Nederlandsche lyriek vanaf de dertiende eeuw tot 1880, Volumen1A.W. Sijthoff's Uitgeversmaatschappij, 1920 |
Contenido
| 80 | |
| 88 | |
| 91 | |
| 95 | |
| 98 | |
| 100 | |
| 122 | |
| 143 | |
| 25 | |
| 28 | |
| 30 | |
| 34 | |
| 39 | |
| 41 | |
| 43 | |
| 45 | |
| 57 | |
| 63 | |
| 69 | |
| 76 | |
| 156 | |
| 166 | |
| 173 | |
| 186 | |
| 193 | |
| 202 | |
| 228 | |
| 237 | |
| 240 | |
| 242 | |
| 253 | |
Términos y frases comunes
Adieu alre armen binnen boven comen cruce dach daer deed dien dijn doet doot edel enen fijn gaen gaet ghedaen gheen ghenade gheven Gode goet groot haer hart hebt heer hemel henen herte hoer hooge horen Ihesus inden Jesus Jezus kindekijn kint laet laten leeren leven lief liefde liefste liet lieve lijden loven mach Maer maghet maken Maria mensche minen minne mocht moeder mogen nacht nature noch ontfaen pijn quam recht reine ridder rosen sach schoon seer siele sijn sijt sinen sinnen soete sonder soude staen staet sterven stont suet tijt troost trouwen uutvercoren uwen vader verdriet voer vreugde vroude vrouwe waer waert Want wech weet werelt wert wesen wille wilt wort ziele zijt ΙΟ
Pasajes populares
Página 27 - Mi lanct na di, gheselle mijn, Du coors die doot, du liets mi tleven. Nu bidt vor mi, ic moet noch sneven, Ende in de weerelt liden pijn ; Verware mijn stede di beneven. 15 Ic moet noch zinghen een liedekijn ; Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Página 27 - Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven. Dat was gheselscap goet ende fijn, Het sceen teen moeste ghestorven sijn.
Página 48 - Ghequetst ben ic van binnen, Doorwont myn hert so seer, Van uwer ganscher minnen Ghequetst so lanc so meer. Waer ic mi wend, waer ic mi keer, Ie en can gherusten dach noch nachte, Waer ic mi wend, waer ic mi keer, Ghi syt alleen in myn ghedachte.
Página 170 - Hoe wonderlic blenct der minnen croon int overste van den hoghen troon! daer sijn die seraphinnen, si houden den alrehoochsten toon, si doen die minne springhen.
Página 240 - Sy sach haer Lief soo minnelick aen, Sy neyghde neder ter aerden, Schoon lief ick gheve u mijn hert en trou, Van u wil ick niet scheyden.
Página 26 - Dat ic so langhe van haer moet zijn. So sere verlanct der hertzen mijn, In weet niet wes mi es ghesciet ; Sceiden, dune ghenouchs mi niet.
Página 52 - Coppelt aen een, den nacht is lanck, Ey god danck! Wel gheneren, druc ontberen! Ghelt verteren en mach niet deren. 5 Dus moghen wi dansen vry ende vranck, Ey god danck...
Página 88 - Zy zette haer schrylings op het ros, al zingend en klingend reed zy door 't bosch. 35. En als zy was ter halver baen, kwam Halewyns moeder daer gegaen: 'schoon maegd, zaegt gy myn zoon niet gaen ?
Página 119 - Als die rode rosen daer onder staen, So laet hi sinen sueten dau daer over gaen. Als hi daer op laet schynen der sonnen schijn, So verbliden alle die crachten der sielen mijn.
Página 86 - Zy zette haer schrylings op het ros, Al zingend en klingend reed zy door 't bosch. Als zy te midden 't bosch mogt zyn Daer vond zy myn heer Halewyn. 'Gegroet,' zei hy, en kwam tot haer, 'Gegroet, schoon maagd, bruin oogen klaer!