minime sufficiens reputatur, quousque neces- ANNO saria Operum comparatio, de qua diximus, in 1748. stituta non fuerit. ratio quo busti est facienda. Præterea legitur in Historia Vitæ ejusdem CompaSororis Maria a Jesu, quod quum ipsa scripsisset Opus Mysticæ Civitatis Dei, Confessarius quidam ris secun. que Opeillius spiritum non plane noscens, ei præcepit, do loco ut Opus illud flammis combureret. Quod quum scripti ab ipsa statim perfectum fuisset, alter deinde cum copia Confessarius in rebus Divinis magis expērtus, primi com eidem mandavit, ut hujusmodi Opus de novo recuderet; licet prioris exemplum apud Catholicum Regem Philippum IV. extaret, ipsius piissimi Regis jussu descriptum, antequam illius authographum combureretur; Evenisse autem, non sine Miraculo, ut idem Opus brevi tempore ab Ancilla Dei iterum conscriberetur, absque ulla discrepantia ab eo, quod antea combustum fuerat; nisi quod parva quædam additamenta, ac nonnullarum rerum elucidationes accesserunt novo Codici; quem asserunt eumdem esse, qui in Agredano Monasterio pro Autographo asservatur, et ex quo Episcopus Tirasonensis describi jussit exemplum in suo Processu, ut supra diximus, insertum. Ita narrat prædictus Joseph Ximenius in Vita Ven. Sororis Marise a Jesu S. 32. num. 125. et seqq. qui etiam in Prologo Galeato §. 12. n. 94. de uniformitate Operis jam cremati cum eo, quod nunc visitur, ita testatur: Dubium tamen non est, idem prorsus fuisse opus, quod postea iterato scribere aggressa est, hodieque in lucem prodit ad literam, absque differentia alia, præter additiones quasdam, et majorem explicationem punctorum aliquorum, prout comprobatur ex Transumpto primi illius Authographi, quod Philippus IV. secum habebat, ideoque ab incendio superfuit. Extabat igitur, quo tempore Ximenius scribebat, exemplum Operis Philippo Regi traditum ante Autographi combustionem ; nec enim aliter comparari potuisset cum Opere iterum exarato. Quumque ipse Rex, ejusque Successores, An PONT cillam Dei tanta veneratione prosequuti fuerint, A. VIII. credibile non est, hujusmodi exemplum, sive in Regia Bibliotheca S. Laurentii (in qua condita fuerunt Opera Sanctæ Theresia, ut refertur in citata Relatione illius Causæ ab Auditoribus Rotæ confecta pag. 270.), sive alibi, asservatum non esse. Hoc itaque exemplum si exquiratur, id quod omnino necesse est, haud difficile, ut putamus, invenietur. Eo autem reperto, si hujusmodi comparatio instituetur, qualem Ximenius se perfecisse asserit, judicium fieri poterit de asserta uniformitate. Ac denique, si additamenta, et explicationes, quas idem Ximenius innuit, examinabuntur, complures obscuritates ex his omnibus tolli poterunt, quæ hane Causam plus satis involvunt. Non ideo tur mora. At dices, ex ejusmodi operationum serie manimia cau jorem afferri moram progressui Causæ Beatifisee injici cationis Ancillæ Dei, cujus expeditio tibi, tuisque Religiosis omnibus in Votis est, et pro qua Protector olim vester bonæ memoriæ Cardinalis de Aquaviva, nominibus etiam Hispaniarum Catholici, et utriusque Siciliæ Regum, demissas Nobis preces obtulerat. Verum animadvertendum hic est, in hujusmodi Causa nihil aliud hucusque peractum fuisse, nisi quod, post Processum ab Ordinario construetum, admissa est introductio ipsius Cause; approbata sententia super non cultu; et peculiaris auctoritate Apostolica Processus confectus, ad excipiendas depositiones Testium, quorum vitæ obitus imminere timebatur, ut supra narravimus. Antequam vero deveniatur ad præcipuum proponendum Dubium super Virtutibus, deindeque ad aliud. super Miraculis; ex quibus nempe potissimum pendet optata Beatificationis conclusio; opus est, non quidem ex nova lege, quæ pro hac Causa peculiariter statuta fuerit, sed ex veteribus, et generalibus legibus Congregationis Sacrorum Rituum, ut omnia, quæ extant, Opera ab Ancilla Dei conscripta, examini subjiciantur; Processus Apostolicus super fama Virtutum, et Miraculorum in genere conficiatur; tum super ANNO ejus relevantia pronuncietur; alter deinde Pro- 1748 cessus. Apostolicus in specie super Virtutibus, et Miraculis construatur; ac tam de Processus Ordinarii, quam de aliorum Apostolicorum validitate judicetur. men alio. rum. Pendente autem Judicio super libro Mystica Civitatis Dei, nihil ex præmissis omnibus fieri posset, resistentibus Decretis Urbani VIII. quorum verba superius etiam allata sic habent: Nam si scripsisse constiterit, non prius est ad aliquem actum inquisitionis deveniendum, quàm tales libri diligenter in Sacra Congregatione examinentur. Nos tamen, his minime obstantibus, Pontifex de Apostolicæ auctoritatis, et liberalitatis ple- indulget nitudine, atque etiam aliquibus Prædecessorum utinterim Nostrorum exemplis, quæ in citato Opere nostro ad exalib. 2. c. 27. retulimus, quamvis non adeo amplis, innixi; ex speciali gratia libenter indul- rum Opegemus, ut, licet nec de vero hujus libri Auctore, neque de ejus approbatione, quidquam adhuc statutum fuerit, nihilominus et ad examen aliorum Operum ejusdem Ancillæ Dei procedi valeat; et, consequutive ad novum ProEt ad cessum Apostolicum, judicium super fama ip- Processius Virtutum, et Miraculorum in genere fieri som supossit; et alter etiam Processus Apostolicus su- per fama per ipsius Virtutibus, et Miraculis in specie Virtutum conficiatur; et tam Processus Ordinarii, quam cedi posaliorum Apostolicorum validitas expendatur : animadversiones quoque super Virtutibus in specie a Promotore Fidei exponantur, eisque opportunæ Responsiones, si placet, a Postulatoribus comparentur; dummodo tamen ipsum Dubium super Virtutibus in specie in Congregatione SacrorumRituum non absolvatur, antequam Judicium de omnibus Ancillæ Dei Operibus prolatum fuerit. Persuasum autem tibi esse volumus, Nos, hac concessionis amplitudine, ultra servatos a Prædecessoribus Nostris fines longe progressos esse, propter piam affectionem, quam erga Ancillam Dei merito fovemus; teque etiam etc. pro sit. PONT. intelligere, dum præfatum Dubium de illius A. VIII. Virtutibus in specie, non nisi post ejusdem Operum approbationem absolvi volumus, magnam a Nobis utilitatem afferri illius Causæ, quæ scilicet ex ipsis Operibus, si approbata fuerint; majorem procul dubio splendorem accipiet. super il etrina e Quæ vero interim fieri permisimus, dum præfati Operis Revisio absolvitur, ea Nos quidem paucis verbis complexi sumus. Verum, ut eadem ad exitum perducantur, non parum temporis necessarium erit. Cujus temporis decursu si ea simul perficientur, quæ superius facienda indicavimus, ad approbationem Operis de Mystica Civitate Dei attinentia; profecto evidenter agnosces, non modicum compendium ipsi Beatificationis Causæ obvenisse ex eo, quod a Nobis, ut supra, statutum fuit. Post proHoc eodem temporis decursu, Nos ipsi ombationes nem diligentiam adhibere non omittemus, ad circa iden hoc ut, si aliquando probatum fuerit, Mystititatem cam Civitatem Dei a Venerabili Maria a Jesu primodi. vere compositam fuisse, tunc demum, vita coeti Operis mite, Judicium Nostrum proferre valeamus, an inquisitio liber ipse contineat errores contra Fidem, vel lius do- bonos mores, vel doctrinam aliquam novam, vet peregrinam, atque a communi sensu Ecclesiæ, rit facien- et consuetudine alienam, juxta relatum superius da, Urbani Prædecessoris Decretum. Quamobrem mandavimus etiam singulis Cardinalibus, atque Theologis peculiarem Čongregationem a Nobis, ut supra, deputatam constituentibus, ut unusquisque suam hac de re sententiam scripto conceptam, suoque sigillo obsignatam in manus Nostras remittant, volentes omnia hujusmodi Judicii capita in antecessum per Nosmetipsos debita maturitate, unà cum Judiciis Academiarum Salmanticensis, Complutensis, Lovaniensis, ac Tholosanæ, pensare. Utque nihil Te lateat eorum, quæ ad sternendam hujusmodi Judicio viam interim examinare decrevimus; hoc primum tibi notum 1748. Censura versionem esse volumus, magnam Nobis semper opinio- ANNO nem fuisse, atque adeo esse de bonæ memoriæ Cardinali de Aguirre, cujus familiari consuetudine, in juvenili ætate constituti, olim usi sumus; quemque non minori apud te existimatione esse arbitramur; neque putamus ab Alumnis vestris Ordinis recusatum iri Judicem in Causa Mysticæ Civitatis Dei, pro qua is pium suum studium tantopere declaravit. Eo vivente, Anno Domini MDCXCVI., prodiit Censura Facultatis Sorbonica in primam Partem hujus Ope- Facultaris, quæ refertur in Diario Sapientum Tom. 24. tis Paripag. 51. et pag. 516. et inserta est per extensum siensis adin Tom. III. Collectionis, Judiciorum, Parisiis versus editæ an. 1736. pag. 150. et seqq. Quæ sane Gallicam censura quum præfato Cardinali magnopere Mystica displicuisset, ab eodem impugnata est peculiari Civitatis Scripto, quod exhibitum non fuit. Idemque Dei. præterea scripsit Epistolam unam ad Galliarum Regem, et alteram ad Archiepiscopum Parisiensem; in hac vero, quæ data fuit die IV. Augusti Anni MDCXCIX., fassus est, propositiones in præfato libro a Sorbonica Facultate notatas, prout jacent in versione Gallica, qua usi sunt Parisienses Theologi, jure, meritoque damnatas fuisse; verumtamen hujusmodi versionem fidelem esse contendit. En verba Epistoparum læ relatæ in vestro Summario Præliminari §. IV. num. 8. pag. 214. Nel di cui idioma, de Gallica lingua loquitur, così tradotte, ancor lo con- versionem corro in asserire, che siano state giustamente rejicit. censurate da codesta Universita. Itaque Cardi. nalis de Aguirre censuram Sorbonæ approbat, versionem libri non approbat; Censure sub. scribit, relatè ad versionem Gallicam, eamdem. que censuram ideo rejicit, quod versionem il. lam minus fidelem existimat. Hæc autem versio non alia esse potest, quam quæ ex Hispanico idiomate in Gallicum facta est a Patre Croiset Ordinis Vestri Presbytero, quæque impressa fuit Massilia eodem Anno, quo prodiit in lucem Censura Sorbonica Facultatis. Atque hæc est Card. deAguirre censuram approbat, |