ABERATS SAYEAREN PARABOLA. Fariseoak ondasunetara chit etziñak ziran, eta Jesus-ek gai onetan ere erakutsi nai izan zien, zein gaizki egiten zuten, diru zaleegiak izatea; eta esan zien Aberats sayearen parabola edo ipui au: «Gizon aberats bat zan eun me-mez eta sedaz chit ederki apaindutzen zana, eta mai guziz ona egunoró zeukana: eta eskale bat, berriz, Lazaro zeritzana, zauriz alde guzietatik josia, aberats aren eche atarian egoten zan, aren maiko apurrak jango zitukeanean; baña iñork ezer ematen etzion: chakurrak, bakar bakarrik, zetozkion, eta zauriak miazkatzen ziozkaten. Eskalea il zan, eta Aingerúak Abraham-en ondora eraman zuten. Aberatsa ere il zan, eta infernura amildu zan. Emengo su garretan zetzala, aberats zorigaiztoko onek zeruronz begiratu zuen, eta Abraham eta onen alboan Lazaro ikusi zituen. Orduan deadarrari eman zitzayon, esanaz: Aita Abraham, nizaz erruki zaite, eta Lazaro bialdu. zadazu, bere eskuko beatza utean bustita, nere mingaña zerbait oztu dezan; bada, emen kiskaltzen natza. Abraham-ck erantzun zion: Oroitu zaite, zure bizian ondasunak izan ziñituela, eta Lazaro-k nekeak; orain, emen Lazaro atsegiñetan dago, eta zu or garretan. Onezaz gañera, zuen eta gure artean leize andi, emengoak onerá edo orkoak onará aldatzea eragozten duena dago. Au ezin badateke, aberatsak esan zion, benik-bein, Aita Abraham, arren, Lazaro bialdu ezazu nere aitaren echera; bada bost anaya ditut eta esandizayen emen zer gertatzen dan, ayek ere suzko leku onetara ez datozten. Moises eta Profetak badituzte, Abraham-ek erantzun zion, aditu bizayete. Aberatsak esan zion: ez, Aita Abraham; baldin ildakoetatik bat badijoakie, esatera, penitenzia egingo dute. Moises eta Profetai aditzen ez dietenak, Abraham-ek erantzun zion, ilda biztutakoari ere ez diote adituko. >> En tí encontré el valor que me arrebata De tí he aprendido á odiar la tiranía coloca de la pátria en los altares. que hincha, Cántabro mar, tus ondas bravas, con que fiero y terrible te revuelves para lanzar, cual maldición del cielo, y á la Euskaria despierte del sueño vergonzoso en que yace sumida, y en los umbrales mismos de la muerte conquistar otra vez pueda la vida! 12 de Junio de 1883. ALVARO ANSORENA. ABERATS SAYEAREN PARABOLA. Fariseoak ondasunetara chit etziñak ziran, eta Jesus-ek gai onetan ere erakutsi nai izan zien, zein gaizki egiten zuten, diru zaleegiak izatea; eta esan zien Aberats sayearen parabola edo ipui au: «Gizon aberats bat zan eun me-mez eta sedaz chit ederki apaindutzen zana, eta mai guziz ona egunoró zeukana: eta eskale bat, berriz, Lazaro zeritzana, zauriz alde guzietatik josia, aberats aren eche atarian egoten zan, aren maiko apurrak jango zitukeanean; baña iñork ezer ematen etzion: chakurrak, bakar bakarrik, zetozkion, eta riak miazkatzen ziozkaten. Eskalea il zan, eta Aingerúak Abraham-en ondora eraman zuten. Aberatsa ere il zau, eta infernura amildu zan. Emengo su garretan zetzala, aberats zorigaiztoko onek zeruronz begiratu zuen, eta Abra-. ham eta onen alboan Lazaro ikusi zituen. Orduan deadarrari eman zitzayon, esanaz: Aita Abraham, nizaz erruki zaite, eta Lazaro bialdu zadazu, bere eskuko beatza urean bustita, nere mingaña zerbait oztu dezan; bada, emen kiskaltzen natza. Abraham-ck erantzun zion: Oroitu zaite, zure bizian ondasunak izan ziñituela, eta Lazaro-k nekeak; orain, emen Lazaro atsegiñetan dago, eta zu or garretan. Onezaz gañera, zuen eta gure artean leize andi, emengoak onerá edo orkoak onará aldatzea eragozten duena dago. Au ezin badatekę, aberatsak esan zion, benik-bein, Aita Abraham, arren, Lazaro bialdu ezazu nere aitaren echera; bada bost anaya ditut. eta esandizayen emen zer gertatzen dan, ayek ere suzko leku onetara ez datozten. Moises eta Profetak badituzte, Abraham-ek erantzun zion, aditu bizayete. Aberatsak esan zion: ez, Aita Abraham; baldin ildakoetatik bat badijoakie, esatera, penitenzia egingo dute. Moises eta Profetai aditzen ez dietenak, Abraham-ek erantzun zion, ilda biztutakoari ere ez diote adituko.>> FRANCISCO IGNACIO LARDIZABAL-EK, Testamentu zarreko eta berriko kondairan. CHORIANDRA. (NESKA JUSTAGHO ENRILE TA AREÀX-I.) -¿Zergatik zera, chori pollita, Egaan Zerura igotzen Goizean, eta illundutzean Mundua dezu lagatzen? -Onela zion, kardincha batek Chorriandrari galdetzen Onek jarririk zelai batean Eranzun zion kantatzen: -Larrosaturik egun sentiya Eder danean agertzen, Gora, chit gora, joaten naiz, eta K. ECHEGARAY-KOAK. PAPEL JURÍDICO QUE ESCRIBIÓ EL LICENCIADO D. GABRIEL DE ESPINOSA Y RIBADENEYRA EN DEFENSA DE LOS FUEROS DE VIZCAYA. * Vestram flagitamus clementiam ut sicut hactenus Romana lex viguit, absque universis procellis et pro nullius persona hominis reminiscitur esse corrupta, ita nunc suum róbur propiunque rigorem obtineat, cap. ultim. 10. distinct. SEÑOR. Dos ocasiones para hablar tubo por justas Isocrates (1) ó quando ȧy certeza en lo que se dize, ó quando ay necesidad de decirlo, y ambas se verifican en el caso presente. Sabese, que nada és mas propio del ser REY, que la administracion de justicia: (2) consistiendo el obgeto principal del reinar en la observanzia de las justas Leyes, y costumbres, (3) quitando quantos medios huviere de opresion, ofensa, y videncia (4) por que conoziendo el principe se ofende el Derecho del Vasallo, le empeñan al reparo las ciuiles leyes, la natural razon, y (*) Comenzamos hoy la reproduccion de este notabilísimo documento jurídico, perteneciente á principios del siglo pasado, uno de los mas razonados que se han escrito en defensa de las seculares instituciones del país bascongado, y que será indudablemente leido con interés y conservado con agrado por los lectores de nuestra Revista. (1) Isocrat. orat. 1. duas face, ocasiones loquendi, vel de quibus scis clare, vel de quibus necesse est dicere. (2) Cap. Princeps, seculi, cap. administratores 23. quest. 5 cap. petimus 11. quest. 1. (3) D. Fernando de Mendoza de pact. cp. 5. q. 2. num. 11. ibi: Quæ omnia satis aperte demostrant inter Principem, et Regnum conventionem, seu contractum, tan insui creatione, et recognitione, quam inlegum latione, et ceteris ad communen Reipublicæ utilitatem spectantibus celebrari, et eius mutuo atque equali vinculo, vtrunque tam naturaliter quam civiliter, fore obligatum, quas postea leges inpribatis conventionibus Princeps transgredi non poterit, etc. (4) Betarmin. tom. 5. lib. 3. cp. 6 controvèrs. 5- Bart. intract. de Regim. civitat. n. 27.-D. Francisco Salgado de protect. Regia, p. 1. cp. 1. n. 43.-Pereira de revis. cp. 14. n. 14, |