Imágenes de páginas
PDF
EPUB
[blocks in formation]

Bischof Heinrich von Speier entscheidet auf die Klage seiner Vasallen, der Ritter Friedrich und Heinrich und Konrad Mursel (dicto Mürsel) von Dahn (Dan), Gebrüder, welche die Vogtei über die einst dem Kloster Hirsau, jetzt dem Speirer Domstift gehörigen Güter in Weingarten in Anspruch nehmen, nach Anhörung von Dekan und Kapitel des Domstifts und dessen Zeugen, der Hirsauer Mönche Bertold Rufil (dicto Rufiln) und Friedrichs des Propsts ron Gültstein (Gilst), dass die gen. Güter frei und keiner Vogtei und andern Lasten unterworfen sind, worauf die von Dahn feierlich erklären, dass sie keinerlei Recht an diese Güter besitzen.

Acta sunt hec aput ecclesiam sancti Germani extra muros Spirenses, in vigilia beati Martini, die inquam et loco ad hoc specialiter prefixis et a partibus acceptatis, anno domini millesimo CCLXVIII., presentibus Hertnido decano, Bernhoho et Diethero sancti Germani et magistro Alberto de Dalheim sancti Widonis ecclesiarum canonicis Spirensium, fratre Anshelmo conmendatore domus de Heimbach hospitalis sancti Johannis Jerosolomitani, Antonio dapifero, Dieterico de Staffel et Diterico de Roden militibus. Ad evidentiam igitur predictorum robur et memoriam hoc instrumentum tam nostro quam predictorum F., H. et C. de Dan nostrorum vasallorum sigillis fecimus conmuniri.

Karlsruhe. Kopb. 264 (Liber oblig. Spir. II) fol. 205 a.

5669.

Bischof Eberhard von Konstanz beurkundet die Stiftung des Magisters Eberhard von Horb, wodurch er dem Stift St. Johann zu Konstanz einen Hof in Mötzingen mit den Kirchen in Mötzingen und Thumlingen zu Eigen macht.

Konstanz 1269. April 16.

E. dei gratia Constantiensis episcopus universis presens scriptum inspicientibus salutem in domino. Circa divini cultus zelo successos) ita dei clementia pios actus multiplicat, ut non solum voluntatem sed et interdum facultatem ipsis ad perficienda pietatis opera subministret. Sane dilectus noster magister Eber. de Horwe unus de fundatoribus et canonicis collegii ecclesie sancti Johannis Constantiensis divina inspirante gratia ea, que circa prefatam ecclesiam cum aliis pie et laudabiliter incoa

vit, ad uberiorem cogitans effectum perducere attendens iuxta dictum apostoli1): qui seminat in benedictionibus de benedictionibus et metet vitam eternam, ut pro temporalibus bona reciperet sempiterna, de bonis que idem Eber. una cum fratribus et sororibus suis, curia scilicet in villa Mezzingen prope Nagelt sita cum iure patronatus feudis et aliis omnibus eidem curie attinentibus et de monte sive districtu montis Tungelingen nec non advocatia et iure patronatus ecclesie Tungelingen, nostra interveniente auctoritate legittime comparavit, ita ordinavit de consensu speciali et expresso premissorum fratrum et sororum suarum et coniugum suarum ita disposuit et decrevit, quod proprietas eorundem bonorum ad ecclesiam sancti Johannis prefatam debebit perpetuo pertinere. Ipse vero magister E. fratres ac sorores sui filii seu filie nepotes ac neptes ipsorum usque in infinitum per lineam solummodo descendentem naturales simul et legitimi, quamdiu talium aliquis esset superstes, eadem bona pro annuo censu duorum solidorum Tuwingensium, cuiuscunque etatis sive condicionis sint, sine onere recipiendi eadem bona ab ecclesia prefata et etiam sine onere mortuariorum que vulgo velle dicuntur immo etiam sine omni onere preter onus census predicti prefate ecclesie sancti Johannis singulis annis in festo beati Johannis Baptiste persolvendi libere perpetuo possidebunt. Et si dicti possessores solutionem census prefati neglexerint etiam per quantumcunque tempus, non tamen propter hoc sunt de bonis huiusmodi expellendi vel circa bona ipsa aliquatenus molestandi, sed solummodo agi debebit contra ipsos possessores ad censum neglectum integraliter exigendum. Nomina autem fratrum predicti magistri E. sunt: H., Burchardus rector ecclesie in Tungelingen et Dietricus civis ville in Horwe, sororum etiam suarum nomina sunt Berchta uxor Volmari Grynarii civis ville prefate Horwe et Iudenta uxor Eber. dicti Durren de Witingen. Qualitercunque autem isti bona prefata post mortem dicti magistri Eber. vel etiam ipso vivente dummodo de assensu suo inter se divident, post mortem ipsorum ad nullam personam aliam quam ad illas que ab ipsis descenderunt vel adhuc descendent bona prehabita devolventur, ut verbi gratia cum iam Dietricus prefatus non nisi unam habeat filiam et Iudenta predicta similiter nisi unam, mortuis prefato magistro Eber. et fratribus seu sororibus ipsius prefate filie ipsis in bonis prefatis succedent, si alios vel filios vel filias vel nepotes vel neptes deinceps non habebunt. Altera autem illarum filiarum sine filiis nepotibus vel neptibus per lineam descendentem procreatis defuncta altera ipsi vel eius filii vel filie deinceps succedent, ita scilicet quod nullus alius quantacunque consanguinitate ipsi vicinus in bonis prefatis ipsis succedere debeat, nisi qui a prefatis fratribus et sororibus ipsius magistri Eber. descenderit. Hiis vero deficientibus bona prefata ad ecclesiam sancti Johannis predictam pleno iure libere devolvuntur. Voluit enim predictus magister E. et pie statuit, ut bona prefata perpetuo apud prefatas

[ocr errors]
[ocr errors]

personas permaneant, nisi devolvantur ad ipsam ecclesiam") sicut superius est expressum, nec ullo etiam alienationis gratuito vel non gratuito titulo ad alias personas etiam de consensu prepositi et capituli prefate ecclesie statuit predicta bona posse transferri. Sed si aliqua de personis prenotatis bona ipsa vel etiam partem bonorum ipsorum sine assensu . . prepositi et capituli premissorum fortassis sponte alienaverit, alienatione huiusmodi irrita habita bona ipsa pro parte taliter alienata ad ipsam ecclesiam devolvuntur. Et si forte persone prehabite per coactionem vel violentiam bonorum ipsorum possessionem amittent, ipsi.. prepositus et capitulum ad recuperanda bona prehabita laborabunt et ipsis recuperatis personis prefatis restituant modo prehabito possidenda. Nec debent etiam prepositus et capitulum prefati predictorum bonorum alienationi alicui consentire, quia si consenserint alicui alienationi vel forte si ad ipsos bona ipsa devolvi contigerit, ipsi ea alienaverint, ad ecclesiam nostram katedralem scilicet totum ius quod habebant dicti . . prepositus et capitulum in dictis bonis totaliter devolvetur. Hiis itaque totaliter pie ac iuste statutis assensum nostrum adhibentes et ipsa in nomine domini nostri Jesu Christi confirmantes in ipsorum firmum robur et indubitatum testimonium presentes litteras sigillo nostro et capituli sancti Johannis nec non prefati magistri Eber. fecimus consignari.

[ocr errors]
[ocr errors]

Datum Constantie, XVI. kalendas Maii, anno domini MCCLXIX., indictione XII. Fratres vero et sorores predicti magistri Eber. hiis sigillis sunt contenti in testimonium premissorum, quia propria non habebant.

Karlsruhe. Undatierte Kopie des Konstanzer Offizials auf Perg., zugleich mit Auftrag an den Kustos von St. Johann, Mag. H., die Angelegenheit zu untersuchen, d. d. VIII. kal. Sept., indictione IX. Dieser Kustos ist wohl Mag. Heinrich von St. Gallen 1313-1340. Vgl. Beyerle, Gesch. d. Chorstifts St. Johann 1, 1908, S. 421. Über die Urkunde ebenda S. 101 ff.

a) So!

b) Hier ist devolvantur wiederholt.

1) 2. Cor. 9, 6.

5670.

Meran 1269. Oktober 27.

Anno domini millesimo CCLXVIIII. beurkundet Graf Meinhard von Görz und Tirol, dass in seiner Gegenwart Ulrich genannt Müleich einen Hof des Klosters Weingarten über Tisens (curiam quandam super Tysens que ad cenobium de Wingarten ex iure dinoscitur pertinere) für sich und seine Erben dem Abt Hermann von Weingarten aufgelassen und von diesem für sich und seine Frau auf Lebenszeit gegen einen Jahreszins von 20 &

[ocr errors]

und 10 Schill. Veroneser auf Michaelis fällig, zurückerhalten hat. Wird dieser Zins nicht rechtzeitig bezahlt, oder der Hof vom Inhaber ganz oder teilweise veräussert, so soll er alsbald dem Kloster heimfallen.

Siegler: Der Aussteller.

Testes: Wolfelinus rector curie, Schreido burchravius, Ül. iuvenis de Ville, Ber.

et S. fratres eiusdem, Salomon, F. Zůcelo, F. de Altdorf.

Actum et datum in foro Meranensi, prescripto anno, in vigilia Simonis et Iude apostolorum.

Siegel abgegangen.

---

Ein Vidimus gleicher Art wie das in Bd. 6, S. 271 erwähnte (es fehlen unter den Zeugen Friedrich Züzel und Propst Heinrich von Lichtenstein) ließ Abt Hermann von Weingarten am 22. Okt. 1274 ausstellen. Darnach ist die Angabe Bd. 8, S. X zu berichtigen.

5671.

Abt Albert von Reichenau bestätigt nachträglich den Verkauf eines Guts in Ulm an das dortige Spital.

Reichenau 1269. Dezember 9.

Nos Albertus dei gratia abbas Augie Maioris notum facimus universis, quod cum. . dictus Riuscelman civis || de Ulma nobis pertinens proprietatem suam videlicet viginti septem iugera et curtim solventem annullatim septem solidos cum attinentiis suis in feno hospitalariis in Ulma contulerit nobis minime requisito, iidem hospitalarii recognoscentes huiusmodi contraditionem eis sine manu nostra factam carere) robore firmitatis a nobis humiliter petiverunt, quod dignaremur ipsam donationem nostro consensu adhibito confirmare, nos vero considerantes ipsorum petitionem existere non iniustam in collationem supra dictam de favore et consensu nostri capituli consentimus et ipsis hospitalariis predicta predia per manus nostras pro censu decem solidorum monete Ulmensis nobis singulis annis persolvendo conferimus perpetuo quiete seu pacifice possidenda, presentem cedulam sigillis nostri videlicet et nostri capituli roborantes in testimonium premissorum.

Datum Augie, anno domini MCCLXIX., V. idus Decembris, indictione XIII. Ulm. Orig.Perg. Siegel des Abts Albert und des Konvents von Reichenau, s. Bd. 9, S. 233.

a) In der Vorlage robore || carere, die Umstellung durch Zeichen gefordert.

5672.

Burg Ramsberg 1270. September 22.

Konrad genannt von Plochingen (Blochingen) schenkt zum Seelenheil seines Vaters weiland Ritter Ulrichs (Ül.) dem Kloster St. Blasien eine Hörige (intuitu divine remunerationis ac meritis seu servitiis Alberti sagittarii fidelibus exigentibus Palinam uxorem eiusdem Al. cum omni prole sua quam in presentiarum habet vel fuerit postmodum habitura do dono et trado proprietatis titulo perpetuo possi

dendam) und verzichtet auf alle Rechte an sie.

Siegler: Der Aussteller.

Actum in castro Ramesberg, proxima feria secunda ante festum Michahelis, anno domini MCCLXX., presentibus Eber. Birkario, Heinrico de Vinkental, Diethalmo de Nendingen, Ül. de Degenvelt et Ül. de Alchingen militibus, Marquardo de Waltorf, Al. Robario, Chůnrado de Nendingen.

St. Paul. Kopb. des Kl. St. Blasien, 14. Jahrh., auf Perg., S. 100. Der Ausstellungsort ist wohl Burg Ramsberg, Gem. Reichenbach, OA. Gmünd, von deren Existenz die Urkunde die erste Nachricht gäbe (in Widerspruch mit OA.-Beschr. Gmünd S. 418). Die Gegenwart des 4. und 5. Zeugen scheint nur so erklärbar. Dann war die Schenkung für die Propstei Nellingen bestimmt.

[ocr errors]

5673.

Friedrich genannt Müller von Zipplingen verkauft dem Spital zu Nördlingen seinen Hof

[blocks in formation]

In nomine domini. Amen. Ne labantur cum tempore, que fiunt in tempore, discretio prudentum || virorum solet facta sua litteris perennare. Noverint igitur universi presentis pagine inspectores, quod ego Fridericus de Zupplingen dictus Muller, bona deliberatione prehabita hospitali || in Nordelingen vendidi curiam meam sitam in Kirchhein pro viginti libris denariorum iure proprietatis quiete absolute libere ac sine contradictione qualibet perpetuo possidendam. Ut autem hec mea salubris venditio imposterum rata permaneat et penitus illibata, ipsi hospitali duo bona mea sita in Harthusen obligavi eo iure, quod vulgo dicitur statunge, presentes super ea conscriptas et munimine sigillorum, videlicet mei et civitatis Nordelingen, roboratas tribuens nichilominus in testimonium et munimen. Huius rei testes sunt: Hainricus dictus Glütscerbe, Marquardus dictus Rex, dominus Liutwinus, Sifri

« AnteriorContinuar »