1. 934. Juni 25. Nordhausen. König Heinrich I schenkt dem Grafen Siegfried die Ortschaften Gröningen, Kroppenstedt und Emmendorf im Schwabengau. In nomine sanctae et individuae trinitatis Heinricus divina favente clementia rex. Si fidelium nostrorum petitionibus clementer annuerimus, non solum regni morem decenter implemus, verum etiam eosdem ad servitium nostrum promptiores efficimus. Ideo noverint omnes fideles nostri, praesentes scilicet et futuri, qualiter nos Sigifrido dilecto ac fideli comiti nostro rogatu Henrici fidelis comitis nostri quasdam res nostras in proprietatem donavimus, hoc est in pago Suevia nominatum in comitatu ipsius Sigifridi curtem unam Groninga nuncopatam et Croppensteti et Emmundorp omnesque res, quas ab Hadumaro abbate in concambium ad praefatam curtem Grouninga pertinentes suscepimus, cum omnibus ad haec pertinentibus, cum curtilibus, aedificiis, mancipiis, agris, pratis, pascuis, aquis, silvis omnibusque ad haec iure legitimeque aspicientibus, provide hoc scripto confirmari iussimus, per quod firmiter praecipimus, quatenus praedictus Sigifridus de eadem proprietate liberam habeat potestatem, quidquid sibi exinde libuerit, faciendi. Et ut hoc verius credatur, manu nostra illud firmavimus et annulo nostro sigillari iussimus. Signum domini Heinrici (L. M.) invictissimi regis. Poppo cancellarius ad vicem Hilgiberti archicappellani recognovi. Data vii Kal. Julii, anno dominicae incarnationis dccccxxxiiii, indictione septima, anno regni Henrici invictissimi regis xv. Actum in Nordhusa feliciter. Amen. Aus Kindlinger Münsterische Beiträge zur Geschichte Deutschlands, hauptsächlich Westfalens III. 1. Statt xvi. 2. 936. Mai 26. Neu-Corvey. Abt Folkmar von Corvey bekundet die Stiftung des Klosters Wester-Gröningen durch den Grafen Siegfried. In nomine Domini omnipotentis. Folckhimarus Novae Corbeigae indignus abba omnisque congregatio inibi Deo serviens omnibus S. matris ecclesiae filiis salutem. Quia statuta saepe maiorum perturbat turba pravorum et iuste possessa aliquando iniuste putantur adquisita, idcirco universitati vestrae notum fieri volumus, qualiter comes quidam Segefridus nomine ob spem et praemium retributionis aeternae tradidit hereditatem suam ad monasterium nostrum in pago Hartgo, in loco cuius vocabulum est Westergroningen sito iuxta fluvium Bode, hoc est ipsam ecclesiam cum clericis, quos ibi proprios habuit, et metallis, et quicquid in australi parte ecclesiae intra urbem est et quicquid extra urbem haereditatis possidet in agris, pratis, pascuis, cultis et incultis, aquis aquarumve decursibus, pro rege gloriosissimo, videlicet Hinrico, cum serenissima Mathilda et regia prole Oddone, Hinrico, Brun, Gerbega, Haduwin nec non et pro se ipso una cum coniuge Jutta et pro omnibus suis debitoribus, ea ratione, si fieri posset, ut eum iuvaremus monasterium ibi construere et ut duobus monachis de nostra congregatione ipsum locum perpetuo commendaremus. Quod et fecimus in praesenti, insuper et alios quatuor clericos cum eis direximus. Haec traditio facta est praesente Deo coram maiori altari sacratissimorum Christi martyrum Stephani protomartyris novi testamenti et Viti, nostra adstante paucitate simulque advocato Hogero cum aliis testibus Luitbrando, Aged, Thiadmaro, Heodwardo et aliis. Actum autem Novae Corbeigae anno incarnationis dominicae dccccxxxvi, vii Kal. Junii, id est postridie Urbani, indictione ix. Gedruckt: Meibom script. rer. Germ. I. 759; Leuckfeld antiqq. Groning. 174 und dessen antiqq. 3. 936 (937). September 13. Quedlinburg. König Otto I stiftet und dotirt das Servatius-Nonnenkloster zu Quedlinburg, unter anderen mit Gütern in Mühlingen, Rieder, Frose und Siptenfelde. C. In nomine sanctae et individuae trinitatis Otto divina favente clementia rex. Noverint omnes fideles nostri, tam praesentes quam etiam et futuri, qualiter nos ob amorem Dei omniumque sanctorum et pro remedio animae nostrae atque parentum successorumque nostrorum congregationem sanctimonialium in Quidilingoburg statuere curavimus, quatenus ibidem laus omnipotentis Dei eiusque electorum ab ea in perpetuum colatur et nostri nostrorumque omnium memoria perpetuetur. Et ut idem conventus illic certum famulatum obtineat, urbem in Quidilingoburg supra montem constructam cum curtilibus et cunctis aedificiis inibi constructis, et quicquid clericis in eodem loco Domino servientibus prius concessum habuimus, et nonam partem ex omni conlaboratu eiusdem curtis, similiter et in locis subnotatis: Merselevo, Harrikesrothe, Wighusun, Uttislevo, Rudiburgi, Hadeburgi, Brucolfstedi, Godenhusi, Mulinga, Waldislevo, Beiendorpe, Salbetse, Westerhuse, nec non et totum, quicquid in locis sic nuncupatis: Rederi, Hebenrothe, Orehun, proprietatis hucusque habere visi sumus, atque Quernbetsi cum silva grossiori et territorio de eadem villa exarato, et in Vraso familias Sclavanicas xv et totidem in Calvo, ac decimam partem in Bodfeldon et Sipponfeldon ex omni venatione, in Ingelenheim, videlicet de vineis ad carradas x, ex melle vero situlos maiores xl nostrae maiestati singulis annis persolvendos ad eius victum et vestitum perpetuo iure possidendum donavimus. Monasterium itaque Winethahusun nuncupatum, situm in pago Harthago in comitatu Thiadmari, cum omnibus, quae sanctimoniales ibidem antea in suum habuerunt servitium, praedictae congregationi in Quidilingoburg in proprietatem condonamus et curtem Salta, sitam in pago Lainga in comitatu Luidgeri, cum universis ad eandem curtem iure pertinentibus, hoc est familiis ac mancipiis, curtibus et curtilibus, aedificiis, terris cultis et incultis, agris, pratis, campis, pascuis, silvis, aquis aquarumve decursibus, molinis, viis et inviis, exitibus ac reditibus, quaesitis et inquirendis, mobilibus et immobilibus, et quicquid hereditatis Adred, mater Bardonis, domino et genitori nostro, beatae memoriae Heinrico serenissimo regi, cum praefato loco Salta in proprietatem condonavit, ex integro totum illi in proprium concessimus. Et si aliquis generationis nostrae in Francia ac Saxonia regalem potestativa manu possideat sedem, in illius potestate sint ac defensione praenuncupatum monasterium et sanctimoniales inibi in Dei servitio congregate. Si autem alter e populo eligatur rex, ipse in eis suam regalem teneat potestatem, sicut in ceteris catervis in obsequium sanctae trinitatis simili modo congregatis. Nostrae namque cognationis qui potentissimus sit, advocatus habeatur et loci praedicti et eiusdem catervae. His ita peractis, ut liberam inter se eligendi abbatissam ulterius habeat potestatem, concessimus, ea videlicet ratione, ut nulli hominum umquam nisi tantum nobis nostrisque successoribus obtemperet aut quilibet regum aut episcoporum personae aliquod servitium ab ea impendatur. Iussimus quoque hoc praeceptum nostrae largitionis inde conscribi, firmiter precipientes, quatenus eadem caterva de praelibatis rebus ab hodierna die ac deinceps tali fruatur potestate, sicut et ceterae sanctimoniales feminae, quae simili modo a regibus seu ceteris fidelibus ad Dei servitium constructae videntur. Et ut haec nostrae concessionis auctoritas a fidelibus nostris verius credatur ac per succedentium temporum curricula diligentius observetur, manu propria nostra subtus eam firmavimus anulique nostri impressione sigillari iussimus. Signum domni Ottonis (L. M.) serenissimi regis. Adeltag cancellarius ad vicem Hiltiberti archicapellani recognovi et (S. R.) (L. S.) Data Idus Septembris, anno dominicae incarnationis dccccxxxvii, indictione viiii, anno vero domni Ottonis invictissimi regis i. Actum in Quidilingoburg in Dei nomine feliciter. Amen. Aus dem Originale im geh. Staatsarchive zu Berlin: gut erhalten, mit dem aufgedruckten völlig unversehrten Siegel des Königs. Gedruckt: Mabillon sec. Bened. V. 351; Mader antiqq. Brunsw. p. 104; Leuckfeld antiqq. Halberst. p. 637; Kettner antiqq. Quedlinb. p. 5 und in dessen Kirchengesch. Anh. 2; Lünig Reichsarchiv X. 2. 854; Erath cod. dipl. Quedl. p. 3 (mit Facsim.); aus ihm Schönemann prakt. Dipl. I. 59; Leibnitz annal. imp. II. 465 u. A. Vergl. Stumpf Reg. no. 56. Die Indiction und der annus regni, sowie der Erzcappellan Hiltibert verweisen die Urk. in d. J. 936. 4. 937. September 21. Magdeburg. König Otto I stiftet und bewidmet das Kloster des h. Moritz zu Magdeburg, unter anderen mit Gütern in den Grafschaften Geros und Christians. C. In nomine sanctae et individuae trinitatis Otto divina favente clementia rex. Noverint omnes fideles nostri, praesentes scilicet et futuri, qualiter nos ob amorem Dei omniumque sanctorum in loco Magdeburg nominato aecclesiam construere studuimus sanctorum martyrum Mauricii, Innocentii sociorumque eorum patrociniis interesse illorumque obsequia, quantum suppetit humanitas, inibi ut agantur, cupientes. Ad eosdem vero sanctos et ad usum nutrimentumque congregationis illic eis servientis, ob memoriam patris nostri et pro remedio ipsius animae nostrique et coniugis nostrae, cuius et praedictus locus dos fuit, et prolis nostrae omniumque debitorum nostrorum nec non et Ruodolfi regis, qui nobis sanctum tradidit Innocentium, consiliantibus nobis episcopis, qui tunc in praesenti erant, Friderico videlicet et Adaldago archiepiscopis, Baldarico, Odolrico, Thiethardo, Ebergiso, Amalrico, Burghardo, Bernardo, Amalungo, res nostrae proprietatis, quae subnotantur, in proprium damus: in pago Nordthuringa in comitatu Thietmari in Magdeburg curtem nostram cum aedificio et territorium illuc pertinens cum omnibus locis ex occidentali parte Albis fluminis ad eandem civitatem pertinentibus vel servientibus, cuiuscunque sint beneficia, hoc est Fridumaresleba, Pretalitze, Buchuvi, Frosa, Ruothartesdorf, Hartaratesdorf, Liemuntestorf, Thietherisdorf, Otteresleba, Osterwattinge, Suldorf, Imenwattinge, Iscatesdorf, Dudulon, Watanesweg, Inandesleba, Witerichesdorf, Windiscanburg, Bizzinici, Lioboltesdorf, Trumpsice, iiiior hobas in Valedorf; et quicquid ad praefatum locum pertinens habuimus ex aquilonali parte Horaha fluminis in locis ita nominatis: Mosan, Pelinizi, Dudizi, Uuuzoboro, Velbpuchi, Zelici, et in comitatu Geronis in Bigera iii familias litorum, et in comitatu Crhistani in Grimhereslebu xv familias Sclavorum, et omnis census et venundationis adquisitionisque decimam in Mortsani et Ligzice et Heveldun praefatae congregationi concedimus. Et liceat, ut in eis et ligna et herbe in usus sint et porci saginentur. Omnes praefatorum locorum familias cum cunctis ad haec iure pertinentibus, mancipiis, aedificiis, agris, pratis, pascuis, silvis, aquis aquarumque decursibus, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, quesitis et inquirendis, iure perenni in proprium damus et condonamus eidem congregationi, ut familiae eorum coram nullo nisi advocato eorum iustitiam secularem cogantur agere et nulli nisi eidem congregationi serviant et illa nisi Deo et sanctis, nisi singulis annis tantum regi unum cavallum scutum et lanceam vel duas crusinas dent, ut sciant in mundiburdio regis se esse. Et ut haec nostrae traditionis auctoritas plena vigeat firmitate, iussimus hoc praeceptum conscribi, per quod sancimus, ut nullus successorum vel heredum nostrorum temere illud presumat infringere, et si ullus homo in eisdem rebus aliquid iniuriae facere praesumpserit, summi iudicis vindictae subiaceat, iram praenominatorum martyrum incurrat. Et ut hoc a fidelibus nostris verius credatur, manu nostra subtus illud firmavimus et anulo nostro signari praecepimus. |