etiam Lucanum, aequaevum, auditorem Cornuti. Nam Cornutus illo tempore tragicus fuit, sectae Stoicae, qui libros philosophiae reliquit. Sed Lucanus adeo mirabatur scripta Flacci, ut vix retineret se, illo recitante, a clamore. [quin illa vera esse poemata diceret.] Sero cognovit Senecam, sed non ut caperetur eius ingenio. Usus est apud Cornutum duorum convictu dɔctissimorum et sanctissimorum virorum, acriter tum philosophantium, Claudii Agathemeri, medici Lacedaemonii, et Petronii Aristocratis, Magnetis, quos unice miratus est et aemulatus, quum aequales essent, et Cornuti minores. Ipse etiam decem fere annis sum→ me dilectus a Paeto Thrasea est, ita ut peregrinaretur quoque cum eo aliquando, cognatam eius Arriam uxorem habente. Fuit morum lenissimorum, verecundiae virginalis, formae pulchrae, pietatis erga matrem et sororem et amitam exemplo sufficientis. Fuit frugi et pudicus. Reliquit circa sestertium vicies matri et Borori: scriptis tamen ad matrem codicillis rogavit, ut daret Cornuto sestertia, ut quidam, centum; ut alii volunt, plus, et argenti facti pondo viginti, et libros circa septingentos, sive bibliothecam suam omnem. Verum Cornutus sublatis libris, pecuniam sorori et matri, quas heredes fecerat, reliquit. Et raro, et tarde scripsit. Hunc ipsum librum imperfectum reliquit. Versus aliqui demti sunt ultimo libri, ut quasi finitus esset. Leviter retractavit Cornutus, et Caesio Basso petenti ut ipse ederet, tradidit edendum. Scripsit etiam in pueritia Flaccus praetextam, et Оdoiлoginov librum unum,et paucos uxoriThraseae in Arriam matrem versus, quae se ante virum occiderat. Omnia autem ea Cornutus auctor fuit matri eius ut aboleret. Editum librum continuo mirari homines et diripere coeperunt. Decessit autem vitio stomachi, anno aetatis XXIIX. SATIRA PRIMA. PROLOGUS. Nec fonte labra prolui caballinó, Nec in bicipiti somniasse Parnassó curas hominum! o quantum est in rebus inaue! Quis leget haec? Min tu istud ais? Nemo her Vel duo, vel nemo. — cule! Nemo? Turpe et miserabile! Ne mihi Polydamas et Troïades Labeonem Praetulerint? Nugae! — Non, si quid turbida Roma Elevet, accedas, examenque inprobum in illâ Nam Romae est quis non -? At si fas dicere! - Sed fas Tunc, quum ad canitiem et nostrum istud vivere triste Adspexi, ac nucibus facimus quaecumque relictis, Quum sapimus patruos: tunc, tunc, ignoscite. Nulo. Quid faciam? Sed sum petulanti splene cachinno.- Scilicet haec populo, pexusque togâque recenti, Heic neque more probô videas neque voce serenâ intus Innata est, ruptó iecore exierit caprificus? Ten cirratorum centum dictata fuisse Pro nihilo pendas? Ecce inter pocula quaerunt Heic aliquis, cui circum humeros hyacinthina laena est, Felix? Non levior cippus nunc imprimit ossa? Laudant convivae. Nunc non e tumulô fortunatâque favillà - Rides, ait, et nimis uncis Naribus indulges. An erit, qui velle recuset Os populi meruisse, et, cedro digna locutus, Linquere nec scombros metuentia carmina nec thus? Quisquis es, o modo quem ex adversô dicere feci, Dictarunt proceres? non quidquid denique lectis Qui pote? - vis dicam?,, nugaris, quum tibi, calve, Quis populi sermo est? - quis enim? nisi carmina molli Nunc demum numerô fluere, ut per laeve severos Ecce modo heroas sensus afferre videmus 10 Nugari solitos Graece, nec ponere lucum Nilne pudet, capiti non posse pericula cano Pellere, quin tepidum hoc optes audire, decenter? ,,Fur es, "ait Pedio.- Pedius quid? — Crimina rasis Librat in antithetis. Doctas posuisse figuras Laudatur. Bellum hoc!" Bellum est? an Romule ceves? Men moveat? quippe et, cantet si naufragus, assem Protulerim? Cantas, quum fractâ te in trabe pictum Ex humerô portes? Verum, nec nocte paratum Plorabit, qui me volet incurvasse querelà. Sed numeris decor est et iunctura addita crudis. Arma virum! Nonne hoc spumosum et cortice pingui, Torva Mimalloneis inplerunt cornua bombis: Et raptum vitulo caput ablatura superbo Enion ingeminat: reparabilis adsonat Echo. -?- |