ecclesiam S. Mariæ. Cironiam cum omnibus suis pertinentiis; S. Romanum de Gallinero cum omnibus suis pertinentiis; S. Salvatorem in villa S. Georgio cum eadem villa suaque hæreditate; S. Salvatorem de Ascensio cum omnibus suis pertinentiis; S. Joannem de Granion cum sua pertinentia; S. Maria de Tirgo cum suis pertinentiis; S. Andream de Trepeyana cum sua pertinentia; S. Pelagium de Cereso cum sua hæreditate; alium S. Pelagium in ejusdem Ceresi suburbio cum suo excusato in Valle de Grui Tellu Munnoz nomine, omnibusque suis subjectionibus; S. Mariam de Frayno cum S Stephano de Pisces aurios, suisque pertinentiis omnibus; S. Michaelem de Petroso cum omnibus suis subjectionibus; S. Andream in rivo de Tolsantos cum omnibus suis hæreditatibus; villam quæ dicitur Cova de Cardeli cum suo monasterio S. Pelagio et cum omnibus suis pertinentiis; S. Salvatorem de Besica cum sua pertinentia, ibidemque monasterium domni Burulli cum omnibus suis pertinentiis. Aezo cum omnibus quæ pertinent ad eum inter Evelium et S. Saturninum; monasterium S. Aciscli cum ejus villula domibusque, et hæreditatibus in Fonte-Ceya suaque omni pertinentia; ibidemque monasterium domni Burulli cum omnibus suis pertinentiis. In castella vetula Transpaternum com omnibus quæ pertinent ad eum, atque S. Michaelem de Torme cum suis appendiciis. In Soba S. Joannem cum sua hæreditate. In Asturiis S. Mariam de Portu cum omnibus suis subjectionibus. In Bizcaya S. Maria de Barrica cum omni sua pertinentia. In Naxerense denique suburbio villas quæ nuncupantur Sotomalo et VillaMezquina integrè cum omnibus quæ pertinent ad eas. In Dulcense villa quæ vocatur Hageges cum omnibus quæ pertinent ad eam. Ad hæc ad supradicti loci servitium dedi et determinavi illum étiam episcopatum qui est ex parte orientis de S. Martino de Zaarra usque in Rotellam et Aslanzon ex alia vero parte ex Alaba terminis usque in Arrepam 'et Cutelium castrum in Asturiis cum monasterio ejusdem episcopatus nomine VALLEPOSITA. Pariæ vero vel tributa mea terræ, vel illius quod Deus mihi vel meis successoribus deinceps usque in æternum de terra saracenorum dederit, do et confirmo decimam partem S. Mariæ. Verum in futurum (ut decuit) providentes posterorum utilitati, placuit tam mihi quam ceteris hujus privilegii præsentibus; ut quicumque sancti spiritus instinctu compuncto, vel se vel sua libere donationi S. Mariæ subjicere placeat, quatenus ab aliorum inquietatione in posterum absolutus, liber et ingenuus ab omni servitute in æternum permaneat ; nec cuique pro alicujus rei calumnia nisi S. Mariæ advocato respondeat. Igitur cum hujus rei voluntate, tam in ædificanda ecclesia, quam in constructione et in dotis adstipulari donatione, maxime mex uxoris salutaris consilii suggestione incepissem, domino eidemque instigante quomodo nondum peracta per agerentur, subjecta deliberationis ordine non neglexi instituere; sciens amaram mortem nulli, ætati parcere, sed omnia in commune natura cogente educi morsu de corpore ejusdem conditionis, stabile testamentum putabam utiliter depromere quod me redderet securum sua perfectione, si fortè uxor mea, que me fideli admonitu semper domino servire instigavit, faciat quod et his omnibus quæ ego S. Mariæ tradidi, mea ditione absolutis, scilicet tam de suis quam de meis, opus inceptum consummetur, et pro ejus anima Dei servitium frequentetur. Si autem ego prior vitam finiam, illa ad idem monasterium se conferat, et ex prædictis adjutóriis opus in velle meum, ut novit, perficiat, et pro anima mea Dei servitium ibi frequentare faciam, et legali jure sine alicujus conditione potestativè omnia quæ S. Mariæ tradita sunt, possideat, gubernet atque regat, donec in mea fidelitate permaneat, neque quisquam meorum filiorum vel hæredum hæc infringere habeat licentiam, Et si quis tam ausus fuerit ut meum testamentum infringat, à christianorum communione separatus, quasi judæus et hæreticus, sequenti vindicta subjaceat. Hæc vero omnia prædicta per meam regalem potestatem cum consensu omnium meorum statui atque confirmavi, et usque in finem mundi inviolata inconcussaque permanere decrevi. Unde coram Domino vivo et vero qui me regnare jussit, coramque ejus judicio terribili, conjuro et obtextor omnes meos hareditarios successores et cunctos primates, et universum populum nunc ac in posterum cunctis retro temporibus, quatenus nulli (modo regno subjaceat) ullo modo liceat infringere seu convellere hac qua à me regali sanctione concessa sunt vel ordinata Domino, et S. Maria. Si quis autem (quod non credimus) hujus rei temerator aut contemptor existere voluerit, excommunicatus et anathematizatus æterna damnatione subjaceat condemnatus,atque anathema sit miranata, et S. Mariam, et omnes Dei electos, sentiat hic et in futuro sibi contrarios, atque in inferno inferiori Judam traditorem habeat consortem et diabolum consolatorem; inceptum vero suum irritum maneat : ille autem pro ausata inquietudine mille millia auri S. Mariæ talenta persolvat. Hanc regalis decreti cartam ego Garsia rex cum Stephania uxore atque filiis propriis manibus confirmavimus et roboravimus, et hoc figuræ signum fecimus, testibusque confirmandam tradidimus. Ferdinandus rex confirmavit. Ranimirus rex confirmavit. Raymundus comes confirmat. Garsia episcopus confirmat. Eneco abba confirmat. Deinde optimates rei regni seu fratris mei Ferdinandi regis confirmantes laudaverunt. Est autem data et Domino oblata se volventibus temporum recursibus anni era millesimæ cum subputatione nonagesimæ, die vero pridie idus decembris, lunam vero septem diebus exactis, et factum fuit regnante domino nostro Jesu-Christo cum Patre et sancto Spiritu in sæcula sæculorum, amen; sub ejus au se tem imperio rege jam prædicto Garsia qui hoc testamentum jussit fieri regnante in Pampilona, et in Alaba, et in Castella vetula, et usque in Burgis, et in Burevia: obtinente Cutellium cum suis terminis in Asturiis fratre ejus Ferdinando, rege in Legione et in Burgis, et Ranimiro rege eorum fratre in Aragone. ΝΟΤΑ. El rey adjudica todas las iglesias del obispado de Valpuesta en favor de la congregacion de clérigos reglares que fundó en santa María de Nájera con motivo de la traslacion de la catedral á Cálahorra. No pudo hacer esto sin suprimir el obispado de Valpuesta, el cual pensó que no hacia falta. Decreto de Hali, rey mahometano de Denia y de las Islas Baleares, en 26 de diciembre de 1058; por el cual, imitando y confirmando lo que habia mandado su padre el rey Mujeid', dispone que todo el obispado de Denia y las citadas Islas esten sujetas al obispo de Barcelona, y lo reconozcan por único prelado diocesano: lo cual confesaron por lejítimo varios arzobispos y obispos. Esp. Sag. tom. VII Notitie plurimorum tam instantium quam posterorum tradere sa tagimus, qualiter superno opitulante numine sedes sanctæ Crucis sanctæque Eulalia Barchinonensis anno dominica incarnationis quinquagesimo octavo post millesimum, insistentibus gloriosissimi præsulis ejusdem sedis Gislaberti intercessibus, Insularum Balearium clericatus atque ordinum, necnon urbis Denia adepta est donum. Dux quoque prædictæ urbis, dum viveret, nomine Mugeyd, inferventussam dicti pontificis revocavit atque subdidit Insulas prælibatas Baleares, quas nunc vulgo Mayoretas et Minoretas vocant, sub jure et dioecesi sanctæ præfatæ sedis Barchinonensis, statuens ac jubens ut omnis clericorum gradus in prædictis degens Insulis à nullo pontificum auderet expectere ordinem alicujus clericatus, neque sacri chrismatis unctionem vel confectionem, neque ecclesiæ dedicationem, neque ullius clericatus cultum aliquem, excepto antistite Barchinonensi. Hujus utique largitionis filius prædicti ducis Mugeyd adstructor atque imitator nomine Hali, dedit ac subdidit omnes ecclesias et episcopatum præfatarum, Insularum et prædictæ urbis Denia juri et dioecesi sancta sedis Barchinonensis, eadem videlicet modo quo genitor suus Mugeyd precatu prænominati pontificis impertivit universæ hæc sedi prælocuta. Impertitionis autem prædictarum ecclesiarum et episcopatus earumdem historia digna cognitu ita se habet. In Dei omnipotentis nomine. Ego Hali dux urbis Denix et Insularum Balearium, Mugeyd jam dicta urbis olim ducis proles, assensu filiorum meorum et ceterorum Hismaelitarum in meo palatio Majorum, contrado atque largior sedi sanctæ Crucis sanctaque Eulalia Barchinonensi, et prædicto præsuli omnes ecclesias et episcopatum regni nostri, quæ sunt in Insulis Balearibus et in urbe Denia, ut perpetim abinceps maneant sub dioecesi prædictæ urbis Barchinonensis, et ut omnes clerici, presbyteri et diaconi in locis præfatis commorantes à minimo usque ad maximum, à puero usque ad senem, ab hodierno die et tempore minime conentur deposcere ab aliquo pontificum ullius ordinationem clericatus, neque chrismatis sacri confectionem, neque cultum aliquem ullius clericatus, nisi ab episcopo Barchinonensi, aut ab ipso cui ille præceperit. Si aliquis, quod absit, hoc Jargitionis donum improbo nisu adnullare vel disrumpere conatus fuerit, coelestis Regis iram incurrat, et ab omni lege poenitus exors fiat, postmodum hoc maneat indiscussum atque firmum omne per ævum. Facta carta donationis VII. kal. januarii, anno præscripto, apud urbem Deniam jussu Hali et assensu filiorum suorum majorumque suorum inferius corroboratum. Riambaldus archiepiscopus sedis Arelatensis subscripsi. Arnaldus episcopus Magalonensis. Guifredus sanctæ prima sedis Narbo nensis ecclesiæ episcopus subscripsi. Froterius Nemausensis episcopus. Guillelmus gratia Dei Urgellensis episcopus subscripsi. Arluinus sacerdos qui hoc scripsit die et anno quo supra. NOTAS. Autorizaron esta escritura los arzobispos de Arlés y de Narbona, los obispos de Magalona, Nimes y Urgél, y la escribió el sacerdote Arluvino. Este hecho testifica que los clérigos tenian por perteneciente a la potestad esterna y civil el mandar que sus súbditos fueran diocesanos de tal ó tal obispo, como lo es ciertamente; pues en caso contrario no hubieran consentido que usurpára jurisdicion espiritual un rey mahometano. No se contó con la voluntad del papa, y sẻ reputó bastante la de un soberano sarraceno. Núm. 36. Proyecto de restauracion de la catedral de Oca por el rey Sancho segundo de Castilla en 21 de marzo de 1068 con agregacion del territorio diocesano del estinguido obispado de Valpuesta. In Esp. Sag. tom. XXVI. Apénd. V... In nomine Domini unius et trini, mundi pro redemptione sanguinis unda restituti: ego Sancius rex Castella pro amore Dei, et remissione peccatorum meorum et pro animabus parentum meorum facio testamenti privilegium ad Aucensem episcopatum,et vobis domino meo Simeoni episcopo, sic de rebus adquisitis episcopi, que ab antecessoribus vestris adquisitæ sunt, quam etiam de parvis muneribus, quæ omnipotenti Deo offero; quia quamvis præfata sedes à multis temporibus desolata jacet, et non possum ad integrum restaurare, tamen in renovatione ipsius episcopi concedo parvusculam partem scilicet: Offero in primis S. Petri de Varelangas monasterium cum rebus, et hæreditatibus, quæ ad eum pertinent, et monasterium S. Quirici cum omnibus rebus, et hæreditatibus quæ ad eum pertinent, et in sub-Burgensi urbe concedo villa Iricium ad integrum cum sernis, vineis et terminis, quæ ad eam pertinent; extra illam monasterium S. Martini et S. Thomæ, quæ sunt de S. Petro de Caradigna et de sancto Petro de Aslanza cum suis hæreditatibus et suis adjacentiis quæ ad eos pertinent. Et in villa Gundisalvo, cellam, S. Vincentii cum sua veritate: et in eadem villa, ecclesiam quam vocitant sanctæ Lucia, cum omnibus suis adjacentiis. Et in villa quam vocitant Uter de Allios. Cellam sanctæ Mariæ cum suis adjacentiis: et in ribo de Obierna in villa Gunsalvo suam ecclesiam cum suis adjacentiis: et in Ripiella, suam ecclesiam cum suis adja |