Prilozi za poviest starih plemićkih porodica senjskih. PRIOBČIO FROF. MILE MAGDIĆ. Predano u sjednici razreda filologičko-historičkoga dne 14. srpnja 1883. I. Plemićke povelje nekojih starih senjskih porodica. Commissio propria domini regis. Nos Wladislaus dei gracia rex Hungarie et Bohemie etc. Memorie commendamus tenore presencium significantes, quibus expedit, vniuersis: Quod nos attentis et consideratis fidelitate et fidelibus seruicijs fidelis nostri circumspecti Mykse, filij Georgij Sywkowyth, consulis vicejudicis ciuitatis nostre Ragusiensis, Segnie commorantis, per eum sacre imprimis huius regni nostri Hungarie corone ac deinde maiestati nostre iuxta sue possibilitatis exigenciam exhibitis et impensis, eundem Myksa consequenterque Johannem, filium eiusdem, a rusticitatis et ignobilitatis statu, in quo hactenus extiterunt, tanquam ab ignobilibus parentibus natos ex gracia nostra speciali eximentes, duximus nobilitandos, immo nobilitamus et cetui verorum nobilium regni nostri Hungarie ac ciuitatis nostre Segniensis predicte aggregamus et annumeramus decernentes, vt a modo deinceps ijdem Myksa et Johannes filius suus ipsorumque heredes et posteritates vniuerse ab eis tanquam a nobili sanguine descendentes veri nobiles habeantur et reputentur. Et in signum huiusmodi nobilitacionis eorundem hec arma seu nobilitatis insignia, que in capite seu principio presencium litterarum nostrarum suis appropriatis coloribus arte pictoria figurata et distinctius expressata sunt, animo deliberato et ex certa nostre maiestatis sciencia ipsis ipsorumque heredibus et posteritatibus vniuersis imperpetuum contulimus annuentes et concedentes, vt ipsi dictique ipsorum heredes et posteritates vniuerse predicta arma seu nobilitatis insignia more aliorum nobilium regni nostri Hungarie ac dicte ciuitatis nostre Segniensis armis vtencium a modo in antea vbique in prelijs, hastiludijs, duellis, torneamentis ac alijs omnibus actibus et exercicijs nobilibus et militaribus necnon sigillis, anulis, velis, thentorijs, domibus, cortinis et generaliter in quarumlibet rerum et expedicionum generibus sub mere et sincere nobilitatis titulo ferre et gestare, omnibusque illis et singulis priuilegijs, gracijs, honoribus, libertatibus, quibus ceteri dicte ciuitatis nostre Segniensis nobiles armis vtentes, quomodolibet de consuetudine vel de jure vtuntur, frui et gaudere possint atque valeant. Suscipiant igitur hoc specialis nostre gracie antidotum et tanto ampliori erga regiam dignitatem ipsorum sollidetur amor et deuocio, quanto se maiore gracia et munificencia nostra regia preuentos esse conspexerint. In cuius rei memoriam firmitatemque perpetuam presentes litteras nostras secreto sigillo nostro, quo vt rex Hungarie vtimur, impendenti communitas prefato Mykse et Johanni Sywkowyth ipsorumque heredibus et posteritatibus vniuersis duximus concedendas. Datum Bude feria quarta proxima post festum beati Bartholomei apostoli, anno domini millesimo quadrigentesimo nonagesimo tercio, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. quarto, Bohemie vero vigesimo tercio. Sigillum pendens e sericeo filo rubri, cerulei et viridis coloris. II. Porodice Daničića. Nos Rudolphus secundus, dei gratia electus Romanorum imperator semper Augustus, ac Germaniae, Hungariae, Bohemiae, Dalmatiae, Croatiae, Sclavoniae etc. rex, archidux Austriae, dux Burgundiae etc. Memoriae commendamus tenore praesentium significantes, quibus expedit, universis: Quod nos cum ad nonnullorum fidelium nostrorum humillimam supplicationem nostrae propterea factam maiestati, tum vero attentis et consideratis fidelitate et fidelibus servitijs fidelis nostri Georgij Danicich, voevoda Segniensis, quae ipse sacrae primum regni nostri Hungariae coronae et deinde maiestati nostrae pro locorum et temporum varietate fideliter exhibuisse et impendisse ac imposterum quoque exhibere et impendere velle dicitur, cum igitur ob hoc tum vero ex gratia et munificentia nostra regia, qua quosque de nobis et republica christiana benemeritos ac virtutis colendae studiosos antecessorum nostrorum divorum quondam Hungariae regum exemplo prosequi eisque certa virtutum suarum monimenta, quae ad majora quaeque praestanda eos incitare possent, decernere consuevimus: eundem Georgium Danicich ac per eum Mathiam et Joannem, fratres carnales, ac Georgium similiter Danicich filium, qui et antea nobilibus parentibus orti ac libertate nobilitari usi sunt et gavisi, de regiae nostrae potestatis plenitudine et gratia speciali denuo in coetum et numerum verorum et indubitatorum regni nostri Hungariae partiumque ei subjectarum nobilium duximus cooptandos, annumerandos, et adscribendos annuentes et ex certa nostra scientia animoque deliberato concedentes, ut ipsi, quemadmodum antea, ita amodo imposterum futuris semper et perpetuis temporibus omnibus illis gratijs, privilegijs, honoribus, libertatibus, juribus, praerogativis et immunitatidus, quibus caeteri veri et indubitati regni nostri Hungariae partiumque ei annexarum nobiles hactenus quomodolibet de jure vel consuetudine usi sunt vel gavisi, utunturque vel gaudent, uti, frui et gaudere possint et valeant, haeredesque et posteritates ipsorum utriusque sexus universae jam natae et imposterum nasciturae valeant atque possint. In cujus quidem nostrae erga ipsos exhibitae gratiae et clementiae ac liberalitatis testimonium veraeque et indubitatae nobilitatis signum haec arma sive nobilitatis insignia: Scutum videlicet erectum nobilitare, linea perpendiculari a summo deorsum per medium ducta, hinc quidem in aureum illinc vero in caelestinum campos divisum, in cuius dextra scuti aurei coloris parte ex fundo trijugis viridis collis exsurgere, cui aquila nigra expansis alis in sinistrum scuti latus conversa pedibus utrisque insistere. In scuti vero caelestini coloris aurei milles integer cataphractus sive armis per totum indutus caputque galea tectus sinistra manu hastam cum volitante ex ea vexillo rubro alba lamina adinstar transcurrentis fluvij distincto tenere, dextra vero mucronem nudum capulotenus fortiter comprehensum in peditem Turcicum ad pedes illius supine jacentem rubraque veste et albis calligis indutum et rubra tyara caput tectum habens elevate vibrare ac supra caput millitis stella aurea rutilare conspicitur. Scuto incumbentem galeam millitarem apertam regio diademate alterum millitem cataphractum et gladio accinctum sinistra manu lumbijs injecta, dextra vero hastam cum defluente ex ea vexillo priori conforme tenentem producente ornatam. A summitate vero sive cono galeae lacinijs sive lemniscijs hinc rubri et albi, illinc aurei et caelestini collorum in scuti oram defluentibus illudque decenter adornantibus, prout hic omnia in capite seu principio praesentium litterarum nostrarum pictoris manu et artificio proprijs suis colloribus recte depicta esse cernuntur, eidem Georgio Danicich ac per eum Mathiae et Joanni, fratribus carnalibus ejus, ac Georgio similiter Danicich filio, ipsorumque haeredibus et posteritatibus utriusque sexus universis gratiose danda duximus et conferrenda, decernentes et ex certa nostra scientia animoque deliberato concedentes, ut ipsi, quemadmodum antea, ita a modo imposterum futuris semper temporibus eadem arma sive nobilitatis insignia instar aliorum regni nostri Hungariae partiumnque ei subjectarum nobilium sub ijsdem juribus, praerogativis, indultis, libertatibus et immunitatibus, quibus ijdem vel natura vel consuetudine utuntur et gaudent, ubique in proelijs, certaminibus, hastiludijs, torneamentis, duellis, monomachijs ac alijs omnibus et quibuscunque exercitijs millitaribos et nobilibus nec non sigillis, vellis, cortinis, auleis, vexillis, clypeis, tentorijs, domibus, generaliter vero in quarumlibet rerum et expeditionum generibus sub merae et sincerae nobilitatis titulo, quo eos et haeredes ipsorum utriusque sexus universos ab omnibus cujuscunque status, dignitatis, conditionis et praeeminentiae homines existant insignitos dici, nominari haberique et reputari volumus ferre, gestare illisque uti, frui et gaudere possint atque va leant, haeredesque et posteritates ipsorum utriusque sexus universae valeant atque possint, imo damus et concedimus praesentium per vigorem. In cujus rei memoriam firmitatemque perpetuam praesentes litteras nostras secreto sigillo nostro, quo ut rex Hungariae utimur, impendenti communitas eidem Georgio Danicich ac per eum Mathiae et Joanni, fratribus carnalibus, ac Georgio similiter Danicich filio, ipsorumque haeredibus et posteritatibus utriusque sexus universis gratiose dandas duximus et concedendas. Datum per mauus fidelis nostri nobis dilecti reverendi patris Heressinczy, electi episcopi Zagrabiensis, consiliarij et aulae nostrae summi cancellarij, in arce nostra regia Pragensi decima tertia mensis Julij, anno domini millesimo quingentesimo octuagesimo septimo, regnorum nostrorum Romani duodecimo, Hungariae et aliorum decimo quinto, Bohemiae vero anno similiter duodecimo. Venerabilibus in Christo patribus dominis praefato Petro Heressinczy, electo Zagrabiensi, Stephano Mattesy Chanadiensi, Zacharia Mossoczy Nittriensi, fratre Stephano Tarnovio electo Sirmiensi et fratre Bonaventura d'Aquila Segniensi, ecclesiarum episcopis ecclesias dei feliciter gubernantibus, Strigoniensi, Colocensi item et Bachiensi sedium canonice unitarum metropolitanis, nec non Agriensi, Transylvaniensi, Varadiensi, Quinqueecclesiensi, Jauriensi, Tininiensi, Bosznensi et Modrussiensi cathedralibus sedibus vacantibus; item spectabilibus ac magnificis; comite Nicolao de Bathor, judice curiae nostrae, comite Thoma Erdeödy de Monyorokerek, comite perpetuo montis Claudij, regnorum nostrorum Dalmatiae, Croatiae et Sclavoniae bano, comite Georgio de Zrinio tavernicorum, comite Francisco de Nadasd agazonum, Balthasare de Batyan dapiferorum, Nicolao Palffy de Erdeod cubiculariorum nostrorum regalium in Hungaria magistris, janitorum, pincernarum et curiae nostrae magistrorum honoribus vacantibus, eodem Nicolao de Palffy, comite Posoniensi, caeterisque quam plurimis regni nostri comitatus tenentibus et honores. Rudolphus m. p. Petrus Heressinczy m. p. Tiburtius Himelreich manu propria. Apographum in Msc.: Privilegia, immunitates, ac statuta, a divis Hungariae regibus Segniensi civitati concessa“, ibid. nr. XXX III Porodice Vranjanina. Nos Ferdinandvs secvndvs, dei gratia electus Romanorum imperator semper Augustus, ac Germaniae, Hungariae, Bohemiae, Dalmatiae, Croatiae, Slauoniae etc. rex, archidux Austriae, dux Burgundiae etc. Memoriae commendamus tenore praesentium significantes, quibus expedit, vniversis : Quod nos cum ad nonnullorum fidelium nostrorum humilimam supplicationem nostrae propterea factam maiestati tum vero attentis et consideratis fidelitate et fidelibus seruitijs fidelis nostri Lucae Vranianin, quae ipse sacrae primum regni nostri Hungariae coronae et deinde maiestati nostrae pro locorum et temporum varietate fideliter exhibuit et impendit ac imposterum quoque se exhibere et impendere velle pollicetur, cum igitur ob id tum vero ex gratia et munificentia nostra regia, qua quosque de nobis et republica christiana benemeritos ac virtutis colendae studiosos antecessorum nostrorum diuorum quondam Hungariae regum exemplo prosequi eisque certa virtutum suarum monimenta, quae ad maiora quaeque praestanda eos incitare possent, decernere consueuimus, eundem itaque Lucam Vranianin ac per ipsum Goorgium filium nec non fratres eiusdem Gregorium et Joannem e statu et conditione ignobili, in qua hactenus perstitisse dicuntur, eximentes de regiae nostrae potestatis plenitudine et gratia speciali in coetum et numerum verorum ac indubitatorum regni nostri Hungariae partiumque ei annexarum nobilium duximus cooptandos, annumerandos et ascribendos annuentes et ex certa nostra scientia animoque deliberato concedentes, ut ipsi a modo imposterum futuris et perpetuis semper temporibus omnibus illis gratijs, honoribus, indultis, priuilegijs, libertatibus, juribus, praerogativis et immunitatibus, quibus coeteri veri, antiqui et indubitati regni nostri Hungariae et partium ei annexarum nobiles hactenus quomodolibet de jure vel consuetudine usi sunt et gauisi, vtunturque et gaudent, uti, frui et gaudere possint ac valeant, haeredesque et posteritates ipsorum vtriusque sexus vniuersae valeant atque possint. In cuius quidem nostrae erga ipsos exhibitae gratiae et clementiae ac liberalitatis testimonium veraeque et indubitatae nobilitatis signum haec arma seu nobilitatis insignia: Scvtvm uidelicet militare erectum viridis coloris, in cuius fundo brachium humanum ad dextram scuti partem conuersum rubraque indutum manica nudam hungaricam frameam utrinque binis aureis stellis radiantibus in vola fortiter compressam intertenere, cuius acumini caput turcicum sanguine madens et cydari tectum, ad sinistram autem superiorem scuti partem declinans infixum esse visitur. Scuto incumbentem galeam militarem craticulatam siue apertam regio diademate vnam integram nigram alam aquilinam expansam proferente ornatam. A summitate vero siue cono galeae lacinijs et lemniscis, hinc flauis et coeruleis, illinc vero itidem coeruleis et candidis in scuti extremitates sese diffundentibus scutumque ipsum decenter exornantibus, quemadmodum haec omnia in principio siue capite praesentium literarum nostrarum pictoris manu et artificio proprijs suis coloribus depicta esse conspiciuntur, eidem Lucae Vranianin ac per ipsum superius nominatim specificatis personis ipsorumque haeredibus et posteritatibus vtriusque sexus vniuersis gratiose danda duximus et conferenda decernentes et ex certa nostra scientia animoque deliberato concedentes, ut ipsi a modo imposterum futuris et perpetuis semper temporibus eadem arma seu nobilitatis insignia more aliorum regni nostri Hungariae et partium ei annexarum nobilium sub ijsdem juribus, praerogativis, indultis, libertatibus et immunitatibus, quibus ipsi vel natura vel antiqua consuetudine usi sunt et gauisi, utunturque et gaudent, ubique in prelijs, certaminibus, pugnis, hastiludijs, torneamentis, duellis, monomachijs alijsque omnibus et singulis ac quibusvis exercitijs militaribus et nobilitaribus nec non sigillis, velis, cortinis, |