Datum Romæ apud montem Aventinum, per ma- A fratri nostro Adalberoni Hammenburgensi archiepinum Almerici S. R. E. diac. card. et cancellarii, vi Kal. Junii, indictione x1, Incarnationis Dominicæ anno 1133, pontificatus vero domni Innocentii papæ

scopo, tanquam metropolitano tuo, humiliter pareas; et ut episcopi terræ tuæ ad ipsius obedientiam redeant, pro facultate tibi a Deo collata diligenter efficias.

Datum apud montem Aventinum vi Kal. Junii.

CXL.

Ascerum episcopum Lundansem jubet metropolita
Aldalberoni] parere.

(Anno 1133, Maii 27.)

[LAPPENBERG, ubi supra, p. 135.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, ASCERO, episcopo Lundinensi, salutem et apostolicam benedictionem.

Quemadmodum juris naturalis est alterum non lædere, ita nimirum nostri officii læsum adjuvare. Cæterum venerabilis fratrer noster A. Hammenburgensis archiepiscopus conquestus est coram beatæ memoriæ Calixto et Honorio, et jam etiam nobis, quod ei debitam obedientiam et reverentiam tanquam metropolitano tuo negligas exhibere. Qua de re cum et ap ipsis et a nobis sæpe per litteras et nuntios evocatus sis, nec per te, nec per tuos tamen sedem apostolicam visitasti. Quia igitur nostri officii est singulis sua conservare, fraternitati tuæ per præsentia scripta serio mandamus, ut ad ejus subjectionem et reverentiam redeas et ei tanquam metropolitano tuo in omnibus pareas.

Prædecessores nostri felicis memoriæ, Gregorius, Sergius, Nicolaus, Benedictus et Adrianus, Romani B pontifices, Hammenburgensem Ecclesiam metropolim statuerunt, et ei tam Lundensem quam alios episcopatus Daciæ subdiderunt. Cæterum frater noster Adalbero Hammenburgensis archiepiscopus, tam prædecessorum nostrorum tempore, quam nostro, questus est quod earumdum Ecclesiarum episcopi debitam sibi reverentiam exhibere contemnant. Pro quo nimirum cum a prædictis prædecessoribus nostris Calixto et Honorio, atque a nobis, sit eis per scripta mandatum, ut ad sedem apostolicam venirent responsuri super hac causa, nec venerunt nec responsales miserunt. Nos itaque unicuique suam justitiam volentes conservare, communicato fratrum nostrorum consilio, præfato fratri nostro Adalberoni archiepiscopo, quemadmodum in antiquis privilegiis C Junii. prænominatorum Sergii, Gregorii, Leonis, Benedicti, Nicolai et Adriani Romanorum pontificum continetur, tam Lundensem quam alios episcopatus Daciæ restituimus. Tuæ itaque prudentiæ per apostolica scripta rogando mandamus, quatenus eidem fratri nostro Adalberoni archiepiscopo, tanquam metropolitano tuo, humiliter pareas, et, ut episcopi tui regni ad obedientiam redeant, diligenter satagas adimplere.

Datum apud montem Aventinum, vi Kal. Junii.

CXXXIX.

Ad..... Suedorum regem. - Ejusdem argumenti. (Anno 1133, Maii 27.)

[LAPPENBERG, ibid., p. 134.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dileeto in Christo filio...... Suedorum regi, salutem et apostolicam benedictionem.

Venerabilis frater noster Hammenburgensis archiepiscopus ad apostolicam sedem veniens, in nostra præsentia questus est, quod cum episcopis regni tui, sicut antiqua prædecessorum nostrorum Gregorii, Sergii, Leonis, Benedicti, Nicolai et Adriani, Romanorum pontificum, privilegia indicare noscuntur, metropolitano jure præsideat, debitam ei obedientiam denegare præsumant. Quia igitur nostri officii est male gesta corrigere et ad viam rectitudinis revocare, nobilitati tuæ rogando mandamus, quatenus præfato

Datum apud montem Aventinum vi Kalendas

CXLI.

Suedia episcopis præcipit ut metropolita A[dalbe-
roni], archiepiscopo Hamburgensi, obtemperent.
(Anno 1133, Maii 27.)
[Ibid.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus, universis episcopis Suediæ, salutem et apostolicam benedictionem.

Æquum est ut qui aliis præesse desiderat, suis prælatis revereri humiliter non erubescat. Cæterum venerabilis frater noster A. Hamminbergensis (sic) archiepiscopus, ad sedem apostolican veniens, graviter questus est quod cum vobis, sicut est [etiam] D in antiquis privilegiis Gregorii, Sergii, Leonis, Benedicti, Nicolai et Adrianl, Romanorum pontificum, continetur, metropolitico jure præsideat, debitam ei obedientiam subtrahatis. Quod profecto a vobis est tanto studiosius corrigendum, quanto subjecto populo etiam in hoc bonæ conversationis exempla debitores estis impendere. Per præsentia itaque scripta fraternitati vestræ mandamus quatenus præfato fratri nostro A. Hamminburgensi archiepiscopo, tanquam metropolitano vestro, obedientiam et reverentiam deferatis et nullam ei super hoc molestiam de cætero irrogetis.

Datum apud montem Aventinum VI Kalendas Junii.

CXLII.

Bulla super certis episcopatibus in Polonia et citra,
archiepiscopo Magdeburgensi subjectis.
(Anno 1133, Jun. 4.)

[BOLLAND., tom. VI Junii, p. 48.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri NORBERTO episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.

A rans [præclare remeregis]. Dignum est igitur ut sedes apostolica, quæ de te tam devoto filio plenis visceribus gratulatur, tuis obsequiis atque laboribus debita benignitate respondeat; et te ad suum servitium exsequendum, amplius obnoxium faciat.

Sacrosancta Romana et apostolica Ecclesia, ex quo te in filium specialem assumpsit, tuæ devotionis fervorem atque industriam in suis opportunitatibus certis indiciis comprobavit. Cæterum novissime diebus istis, cum divinæ dispositionis providentia nos, licet indignos et minus idoneos, ad apostolatus administrationem placuit evocare, id ipsum in persona tua magis ac magis enituit, tuæque fidei ac re- B ligionis constantia non tantum vicinis, sed etiam remotis nationibus evidenter innotuit; siquidem nec labor aliquis temporalis, nec alicujus minæ seu blanditiæ efficere potuerunt, quin adversus Petri Leonis tyrannidem murum inexpugnabilem te opponens, et ad ipsius regis et aliorum principum corda, in B. Petri obedientiam inducenda, efficaciter labo

(33) Joannis, utique XIII, qui archiepiscopatum ratum confirmatunque habuit, et primum ejus archiepiscopum Adalbertum instituit pallioque donavit, de varia ei privilegia per suas litteras, de quibus egimus concessit.

(34) Est is Benedictus VII, de cujus item litteris, earumque præcipue titulo jam locuti sumus.

(35) Leo ille alius esse non potest, quam qui octavus istius nominis passim venit, ab aliquibus inter veros C pontifices, a plerisque inter pseudopontifices numeratus. Verum quid ille privilegii ecclesiæ archiepiscopali Magdeburgensi concesserit, ante mortuus, quam iste archiepiscopus fuit constitutus, capere non possum; nisi forte aliquod sub ejus nomine scriptum apocryphum, uti sub nomine Joannis XIII, invenerit suo tempore Norbertus.

(36) Hæc astructa sunt ex litteris de institutione archiepiscopatus, datis a Joanne papa atque ab Ottone imperatore.

(37) Stetinum et Stetina Latinis, urbs præcipua Pomeraniæ ad sinistram Oderæ fluminis ripam, non ad modum longe a mari Baltico et Rugia illic insula. Non reperio urben illam nomine proprio episcopalem fuisse. At reperio in Vita S. Ottonis episcopi Bambergensis, Pomeranorum, apostoli, quod ipse ad annum 1124 in conversionem gentis istius incumbens, annoque fortassis eodem aut sequenti ad propriam redire sedem festinans, cum de episcopatu D Pomeraniæ pro voto suo tunc ordinare non potuit, de prudentia ducis Poloniæ Boleslai III confisus, ei ex otio commisit ordinandum. At ille unum de capellanis suis, Adalbertum nomine..... præsulatus honore in gente illa sublimavit. Utrum is stabilem mox sedem sibi elegerit, aut exemplo Ottonis oppidatim regionem peregraverit ; utrum etiam ab initio Stetinum sedi episcopali designatum fuerit a pontifice Romano, cui deinde Julina prælata sit mihi quidem ignotum est. Habuerit tamen illo ipso tempore Norbertus rationem (quod dubitari non potest) cur Stetinum suæ jurisdictioni vindicaverit, tanquam civitatem episcopalem, aut sub illo nomine episcopatum Pomeraniensem; qualiter vocatur in notitiis ecclesiarum antiquis.

(38) Vulgo nunc Lubeck, Latine Lubeca, notissimum emporium in circulo inferioris Saxoniæ haud procul

Proinde, venerabilis frater archiepiscopo, querimoniam illam quam adversus episcopos Poloniæ, in nostra præsentia deposuisti, scripturæ et atramento duximus committendam. Afferabas enim præfatæ regionis episcopos ex antiqua institutione, Magdehurgensi Ecclesiæ jure metropolitico subjacere, et ad confirmationem tuæ partis, auctoritatem prædecessorum nostrorum, Joannis (33), Benedicti (34) et Leonis (35) beatæ memoriæ prætendebas. Quos nimirum episcopatus, qui ultra Salam, Albiam et Oderam, esse tunc temporis videbantur, seu qui ibidem in antea, divina essent cooperante clementia disponendi, interventu Ottonis plissimi augusti supposuisse Magdeburgensi Ecclesiæ astruebas(36) quorum videlicet episcopatuum nomina hæc sunt: Albiam et Oderam, Stetin (37) et Lubus (38); ultra Oderam vero Pomezamia (39), Potatuan (40), Gnesen (41) Cracow (32) Wratislavia (43) Cruci-Witz (44), Ma

a mari Baltico, circiter decem milliaribus germanicis ab Hamburgo in ortum solis. Subfuit olim episcopatui Altenburgensi, in eodem tractu ab Ottone magno fundato. Sed Altemburgo deficiente, et Lubeca, emergente, episcopatus paulatim a Lubeca uti ex his litteris apparet denominari cœpit, et omnino cum suo episcopo eodem translatus fuit anno 1163. (39) Est in Prussia trans Vistulam flumen, inter Elbengam et Torunium, episcopatus vero ejus deinde Culmensi conjunctum fuit.

(40) Pornam non recte vocat Chronicum Magdeburgense; melius Poznani, chronographus Saxonia, nunc Pomania, trans Oderam, et cis Warsain fluvius episcopatus primus, qui in Polonia institutus sit; uti dictum supra.

(41) Gnesna, nunc notissima Poloniæ civitas, primatus titulo insignis. Ipsam tamen aute annum 999 episcopalem non fuisse, visum nobis est supra. Hinc vero, ex bulla, inquam, præmissa Innoeentii papæ, videri potest, tunc, quando illa scripta fuit, nondum habuisse archiepiscopatum legitime institutum, nedum primatum Poloniæ. Quo enim pacto, si Gnesnensis tempore Norberti et Innocentii II a Romanis pontificibus archiepiscopus et primas Poloniæ agnitus, atque adeo legitima potestate Magdeburgensi metropoli subtractus antea fuisset: Norbertus tunc Gnesnam suæ metropoli vindicare aut Innocentius subjicere illi voluisset? Relinquo hæc ego interim in statu, quo tunc fuerunt. Tantum hic conor illustrare pro meo modulo bul!am.

(42) Cracovia, notior et hæc civitas, quam ut plura hic dici de illa debeant. Archiepiscopalem nunquam per se fuisse supra meminimus.

(33) Primaria ducatus Wratislaviensis, totiusque Silesiæ civitas, ad Oderam fluvium, episcopatu insignata sæculo x1. Smoryorzovia eo translatum fuisse episcopatum scribit Dlugossus, sed hæc non satis

certa.

(44) Krusivica (aliis Cruwicia) vetus quondam regia, lacu amplissimo Golpo circumdata, inquit Dlugossus, ubi et sedes episcopalis fundata fuit, quæ postea Wladislaviam translata sit, uti idem scribit, sub initium lib, u. At nomen primum adhuc retinuissse episcopatum illum anno 1133, constat ex hac bulla pontificia.

sania (45) et Lodi lacum (46). Unde legitimis datis in- A
duciis, earumdem ecclesiarum episcopos, ut tibi de
tua querimonia responderent, jam per litteras, quam
per nuntios, semel atque secundo ad nostram præ-
sentiam invitavimus; ipsi vero non venerunt, nec
ad nos responsales aliquos transmiserunt.

3. Visum est igitur nobis et fratribus nostris, quod nec ipsi de contumacia sua lucrari deberent, nec Magdeburgensis Ecclesia diutius propria justitia privaretur. Ideoque, charissime frater Norberte archiepiscope, ex apostolicæ sedis benignitate atque justitia, de prædictis episcopatibus et terminis, quos jam dicti prædecessores nostri antecessoribus tuis concessisse, et Ecclesiæ tuæ pertinere noscuntur; te in possessionem emisimus et investivimus; et ut de cætero idem episcopi fraternitati tuæ obediant, per scripta nostra præcipimus; nihilominus tibi tuisque successoribus et per vos Magdeburgensi Ecclesiæ, quemadmodum prænominatos episcopatus, sic etiam in posterum mihi (melius inibi), auxiliante Domino fuerint ordinandi, irretractabiliter possidendos, jure perpetuo confirmamus (47).

4. Tua igitur, frater dilectissime, interest in amore et obedientia sanctæ Ecclesiæ Romanæ persistere, et pro his, quæ ad honorem et utilitatem ejus spectare cognoveris attenta diligentia vigilare. Ut autem hoc, quod a nobis canonice institutum est, stabile maneat, apostolica censura sub divini judicii attestatione, jubemus, ut nulla persona parva vel magna, aut quilibet successorum nostrorum hæc, quæ statuimus, infringere præsumat. Hujus privilegii violator, cum Juda proditore æternis suppliciis deputandus damnetur.

Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus.
Ego Wilhelmus Prænestinus episcopus.
Ego Joannes, Ostiensis episcopus.
Ego Conradus Sabinensis episcopus.
Ego Joannes, tit. S. Chrisogoni presbyt. cardin.
Ego Gerhardus, presbyter cardin. tit. Sanctæ
Crucis.

Ego Anselmus presbyter cardin. tit. S. Laurentii in Lucina

Ego Lucas presbyter cardin. tit. Sanctorum Joannis et Pauli.

Ego Martinus presbyter cardio. tit. S. Stephani

in Cælio monte.

Ego Romanus diaconus cardin. Sanctæ Mariæ in Porticu.

Ego Gregorius diaconus cardin. Sanctorum Sergii et Bacchi.

(45) Crediderim Masoviam sive Mazoviam scribi debere, cujus nomine ducatus est in media fere Polonia; et episcopatus Mazoviensis sub archiepiscopo Gnesnensi invenitur in notitiis episcopatuum antiquis apud Carolum a S. Paulo et alios.

(46) Nulia Polonis sub tali nominatione civitas episcopalis. Intelligi debet Wladislavia ad Vistulam fluvium ejusque episcopatus; quem eo Krusvicia delatum fuisse, scribit idem qui supra Dolugssus.

B

C

Ego Otto diacon. cardin. Sanctorum Cosmæ et Damiani.

Datum Laterani per manum Almerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, 11 Nonas Junii, indictione XI, Inrarnationis Dominicæ anno 1133, pontificatus vero domni Innocentii II papæ anno IV.

CXLIII.

Bernardo Paderbornensi episcopo et ejus successoribus usum rationalis concedit.

Anno 1133, Jun.5.)

[SCHATEN, Annales Paderborn., I, p. 732.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri BERNARDO Padelburgensi episcopo ejusque successoribus canonice promovendis.

Sicut omne datum optimum et omne donum perfectum desursum est, et a Patre luminum descendere Scripturæ sacræ auctoritas protestatur ; ita procul dubio nostram gloriam atque lætitiam fore credimus, si fratres nostri digni honore inveniuntur, et pro sua probitate atque scientia de magnis honoribus ecclesiasticis ac dignitatibus ad altiora prove. hi promerentur. Hoc profecto intuitu, quoniam multa de tuæ devotionis erga beatum Petrum studio, venerabilis frater Bernarde episcope, nostris sunt auribus nuntiata et hoc ipsum certis indiciis comprobavimus, æquum est ut pro impenso obsequio a sede apostolica amplius honoreris, et ut de cætero fraternitatem tuam nobis magis obnoxiam statuimus, tam temporaliter quam spiritualiter gratum emolumentum, Domino cooperante, recipias. Et quoniam tanquam Aarou ad pontificalis dignitatis fastigium divina providentia credimus evocatum, et loco Moysi ad regimen es, et principatum Christiani populi constitutus, eorumque quoque dignitatis te principem constituimus, et usum rationalis tibi tuisque successoribus ex apostolicæ sedis benignitate concedimus. Hoc videlicet sancientes ut eodem his diebus per parochiam tuam infra ecclesiam duntaxat utamini, qui in præsentis scripti pagina perscribuntur. Id est : Cœna Domini, Pascha, Ascensione, Pentecoste, Natali beati Joannis Baptistæ, festivitatibus beatorum apostolorum Petri et Pauli, solemnitatibus beatæ Mariæ et Omnium Sanctorum, Natali Domini

Det Epiphania. In consecrationibus quoque ecclesiarum infra tuam parochiam, nec non etiam ordinationibus clericorum, in anniversario dedicationis Padelburgensis Ecclesiæ, et in festivitate sancti Liborii. Tua itaque, frater dilectissime, interest, ut quod in facie geris Ecclesiæ operum tuorum com

(47) Nota terminum quo pontifex pronuntiat Norberto et per ipsum successoribus ejus ac Magdeburgensi Ecclesiæ ex justitia deberi subjectionem et obedientiam a prædictis omnibus episcopis. Et eis hac prærogativa totum primatum Magdeburgensis Ecclesiæ, quem sibi petit Norbertus confirmari, consistere autumo, tum ex bulia, tum ex supra deductis.

mendet effectus, et tua dilectio hac semper gratia A meruisti, licentiam utendi mitra et annulo tibi tuisvaleat dignior inveniri.

Ego Innocentius catholicæ Ecclesiæ episcopus.
Signum manus meæ, ADJUVA NOS, DEUS, SALUTARIS

NOSTER.

Datum Laterani per manum Aimerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardin. et cancellarii, Non. Julii, indictione x1, anno Dominicæ Incarnat. 1135, pontificatus vero domni Innocentii II papæ anno IV.

CXLIV.

Monasterii Salvatoris et S. Bonifacii Fuldensis possessiones et privilegia, petente Bertoo abbate, confirmat.

(Anno 1133, Jun. 5.)

[DRONKE, Cod. diplom. Fuld., 385] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERTOO abbati monasterii Salvatoris Domini nostri Jesu Christi Sancti Bonifacii, quod situm est juxta ripam fluminis quod Fulda vocatur, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpe

tuum.

que successoribus nihilominus impertimur. Abbas

vero.

sit etiam nostra auctoritate apostolica per ejus scripti paginam confirmatum. Nulli ergo omnium hominum liceat præfatum cœnobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura.

emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei. .

B præmia æternæ pacis inveniant. Amen.

Officii nostri nos hortatur auctoritas pro Ecclesiis Dei. tam prope quam longe positis, attentam sollicitudinem gerere, et earum quieti et utilitati salubriter auxiliante Domino providere. Dignum namque et honestati conveniens esse cognoscitur ut qui ad Ecclesiarum regimen assumpti sumus, eas et a pravorum hominum nequitia tueamur, et apostolicæ sedis munimine roboremus. Eapropter, dilecte in Domino fili Berthoe abbas, tuis rationabilibus postu- C lationibus clementer annuimus, et Salvatoris Domini nostri Jesu Christi monasterium, cui Deo auctore præesse dignosceris, sanctæ Romanæ Ecclesiæ privilegio communimus. Statuimus enim ut quascunque possessiones, quæcunque bona idem monasterium inpræsentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium (48) prædecessori tuo Hecberto religioso abbati respectu dilectionis donatum, etc.

pertinere noscuntur. Prohibemus autem omnem.

in cujus diœcesi constat esse constructum contrarietate eidem monasterio perpetuo firma esse sancimus. Interdicimus.

(S. p.) Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ epiScopus (B. V.)

Datum Laterani per manum Almerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, Nonis Junii, indictione x1, Incarnationis Dominicæ anno 1133, pontificatus vero domni Innocentii

anno IV.

CXLV.

Ad Lotharium et Richizam. Concedit allodium
terrarum comitissæ Mathilda.

(Anno 1133, Jun. 8.)
[MANSI, Concil., XXI, 392.]

INNOCENTIUS papa II, LOTHARIO imperatorii
Augusto et RIGET imperatrici.

Si auctoritas sacra pontificum et potestas imperialis vere glutino charitatis adinvicem complentur, omnipotenti debitus famulatus libere poterit exhiberi, et Christianus populus grata pace et tranquillitate gaudebit. Nihil enim in præsenti sæculo est pontifice clarius, nihil rege sublimius: nihil est quod lumine clariore præfulgeat quam recta fides in principe, nihil est quod ita nequeat occasui subjacere quam vera religio. Quæ nimirum omnia tanto manifestius, Deo gratias, in persona tua clarescunt, quanto ab ineunte ætate amator religionis et cultor justitiæ exstitisse cognosceris, et novissime diebus istis, nec personæ tuæ, nec propriæ parcendo pecuniæ, pro B. Petri servitio multos labores et im

nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia D mensa pericula pertulisti. Cum ergo, testante sacro præponatur, nisi quem fratres communi consensu, aut fratrum pars consilii sanioris secundum beati Benedicti Regulam elegerint. Statuimus autem ut congruis temporibus nostræ sollicitudini, ecclesiasticæ intimetur, qualiter religio monastica inter fratres tuo regimini commissos regulari habitu dirigatur. . .

in missarum solemniis, ex apostolicæ sedis benignitate, secundum quod in antecessorum nostrorum privilegiis continetur dilectioni tuæ concedimus. Et ob majorem familiaritatis prærogativam, quam in sancta Romana Ecclesia nostro tempore consequi

eloquio, etiam mali patres bona data filiis suis debeant impartire, dignum profecto est ut nos, qui, disponente Domino, universis Catholicæ Ecclesiæ filiis debemus sollicitudine paterna consulere, personam tuam arctius diligamus, et tanquam specialissimo Ecclesiæ defensori, in his quæ ad statuni imperii in suo robore conservandum, et utilitatem ac liberationem catholicæ Ecclesiæ spectare noscuntur, tam secundum ecclesiasticum officium quam temporaliter, imperatoriam potentiam augeamus. Hoc nimirum intuitu allodium bonæ memoriæ comitissæ Mathildæ, quod utique ab ea B. Petro

(48) Supplendæ lacunæ ex privilegio anni 1131, April, 1, supra, sub num. 57.

constat esse collatum, vobis committimus, et ex A idem monasterium impræsentiarum juste et legitime

Quoties illud a nobis petitur quod rationi noscitur convenire, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Æquum enim et rationabile est ut, qui ad D Ecclesiarum regimen assumpti sumus, eos et a perversorum hominum nequitia tueamur, et apostolicæ sedis munimine roboremus. Eapropter, dilecte in Domino fili Adalbero abbas, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et Prumiense Salvatoris Domini nostri Jesu Christ: monasterium, cui auctore Domino præsides, sanctæ Romanæ Ecclesiæ privilegio communimus. Statuimus enim ut quidquid auctoritate prædecessorum nostrorum, vel imperatorum, Pippini scilicet et Caroli, et aliorum principum, ei Prumiensi monasterio constat esse concessum, atque suis præceptis munimentisque firmatum, tibi tuisque successoribus stabile firmumque consistat. Præterea quascunque possessiones, seu bona