Prophetische Stimmen aus Rom, oder das christliche im Tacitus und der typisch prophetische Charakter seiner Werke in Beziehung auf Rom's verhältniss zu Deutschland, Volumen1F. und A. Parthes, 1840 |
Otras ediciones - Ver todas
Términos y frases comunes
allmälig alten Alterthums Apostel Arminius Baur's Symb besonders bewußt Bewußtsein Beziehung blos Christen Christenthums christlichen Lebens Christus Demuth Denkw deſſen deutschen Deutschland dieſer Domitian eigenthümliche eignen Einfluß Erde Erkenntniß Erlösung Erscheinung erst ewigen flgde Freiheit Galba ganzen Gegensäße Geist geistigen germanischen Geſch Geschichte Geschlecht gewiß Glauben Gott Gottheit göttlichen großen Hadrian Heiden heidnischen Welt heiligen Herrschaft Herzen Hist höheren Idee inneren iſt jeßt jezt Judäa Juden Kampfe Kirche konnte Kraft laſſen läßt lebendigen lichen Liebe ließ Menschen Menschheit menschlichen muß müſſen Natur Nero Nerva neuen Nothwendigkeit Novalis Offenbarung Philosophie Plutarch Propheten Reich Religion römische Reich römiſchen römischen Welt ſagt schen ſchon Schrift Seele ſei ſein ſeiner ſelbſt ſich ſie ſind sittliche ſondern Staates Sünde Tacitus Thätigkeit Theil Theokratie thums Tiberius tiefer Trajan troß unsern Verderben Verhältniß Verheißung Vespasian viel Vitellius Völker vollkommen Vorsehung wahren Wahrheit Weise Weisheit weiß weniger Werke Wesen wiſſen Worte καὶ
Pasajes populares
Página 112 - ... nil ergo optabunt homines? si consilium vis, permittes ipsis expendere numinibus quid conveniat nobis rebusque sit utile nostris; nam pro iucundis aptissima quaeque dabunt di. carior est illis homo quam sibi. nos animorum...
Página 59 - Quod si vita suppeditet, principatum divi Nervae et imperium Traiani, uberiorem securioremque materiam, senectuti seposui, rara temporum felicitate ubi sentire quae velis et quae sentias dicere licet.
Página 125 - SALVTEM 1 Quid est hoc, Lucili, quod nos alio tendentes alio trahit et eo unde recedere cupimus inpellit...
Página 25 - Tiberium viguerit. unde dubitare cogor, fato et sorte nascendi , ut cetera , ita principum inclinatio in hos , offensio in illos , an sit aliquid in nostris consiliis , liceatque inter abruptam contumaciam et deforme obsequium pergere iter ambitione ac periculis vacuum.
Página 172 - ... damnosa quid non imminuit dies? aetas parentum peior avis tulit nos nequiores, mox daturos progeniem vitiosiorem.
Página 73 - Agricolae leniebatur, quia non contumacia neque inani 4 iactatione libertatis famam fatumque provocabat. sciant, quibus moris est illicita mirari, posse etiam sub malis principibus magnos viros esse, obsequiumque ac *° modestiam, si industria ac vigor adsint, eo laudis excedere, quo plerique per abrupta, sed in nullum rei publicae usum, ambitiosa morte inclaruerunt.
Página 6 - Nisi forte rebus cunctis inest quidam velut orbis , ut, quemadmodum temporum vices, ita morum vertantur: nec omnia apud priores meliora, sed nostra quoque aetas multa laudis et artium, imitanda posteris , tulit.
Página 113 - Hie igitur, si est excultus, et si eius acies ita curata est, ut ne caecetur erroribus ; fit perfecta mens, id est absoluta ratio ; quod est idem virtus. Et, si omne beatum est, cui nihil...
Página xxxii - Nimirum recte ; propter virtutem enim iure laudamur et in virtute recte gloriamur, quod non contingeret, si id donum a deo non a nobis haberemus.
Página 381 - Ac ne illud quidem vereor, ne gratus ingratusve videar, prout satis aut parum dixero. Animadverto enim etiam deos ipsos non tarn accuratis adorantium precibus quam innocentia et sanctitate laetari, gratioremque existimari, qui delubris eorum puram castamque mentem quam qui meditatum carmen intulerit.