Ego Petrus presbyter cardinalis tituli Equitii subscripsi.

Ego Anselmus presbyter cardinalis tituli S. Laurentii subscripsi.

Ego Goselmus presbyter cardinalis tituli S. Ceciliæ subscripsi.

cessione Palmarum, et feriæ secundæ post Pascha A Ego Petrus presbyter cardinalis tituli Sanctæ equum album udone coopertum equitare, necnon Anastasiæ subscripsi. et crucem inter ambulandum deferre concedimus. Monasterium Sanctæ Mariæ in charitate, monasterium Sancti Donati in Scovilla fundatum, licet extra vestram diœcesim reperiantur, sicut hactenus habita sunt cum omnibus ad ipsa pertinentibus habeantur Cæterorum etiam manasteriorum. . . . vestræ diæcesis fines sunt canonica dispositio, et abbatum. . . . . discussio, electio, et consecratio semper. . quos profecto, vel quorum presbyteros ad vestrum expedia venire monasteriis aut capellis aliquibus. . . . . baptismum generale fieri penitus prohibemus. . . . . canonis licita invenire contigerit institutis clericos, sanctimoniales viduas,

quæ.

Ego Romanus diaconus cardinalis tituli S. Mariæ in Porticu subscripsi.

Ego Gregorius cardin. tit. SS. Sergii et Bacchi subscripsi.

Datum Januæ per manum Aimerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, septimo Idus Augusti, indictione octava, Incarna

nocentii II anno primo.

XIII.

. . . conscientia nemo præsumat. . . . : eo- B tionis Dominicæ anno 1130; pontificatus autem Inrum rebus inferre, nec cœmeteriorum, curam vobis, aut potestatem. . . persona præsumat. Nec ullus unquam cujusque. . . . . homo quasi sub obtentu hospitalitatis venerabili episcopo, aut in domibus sacerdotum tuorum et omnium

. tua tuorumque successorum voluntate præsumat, nec in rebus mobilibus, aut immobilibus. . . . . cujuscunque conditionis ad vestram Ecclesiam pertinentibus invasionem, aut violentiam . . . . . fieri sine legali. . . . . permittimus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere

. . . vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura; salvo in omnibus apostolica sedis privilegio. Ob majorem quoque ipsius Papiensis Ecclesiæ. . . . . confirmantes statuimus, ut in synodalium celebratione conventuum. .. . quam successores tui ad sinistram Romani.

primum sessionis locum perpetualiter habeatis. Si qua. . . . . ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove..

si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate

. . . . a sacratissimo corpore ac sanguine Domini nostri Jesu Christi aliena. . . . . atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiæ jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et fructum bonæ actionis percipiant, et apud districtum Judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen, amen,

amen.

Ego Innocentius Catholica Ecclesiæ episcopus subscripsi.

Ego Guillelmus Prænestinus episcopus subscripsi.

Ego Conradus Sabiensis Ecclesiæ episcopus subscripsi.

C

D

Monasterii SS. Gevasii et Protasii Fossensis possessiones et privilegia confirmat.

(Anno 1130, Sept. 11.)

[MABILL., Annal. ord. S. Bened., VI, 192.] Tunc temporis Sanctorum Gervasii et Protasii monasterio dioecesis Arelatensis, apud Fossas sito, præerat Guillelmus abbas, qui ab Innocentio II, dum apud S. Ægidium hoc anno versaretur, apo, stolicæ protectionis et immunitatis privilegium petiit. Ejus postulatis annuens pontifex, exemplo antecessorum suorum Sergii IV et Paschalis II prædictum monasterium apostolicæ sedis patrocinio communivit, possessiones confirmavit, et monachos ejus loci ab omni sæculari servitio immunes esse sanxit, ut in sanctæ religionis observatione seduli, nulli alii nisi Romanæ Ecclesiæ subjecti sint.

Datum apud S. Ægidium per manum Aimerici, S. R. E. diaconi cardinalis et cancellarii, 1 Idus Septembris, indictione vin, Incarnationis Dominicæ anno 1130; pontificatus vero domni Innocentii II papæ anno.

XIV. Ad Bertholdum abbatem S. Blasii. Confirmat libertatem S. Blasii ab advocatia Basileensi.

(Anno 1130, Nov. 2.)

[GERBERT, Hist. Nigra Silva, t. III, p. 62.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERTHOLDO abbati monasterii S. Blasii quod in Constantiensi episcopatu, in loco videlicet qui Nigra Silva dicitur, situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

Officii nostri nos hortatur auctoritas pro ecclesiarum statu satagere, et eorum quieti et utilitati salubriter auxiliante Domino providere. Dignum namque et honestati conveniens esse cognoscitur, ut qui ad ecclesiarum regimen assumpti sumus, eas et a pravorum hominum nequitia tueamur, et beati Petri atque apostolicæ sedis patrocinio muniamus Proinde, dilecte in Domino fili Bertholde abbas, supplicationi tuæ clementer annuimus, et beati Blasii

Ego Joannes tituli Sancti Grisogoni presbyter monasterium, cui Deo auctore præsides, cum suis cardinalis subscripsi.

omnibus pertinentiis apostolicae sedis suffragio

roboramus. Statuimus enim ut quæcunque idem A tiam ipsam bene habere cupiat, et tractare : si au

tem calumniator potius quam advocatus existens monasterii bona pervaserit, et non magis ea defenderit, abbas habeat facultatem cum fratrum consilio alium sibi statuere advocatum utiliorem, quatenus sicut a supradicto Henrico imperatore, et a præfato filio nostro Lothario rege judicio definitum est, cœnobii vestri libertas modis omnibus a jure sit aliena Basileenssis Ecclesiæ. Ad indiciura autem nostræ tuitionis et concessæ vestro monasterio libertatis aureum unum quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Si qua igitur in Futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione

monasterium impræsentiarum juste et legitime
possidet, sive in futurum (concessione) pontificum,
liberalitate principum, vel oblatione fidelium, juste
et canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque suc-
cessoribus et illibata permaneant. Nulli ergo om-
nino hominum liceat præfatum monasterium te-
mere perturbare aut ejus possessiones auferre, vel
ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexatio-
tionibus fatigare; sed omnia integra conserventur
eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione
concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Conse-
crationes altarium sive basilicarum, ordinationes
monachorum, chrisma, oleum sauctum, et cætera
ad episcopale officium pertinentia, a Constantiensi
episcopo, in cujus dioecesi estis, accipietis, si tamen B congrua emendaverit, potestatis honorisque sui di-

Catholicus fuerit, et gratiam ac'communionem apo-
stolicæ sedis habuerit, et si ea gratis ac sine pra-
vitate voluerit exhibere. Alioquin liceat vobis Ca-
tholicum quem malueritis adire episcopum, et ab
eo consecrationum sacramenta percipere, qui apo-
stolicæ sedis fultus auctoritate, ea quæ postulantur
indulgeat. Sepulturam quoque eidem loco omnino.
liberam esse decernimus, ut eorum qui illic sepeliri
deliberaverint, devotioni et extremæ voluntati, nisi
forte excommunicati sint, nullus obsistat. Porro
laicos sive clericos sæculariter viventes ad conver-
sionem suscipere nullius episcopi aut præpositi
contradictio vos inhibeat. Obeunte vero te nunc
ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successo-
rum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu C
violentia præponatur, nisi quem fratres communi
consensu vel fratrum pars sanioris consilii secun-
dum Dei timorem et beati Benedicti Regulam elegerint.
Ad hæc salva Constantiensi episcopi reverentia confir-
mamus vestro monasterio cellam de Silva Suazze-
walt, a Reginberto constructam cum omnibus posi
sessionibus, prædiis et terris ad eam pertinentibus.
Confirmamus etiam dispositionem illam, quam bonæ
recordationis Henricus IV imperator de monasterii
vestri libertate et advocatia constituit, et præde-
cessor noster felicis memoriæ Calixtus auctoritatis
sua privilegio roboravit; atque dilectus filius noster
Lotharius rex præcepti sui firmitate munivit, et
sanctæ recordationis papa Honorius episcoporum et
cardinalium deliberatione firmavit, ut videlicet in D
advocati electione abbas liberam habeat potestatem
cum fratrum suorum cousilio talem eligere, quem
ad defensionem libertatis monasterii bonum et uti-
lem esse cognoverit, qui non pro terreno commodo,
sed pro Dei amore et peccatorum suorum venia,
necnon et æternæ benedictionis mercede advoca-

(15) Innocentius II, die 15 Febr. an. 1130 papa electus, ob schisma Petri Leonis, cui Romani adhærebant, in Gallias secessit, ibique, antequam Claromontanum concilium celebraret, Cluniacum divertens, illius monasterii ecclesiam dedicavit, et quidem, ut probat Pagius (Brev. Rom. Pont. t. II, p. 618) circa d. 18 Oct. aut aliquot diebus posterius, si quidem juxta Ordericum Vitalem nonnisi

gnitate careat, reamque se divino judicio existere
de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratis-
simo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu
Christi aliena fiat, atque in extremo examine di-
strictæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco
justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Chri-
sti, quatenus et hic fructum bonæ actionis perci-
piant, et apud districtum Judicem præmia æternæ
pacis inveniant. Amen, amen, amen.

Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus.
Ego Guillielmus Prænestinus episcopus.
Ego Joannes Ostiensis episcopus.
Ego Guido Tiburtinus episcopus.

Ego Matthæus Albanensis episcopus.
Ego Joannes tituli S. Chrisogoni presbyter car-
dinalis.

Ego Petrus presbyter cardinalis tituli Equitii. Ego Ubertus presbyter cardinalis tituli S. Clementis.

Ego Petrus presbyter cardinalis tituli S. Anastasiæ.

Ego Goselmus presbyter cardinalis tituli S. Cæciliæ.

Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi.

Ego Guido diaconus cardinalis S. Mariæ in Via Lata.

Datum Cluniaci (13) per manum Aimerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, IV Nonas Novembris, indictione vIII, Incarnationis Dominicæ anno 1130; pontificatus autem domni Innocentii II papæ anno 1.

XV.

Ad Sugerium S. Dionysii abbatem. - Honorii II papæ
decretum de Argentoliensi monasterio confirmat.
[D. BOUQUET, Recueil, t XV, p. 369.]
INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, di-

xi diebus ibi commoratus sit, cum ibi antequam discederet, bullam hanc die 2 Nov. dederit. Mabillonius Annal. t. VI, p. 186, diem 25 Octob, huic dedicationi assignat, quæ perperam ad an. 1131 in Bibliotheca Cluniacensi refertur, cum eo anno ipso illo die 25 Octob. Ludovicuni Juniorem Remis regem consecraverit Innocentius.

lecto in Christo filio SUGGERIO abbati S. Dionysii, A usibus omnimodis profutura. Omnis vero abbas post salutem et apostolicam benedictionem.

te qui a congregatione ejusdem coenobii secundum Regulam beati Benedicti electus fuerit, a Romano pontifice vel a quo maluerit, Catholico episcopo consecretur. Præcipimus quoque auctoritate apostolica ne quis episcoporum oleum, chrisma, benedictiones, consecrationes, ordines vel quæcunque ex pontificali ministerio sunt necessaria eis vel successoribus eorum deneget. Missas itaque, ordinationes, stationes, ab omni episcopo vel clero Parisiensis Ecclesiæ in eodem monasterio præter voluntatem abbatis vel congregationis fieri prohibemus. Nec habeant potestatem ibi aliquid imperandi, sed nec ipsis interdicere, nec excommunicare, nec ad synodum vocare abbatem aut monachos, presbyteros aut clericos

Corpus Ecclesiæ Dei tunc procul dubio conservatur incolume, et prima mediis, media primis sociali fœdere conjunguntur, si quæ a prædecessoribus nostris Romanis pontificibus rationabiliter statuta sunt, a nobis et successoribus nostris auctoritate apostolica roborentur. Quocirca, dilecte in Domino fili Suggeri abbas, monasterium Argenteolum, a venerabili fratre nostro Stephano Parisiensi episcopo, in præsentia venerabilium fratrum nostrorum Matthæi Albanensis episcopi, tunc apostolicæ sedis legati, Rainaldi Remensis archiepiscopi, Gaufredi Carnotensis, Gosleni Suessionensis episcoporum, interventu charissimi filii nostri Lodoici illustris et gloriosi Francorum regis, tibi et B ecclesiarum ipsius loci facultatem damus. Si qua monasterio tuo concessum, et pro reformanda ibidem religione a prædecessore nostro felicis memoriæ papa Honorio confirmatum, apostolicæ sedis munimine roboramus, et illibatum futuris temporibus manere decernimus (16).

Datum Cluniaci v Nonas Novembris.

XVI.

Bulla pro abbatia S. Germani de Pratis. (Anno 1130, Nov. 3.)

[BOUILLARD, Histoire de Saint-Germain des Prés, preuv., p. xxxvI.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio HUGONI abbati monasterii Sancti Germani Parisiacæ urbis episcopi, ejusque successoribus in perpetuum.

'Quoties illud a nobis petitur quod rationi cognoscitur convenire, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Hoc nimirum charitatis intuitu, dilecte in Domino fili Hugo abbas, monasterium Beati Germani, cui Deo auctore præsides, cum omnibus ad ipsum pertinentibus sub beati Petri tutelam protectionemque suscipimus et apostolicæ sedis patrocinio communimus. Per præsentis itaque privilegii paginam tibi tuisque successoribus in perpetuum confirmamus, ut quæcunque libertas; quæcunque dignitas privilegio beati Germani, scriptis Childeberti, Clotharii atque aliorum regum Francorum, vestro monasterio collata est, quæcunque bona, quæcunque possessiones concessione pontificum, D liberalitate principum vel oblatione fidelium ad idem cœnobium pertinere noscuntur, quacunque etiam in futurum juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus infestare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt,

(16) Hanc gratiam et insigne privilegium reportavit Sugerius ex itinere quo, post Stampense concilium, legatione functus regis Ludovici VI, « susceptionis

igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emandaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divinio judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceaf. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant et apud districtum Judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen.

Ego Innocentius Catholieæ Ecclesiæ episcopus

sig.

Ego Willelmus Prænestinus episcopus sig.
Ego Matthæus Albanensis episcopus sig.
Ego Joannes Ostiensis episcopus sig.

Ego Guido diaconus cardinalis Sanctæ Mariæ in
Via Lata.

Ego Joannes tituli Sancti Grisogoni presbyter cardinalis sig.

Ego Ubertus presbyter cardin. tituli Sancti Clementis sig.

Fgo presbyter cardinalis tituli Sanctæ Anastasiæ sig.

Ego Joslenus presbyter cardinalis tituli Sanctæ Cæciliæ.

Data Cluniaci per manum Imerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, tertio Nonas Novembris, indictione VIII, Incarnationis Dominicæ anno millesimo centesimo tricesimo, pontificatus domni Innocentii papæ II anno primo.

XVII.

Monachos pro monialibus substitutos in cœnobio S.
Maria Laudunensi confirmat.

(Anno 1130, Nov. 4.)

[MANSI, Concil., XXI, 374.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, et servitii primitias Cluniaci ei (Innocentio) per nos delegavit, inquit Sugerlus ipse in Vita Ludovici.

A

dilecto filio DROGONI abbati monasterii S. Mariæ A pertinentiis, altare de Diogenio cum appendiciis suis, sanctique Joannis Baptistæ in Laudunensi civitate, altare de Frenico, ecclesiam Sancti Germani, sitam ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.

Ad hoc nobis a Domino pastoralis officii cura commissa est, ut et bene placentem Deo religionem laboremus statue re, et stabilitatem exacta diligentia conservare : venerabiles siquidem fratres nostri Rainaldus Remorum archiepiscopus, et Bartholomæus Laudunensis episcopus consilio fratrum nostrorum Gosleni Suessionensis, Simonis Noviomensis, Petri Belvacensis, Roberti Atrebatensis episcoporum, interventu etiam clarissimi filii nostri Ludovici regis Francorum, in prænominato B. Mariæ sanctique Joannis monasterio, ubi quædam mulieres sub monialium nomine pravam et inhonestam vitam ducebant, monachos religiosos utique viros substituerunt, et te, dilecte in Domino fili Drogo, abbatem eidem conventui præfecerunt. Quod ergo ab eis pro statuenda et reformanda religione de præfato monasterio factum est, nos auctoritate apostolica confirmamus, et firmum volumus futuris perpetuo temporibus permanere. Decernimus igitur ut quæcunque præfatum monasterium inpræsentiarum juste et legitime possidet, vel in futurum, præstante Domino, rationabiliter poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus regulariter substituendis et illibata permaneant. Si quis autem huic nostræ confirmationi sciens temerario ausu contraire tentaverit, indignationem beatorum Petri et Pauli et nostram se noverit incursurum.

Datum apud Rohannam 11 Non. Novemb.

XVIII.

Privilegium per quod confirmantur bona et jura prio. ratus S. Arnulphi Crispeiensis Cluniacensis ordinis, Sylvanectensis diœcesis.

[Bullarium Cluniacense, p. 46.] INNOCENTIUS, servus servorum Dei, dilecto filio AYMARO Crispei monasterii priori ejusque fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.

Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere cognoscitur, auctore Deo, citius est effectu prosequente complendum. Quocirca, in Domino fili Aymare, tuis postulationibus annuentes, beati Arnulphi martyris monasterium, cui ex charissimi filii nostri Petri Cluniacensis abbatis institutione præsides, præsentis decreti auctoritate munimus. Omnia enim quæ a fundatoribus loci vestri, Gualterio videlicet bonæ memoriæ Ambianensis comite, et ejus conjuge Adela, Sancto Arnulpho et vestræ congregationi tradita cognoscuntur, ad exemplum prædecessoris nostri sanctæ recordationis papæ Paschalis vobis vestrisque successoribus confirmamus in eadem qua tradita sunt libertate mansura; cuncta etiam quæ inpræsentiarum ad ipsum locum pertinere videntur, quieta vebis semper et integra permanere sancimus, ecclesiam scilicet Sanctæ Agathæ cum suis

(17) Legendum Rohennæ. JAFFÉ.

penes castellum Pontisarense cum appendiciis suis, cellam quæ vocatur Moranum monasterium, possessionem de villa Vilet prope montem Desiderii, altare Villaris, altare de Germiniaco quod per Fulconis episcopi chirographum possidetis, ecclesiam apud Locellos, ecclesiam apud Bonoculum, ecclesiam de Rossolio cum omnibus pertinentiis earum, allodium de Frasueta. Quæcunque præterea a quibuslibet de suo jure eidem loco collata sunt, vel in futurum conferri contigerit, firma semper et illibata permaneant, tam a te quam ab illis qui per Cluniacenses abbates eidem loco præpositi fuerint perpetuo possidenda, regenda ac disponenda. Statuimus etiam But nulli episcopo nisi forte a priore et fratribus vestri monasterii invitatus fuerit ibidem missas publicas liceat celebrare, ne in servorum Dei recessibus occasio popularibus præbeatur conventibus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerare fatigare, sed omnino integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque C sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant, et apud districtum Judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen.

D

Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus.
Ego Guillelmus Prænestinus episcopus.
Ego Matthæus Albanensis episcopus.
Ego Joannes Ostiensis episcopus.

Ego Petrus presbyter cardinalis tituli S. Anastasiæ.

Ego Goselinus presbyter cardinalis tituli Sanctæ Cæciliæ.

Ego Gregorius diaconus cardinalis tituli SS. Sergii et Bacchi.

Ego Guido diaconus cardinalis S. Mariæ in Via Lata.

Datum Ravennæ (17) per manum Aimerici S. Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, Nonas Novembris, indict. vin, Incarnationis Dominicæ anno millesimo centesimo tricesimo, pontificatus vero domni Innocentii papæ II anno primo.

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GREGORIO abbati monasterii Sancti Michaelis Cuxanensis, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.

A sta servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant, et apud districtum Judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen, amen, amen.

Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus. Datum apud Clarum montem per manum Aimerici sanctæ Romanæ Ecclesiæ diaconi cardinalis et cancellarii, iv Kalendas Decembris, indictione viu, Incarnationis Dominicæ anno 1130, pontificatus vero domini Innocentii II papæ anno primo.

XX.

Ad episcopos provincia Narbonensis.
(Anno 1130, Nov. 29.)

[D. BOUQUET, t. XV, p. 370.]

INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, veB nerabilibus fratribus RAYMUNDO Magalonensi, B [ERMUNDO] Biterrensi, P[ETRO] Lutevensi, Jo[ANN], Nemausensi episcopis et RAIMUNDO] Agathensi electo, salutem et apostolicam benedictionem.

Querelam filiorum nostrorum Petri abbatis et monachorum Aniensium adversus quosdam milites, parochianos vestros, videlicet Pontium Agonensem Raimundum Pimanensem, Olivarium Melgoriensem, et Petrum Raimundi Malaura. et coadjutores eorum, accepimus quod hominem suum a nundinis redeuntem miserabiliter interfecerunt. Ideoque præsenti vobis scripto mandamus, quatenus milites illos diligenter commoneatis ut prædicto abbati et monachis de tam gravi excessu et injuria eis irrogata satisfaciant. Si infra dies (f. xv vel XL), postquam a vobis commoniti fuerint, satisfacere contempserint, nos extunc eos excommunicationis sententia innodamus, et mandamus, vobis ut per varias faciatis parochias observari.

Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Deo sine aliqua est dilatione complendum. Quamobrem, dilecte in Christo fili Gregori abbas Beati Michaelis archangeli, monasterium cui disponente Domino præsides, sub apostolicæ sedis protectione suscipimus, et scripti nostri pagina roboramus, statuentes ut quascunque possessiones, quæcunque bona, præfatum monasterium impræsentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum rationabiliter præstante Domino, poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant; in quibus hæc propriis nominibus duximus adnotanda, videlicet allodiunì, quod in circuitu est ejusdem monasterii cum pertinentiis suis, allodium Tauriniani; Ecclesiam Sancti Fructuosi cum pertinentiis suis, ac decimas Ecclesiæ de Allone. Quidquid præterea concessione prædecessorum nostrorum Sergii, Agapiti, et Joannis Romanorum pontificum vestro monasterio collatum est, tibi tuisque successoribus confirmamus. Obeunte vero te, ejusdem loci abbate, nullus ibi C sed per subreptionem aut violentiam præponatur, quem fratres communi consensu, aut fratrum pars sanioris consilii secundum Dei timorem, et beati Benedicti Regulam providerint eligendum. Idem vero abbas ire ad synodum ipsius loci episcopi minime compellatur. Si quis vero pœnitens, a liminibus exclusus Ecclesiæ, illuc confugerit, quandiu ibi fuerit, licentiam habeat ecclesiam ultro eundi, et omne divinum officium audiendi. Ipsum autem monasterium vel eidem ecclesias pertinentes, vel abbatem, nullus episcopus excommunicare præsumat. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut temerariis fatigationibus fatigare, sed omnia integra con- D summopere providendum est. Ideoque sicut præsentes

serventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione eoncessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco ju

Datum apud Clarum Montem, ni Kalendas Decembris.

XXI.

Ad Guillelmum Lingonensem episcopum. (Anno 1130, Dec. 3.)

[D. BOUQUET, t. XIV, p. 247.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GUILENCO Lingonensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.

Ne occasione alicujus controversiæ quies monachorum et fratrum religiosorum conturbetur et

tibi injunximus, ita per apostolica scripta fraternitati tuæ præcipimus, quatenus, ascitis tecum dilectis filiis nostris S [tephano) Cisterciensi et B [ernardo] Claravallensi abbatibus, controversiam quæ inter Ecclesiam S. Stephani et S. Sequani agitatur, canonico fine decidas, aut concordiam et pacem componas. Ad hoc canonicis et monachis prædictarum Ecclesiarum mandando præcipimus ut quod a te consilio prænominatorum fratrum judicatum fuerit, absque retractatione observent.

Datum apud Clarum montem (18) ш Nonas Decembris.

(18) Anno 1130, quo Innocentius II concilium apud Clarum montem celebravit.