in Hetingen, presentibus testibus Petro videlicet milite de Hornstain cum sex servis nostris, C. de Munderchingen tunc ministro) in Hettingen, Petro filiastro) eiusdem, fratre Joanne de Constantia qui dictorum bonorum proprietatem recepit nomine monasterii sui, anno domini MCCXCVII., VI. idus kalendas) Martii, indictione decima.

Fehlerhafte Abschrift im Kopb. des Kl. Bebenhausen, sign. K, Bd. 2, Bl. 545 b. Der Hof wurde 1317 vom Kloster wieder verkauft und kam an Zwiefalten. Regest nach Gabelkhover: Hohenzoll. Mitth. 4, 12. 1) Oder März 10.

a) Vorlage Wertuern. b) Vorlage nro. c) Vorlage filiaster. d) so!

4973.

Ritter Burkhard von Tobel gibt ein Gut zem Ole als Zinslehen aus.

Ohne Ortsangabe. 1297. Februar 24.

Ich Burchart von Tobel ain ritter tûn kunt allen den die disen brief sehent ald horent lesen, daz Cunrat der Bok ain gût haisset zem Ôle hat von mir enpfangen ze rehtem zinslehen || im selber und allen sinen kinden, da von er mir vor genemtem Bur. und minen kinden git | allu jar an sant Martins tage fiunf schillinge pfenninge Costenzer munse ze zinse. Ist aber daz er Cünrat ald kain sin kint wirt fluhtik ald kumt uz der gnoschaft wider minem willen, so sol mier und minen kinden daz vor genemte gût zem Öle ledik sin. Dirre getat sint gezüge: der tegan von Ravensburg, herre Cunrat der schenke, herre Ül. der Wildeman ritter, Friderich der amman von Ravensburg, H. der Wiener, H. Musor, Cunrat Saetelli und

« AnteriorContinuar »