dicti de Guasco, cum omnibus suis pertinentiis; A archidiacono, Petro archipresbytero, eorumque fraecclesiam S. Maria de Charitate, quæ in Mantuano tribus tam præsentibus quam futuris canonice subsuburbio sita est; ecclesiam de Castello Zuoni, ec- stituendis, in perpetuum. clesiam de Tassarolo; quidquid possidetis in comitatu Lunens, et Januem., in comitatu Mutinensi, in loco qui dicitur Solaria et Erbaria, et in abbatia S. Mariæ de Corsica quæ appellatur Pladellu, cum omnibus suis pertinentiis, et in curte quæ vocatur Marrairegia in curte de Rupta castellonovo casale Albini, et Sancti Andræ. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia præponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Benedicti Regulam elegerint; electus vero a Romano pontifice benedicatur. B Chrisma, oleum sacrum, consecrationes aliarium sive basilicarum, ordinationes monachorum, seu canonicorum vestrorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a quibus malueritis Catholicis accipietis episcopis; missas sane publicas in eodem monasterio celebrari, aut nationem, aut synodum, vel ordinationem aliquam, præter abbatis voluntatem ab episcopo quolibet fieri prohibemus ; sicque ab omni jugo seu jurisdictione cujuscunque personæ vestrum cœnobium liberum permanere statuimus Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, alias ablatas retinere, minuere seu quibuslibet vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione el gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissino corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fia!, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant, et apud districtum judicem præmia æternæ pacis inveniant. C Piæ postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Hujus rei gratia, dilecti in Domino filii, justis postulationibus vestris ber.ignitate debita gratum impertieutes assensum, ecclesiam Beati Petri apostoli in qua divino mancipati estis obsequio, sub ejusdem apostolorum principis et nostra protectione suscipimus, et præsentis privilegii patrocinio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, et quæcunque bona inpræsentiarum quolibet jure sione pontificum, largitione regum vel principum, præfata Ecclesia possidet, aut in futurum concesoblatione fidelium, sive aliis rationabilibus modis, præstante Domino poterit adipisci, firma vobis, vestrisque successoribus, et illibala permaneant, in quibus hæc propriis duximus exprimenda vocabulis : plebem Sancti Petri in Lacuna cum omuibus ad eam pertinentibus; medieta em plebis Sancti Andræ in Panigale cum omnibus pertinentiis suis; ecclesiam Sancti Christofori martyris extra castrum Quartuli ; ecclesiam Sancti Andreæ in Casanaula; ecclesiam S. Mariæ in Merlasco; præterea Arcuatum majorem et minorem, Fermelinum majorem et minorem cum appendiciis suis, videlicet Fabiati Murena cum campo majore cohærentes sibi, et Taulis de villa nova; duos mansos in Cicutino, quatuor in Cicutino, quatuor in Pegulino, duos in Morino, locum qui dicitur Gargugnanus; locum qui dicitur Curilianus, locum qui dicitur Mons, locum qui dicitur Tistitus; duos mansos in Varano, quidquid habetis in Fuscarino, in Pigna, in Pitriolo et in quibuscunque locis, villis, vel fundis, terris, vel aquis, aquarumve decursibus. Sancimus etiam vobis, vestrisque in perpeluum successoribus antiquas Ecclesiæ vestræ consuetudines, honores, dignitates in decimis, primitiis, testamentis, oblationibus tam vivorum quam mortuorum antiquitus consuetis plebium episcopatus vestri processionibus et pensionibus, omnibusque persolutionibus, præbendis, sive redditibus, quemadmodum vos vel successores vestri ex antiquo Ecclesiæ vestræ usu habuistis, tenuistis, et possedistis a Datum Laterani per manum Gerardi sanctæ Ro- D die obitus beatæ memoriæ Pauli ejusdem Ecclesiæ manæ Ecclesiæ presbyteri cardinalis ac bibliothecarii, Idibus Aprilis, Incarnationis Dominicæ anno millesimo centesino quadragesimo tertio, indictione sexta, pontificatus vero domni Innocenti II papæ anuo quarto decimo. DXCV. Privilegium pro canonica S. Petri Faventini. (Anno 1143, April. 26.) [TONDUZZI, Ilist. di Faenza, p. 186.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis canonicis Faventinæ Ecclesiæ Farolfo venerabilis episcopi, usque ad tempus Jacobi successoris ejus. Oleum autem infirmorum, et eorumdem unctiones de tota plebe vestra soli ecclesiæ vestræ, ejusque sacerdotibus in perpetuum apostolicæ sedis auctoritate firmamus, et, ut nullus capellanorum apud se retineat, vel in eo sine matricis Ecclesiæ licentia operetur, sub eorum officii interminatione ac excommunicatione, præcipimus. Apchidiaconum quoque et archipresbyterum semper in ecclesia vestra per canonicam substitutionem habendos præcipimus, quibus nimirum quidquid eis sacrorum canonum auctoritate conceditur, præsentis privilegii auctoritate firmamus. Sane charitativa illa ciborum DXCVI. Privilegium pro ecclesia S. Laurentii Florentina. (Anno 1143, Maii 1.) [LAMI, Ecclesiæ Florent. Monum., III, 1779.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dile. ctis filiis PETRO priori S. Laurentii Florentinæ civitatis, ejusque ratribus, tam præsentibus quam futuris in perpetuum. Equitatis et justitiæ ratio persuadet, nos ecclesiis perpetuam suarum firmitatem, et vigoris inconcussi munimenta, conferre. Non enim decet clericos in sortem Domini evocatos perversis malorum hominum molestiis agitari, et temerariis quorumlibet vexationibus fatigari. Similiter et prædia usibus se beneficia, quæ a monasterio Sanctæ Mariæ Foris A portam, et monasterio S. Ipoliti, sive quæ in Nativitate Domini, et Resurrectione ab episcopo vestro recipere consuevistis, sive jam dictis monasteriis consuetas processiones feceritis sive ipsas, casu excusabili prohibente, subtraxeritis, vobis vestrisque posteris rata sancimus, et illibata servari. Sepulturam quoque eidem vestræ Ecclesiæ omnino liberam esse concedimus, et eorum corpora, qui se illic sepeliri deliberaverint, vel eorum, qui per consuetam parentelæ vel cognationis sepulturam ad cœmeterium vestrum pertinere noscuntur, recipiendi sine vestra licentia nullus habeat facultatem, nisi forte adhuc viventes quodlibet propositum religionis assumpserint; quæ si quis ausu temerario recipere, vel sepulturæ tradere præsumpserit, sive laicus sit, sive- B cretorum cœlestium dedicata nullas potentum anclericus, usque ad condignam satisfactionem ecclesiasticæ vindictæ subjaceat, et eisdem defunctis nullus exsequias celebrare præsumat. Ad hæc adjicientes statuimus ut sine vestro vel successorum vestrorum consensu nulla nova ecclesia, vel oratorium intra Faventini episcopatus terminos construatur, vel consecretur; quæ si secus constructa, vel consecrata fuerit, in ipsi auctoritate apostolica divina prohibeatis officia celebrare. Nulli etiam archipresbytero, vel episcopo liceat, aliquem matricis ecclesiæ clericum officio, seu beneficio sine canonico judicio spoliare. Illud quoque præsenti decreto duximus ad nectendum, ut tam in ecclesiasticis, quam in sæcularibus, tam in communibus quam in privatis vos vestrique successores ab omni tributaria exactione immunitatem omnimodam habeatis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatam ecclesiam temere pertubare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica sæcularisve persona præsentis decreti tenore cognito, contra id temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine distri- D ctæ supremi judicis ultioni subjaceat. Universa vero, quæ præsenti privilegio confirmantur, inconcussa servantibus sit pax et gratia Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic bonæ actionis fructum percipiant, et apud districtum judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen, amen. Dat. Lat. per manum Gerardi S. Romanæ Ecclesiæ presbyteri cardinalis ac bibliothecarii vi Kalend. Maii, Incarnationis Dominicæ anno 1143, pontificatus vero D. Innocentii II papæ anno xiv. C garias, nihil debent extraordinarium sustinere. Eapropter dilecti, in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et præfatam ecclesiam, in qua divino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et præsentis scripti patrocinio communimus; statuentes ut quascunque possessiones, quæcunque bona inpræsentiarum juste et canonice possidetis, ant in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, sive aliis justis modis, præstante Domino, poteritis adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant, in quibus hæc propriis duximus exprimenda vocabulis: hospitale, quod juxta eamdem Ecclesiam Sancti Laurentii situm est, cum omnibus pertinentiis suis; ecclesiam Sancti Marci cum omnibus pertinentiis suis; montem S. Laurentii qui ex uno latere proximatur terræ S. Joannis et duabus viis decurrentibus, et ex alio S. Romuli, tertio S. Mariæ, etc. Quæcunque etiam a prædecessoribus nostris Romanis pontificibus vobis concessa sunt, et ecclesiæ vestræ eorum privilegiis confirmata. Decernimus ergo ut nulli hominum omnino liceat præfatam ecclesiam temere pertubare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet modis vexa. tionibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva Florentini episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco jura sua servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant, et apud distri ctum judicem præmia æternæ pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus ss, Ego Conradus Sabinensis episcopus ss. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi ss. Ego Albericus Ostiensis episcopus ss. Ego Stephanus Prænestinus episcopus ss. Ego Humbaldus diaconus cardinalis S. Mariæ in Via Lata ss. Ego Guido S. Romanæ Ecclesiæ indignus sacerdos ss. Ego Boethius S. Romanæ Ecclesiæ minimus presbyter ss. Ego Gregorius presb. card. tit. Calixti ss. Ego Hubaldus tituli S. Praxedis presbyter cardinalis ss. A terram etiam quam dedit vobis Gislebertus et uxor ejus Richeldis in villa quæ diciiur Hollonia super Jecoram, et in altera villa quæ dicitur Hactaples, cum domibus, cortiliis, pratis, censu denariorum. Præterea quidquid habetis in villa quæ appellatur Richen, scilicet in ecclesia, in censu denariorum, in terra arabili, in silvis, pratis, terris cultis et incultis; quidquid etiam habetis in villa quæ dicitur Mercherul, et in sarto quod appellatur Collieres, in loco qui dicitur Heys sive curtus Aufredi, et in villa quæ dicitur Gonheris, scilicet in ecclesia Beatri Petri et Sancti Georgii, in decima, in censu denariorum, in terra arabili, et in silvis, pratis, pascuis, terris cultis et incultis, et in villa quæ appellatur Radenchen, scilicet domum hospitalem cum suis pertinen Datum Laterani per manum Gerardi S. Romanæ B tiis. Sane laborum vestrorum quos propriis manibus Ecclesiæ presbyteri cardinalis ac bibliothecarii, Kal. Maii, indictione VII, Incarnationis Dominicæ anno 1143, pontificatus vero D. Innocentii papæ II anno XIV. DXCVII. Privilegium pro monasterio SS. Apostolorum Montis Cornelii Leodiensis. (Anno 1143, Maii 4.) [HUGO, Annal Præm., I, p. 273.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis LUCE abbati ecclesiæ Sanctorum Apostolorum in monte Cornelio juxta Leodium sitæ, ejusque fratribus, tam præsentibus quam futuris, regularem vitam professis, in perpetuum. Ad hoc nobis Ecclesiæ Catholicæ cura a summo pastore Deo commissa est, ut Dei servos paternis affectibus diligamus, et eo amplius studeamus ipsorum devotionem modis omnibus confovere, quo ferventius ipsis disciplinis ecclesiasticis, et sanctorum Patrum Regulam inhærere noscuntur; tunc enim Deo gratus apostolicus impenditur famulatus, si sanctorum locorum salubris institutio, rigor et ordo nostris patrociniis in religionis puritate fuerint conservata. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris justis postulationibus clementer annuimus, et præfatam ecclesiam in qua divino mancipati estis obsequio sub beati Petri et vestra protectione suscipimus, et præsentis scripti privilegio communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quæcunque bona inpræsentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel princi pum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, Deo propitio, poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus, et illibata permaneant. In quibus hæc propriis duximus exprimenda vocabulis: in Viler qui dicitur episcopi, terram Udelini, Gisseberti, et Hillini, cum domibus, cortiliis et pratis; in urbe Leodii 25 solidos quos de suo thelonio singulis annis Obertus episcopus in dedicatione ecclesiæ vobis donavit; domum quam dedit Lambertus de Mosa in villa quæ dicitur Latius cum domibus et cortiliis; terram quam dedit vobis Fredericus villicus de Jupilia et uxor ejus Mabilia in eadem villa Latius; aut sumptibus colitis, sive de nutrimentis vestrorum animalium, nullus omnino clericus, vel laicus decimas a vobis exigere præsumat. Ordinem quoque et propositum vestrum canonice vivendi secundum Beati Augustini regulam et institutionem Præmonstratensis Ecclesiæ, nullus audeat immutare vel super vos ordinem alterius professionis inducere; nulli etiam fratrum vestrorum, post factam ibidem professionem, absque abbatis et capituli sui licentia, liceat ex eodem claustro discedere; discedentem vero nullus audeat retinere. Oleum autem infirmorum, consecrationes altarium vel ecclesiarum, ac ordinationes clericorum a diocesano episcopo accipiatis, si gratiam sedis apostolicæ habuerit, et ea C vobis gratis, et sine exactione aliqua exhibere voluerit; alioquin eadem a quolibet Catholico acipiatis episcopo, qui nostra fultus auctoritate, quod postulatur indulgeat. Porro libertatem ecclesiæ vestræ ab episcopis Oberto et Alberone privilegio determinatam, atque firmatam assensu Leodiensis Ecclesiæ, vobis auctoritate apostolica confirmamus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat præfatam ecclesiam temere pertubare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimode profutura; salva dioecesani episcopi canonica justitia. Si quæ igitur in futurum ecclesiastica sæcularisve persona, hanc nostræ constitutionis paginam sciens, contra D eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtæ ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonæ actionis percipiant, et apud districtum judicem præmia æternæ pacis inveniant; Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicæ Ecclesiæ episcopus. Datum Laterani per manum Gerardi S. Romanæ A sanctæ conversationis exemplo plures ad bene viEcclesiæ presbyt. card. ac bibliothecarii, IV Nonas Maii, indictione vi, Incarnationis Dominicæ anno 1143, pontificatus vero domini Innocentii II papæ anno XIV. DXCVIII. Ad P. priorem et fratres ecclesiæ S. Frigdiani Lucensis. (Anno 1143, Jun, 26.) [BALUZ, Miscell. IV, 592.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis P. priori et fratribus S. Fridiani, salutem et apostolicam benedictionem. Regularis vitæ propositum in Ecclesia vestra jam diu per gratiam Dei viguit, et congregatio vestra vendum informavit. Relicta tamen parvulorum vita quæ in Segor remanet, ad altiora montis cum Domino ascendistis, ubi ardua præcepta justitiæ quasi ab ipsius ore percipitis, et operum exsecutione laudabiliter adimpletis. Monemus itaque dilectionem vestram non ut incipiatis, sed ut in tam sancto et pio proposito viriliter persistatis, et, juxta Apostolum, quæ retro sunt obliviscentes, de die in diem in virtutibus crescendo ad ulteriora cum Domini adjutorio vos ipsos extendatis ; nos autem personas et locum vestrum vera in Domino charitate diligimus, et in omnibus secundum Dominum juvare et manutenere volumus. Data Laterani vi Kal. Julii. VARIORUM AD INNOCENTIUM EPISTOLÆ. I. A dalberti archiepiscopi Moguntini responsoria et apologetica synodi Moguntine, Gebehardum ob probata crimina examinatum, convictum, excommunicantis et refutatoria corum quæ amici Gebehardi sub et obrependo Innocentio II allegave rant. (Anno 1130.) [HARTZEIM, Conc. Germ., III, 311.] INNOCENTIO sanctissimo et universali papæ, ADAL BERTUS Dei gratia sancte Moguntinæ Ecclesiæ humilis minister et apostolicæ sedis legatus, debitam ut tanto apostolico obedientiam, et devotissima n ut tanto Patri reverentiam. Acceptis sanctitatis vestræ litteris super causa fratris illius, si tamen frater dici debet, qui sibi sanctæ Wurzeburgensis Ecclesiæ episcopatum usurpat, intelleximus totius causæ ordinem longe aliter quam se veritas habet summo apostolatui vestro innotuisse, quia multa solent per subreptionem fieri. Idem namque sanctitati vestræ contra nos querelas deposuit, dicens se a nobis præjudicium sustinere, et contra justitiam prægravari. Nec vero in hac causa, Deo teste et conscientia nostra, nihil egimus quod canonicis regulis possit obviare; nihil unde sanctitati vestræ suspecti esse debeamus; nihil unde aliquis qui causam ipsam plenius tractaverit, possit nos reprehendere. Sed quidquid in hac causa egimus, non zelo amaritudinis, sed zelo justitiæ, non aliquo odio promoti, sed officii intuitu, non contra sanctorum Patrum canones, sed secundum canones egimus. Scimus quidem juxta sanctorum Patrum regulas divinitus inspi.atas, episcopo episcopatum adimi non B debere, antequam causæ ejus exitus appareat. Sed optime novit sanctissimus apostolatus vester hanc sanctorum Patrum sententiam de dubiis episcoporum causis, non de manifestis intelligi debere. Ejus vero de quo agitur impudentissima causa et certum crimen, nullum legitima defensionis, nullum justæ excusationis colorem recepit. Luce enim clarius patet omnibus quod nullis meritorum privilegiis, nulla præeunte electione, ad tanti sacerdotii gradum est ascitus sed yrannica violentia intrusus, in ovile Dominicum non per ostium intravit, sed aliunde per ambitionem et Simoniacam hæresim tanquam fur et latro impudentissime irrupit ; et quod sine magno dolore et cordis compunctione dicere non possumus, locum legitimi pastoris sibi usurpavit, quem sibi sancta Wirzeburgensis Ecclesia de filiis suis, communi voto et consensu cleri et plebis, nobisque laudantibus et consentientibus, canonice inthronizandum elegerat, utpote natalibus et moribus nobilem, ecclesiastica disciplina apprime imbutum, fide Catholicum, natura prudentem, vita. castum, sobrium, humilem, affabilem, litteratum, in lege Dei instructum, in sensibus Scripturarum tacitum [f. acutum], et per omnia sacerdotii nomine et honore dignissimum. C II. Epistola Guigonis Carthusia Majoris prioris ad Innocentium.- Consolatur summum pontificem adversus schismatis molestias. (Scripta ante an. 1151, quo mortuus est S. Hugo episc. Gratianopolitanus, de quo in hac epistola.) [Opp. S. Bernardi ed, Mabill., t. II, p. 1965.] Domino et Patri charissimo ac reverendissimo apostolicæ sedis summo pontifici INNOCENTIO, servi A posse permissi sunt, nisi ut infirmi quaterentur, et filii Carthusiæ pauperes, illam quam mundus dare non potest pacem, suæque paternitatis devotam servitutem, et non necessarium licet obsequium. Multas ad vestri apostolatus sacratas aures preces, multas pro ecclesia Gratianopolitana disponebamus offerre supplicationes, cogentibus ejusdem Ecclesiæ clericis, et præcipue charissimo et omni veneratione dignissimo Patre et episcopo nostro Hugone, qui (quod sine lacrymis non scribimus) dissolutus morbis et senio, inter defunctos quantum ad episcopale spectat officium, potest annumerari ; sed divina, ut credimus, miseratione provenit a viro venerabili, et circa vestram obedientiam valde devoto abbate Pontiniacensi Hugone, nostram exiguitatem interim visitari, cujus auribus cuncta quæ B conceperamus, infudimus, efficacius et plenius viva voce vestris conspectibus inferenda. Et quia semel, cum nihil simus, forte non sine præsumptionis periculo cœpimus loqui ad dominum nostrum: rogamus et obsecramus, admonere vel exhortari minus idonei, quatenus in omnibus, quæ Romana vestris diebus vel patitur, vel facit Ecclesia, nequaquam terreamini sed magis confortemini in Domino, et in potentia virtutis ejus, insuperabilibus armis munitus, quæ suis commilitonibus ex copiis universalis imperatoris beatus offert Apostolus scuto scilicet fidei, et galea salutis, et qui non membra, sed errores, et vitia trucidat, gladio spiritus. : Nunc enim revera non adversus tantum carnem et sanguinem, quæ regnum Dei non possidebunt : C sed adversus rectores tenebrarum, et spirituales nequitias pugnandum est, vel pugnatum. Nam quid aliud petrinam duritiam, et leoninam rabiem, quæ adversatur et extollitur adversus principis apostolorum vicarium, nisi diabolica nequitia, et inspiratio viperea tam atrociter concitavit ? Quid aliud inveteratum dierum malorum. Engolismensem Gerardum, nisi veternosa cupiditas, et ambitio diabolicis immissa suggestionibus contra Catholicam pacem et veritatem tam imprudenter tamque pertinaciter ire coegit? Quid nisi serpentina callidita s per humanam mutabilitatem aditum nocendi reperiens, tam detestandi schismatis flendis auctoribus, ex his quoque de quorum scientia præsumebatur et fide, plurimos copulavit? Sed hæc religiosos animos, et in Catho- D lica veritate fundatos tanto minus movere, tantoque minus terrere debent, quanto sunt et ab ipso Domino longius ante prædicta, et a ministris iniquitatis crebrius tentata, et a veritatis sectatoribus numerosius ac felicius superata. Quis enim numerare sufficiat, quoties apostolica fides atque constantia, ipso qui eam dedit, prædicente, et prædicendo roborante, non solum non defectura, sed et alios confirmatura; quis, inquam, numerare sufficiat, quoties potestatum sæculi crudelitatibus sit impugnata, et schismaticorum atque hæreticorum insidiis et fraudibus impetita? Quare autem ab eo, quo permittente vel jubente cuncta fiunt, aliquid aliquando fortes exercerentur, imperiti erudirentur, sapientes ostenderentur; et universaliter boni coronarentur, mali condemnarentur ? Nunc quoniam sacri pectoris intentionem a melioribus et divinioribus avocatam diutius forte quam decuit nostris tenuimus ineptiis occupatam, vestræ majestatis pedibus advoluti, pro cunctis quidem sed maxime pro novellis regionibus, Cisterciensi scilicet et Fontebraldensi, necnon et pro universo mundo, preces offerimus, non enim pars una, sed totus pene est orbis vestra diœcesis. Nam sicut Deus est unus, mediator unus, mundus unus, sol unus, et, ut minora inferamus, in animalibus cunctis caput unum : ita beati Petri vicarius, id est papa, non potest esse nisi unus. Universo itaque mundo rigorem disciplinæ, rectitudinem justitiæ, lumen doctrinæ et ipsius, quam nomine quoque præfertis, irreprehensibilis debetis exemplar innocentiæ. Nam sicut in hoc mundo visibili, lux est tenebris, et calor contrarius est frigori, ita vestra totuis sæculi peccatis innocentia, erroribus sapientia, luxuriis temperantia, adversitatibus tolerantia, vitiis est objecta justitia ut dum ab uno vincitur unus, id est a beati Petri vicario mundus, quo sine multitudinis viribus fuerit parta victoria, eo major Deo, cujus est totum, honor reddatur et gloria. Per Dominum nostrum Jesum Christum, qui cum Deo Patre, et Spiritu sancto vivit et regnat Deus per infinita sæcula sæculorum. Amen. III. Epistola cleri Trevirensis ad Innocentium II pontificem maximum,qua Alberonem se in archiepiscopum elegisse nuntiant. (Anno 1131.) [HONTHEIN, Hist. Trevir. diplom., I, pag. 517.] Beatissimo Ecclesiæ Catholicæ pontifici, personæ Trevirensis Ecclesiæ devotum, obedientiæ et servitii famulatum. Non te latet, Pater reverende, qualiter Ecclesia Trevirensis jam per biennium proprio pastore viduata est; nostis etiam quod D. Brunonem, quem unanimiter elegeramus, habere non potuimus, sed nos modo labores et mala quæ interim sustinuimus, supersedentes, novas angustias et pericula tibi denuntiamus, finemque illorum per tuæ paternitatis auxilium quamprimum obtinere desideramus. Sane cum rex esset in civitate nostra, et cum eo D. Albanensis, episcopi quoque Metensis et Tullensis, et provinciæ nostræ barones, facto conventu ad eligendum pastorem, tres nominavimus, ut facilius per concordiam unus illorum ab omnibus eligeretur. His nominatis, barones et omnes laici a nobis pro capiendo consilio in partem secedentes, mox ad nos reversi, nullum de vel sibi prænominatis, sed omnes uno ore Geberhardum illum Wirzeburgensem petierunt; et quamvis nos illum justam reprobationis rationem ostenderemus, tamen clamando, tumultuando, usque adeo in ea petitione perseveraverunt |