manniam transit, quo die festo Paschæ illum Glocestriæ
comes sequitur, 710. A Willelmo Yprensi ad insidias
comiti tendendas inducitur, 710. Comite vero aulam fu-
giente, rex, pudore suffusus, nunquam se ejusmodi cri-
minis reum denuo futurum jurat, 710. Præsente comite
dissimulat, eo absenti vero contumeliose maledicit, 710.
In Angliam reversus multis tumultibus fit obvius, 711.
Pacem concessis possessionibus, dignitatibusque creatis
emit, 712. Nuntium a Glocestriæ comite recipit quo suam
clientelam revocabat, 712. Ejus violentia in eos qui su-
specti erant, 715. A nobilibus querimonias recipit in
episcopos Salisberiæ et Lindecolniæ quod castella sua
munirent, 716. Rixa servos eorum inter et Alani, Britan-
niæ comitis, famulos oborta callide utens, castellorum
suorum claves tradere compellit, 717. Conflictantes de
ejus in his circumstantiis agendi ratione opiniones,718.
Ei denuntiatur ut se coram ecclesiastico concilio Winto-
niæ defendat, 719. Illuc nuntios mittit denuntiationis
rationem inquisituros, 729. Ejus purgatio ab Aubræo Ve-
rensi agitur, 721. Ut concilium usque ad Rothomagensis
archiepiscopi adventum, procrastinetur, obtinet, 722.
Prælatis minatur quicunque Romam appellarent, conci-
lioque timorem incutit, 723. A fratre et archiepiscopo
Cantuariensi rogatus, se Ecclesiæ misericordem futurum
pollicetur, 724. Ubi vero imperatrix ad asserenda sua
jura venit, commeandi potestatem ad assequendum suum
maritum ei impertit, 725. Malmesbiriense castellum,
parvamque Cernæ arcem occupat sed in obsidenda
Trowbridge deficit, 725. Frustra Herefordiæ opem ferre
conatur, Bristolii vicinia peragrat, regionemque circa
Dunstriam vastat, 725. Eis monasteriis sua restituit pri-
vilegia quæ ab episcopo Salisberiensi spoliata fuerant,
730. Horrendæ vastationes ab ejus copiis per totam re.
gionem patratæ, 730. Angor ex gravi annona et minori
pecuniæ pretio proveniens, 732. In colloquium cum im-
peratrice venit, sed causam suam Ecclesiæ judicio com.
mittere renuit, 735. Lindecolniam, a civibus invitatus,
ingreditur, Cestriensisque comitis conjugem et fratrem
in castello obsidet, 739. Glocestriensis comes opem eis
laturus advenit, qui, fusis obsidentibus, regem captivum
facit, 741. Imperatrici præsens sistitur, 742. Deinde Bri-
stolium abductus, tunc primum honorificæ custodia
mandatur, sed postea in vincula dejicitur, 742. Archiepi-
scopum Cantuariensem, et alios antistites imperatricis
potestati se subjicere patitur, 744. Cum Glocestriensi
comite,a regi addictis capto, permutatur, 754. Concilium
Westmonasterii ingressus, apud congregatos antistites
de sibi prius illata injuria conqueritur, 755. Legati excu-
sationes,qui omnes regi parere jubet, 755. Wareharnum
rex comburit, castellumque occupat, 766. Oxonium etiam
flammis tradit, imperatricemque in castello obsidet, 766.
Ipsa vero cum ex oppido effugisset, præsidii ipse dedi-
tionem accipit, militesque domos suas repetere permittit,
769.

Stephanus, Blesensis comes, Conquestoris filiam in
conjugem accipit, 456. In terram Sanctam cum Roberto,
Normanniæ duce, progreditur, 556. Domum redit, 571.
Iterum cum Pictaviensi comite proficiscitur,592. In prælio
juxta Ramulam occumbit, 593, 633.

Stephanus, Burgundiæ comes, Pictaviensem comitem
in expeditione in terram sanctam comitatur, 592. In
calamitoso juxta Ramulam prælio occumbit, 593.

Stephanus, Cisteriensis abbas. vide Hardingus.
Stigandus injusta intrusione sedem Cantuariensem oc-
cupat, simul una suam Wintoniæ sedem retinens, 360.
Illecebris Benedictum pseudopoutificem inducit ad pal-
lium sibi mittendum, 341. E gradu dejectus, in perpe-
tuum carcerem conjicitur, 341, 449. Inexplebilis ejus
avaritia, 449 Confessoris prophetiam irridet, 381.
Streneshalhenses, ceu Streaneskalchenses (withby)
abbatissa Hilda et Ethelfleda, 77.

Suæbrædus, vile Sigehardus.

Succharifera canna, quam Christiani milites, Jerusa
lem progredientes, ad restinguendam sitim sugunt, 579.
Sultan, vocis hujus sensus, 555.

Sutsexa, quæ regnum fuerat olim, 140.

Suuithelmus, East-Sexæ rex, a Ceddo baptizatus, 138.
Suuithrædus, East-Sexæ rex, ab Ecgbertho expulsus,

130.

Sweynus, Danorum rex, Sandwico appellit, 289. Felix
ejus processus, 289. Londino repulsus, 200. Totam re-
ligionem deprædatur, 295. Ejus obitus, 295.

Sweynus II, Danorum rex, a Magno, Norvegiæ rege,
expulsus, 485. Alienis copiis regreditur, 435. Ingenti cla-
de afficitur,436. Defuncto Maguo, regnum suum recupe-
rat, 436.Classes bis ad invadendam Angliam mittit, 437.
Duces suos expellit, quod a Willelmo I corruptela sedu-
cli fuerant, 437.

Sweynus, Godwini filius, in Flandriam amandatus,339.
Prædo fit maritimus, 342. In pœnitentiam criminis in co-
cidendo consanguineo suo Beorno patrati, Jerosolymam
peregre ivisse, et dum rediret a Saracenis interfectus
fuisse dicitur, 342.

Switehelmus, vide Suuithelmus.

Swithunus (Sanctus), Wintoniæ episcopus, Etheluul-
fique regis consiliarius, 151.
Sylvester II, vide Legendæ.

T

Tancredus, Bohemundi I fratris filius,relicto exercitu,
cum aliquot sociis Bethleem invisurus abit, 560. Dum
iter faciunt Jerosolymam ab hostibus insectati, insectato-
res in fugam vertunt, 561. Capla civitate. Tancredus,
quosdam a templo Salomonis res pretiosas aufert, sed
pœnitentia motus eas restituit, 569. Ejus elogium, 571.
Profecto Raymundo Laodicæam obtinet, 605. Antiochiam
captivo patruo suo, gubernat, 581. Pictaviensi comiti
refugium præstat, 592. Antiochiam patruo suo restituit,
600. Franciam principem in conjugem accipit, 600. Pa-
truo suo ut Antiochiæ princeps succedit, 601. Ejus ob-
itus, 601.

Temporis divisio candele ope, 192.
Terræmotus terribiles, 504, 700.

Tewkesbiriense monasterium, 625.

Thanetos insula. Anglis advenientibus accommodata,
11. Ejus insulæ portio ad ædificandum monasterium con-
cessa, 22.

Theobaldus, Blesensis comes, a Geoffredo Martelo Tu-
ronas in perpetuum cedere compulsus, 395.

Theodorus, archiepiscopus, in Angliam pervenit, 21.
Ejus eruditio et labores, 21. Ejus obitus, 41.
Theodredus, episcopus Londinensis, 366.
Thelfordensis episcopatus, Norwicum translatus, 517.
Thomas, episcopus Eboracensis, 476.
Tidferhtus, episcopus Dunwicensis, 119.

Tirellus, Walter, unus e comitibus Willelmi Rufi in
ultima sua venatione, 508, fortuito casu regem sagitta,
in transeuntem cervum directa, interficit, 508. Conscenso
equo fuga sibi consulit, 509.

Toste,Godwini filius, Northanimbriæ comes institutus,
343. Ab incolis expulsus, 343. In Flandriam pertransit,
343. Ab Humberum redux, littus maris vastat, 386. Ab
Eadwino Morcaroque comitibus repulsus, 386. Haraldo
Harfagræ jungitur, quo cum in prælio juxta Standford-
Bridge occiditur, 386. Ejus corpus e verruca inter sca-
pulas recognitum. Eboraci sepulturæ mandatur, 426.
Treva Dei, 525.

Tudites, ceu Martellus Carolus, 98. Ejus corpus a pra-
vis spiritibus assumptum, 354.

Turcarum pugnandi modus et naturalis complexio cum
Europæorum pugnandi modo et naturali complexione
comparata, 529, 555. Eorum lenis agendi ratio in aborì-
genes Christianos, Beroardi monachi ætate, 563. Eorum
usus pecuniam sorbendi ut Francorum rapacitatem fuge-
rent; et quo modo Franci utebantur ut restitueretur,
589, et not.

Turcilus, ceu Turkillus. Danus, Sweynum Danorum
regem in Angliam invitat,288. Ejus expulsio etobilus, 205.
Turfrithus, e manibus Ethelstani fugit, 213. In mari
submergitur, 213.

Virginitas ab Aldhelmo commendata, 44, 49, var. lect.

546.

Virgo Maria; ejus tunica Constantinopoli allata, quasi vexillum explicata, 199.

Visiones Caroli Crassi, Franciæ regis, 160, 166. Ethelstani matris, 222. Eadgari, 248. Eadwardi Confessoris, 377. Constantini Magui, 546.

Vortigernus, vide Wyrtgeorne.
Vortimerus, vide Wortemerus.

W

Waherus, ceu Guaders, vide Guaderus.

Walenses tributum Æthelstano solvunt, 214. Eorum regio in provinciam reducta, 330, 1.

Walenses ab Eadweardo Primogenito subacti, 195. Eorum reges: Dufoalus, Giferthus, Hunalus, Jacob, Judthilus, Eadgarum regem in fluvio Dee navigantem remis prepellant, 236. Eorum reges Rees et Griffinus ab Haroldo subacti, 330, 385. Walenses ab Henrico I devicti, 628. Eorum natura et mores, 533.

Walkelinus Stigando in Wintoniæ episcopatu succedit, 449. Ejus bonitas, 450.

Walkerius, episcopus Dunelmensis, comitatusque custos, 451. A Northanimbris, ob præfectorum ejus concussiones, interfectus, 452. Ejus martyrium a reliquiis confessoris prænuntiatum, 452.

Walkerus, Malvernensis prior, 471.

Waltheofus comes (Siwardi filius), unus ex iis qui Eboraci in Conquestorem fœdere conjuncti sunt, 422. Plurimos propria manu Normannos in prælio ibi commisso interficit,427. Ob ingentem vim qua præditus erat, Digera cognominatus,427. Dispersis qui causam suam tuebantur, Willelmo se subjicit, 427. Cujus fratris filiam Juditham in conjugem accipit, et privata amicitia fruitur, 427. Kalphi vero Guaderensis conspirationis particeps factus, 428. In Normanniam processisse, remque regi revelasse dicitur, 430. Diuturno carcere inclusus, capite tandem truncatus est, 428.

Walwenus, regis Arthuris fratris filius, ab Hengesto et Hors, grave post certamen, expulsus, 466. Sepulcrum ejus, Conquestoris ævo, detegitur, 466.

Wecowicensis comes Henricus, præcipuus Henrici I electionis in regem promotor, 619. Deserto a cæteris suis nobilibus firmiter adhæret, 620. Lenis et pacifica ejus indoles, 635.

Wectis insula, Wihtgaro concessa, 26. Ad Christianismum conversa, 109.

Wells, id est Ecclesiæ Fontanensis episcopatus Bathonem translatus, 517.

Werburha (sancta), Wulfheri, Merciorum regis, filia, 1:0, 368.

Werefrithus, Wigorniensis episcopus, sancti Gregorii Dialogos, Elfredi regis jussu, in linguam vernaculam transfert, 189.

Werenberthus, episcopus Leicestriensis, 119.

West-Sexæ regni origo, 25. Ejus limites et episcopales sedes, 140. Procedendi usus hic vigens, 169. Ejus regum genealogia, 172.

Whitbiensimonasterium,olimStreneshalh, vocatum,77. Wibba, Pendæ, Merciorum regis, pater, 107.

Wihtrædus, Cantuaritarum rex, regno pacem restituit, 23. Dotes ejus et obitus, 23.

Wiglafus, Merciorum rex, ab Ecgbertho devictus, tributum ei solvit, 132, 148.

27.

Wigorniæ insurrectio, 310.

Withburga, Annæ, Orientalis Angliæ regis, filia, 359. Withgarus; honorabile ejus regnum in Wecti insula,

Wilfrithus, episcopus Hexhamensis, 76. A sede sua expulsus, 78.

Wilfrithus, vide Werefrith us.

Willelmus, Normanniæ dux, Rollonis filius; illata ipsi ex insidiis cædes narratur, 229.

Willelmus, Normanniæ dux, Anglia postea rex,cognomento Conquestor; ejus animi corporisque dotes diverse a Normannis Saxonibusque scriptoribus statuuntur, 389. Ejus ortus, 391. A patre Gisleberti comitis curæ, sub Henrici I, Franciæ regis, inspectione, relinquitur, 392. Audita patris ejus morte,tumultus in Normannia commoventur, 392. In ordinem equitum a rege Franciæ cooptatur, qui hunc ordinem in ducatu restituit, 393. Gratiam refert auxilium ei in Geoffredum Martelum præstando, 394. Capto a Geoffredo Alenconii castello, illi vicem reddit Domfrontem occupando, 396. Alenconium recuperat, 397. Arcensis comitis, patrui sui, rebellionem cohibet, 397. Rupta cum rege Franciæ amicitia, in pugna apud Mortuum mare victoriam reportat, pacemque obtinet,399. A Confessore sibi successor in Angliæ throno instituitur,

382. Haroldum e captivitate erui jubet, et honorifice suscipit,384.Eum secum sumit in felici sua ad versus Britanniam expeditione, 384. Promissione ab eo accepta, jurejurando confirmata,se ipsi in conscendendo Anglice throno auxilio futurum, in generum accipit, 384. Defuncto Eadwardo jus suum asserit, frustraque cum Haroldo expostulat, 408. Invasionem præparat, 409. Causam suam ad summum pontificem refert a quo consecratum vexillum recipit, 410. In Angliam transit, 411. Ejus lapsus, cum exscensionem facit,in felix omen conversus, 410. Generosa ejus agendi ratio in Haroldi exploratores, 412. Ejus propositiones ab isto rejectæ, 413. In prælio apud Hastingas victoriam refert, 415. Ejus in hoc prælio agendi modus, 415. Haroldi corpus ad matrem ejus mittit, 420. Londinum triumphans ingreditur et ab archiepiscopo Eboracensi coronatur, 221. Excestriam subjicit, 421. Eboracum destruit, et in circuitu regionem depopulatur,422. Ejus liberalitas in Eadgarum Æthelingum, 425. Politica ejus agendi ratio in Anglos sibi haud studiosos,425. Frequen. tes ab eo concessa Eadwino et Morcaro veniæ, et audita eorum morte dolor, 427. Cum Waltheofo comite in gratiam redit, et Juditham, filiam suam ei connubio jungit, 427. Comitem ob proditionis crimen morte plectandum jubet, 428. Severior fit in Anglos, 428. Anglorum exsulantium invasionem cum Anglico exercitu repellit, 428. Plurimos indigenos clericos deponit, Anglosque in posterum promoveri prohibet, 429. Suam WillelmoFitz-Osberno exprobrat militarem insaniam, 431. Ejus ducatus a Roberto Frison vastatus, 432. Illi vicem reddit Baldwino in ejus avunculum Robertum opem ferendo, 433. Walenses tributarios facit,433. Anglicam in agrum Cenomanensem mittit expeditionem, 433. Ingentem in Britaunia jacturam patitur,434.Normanniam Roberto filio suo negat,454,607, Ejus sarcasmus in Robelinum, 607. Ejus lites cum Philippo rege, cui Robertus auxilium præstat, 434. In prælio a Roberto vulneratur, 434. Ingentem a populis censum exigit, 434. Duas Danorum invasiones seductis ducibus impedit, 435. Hugonem Magnum inter mercenarios suos numerat, 439. Privata ejus vita et domestici mores, 446. Sancti Stephani Cadomensis, et Battlensis abbatiæ ab ipso fundate, 446. Prioris fundationis assignata causa, 448. Stigando deponendo assentit, 449. Ejus in Lanfrancum et Wulstanum episcopum veneratio, 450. Calumniis ejus castitas impugnata, 453. Ipsum inter et reginam tepiditas ob hujus in Roberti partium studium, 453. Ingens ejus dolor de reginæ obitu, 453. Confessoris reliquias magnifico funere sepeliendas curat, 454. Ejus filii, 454. Ejus filiæ,455.-Genitoris sui corpus Nicæa deferrijubet, 456. Matrem suam Herluino a Comteville matrimonio jungit, 456. Ejus fratres ex hoc conjugio, 456. Odonem episcopum ut Cantiæ comitem in carcerem dejicit,immensisque ejus thesauris potitur,457. Ejus in exteros liberalitas, 457. Angliam spoliat et nudat terras Normannicis monasteriis donando, 457. Ejus personæ descriptio,458. Magnus ejus in præcipuis solemnitatibus apparatus,458. Ejus pecuniæ studium, 458. Ineptus Philippi regis jocus in illius obesitatem, 459. Amara ejus responsio et celeris vindicta, 459. Ultimus ejus morbus, 460. Ejus testamentum et obitus, 460. Ejus Cadomi sepultura a repetente solum ubi eum sepeliebant impedita, 461. Repetenti ab Henrico filio satisfactum, 461. Mortis ejus causa ingentes a Rufo elargitæ eleemosynæ, 461.

Willelmus 11 (Rufus) in Normannia ante Angliam occupatam natus, 485. Ejus educatio, 485. Militaris ejus ardor, 485. Regnum a moriente patre accipit, citoque illud occupaturus proficiscitur, 486. Auspicato susceptus a Lanfranco coronatur, 486. Odonem patrem suum libertati redditum, in Cantiæ comitatum restituit, 183. Nobilium rebellio in eum ab Odone excitata, 487. Anglos in auxilium sibi vocat,eorumque exspostulationibus satisfactionem pollicetur,488. Rogerum a Monte Gomerio subtili argumento a conspiratione retrahit, 488. Odonis castella Tunbridge et Pevensey arripit, eumque in Pevensey castello captivum facit, 489. Militarem manum cum illo ad recipiendam Roffæ deditionem mittit, 489. Odo e carcere, a præsidiariis militibus eductus, et Regis fautores comprehensi, 489. Oppidum cum Anglicis copiis obsedit Willelmus, 489. Quo capto rebellionem cohibet, 490. A Normannia ad rebelles missa auxilia regis præfecti intercipiunt atque destruunt,490. Normanniam invadit, et quædam oppida corruptela obtinet, 490. Pax inter fratres ea conditione restitutas ut Willelmus Cenomanniam Roberto assequeretur, 491. Eo fine simul procedunt, 491. Quibus resistitur abHenrico fratre quemin monte Sancti Michaelis obsident, 491. Regis magnanimitatis specimina, 491, 502. Robertum ob intempestivamsuam humanitatem reprobat, 493. Composita pace, cum fratribus Angliam repetit, 493. Infelix in suis expeditionibus adversus Wallenses et Sco

1855

tas efficitur, 493. Ejus clades climatis inclementiæ et naturæ soli assignatur, 493. Pax cum Malcomo, Roberto mediante, restituta, 494. Duncanum, spurium Malcolmi filium,in equitum ordinem cooptat, regemque, defuncto patre, constituit, 627. Duncano ab avunculo suo Donaldo interfecto, Edgarum regem instituit, 627. Arcta Willelmi virtutum cum vitiis connexio, 495. Ejus in publico ferocitas, in vita vero privata affabilitas, 495 Jocosum ejus prodigalitatis specimen, 496. Ralphi Flambardi concussiones ad explendam insanam ejus prodigalitatem,497. Inde prævalens Simonia, divitum reorum impunitas, et publicorum morum depravatio, 497. Londinenses Judæ, ab eo ad controversiam cum episcopis agendamn icitati, 500. Ei Normanniam Robertus pro decem millibus marcarum oppignerat, quas gravissimo Angliæ imposito tributo exigit,500. Ejus ad Cleri expostulationis responsum, 500. Silvestrium ejus legum severitas, 500. Severa quorumdam insurgentium nobilium castigatio, 500. Vastam sumptuosamque domum Londini ædificat, 504. Diffusa ejus persona descriptio, 504. Notitia digni ejus regni eventus, 504. Prodigia quæ mortem ejus præcesserunt, 505. Ab amicis ut ad silvam non iret inducitur, 508. Mutato proposito, casu a Waltero Tirello sagitta confoditur, 509. Ejus corpus curru Wintoniam translatum,et in ecclesia cathedrali sepultum, 509. Corporis et animi dotum ejus recapitulatio, 510.

Willelmus, princeps, Henrici I regis ex Matilda filius, 651. Duodecim vix annos natus, cunctorum liberoruni hominum Angliæ Normanniæque obsequii promissionem accipit, 652. Falconis Andegavensis filiam sibi connubio jungit, 634. Cenomaniamque in ejus dotem recipit, 652. Vulgo creditur Confessoris prophetiam (381) in eo adimplendam, 652. Ludovico VI pro Normanniæ ducatu clientelam profitetur, 634, 652. Diffusa naufragii descriptio in quo vitam amisit, 653.

Willelmus, Roberti II, Normanniæ ducis, filius ; ejus ortus, 609. Adversus patruum suum Henricum I, Baldwini Flandriæ comitis, auxilio adjuvatur, 623. Falconis Andegavensis filiam in conjugem accipit, 654, matrimonium, influente Henrico rege, dissolvitur, 690. Flandriæ fit comes, 690.

Willelmus, natu major Roberti Glocestriensis comitis filius, obses pro Stephani regis uxor datur, cum pater suus e captivitate educitur, 754. Patris castello Warehami præficitur, 765. Civitas combusta et castellum a rege captum, 766. Oppidum a Glocestriensi comite receptum, 768.

Willelmus, Arcensis comes, vide Arcæ.
Winchelcumbæ horrida tempestas, 504.

Wini episcopus ; ejus Simonia in emenda sede Londinensi, 109.

Wintoniæ episcopus Henricus, Stephani regis frater, fratris causam amplectitur, sponsorque fit ecclesiæ libertates ab eo restituendas conservandasque, 703 Ejus coronationis adest, 704, legatus a summo pontifice institutus, 709. Regi exprobrat comprehensos Salisberiæ Lindecolniæque episcopos, eorumque castella occupata, et ad defendendam suam agendi rationem in concilio Wintonia habito compellit, 719. Legati oratio ineunte concilio, 719. Ejus responsum ad nobiles ad inquirendum missos qua de causa rex in jus vocabatur, 720.Suam aperit sententiam quod episcopis sua bona restituenda sunt priusquam ex legibus, causam vel litem agere possint, 722. Dissoluto concilio, ob intentas a rege minas, eum ad benevolentiam in ecclesiam reducere nititur, 724. Imperatricem ad Glocestriæ comitem, obtenta a rege commeandi potestate, demittit, 725. Frustra fratrem inter et imperatricem pacem componere conatur, 734. Imperatricem ut supremam dominam ea ratione accipit quod Ecclesiæ libertates deservaturam juraret, 743. Solemni processione eam in ecclesiam Wintonia cathedralem deducit, 744. Magnum cleri concilium Wintoniæ ad confirmandam imperatricis electionem congregat, 744. Ejus

1856

oratio in hac rerum circumstantia,745.A concilio requirit ut Londinensium adventus exspectetur, 747. Ejus Londinensibus regis liberationem requirentibus responsum, 747. Scriptum a Stephani conjuge missum publice legi negat, 748. Ejus responsum ubi scriptum hoc pertinaciter reginæ nuntio lectum est, 748. Multorum regis fautorum, præsertim Willelmi Martelli, qui legatum vehementer exasperaverat, excommunicatio, 748. Legatus amicitias cum imperatrice dissolvit, eo quod Mortanum et Bononiam Eustachio, dum rex pater ejus captivus detinebatur, concedere renueret,750. Guilfordiæ Stephani conjugem invisit, excommunicatosque regis fautores absolvit, 750. Numeroso comitatu stipatus ad colloquium cum imperatrice Wintoniæ habendum procedit, 751. Andovera, Hidense monasterium et Warewellensis abbatia ab ejus parti addictis combusta, 752. Voluntarium se facturum imperatricis captivum jurat, si Glocestriæ comitem libertate rex donare recusaret, 761. Liberato rege, concilium Westmonasterii congregat, in quo priorem suam in regem agendi rationem excusat, omnesque illi obedire præcipit, 755. Magnum ejus fastidium ubi a quodam imperatricis fautore contumeliis afficitur, 756.

Wintoniæ prior Godefridus, ejus eruditio et pietas, 678. Multorum librorum familiariumque epistolarum auctor est, 678. Divinum officium meliori ordine perficiendum curat, hospitalitatisque et humilitatis exemplumpræbet, 678. Plures annos in lecto decumbit antequam moriatur, 679.

Wintoniæ concilium de sæculari clero habitum, 257. Aliud ad dirimendam controversiam regem Stephanum inter et Salisberiæ Lindecolniæque episcopos obortam, 719. Tertium ad confirmandam imperatricis ut Angliæ Reginæ receptionem, 744.

Wintoniæ ecclesia, 31. Cnutonis in eam liberalitas,

307.

Worgrezus, Glastioniensis abbas, 40.

Wortemerus; ejus cum Saxonibus colluctationes, 13. Ejus obitus, 14.

Wulnothus Ethelfredi classem destruit, 266. Wulnothus, Godwini filius, ejus captivitas in Normannia, 342. In Angliam remissus Salisberiæ incarceratur, 342.

Wulpheri, Merciorum rex ; ejus labores in Christianismi causa, 109. Wectem insulam West-Sexæ ereptam, Ethilwealho, Sutsexæ regi, concedit, 109. Londinensem eps copalem sedem Wini vendit, 109. Ejus familia, 110. Wulpherus, vide Wulpheri.

Wulstanus, archiepiscopus Eboracensis, ab Eadredo in icarcerem dejectus, 232.

Wulstanus, Wintoniæ præcentor, vitam Ethilwoldi episcopi, 239, et librum in sonorum harmoniam scripsit, 239.

Wulstanus, episcopus Wigorniensis, concilio de primacu habito adfuit, 477. Concilium a postponenda religiosi officii adimpletione avertit, 480. Ejus oratio per interpretem benigne attenteque audita, 481. Ejus apud Conquestorem auctoritas, 450. Rogerum a Monte Gomerio et Wingorniæ vicinio propellit, 488.

Wyrtgeorne; ejus animi corporisque dotes, 8. Hengesti filiam in conjugem accipit, 12; perfidiose inter epulas comprehensus, 10, tres provincias in sui redemptionem concedit, 15.

Yorickus, vide Eobricus.

Y