Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Abschrift vom 12 Jahrh. des Cartulaire de Gorze Nr. 76 p. 139-141, daraus moderne Abschrift Nr. 77 p. 21, in der Bibl. zu Metz.

Epacten, Concurrente, wohl auch Ottos Regierungsjahr und der Schlusssatz des Contextes Ut autem hec sind selbständige Zusätze des Copisten, vgl. die Bemerkungen zur Urkunde vom 15 Jan. 1051. Sickel, Urkunden der Karolinger II S. 233 K. 23.

Nr. 9.

Johann XII übersendet dem Erzbischofe Heinrich I von Trier das Pallium und unterweist ihn im Gebrauche und in der Bedeutung desselben.

962 Februar 12.

† Johannes episcopus servus servorum dei reverentissimo et carissimo confratri Enricho, sanctę Triverensis ecclesię archiepiscopo, diebus a) vitę tuę tantum modo b). Si pastores ovium c) solem geluque pro gregis sui custodia die ac nocte | [ferre contenti sunt, ut neque] ex eis aut errando pereat aut ferinis laniata morsibus rapiatur et oculis semper vigilantibus circumspectant, quanto sudore quantaque cura debemus esse pervigiles | [nos, qui pastores animarum dicimur]. Attendamus ergo et susceptum officium exhibere erga custodiam dominicarum ovium non cessemus, ne in die divini examinis pro desidia nostra ante summum pastorem neglegen[tię reatus excruciet, unde modo honoris referencia [sublimiores inter] ceteros iudicamur. Pallium autem fraternitati tuę ex more ad missarum sollemnia celebranda transmisimus, quod tibi non aliter ecclesię tuę privile[giis in suo] statu [manentibus uti] concedimus, nisi solum modo in die sanctae ac reverendę resurrectionis domini nostri diem (!), verum eciam et in nativitate domini dei nostri diem (!), item in die sancta epiphaniae 1) atque in cena domini 2), [necnon et in assump]cione d[ei geni]tricis Marię 3) atque in ascensione domini 4), p[ari] modo et in nataliciis apostolorum 5) et in sancti Johannis baptistę 6) atque in consecratione episcoporum, simili modo et in nataliciis tuis diem (!) et in nataliciis ecclesię tuę diem (!). Item pro amore Ottonis piissimi regis, spiritualis filii nostri, concedimus vobis utendi pallium () in sancti Laurentii ) et in sancti Mauritii ) et in omnibus festivitatibus, quibus (?) in vestro episcopato (!) celebrantur, quam decessores predecessoresque tuos usos esse incognitum non habemus, cuius, quoniam indumenti honos modesta actuum [viva]citate servandus est, [h]ortamur, ut ei d) morum tuorum ornamenta conveniant, quatinus auctore deo recte utrobique possis esse [conspicuus. Itaque vita] tua filiis tuis sit regula, in ipsa, si qua torcitudo illis iniecta est, dirigant, in ea quod immitentur aspiciant, in ipsa se semper considerando proficiant, ut tuum post eum videatur esse bene quod vixerint. [Cor ergo neque] prospera, que temporaliter blandiuntur, extollant, neque adversa deiciant, sed quicquid illud fuerit virtute patientię devincatur, nullum apud te locum odia, nullus favor indiscretus inveni[at; benignum te boni senciant e), di]strictum mali cognoscant, insontem apud te culpabilem suggestio mala non faciat, nocentem gratia non excuset, remissum te delinquentibus non ostendas, ne quod ultus non fueris perpetrare permittas. Sit in te boni pastoris dulcedo, sit et iudicis severa] districtio, unum scilicet, quod innocenter viventes foveat aliud, quod inquietos feriendo a pravitate compescat. Sed quoniam nonnunquam prepositorum zelus, dum districtus malorum vult vindex existere, t[ransit in crudelitatem] co[rre]ctio (!), [iram] iudicio refrena et censura disciplinę sic utere, ut et culpas ferias et a dilectione personarum, quas corrigis, non recedas, misericordem te prout virtus patitur pauperibus exhibe, oppressis defensio tua subveniat, opprimentibus modesta ratio contradicat. Nullius faciem contra iusticiam accipias, nullum querentem iusta despicias, custodia vite aequitatis excellat, ut nec divitem potentia sua aliquid [apud vos extra viam suadeat f) rationis] audere, nec p[auperem] de re sua fac[iat hu]militas [desperare], quatinus deo miserante [ta]lis po[ssis existere], qualem sacra lectio precipit dicens: oportet episcopum inreprehensibilem esse. Sed his omnibus uti salubriter poteris, si ma]gistram [caritatem] g) habueris, quam qui [se]cutus fuerit, a recto aliquando tramite non recedit. Ecce [fratrum carissim]ę inter multa alia ista sunt sacerdotii, ista sunt pallii h), quod si studiose servaveris, quod [foris accepisse ostenderis,

a) Fm Bullar. b) tantum modo von derselben Hand übergeschrieben.

c) obium d) im Bullar.

e) Von benignum an nur im Bull. f) Im Bull g) Im Bull. scheint caritatis zu stehen. h) palii. 1) Januar 6. 2) Gründonnerstag. 3) August 15. 4) Himmelfahrtstag.

6) August 29. 7) August 10.

8) September 22.

5) Todestage der Apostel.

intus habes. Fides autem, quam in tuis epistolis breviter asscripsisti, licet latius explanare debueras a), sed redemptori nostro gratias agimus, quod eam in ipsa tua brevitate rationis plenam esse cognovimus. [Sancta trinitas fraternitatem vestram gratię suę protecti]one circum]det at[que] ita in timoris sui via nos dirigat, ut post vitę huius amaritudinem ad eternam dulcedinem pervenire mereamur.- Scriptum per manum Leonis, [scriniarii sanctę sedis] apostolicę, in mense Februarii, indictione [V].

† BENE VALETE.

Datum pridie b) Idus Februarii, per manus Johannis, bibliothecarii sanctę sedis apostolicę. Anno deo propitio pontificatus domni Johannis summi pontificis et universalis XII papę in sacratissima sede beati Petri apostoli VII. Imperatore domno piissimo perpetuo augusto Ottone, a deo coronato magno imperatore, anno primo. In Mense Februarii. Indictione v.

Copialurkunde (Original-Nachbildung?) des 11 Jahrhunderts und Abschrift vom 13 Jahrh. des Bullarium Romersdorfiense p. 101-103, im Staatsarchive zu Coblenz.

Die Copialurkunde 0,42 breit, 0,27 lang, hat namentlich an der linken Seite sehr durch Feuchtigkeit gelitten, das in ihr unleserlich Gewordene ist in eckige Klammern gesetzt Obwohl wir in Beyer, Mittelrh. Urkb. I Nr. 202 ein zum grossen Theile wörtlich übereinstimmendes Privilegium desselben Papstes für denselben Erzbischof besitzen, allerdings nicht im Original, wie angegeben, scheint das unsrige doch zuverlässig zu sein. Vgl. KöpkeDümmler, Otto I S. 332, 333.

Nr. 10.

Johann XIII bestätigt der Acbtissin Gerberge von Gandersheim (D. Hildesheim) auf Bitten der Kaiser Otto I und Otto II vor 36 zur Synode versammelten Bischöfen die Besitzthümer ihres Klosters, nimmt es in apostolischen Schutz und gewährt demselben das Recht der freien Aebtissinwahl 1). 968. Januar 1.

Johannes episcopus servus servorum dei meritis et sanguinis claritate rutilanti dilectissime nobis in Christo filię Gerbergę c), venerabili abbatisse monasterii sanctorum confessorum Innocentii et Anasthasii d), quod Gandesheim nuncupatur, atque preposteris suis abbatissis e) in perpetuum salutem benedictionemque apostolicam. Si piis votis ac peticionibus assensum prebemus, omnipotenti deo nos placere credimus. Quapropter universis sancte catholice ecclesie filiis presentibus et futuris notum esse volumus, quod in sinodo 2), que apud corpus beatissimi Petri apostolorum principis acta est in mense Decembrio et indictione undecima, amabiles ) deo ac spiritales filii nostri Otto maior et minor, serenissimi imperatores augusti, apostolicam patronitatem nostram humiliter obsecrare dignati sunt, coram archiepiscopis et episcopis videlicet Italicis et ultramontanis numero triginta et sex, quatinus prefatum monasterium Gandesheim, quod constat esse g) sub tuę h) filiacionis regimine, situm in regno i) citerioris Saxonie, ad honorem predictorum confessorum Christi, Innocentii et Anastasii, auctoritatis nostre presidio muniremus et sub tuitione iureque sancte sedis apostolice perpetim susciperemus. Quorum piis congaudentes petitionibus alacri mente id fieri decrevimus, precipientes ex ea, qua vice clavigeri celestis regni fulcimur auctoritate, ut prenominatum venerabile cenobium nemo umquam secularium possideat, neque ex decimis et possessionibus eiusdem quicquam sibi aliquis usurpet, non rex, non marchio, non comes, non episcopus, nec quilibet princeps quacumque potestate preditus, nisi forte tuendi ac defendendi causa, et hoc non k) nisi tua et eius, que pro tempore regularis fuerit, abbatissa 1) sobria fiat permissione. Esto igitur ad laudem omnipotentis regis abbatissa eiusdem monasterii et, subditas tibi sorores ad celestis patrie gaudia expetenda instigare, prudenti magisterio non cesses. Sit semper eisdem sanctis m) sororibus facultas sive licentia ex ipsa sua congregatione post obitum abbatissę aliam sibi matrem secundum regulam suam substituere et, quam digniorem viderint, pari animo et consensu habeant potestatem eligere. Confirmamus vero et corroboramus ipsi sancto monasterio

a) Durch Rasur und Uebergeschriebenes hergestellt. b) II Bull. c) Mit griechischen Buchstaben geschrieben. d) Von sanctorum an mit etwa gleichzeitiger ungeübterer Hand übergeschrieben. e) Von der zweiten Hand übergeschrieben. f) Das zweite a ist nachgetragen. g) Theilweise auf Rasur und Correctur. h) Auf Kasur von der zweiten nachtragenden Hand. i) in regno von einer dritten noch ungeübteren Hand übergeschrieben. k) Von dem Schreiber oder der zweiten Hand übergeschrieben. 1) Wie Anm. i. m) Wie .1) Die Abschrift dieser Urk. verdanke ich Herrn Archivregistrator Dr. Zimmermann in Wolfenbüttel. 2) Vgl. Köpke-Dümmler, Otto I S. 431.

Anm. e.

omnes res et possessiones mobiles et immobiles, quas nunc habet et in antea, deo opitulante, habere debet quolibet iure adquisitionis ita, ut amodo et usque in finem seculi licenter eas teneat et possideat, omnium hominum contradiccione remota. Si quis autem contra huius nostri apostolici privilegii tutelam agere temptaverit et ex his, que a nobis decreta sunt, aliqua pervertere molitus fuerit, hunc cum auxilio sanctę et individuę trinitatis et interventu beatę Marię semper virginis omniumque a) sanctorum ex auctoritate beatissimi Petri, apostolorum principis, cum assensu conprovincialium pontificum et omnium huius nostrę sancte sedis suffraganeorum episcoporum excommunicamus et a liminibus sanctę dei ecclesię omniumque christianorum societate separantes perpetualiter anathematizamus. - Scriptum per manus Stephani, scriniarii b) sancte Romane ecclesie, in mense et indictione supra scripta undecima.

Bene valete.

Data Kalendas Januarii, per manus Vuidonis, episcopi sancte Silve candide ecclesie et bibliothecarii sancte sedis apostolice. Anno deo propitio pontificatus domni Johannis, summi pontificis et universalis tercii decimi pape, in sacratissima sede beati Petri apostoli tercio. Imperatoribus serenissimis domnis Ottone maiore et minore, anno imperii maioris sexto, minoris vero primo. In mense et indictione undecima.

Copialurkunde des 10-11 Jahrhunderts im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel mit einem aufgedruckten
Vergl. meine Dipl. hist. Forsch. S. 144 ff.

Wachssiegel.

[ocr errors]

Nr. 11.

[ocr errors]

Johann XV nimmt das Kloster Montier-en-Der (D. Châlons-sur-Marne) in apostolischen Schutz und bestätigt ihm seine Besitzthümer und Rechte 1).

993 April 10.

In nomine sanctę et individuę trinitatis patris et filii et spiritus sancti. Johannes episcopus servus servorum dei omnibus tam presentibus quam futuris filiis ecclesię. Cum omnis iustitia semper fulciri et corroborari debeat auctoritate apostolica, oportet nos imitari pro posse nostro sanctorum Romanorum pontificum venerabilia exempla. Commissa enim nobis est specialiter omnium ecclesiarum dei cura, qua debemus vigilantes et providi esse, ut cultores religionis quiete deo in monasteriis possunt servire; filii namque seculi filiis lucis semper sunt molesti. Spiritali ergo zelo contra dei hostes accendimur et ex adflictione servorum dei cruciamur, quia ex eorum scandalis secundum Paulum graviter urimur. Nullum enim sacrificium ita deo acceptabile est sicut zelus animarum, sicut dicit spiritus sanctus per os David: Zelus domus tue comedit me. Amaritudine namque replemur, dum ecclesię dei suis hereditatibus spoliantur. Quomodo enim possunt fratres deo militare et per singulas horas deo vota sua reddere, si eis defuerint alimenta unde possint vivere? Servantes igitur zelum custodie et pie sollicitudinis munimus et defendimus Dervensem abbatiam per privilegium apostolice auctoritatis secundum consuetudinem Romane dignitatis. Est enim ipsa abbatia constructa in honore beatissimorum apostolorum Petri et Pauli, ubi requiescit corpore sanctus et gloriosus Bercharius, Christi martir, et venerabilis virgo Christi Teodosia; in primis hoc statuentes, ut congregatio ipsius monasterii liberam licentiam habeat, super se abbatem eligendi secundum regulam sancti Benedicti et, ut nulla persona preripere sibi pastoralem curam presumat sine communi adsensu ipsius congregationis. Notum autem et stabilitum esse volumus, quod sub inviolabili tuitione et defensione apostolici privilegii omnes facultates Dervensis abbatie posite sunt, quicquid scilicet illi ecclesie aut est datum aut est dandum, scilicet ville, ecclesie, decime, vinee, terre culte et inculte, silve, molendini, aque, aquarumve decursus et reliqua. Si quis vero contra statuta Romane ecclesie auctoritatem nostri privilegii infringere voluerit, illusum a sese esse recognoscat et sub sententia Petri post Ananiam et Saphiram mortuum se veraciter intelligat, nisi ad congruam satisfactionem recurrat. Auctoritate igitur dei patris omnipotentis et sancti Petri et omnium apostolorum et omnium electorum dei excommunicamus et omni genere maledictionis expugnamus illum, qui contra hoc sancte Romane ecclesie decretum violare presumpserit, auctoritatis nostre hoc concessum privilegium, nisi penituerit per vere emendationis fructum.

a) umque von der dritten Hand übergeschrieben. 1050, 1054-1057, 14 Juli 1057, 3 Mai 1061.

Harttung, Acta I.

b) ari wie a.

.1) Vergl. die Urk. vom 3 Mai

2

[ocr errors]

Data per manus Gregorii, episcopi et bibliothecarii sancte Romane ecclesie, in mense Aprili, die decima, indictione VI.

Scriptum per manus Berardi, scriniarii sancte Romane ecclesie, in mense et indictione supra scripta.

Abschrift vom 12 Jahrh. des Cart., de l'abbaye de Montier-en-Der fol. 6, im Archive des Dép. HauteMarne su Chaumont. Daraus neuere Abschr. MS. lat. Nouv. Acq. 1251 fol. 6. 7, in der Bibl. Nat. zu Paris. Den besten Anhalt für die Datirung dieses Actenstückes dürfte der Bischof (von Porto) und Bibliothekar Gregor gewähren. Durch Invocation, Datum, Scriptumzeile und die Anordnung des Contextes zeigt die Urkunde ihre Unechtheit; nichts weist darauf, dass ein Original Johanns XV für Montier-en-Der vorgelegen habe, vielmehr scheinen wir es mit einer Fälschung zu thun zu haben, welche nach dem ebenfalls nicht ganz zuverlässigen Diplom vom 3 Mai 1050 (?) angefertigt ist.

[ocr errors][merged small][merged small]

Nr. 12.

Johann XV ertheilt dem Kloster St.-Benigne von Dijon ein Privilegium.

[ocr errors]

....

[blocks in formation]

[ecclesię sanctę Lingonensis

ri ta... religione in temporalibus | re minime in | . s... lere ep .

e

I

.

[merged small][ocr errors]

r cum de e | du fuerit ius eligeri[nt]...

[ocr errors]
[merged small][ocr errors]

| dio[ce]sim pertinentia in sp.

ar. pene ad nullata (?) gubernatione. Qua de a re.. nus dei dispensantem. | .. debeat me proprię (?) ma | iacen

querere

um quodque(?) ... se(?) restituere u . . . . um

....

[ocr errors]

s cen.. ii abbatis consu ..... nego ... cepit fratres ex quibus loco abbat[em Guillelmum 1), ordinavit quendam re.. | d... in monasterio, quod est constructum apud castrum Divionense in ono[re] | martyrum Benigni atque Maurici. Cuius augmentum tum dum cerne |.. re in.. est (?) que eiusdem quam totius que[si?]vit aliud a) nihilominus. . | pono curavit commitere cure est autem et illud monasterii co

[ocr errors][merged small]

. qui dicitur. .. e sua matuens (?) comitat. . . atorum i... ho | ... e . . li. At (?) autem

[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

Dat. VII Kls. Junias, per manum Johannis, episcopi sanctę Albanensis ecclesię et bib[liothecarii] | [sanctje apostolicę sedis. A[nno]. . . . pontificatus do[mni Joh]an[nis] . . | et universalis quintodecimi papę in sacratissima sede beati Petri |

. n

Zwei sehr beschädigte Papyrusblätter unter Glas und Rahmen in der öffentlichen Bibliothek zu Dijon. Das Glas über Nr. I misst 0,265 zu 0,295, das über Nr. II 0,29 zu 0,26 (letzteres ist aber nicht unwesentlich ausgedehnter als der Papyrus, welcher in seiner grössten Breite nur 0,28 aufweist). Ob die beiden Stücke Papyrus ursprünglich zusammengehört haben, lässt sich nicht mehr entscheiden, das von I ist mehr gelblich gefärbt als das von II. Nr. I ist in grossbuchstabiger alter Curial-Minuskel geschrieben, es scheint die gleiche Hand zu sein, die wir in dem Reste der Scriptumseile (mense etc.) von II finden, wogegen die nunmehr folgende Datumzeile eine fränkische Bücherminuskel zeigt; dann ist ein neues Stück Papyrus angesetzt, dessen Schrift (ebenfalls offenbar Context!) wieder der von I entspricht. Im Drucke haben wir dieses deshalb davor gesetzt. Es scheint sich hier um Reste eines grösseren Privilegiums auf Papyrus zu handeln, welches, wie es auch sonst mit derartigen Urkunden der Fall, aus einzelnen Stücken zusammengesetzt war, diese wurden dann willkürlich zerschnitten, um das Material zu zwei Fäl schungen herzugeben; auf der Rückseite von I findet sich nämlich die Urkunde Johanns V für St.-Benigne, auf der von II die Sergius I für dasselbe Kloster (Fasc. Mabillon, De Re Dipl. 437), welche beide von Delisle als das erkannt wurden, als was sie sich auch nach ihren Aeusserlichkeiten darthun (Bibl. de l'école des Chartes Ser. VI, III p. 455 sq.).

Nr. 13.

+ Benedict VIII gewährt dem Grafen und Herzoge Richard II von der Normandie wegen unvollständiger Erfüllung eines Gesuches apostolischen Schutz und Befreiung von bischöflichem Excommunicationsrechte.

1016 December 25.

X. Benedictus episcopus servus servorum dei dilecto in domino filio Richardo, gratia dei illustrissimo comiti, quem apostolica auctoritas ducem Normannorum 2) ex 1) Wilhem I, der Heilige, Abt von St.-Be

a) Durch das d scheint ein Abbreviaturstrich zu gehen. nigne und Fruttuaria c. 990-1031; er war auf Betreiben Brunos von Langres nach Dijon gekommen; vgl. Hirsch, Jahrb. d. deutsch. Reichs unter Heinrich II S. 386. Gall. Chr. IV p. 675. 2) Richard II, Graf und Herzog von der Normandie, 996-1026.

hoc iam appellari constituit, salutem carissimam cum benedictione apostolica. Gratias maximas beneficiis tuis, quibus sanctam apostolicam sedem honorare solitus es, referentes, non sine pudoris verecundia potest esse, quod secundum desiderium tuum non explevimus ex toto, que mandasti. Sed, quia carus est tam tibi quam nobis et fidelis nuntius, quem direxisti, ipse tibi verbis explicabit, si rite nostre id imputari debet inertie; unde te certum volumus esse, quia si non, quod voluimus a), explevimus, tamen, quod valuimus. Jam de reliquo, si qua a nobis alicui mortali prestanda postulaveris, inparatos omnino nos minime invenies. Interim autem, dum sciamus, quod ad petitiones tuas impendere et superimpendere debeamus, hoc in munere sponte offerimus, ut omnium bonorum, quibus deo placita apud nos et apud nobis commissos geruntur, particeps et consors in omnibus et per omnia efficiaris in perpetuum. Quapropter ex hoc iam deinceps te et ecclesiam, que a patre tuo fundata est in honore deifice trinitatis, et domum tuam et omnia, que iuris tui esse videntur, per huius nostri privilegii paginam sub patrocinio beati Petri, apostolorum principis, et nostra nostrorumque successorum, benedictione et sanctificatione constituimus, ut nullius violentia tui honoris terminos, qui tibi successionis iure debentur, violari vel minui permittamus. Hoc etiam decernimus, constituimus, iubemus, ut nullus episcoporum audeat, excommunicationis iaculo te, vel ecclesiam tuam, vel aliquem ex his, de quibus iusticiam facere volueris, impetere, nisi ante sedem apostolicam iusta et legalis cenveniensque discussio hinc facta fuerit. Alias autem omnis contra te facta excommunicatio stet penitus superPorro, qui talia contra hoc nostrum decretum presumpserit, audiat, discat et sentiat per nostrum apostolicum ministerium de super dicentem spiritum sanctum, qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur. Data suprascripti (!) privilegii (!) VIII Kl. Januar. Indictione XV. Feliciter.

Moderne Abschriften des MS. Moreau 19 fol. 111, 112, in der Bibl. Nat. zu Paris, und des Cart. abbatiae

Fiscannensis (Fécamp) MS. Y. 188 fol. 75, in der Bibl. zu Rouen.

Im. MS. Moreau findet sich bemerkt: „Ce bref est exstrait d'un cartulaire in 40 du commencement du douzieme siecle." Offenbar nicht ganz in Ordnung, vielleicht mit der Eroberung Englands zusammenhängend (ius successionis, Verbot der Excommunication).

Nr. 14.

Leo IX bestätigt dem Abte Herimar von St.-Remi de Reims die Besitzthümer des Klosters St.-Marcoul (D. Laon).

1049 October 5.

Leo episcopus servus servorum dei Herimaro, abbati sancti Remigii, perpetuam in deo salutem. Congruit apostolatui nostro pro universis ecclesiis dei, ne damna rerum suarum sustineant, sed magis in melius augeantur et crescant, curam habere. Igitur, quia fraternitatis tue dilectio nos postulavit, quatinus monasterium, quod corpore beati Marculfi nobilitatur et in episcopatu Laudunensi situm est, privilegio sanctę sedis apostolicę muniremus, quo ad dei omnipotentis laudem et eiusdem beati Marculfi honorificentiam nullius hominis avaritia et temeritate valeat in quoquam minui et violari, sed potius augeatur et crescat et propter interventum tue dilectionis confirmamus et corroboramus hoc nostrę auctoritatis privilegio eidem monasterio omnes possessiones omnesque res mobiles et immobiles, que dici ac nominari possunt de terris, vineis, servis et ancillis, colonis et colonabus, edificiis et habitationibus, furnis et tabernis et quibuslibet pecuniis. Statuentes sub divini iudicii obtestatione et anathematis validissimis interdictionibus, ne ullus rex neque episcopus vel abbas sive etiam quorumlibet hominum magna parvaque persona presumat, eidem monasterio ad damnum sive molestiam incumbere, sive de rebus et possessionibus ipsius auferre et alienare. Promulgamus nempe et hoc auctoritate beati Petri, apostolorum principis, per huius nostri apostolici privilegii constitutionem, ut omnia, que a te vel a quibuslibet Christi fidelibus eidem monasterio donata sunt aut in futurum donata fuerint, firma stabilitate ad ius et dominium ipsius permaneant, nec licentia sit cuiquam homini, ut dictum est, auferre vel alienare quid ex omnibus, que ad illud pertinent vel pertinere debent, nisi hoc visum fuerit monachis, inibi deo deservientibus, causa communis utilitalis et gratia com

a) volumus. Pariser Text.

« AnteriorContinuar »