Imágenes de páginas
PDF
EPUB

ea, quae ablata videntur, eidem loco restituantur, id est ecclesia sancti Sulpicii et cuncta, quae in eius parrochia eidem loco sunt oblata, id est aqua, cui nomen est Karanta, silva Faia Morant, ecclesia de Genulliaco et ecclesia de Mesdeum et ecclesia de Loubiliaco cum terra de Podio calvo et alia terra Anarsiaco et ecclesia de Vouherta et ecclesia de Cressiaco et ecclesia sanctae Mariae sanctique Florentii et cuncta, quae debentur ipsi loco in castro Niorto vel in Alniensi pago. Item ecclesia de Collumpo et ecclesia sancti Saturnini in pago Andegavo et castrum Nuntronii et castrum et monasterium sancti Angeli, item ecclesia de Colungis et ecclesia de Plevix a) et ecclesia sanctae Eulaliae et ecclesia de Fraxineto cum altari suo et ecclesias sancti Martini, itemque illa, quae in pago Arvernico habentur, vel in circuitu eius, quae quondam fuerant ablata eidem loco et moderno tempore sunt restituta ipsi loco per Guillelmum principem Arvernorum 1) et per filios eius, id est castellum sancti Yvonii et quicquid ad ipsum pertinet, et ecclesia de Cadilloco b) et ecclesia Mollangia et ecclesia Nobiliacus et ecclesia Chrosogilo et villa Perusia et ecclesia Gadiniacus et omnia, quae his ecclesiis pertinent, et ea cuncta, quae deinceps fuerint comprobata, de possessione ipsius monasterii Karroffensis fuisse. Itemque statuimus, ut, obeuntibus abbatibus, non alius ibi quacumque subreptionis astutia ordinetur, nisi quem consensus monachorum per institutionem regulae sancti Benedicti elegerit. His etiam iungimus, ut avaritiam excludamus, nullum de regibus, nullum de sacerdotibus vel comitibus per se suppositamve personam de ordinatione eiusdem loci aut conservatione vel quacumque commoditate spiritualis aut temporalis obsequii, quibuscumque causis illic pertinentibus, quicquam presumere vel auferre vel pravos usus imponere audeat, ne hac occasione ea, quae a fidelibus pio loco offeruntur, vel etiam, quae oblata sunt, consumantur, neque episcopus civitatis ipsius parochiae, nisi ab abbate ipsius monasterii invitatus, ibidem publicas missas agat neque sanctiones in eodem cenobio indicet, ne servorum dei quies quoquo modo populari conventu valeat perturbari, neque paratas vel mansiones exinde presumat requirere, sed id sub apostolica defensione illesum semper valeat permanere. Susceptio autem fidelium atque benefacientium, quam iubet apostolus cunctis exhibendam non modo ibidem denegamus sed etiam, ut fiat, suademus. Si quis vero sacerdotum vel secularium, hanc conscriptionis nostrae paginam agnoscens, contra eam venire temptaverit, potestatis honorisque sui dignitate privatus apostolico anathemate feriatur reumque se divino iudicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat et nisi ea, quae ab illis ablata sunt, restituerit vel presumpta correxerit vel digna penitentia illicite acta defleverit, a sacratissimo corpore domini ac redemptoris nostri Jesu Christi alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subiaceat. Cunctis autem servantibus ius eiusdem loci, sit pax domini nostri Jesu Christi, quatinus et hic fructum bonae operationis recipiant et apud districtum iudicem premium eternae pacis inveniant.

Datum quinto Nonas Maii, per manus Petri, diaconi, bibliothecarii et cancellarii sanctae apostolicae sedis. Anno domni Leonis noni papae secundo. Indictione tercia.

Abschrift des MS. Moreau 24 fol. 167-169, in der Bibl. Nat. zu Paris.

„Cette charte a été copiée sur un vidimus original du 23 Novembre 1626. Ce vidimus a été fait non sur la bulle originale de Leon IX mais sur un petit registre, dans lequel était cette bulle avec quelques autres pièces des Premiers tems de l'abbaye de Charroux. On ne doit donc pas être surpris, qu'il y ait beaucoup de fautes de copistes dans la charte vidimée. La même bulle se trouve encore dans un petit cartulaire en parchemin, conservé au trésor de la même abbaye, ou la bulle originale n'est plus.“

Nr. 22.

+ Leo IX nimmt das Kloster Montier-en-Der (D. Châlons-sur-Marne) in apostolischen Schutz und bestätigt ihm seine Besitzthümer und Rechte 2).

1050 (2) Mai 3.

In nomine sanctę et individuę trinitatis, patris et filii et spiritus sancti. Leo episcopus servus servorum dei omnibus tam presentibus quam futuris filiis ecclesię. Cum omnis iustitia semper fulciri et corroborari debeat auctoritate apostolica, oportet nos, imitari pro posse nostro sanctorum Romanorum pontificum venerabilia exempla.

a) Gloss.: alias Pleux. b) Alias de Cadiloio. .1) Wilhelm VI, Graf v. Auvergne, 1032-1060. 2) Vergl. d. Urk. vom 10 April 993, 1054-1057, 14 Juli 1057, 3 Mai 1061.

Harttung, Acta I.

3

Commissa enim nobis est specialiter omnium ecclesiarum cura, qua debemus vigilantes et providi esse, ut cultores religionis quiete deo in monasteriis possint servire; filii namque saeculi filiis lucis semper sunt molesti. Spiritali ergo zelo contra dei hostes accendimur et ex afflictione servorum dei cruciamur, quia ex eorum scandalis secundum Paulum graviter urimur. Nullum enim sacrificium ita deo acceptabile est sicut zelus animarum, sicut dicit spiritus sanctus per os David: Zelus domus tuę comedit me. Amaritudine enim replemus, dum ecclesie dei hereditatibus suis spoliantur. Quomodo enim possunt fratres deo militare et per singulas horas deo vota sua reddere, si eis defuerint alimenta unde possint vivere. Servantes igitur zelum custodię et pię sollicitudinis munimus et defendimus Dervensem abbatiam per privilegium apostolice auctoritatis secundum consuetudinem Romanę dignitatis. Est enim ipsa abbatia constructa in honore beatissimorum apostolorum Petri et Pauli, ubi corpore requiescit sanctus et gloriosus Christi martir Bercharius et venerabilis Christi virgo Theodosia; in primis hoc statuentes, ut congregatio ipsius monasterii liberam licentiam habeat, super se abbatem eligendi secundum regulam sancti Benedicti et, ut nulla persona preripere sibi pastoralem curam presumat sine communi adsensu ipsius congregationis. Notum autem et stabilitum esse volumus, quod sub inviolabili tuitione et defensione apostolici privilegii omnes facultates Dervensis abbatie posite sunt, quicquid scilicet illi ecclesie aut est datum aut est dandum, scilicet ville, ecclesię, decimę, vineę, terrę cultę et incultę, silvę, molendini, aque aquarumve decursus, consuetudines etiam ecclesiastice, ab hac sancta sede apostolica illi indulte, et precepta regum decretaque pontificum. Si quis vero contra statuta Romane ecclesie hanc auctoritatem nostri privilegii infringere voluerit, inlusum a sese esse recognoscat et sub sententia Petri post Ananiam et Saphiram mortuum se veraciter intelligat, nisi ad congruam satisfactionem recurrat. Auctoritate igitur dei omnipotentis et sancti Petri et omnium apostolorum et omnium electorum dei excommunicamus et omni genere maledictionis inpugnamus illum, qui contra hoc sanctę Romanę ecclesię decretum violare presumpserit, auctoritatis nostre hoc concessum privilegium nisi penituerit per verę emendationis fructum.

Datum quinto Non. Maii, per manus Petri, diaconi, bibliothecarii et cancellarii sanctę apostolicę sedis. Anno domni Leonis noni papę secundo. Indictione quarta. Abschrift vom 12 Jahrh. des Cart de l'abbaye de Montier-en-Der fol. 61 B. im Archive des Dép. HauteMarne zu Chaumont. Neuere Abschr.: MSS. lat. Moreau 24 fol. 166, Baluze 39 fol. 179, Nouv. Acq. 1251 fol. 62, in der Bibl. Nat. zu Paris.

Die Invocation und Manches im Contexte erweist, dass die Urkunde nicht in Ordnung ist; die Datumzeile scheint auf Originalvorlage zurückzugehen.

Nr. 23.

Leo IX bestätigt dem Kloster Gorze (D. Metz) seine Besitzthümer 1).

1051 Januar 15.

LEO episcopus servus servorum dei Sigefrido, abbati Gorziensis aecclesię, | dedicate in honore beatorum apostolorum PETRI et PAULI, in qua sacratissimum corpus beati GORGONII MARTIRIS requiescit, et per eam omnibus illius successoribus ac monachis deo inibi famulaturis in perpetuum. Ad apostolatus culmen magnificum spectat omnium sollicitudo aecclesiarum, quod tu quidem, o abba, non ignorans et satis consulte, ut semper solebas, aecclesiae tibi commissę saluti providens, petisti a nobis privilegii nostri utilem ad optinenda monasterii bona confirmationem. Damus itaque et sacra primę sedis auctoritate sanctimus, ut quia prefata aecclesia tantarum reliquiarum preciosissimo, ut diximus, pignore est glorificata, stabiliantur per nos et corroborentur sibi omnia, quae a quibuscumque Christi fidelibus concessa vel in perpetuum sunt inibi concedenda. Et preterea cellas duas, quarum una dicitur Amella, altera vero VUARINGISI villa, regulariter in monastico ordine constitutas, et omnes, quas modo habet vel in posterum habitura est, simili modo ut cetera, per hanc sacram nostrae preceptionis, paginam ad eandem abbatiam confirmamus et nominatim illa, quae ab antecessore nostro, domno LEONE, inibi sunt sui privilegii auctoritate stabilita ) et ab aliis antecessoribus nostris confirmata ). Ut stabilius autem ista in perpetuum permaneant,

1) Vergl. die Urk. vom 6. Febr. 1105. 2) Leo VII, 938 Juni, (oben Nr. 8). solchen Privilegien ist nichts weiter erhalten, als der gefälschte Bericht vom 15 Juni 762 (oben Nr. 2).

3) Von

precipimus, ut nullus imperator, nullus rex, nullus dux, nullus marchio, nullus comes, nullus vicecomes, nullus advocatus sed neque archiepiscopus, neque episcopus vel aliqua accclesiastici ordinis seu mundane conditionis magna parvaque persona hec infringere aut imminuere vel invadere presumat. Reus contra huius constitutionis et confirmationis preceptum sanctum GORGONIUM cum omnibus martyribus sentiat sibi esse contrarium, et sine intermissione, nisi resipuerit, sustineat anathema divinum. Conservatorem autem et in innocentia perseverantem dextera dei protegat ab omnibus malis et misericorditer super eum descendere permittat donum apostolicę benedictionis. (R) (M.,.)

Dat. xviii Kal. Febr., per manus Udonis, sanctę apostolicę sedis cancellarii et bibliothecarii et Tullensis aecclesiae primicerii. | Anno domni LEONIS VIIII PAPAE II. Indictione IIII.

Or. Coll. de Lorraine 981 Nr. 1, in der Bibl. Nat. zu Paris.

Abschrift vom 12 Jahrh. des Cartul. de Gorze Nr. 76 p. 172, 173, daraus moderne Abschrift Nr. 77 p. 25, in der Bibl. zu Metz.

Perg. wohl nicht italien., breit 0,39-0,4 lang 0,555-0,57 (unordentlich geschnitten), unten nicht umgeschlagen, die Bullirung in der Mitte angebracht, geht durch 4 Löcher in Rauten-Form, deren spitzer Oberwinkel in die zweite Zeile der Datirung reicht, Schnur und Bulle verloren, Faltung der Privilegien. Leo zu Anfang ist in betonten Uncialen monogrammisirt, das Uebrige der ersten Zeile in verlängerter Schrift ausgeführt, der Context weist eine rein fränkische Urkundenminuskel auf, wenn auch nicht ganz ohne Eigenart. Ueber die Dinte von Rota, Monogramm und Komma lässt sich nichts Bestimmtes sagen, erstere ist in den Kreisen wenig sicher, namentlich letztere beiden sind in breiten Strichen ausgeführt, das Datum entspricht bezügl. der Dinte dem Contexte, vielleicht war auch die gleiche Hand thätig, trotz einiger Verschiedenheiten. Die Abschrift des 12 Jahrh. ist zuverlässig nur, dass sie in der Datirung die unkanzleimässigen Zusätze bringt: Anno vero ab incarnatione domini MLI. (Indictione IIII). Epacta VI. Concurr. I. Anno XII imperii Henrici tercii; (vergl. Nr. 8 und Nr. 33).

Nr. 24.

Leo IX bestätigt dem Erzbischofe Hermann von Köln für seine Kirche den Besitz des Klosters Brauweiler (D. Köln). 1052 Mai 7.

LEO episcopus servus scrvorum dei Herimanno, sanctae Coloniensis | aecclesiae venerabili archiepiscopo, ac per eum suis successoribus illuc canonice intrantibus in perpetuum. Convenit apostolico moderamini pia pollentibus | religione assensum pietatis prebere, ut et nobis proficiat ad aeternam beatitudinem et aecclesiis ad perpetuam defensionem. Quia nuncius tuus Romam veniens, fili karissime, sollicitavit nos precum suarum nimietate, ut per apostolicae defensionis paginam confirmaremus aecclesiae tuae abbatiam, sitam in loco, qui dicitur Brunivilare, sicut preceptum karissimi filii nostri imperatoris HEINRICI videtur continere 1). Inclinati igitur tuis iustis precibus, confirmamus et corroboramus tuae aecclesiae predictum monasterium nostra apostolica auctoritate, ut habeat et possideat cum omni sua integritate et, quid habet modo et, quicquid adquirere poterit in futuro, secundum diffinitionem, qua diffinitum est ante presentiam filii nostri serenissimi imperatoris. Statuentes apostolica censura, ut nullus imperator, rex, archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes vel quilibet cuiusquam potestatis exactor molestare vel infringere audeat, set sicut a te est constitutum permaneat. Si quis autem contra hanc defensatricem paginam venire temptaverit, nostri anathematis iaculo perfossus ad vitam numquam surgere mereatur. Qui vero custodierit inmutilatam nostram benedictionem habeat cumulatam. (M)

(R)

Data Nonas Mai, per manus Frederici, diaconi SANCTE Romanae aecclesię bibliothecarii et cancellarii, vice domni Herimanni, archicancellarii | et Coloniensis archiepiscopi. Anno domni Leonis VIIII papae шIII. Indictione v.

Or. Coll. de Lorraine 981, ausgestellt in der Galerie des Chartes der Bibl. Nat. zu Paris.

Perg. wohl italien., breit 0,4-0,415, lang 0,47, unten 0,04–0,047 umgeschlagen, verdeckt beide Datumzeilen fast ganz; rechts vom Rande 0,1 entfernt findet sich die gewöhnliche Bullirung durch 4 Löcher in Rautenform, ganz im Umgeschlagenen, nicht darüber hinausgreifend; die Seidenschnur dunkelroth, bräunlich, rehbraun, weis und gelb, ist unförmlich stark und kunstmässig in einander verflochten, sie misst im Umkreise 0,013; die Bulle, von der unteren Befestigungsschleife 0,08 entfernt, ist ungewöhnlich massiv, in der Dicke 0,015-0,011 haltend, Avers: III. v. darum buchstabenweise durch Lilienversierungen unterbrochen LEONIS; die Faltung scheint 3 mal

1) Heinrich III, deutscher König, 1028-1056, seit 1046 römischer Kaiser; vergl. die Urk. Stumpf, Reichsk. 2407. 2408, 2409, 2412, auch Jaffe, Reg. 3248, entweder ganz gefälscht oder doch stark interpolirt.

LEO

in der Breite und 3 mal in der Länge zu sein, doch stehen die Brüche sehr unregelmässig weit von einander. zu Anfang in etwas betonten Buchstaben monogrammisirt, das Uebrige der ersten Zeile in verlängerter, theilweis wellenliniger Schrift ausgeführt. Der Context weist eine rein fränkische Urkundenminuskel auf, wenn auch nicht ganz ohne Eigenart, und bisweilen wellenlinige Buchstaben. Die Rota zeigt sich in den ohne Zirkelschlag gemachten Kreisen sehr unsicher, ihre Dinte ist von der des Textes verschieden, vielleicht die der Datirung und des Monogrammes, vielleicht diese beiden von einer anderen herrührend. Die Rota steht 0,07 über der Datirung, das Monogramm nicht wie sonst mit jener sondern mit dieser in gleicher Höhe, es findet sich rechts von der nur 21, ausgeschriebenen ersten Zeile in mittelstarken Linien ausgeführt, in seiner rechten Hälfte etwas in die Höhe gehend und fast nur halb so gross als die Rota; die Hand der Datirung von der des Contextes verschieden.

Nr. 25.

*Leo IX berichtet dem Bischofe Theoderich von Verdun, dass er dem Kloster St.- Vanne de Verdun seine Besitzthümer und Rechte bestätige 1).

1053 Januar 2.

Leo episcopus servus servorum dei karissimo fratri Theoderico Virdunensi episcopo salutem et apostolicam benedictionem. Apostolicae auctoritatis est, iusta pententibus libenter tribuere iustisque desideriis provida karitate suffragri. Ideoque tuae petitioni annuentes confirmamus et corroboramus omnia, quae a te vel a praedecessoribus tuis, Virdunensibus episcopis, seu a fidelibus christianis, clericis et laicis, monasterio beatorum apostolorum Petri et Pauli sanctique Vitoni, extra muros tuae civitatis constructo, data sunt; scilicet: altaria omnium ecclesiarum ad se pertinentium, quae tua munificentia eo tenore eis contulisti, ut abbas et fratres libere, quam voluerint, personam eligant et per se prebenda investiant et pro cura tantum animarum suscipienda episcopo vel archidiacono conducant; conductus vero abbati vel fratribus fidelitatem faciat et duo servitia per annum abbati cum comitatu XV equitum in domo sua faciat et XII nummos in festivitate sancti Vitoni pro servitio persolvat. Si quae in matre ecclesia restruenda fuerint, duas partes abbas et praepositus restruant, terciam persona, de capellis autem restruendis nullus eos inquietabit, sed tantum ad parrochianos pertinebit. Bannum etiam montis sancti Vitoni a cruce, quae portae ipsius monasterii preminet, usque ad portam civitatis, cum omnibus usibus suis ipsis fratribus contulisti, correptionem omnium scilicet a) mensurarum, vicedominarium placitum, iusticiam latronum, qui in banno inciderint, et sanguinis qui in eo fusus fuerit. Pari etiam modo pro amplificanda mercede tua dedisti eis novem b) familias utriusque sexus in villa, quae vocatur Scantia, quam villam dedit eis Berengarius episcopus ), qui idem monasterium construxit 3) cum banno ipsius c) ex toto, iusticiamque latronum, qui in banno inciderint vel sanguinis, qui in eo fusus fuerit, sive vicedominarium placitum et correptionem omnium mensurarum et cursum aquae cum novem molendinis. Dedit quoque eis decimam foratici suae civitatis de vino, et decimam arietum ex Bracensi centena, et decimam vinearum, quae ad episcopum pertinent, in Motoces, et piscaturam de Tiliaco, ecclesiam etiam de Marleio, et abbatiam sancti Amantii in Aquitania cum duabus cortibus Marniaco et Purniaco, quas quondam quorundam invasione ipsa ecclesia amiserat, sed auctoritate predecessoris nostri beatae memoriae Nicholai cum omnibus appenditiis suis recepit; mercatum etiam, quod in ipso monte sancti Vitoni Heymo episcopus ) habendum constituit, et theloneum omnium rerum cum pugillo totius annone, quae a superiori cursu Mosae usque ad inferiorem eius derivationem ipsis publicis aggeribus undecumque advehuntur, libere omnino concessit. Juris etiam eorum esse testaris, ut quicquid salis civitati tuae advehitur, nusquam in tota civitate nisi in banno prefati montis debeat vendi, quod si aliter aliquando presumptum fuerit, eorum erit reclamare, tuum vero et successorum tuorum iusticiam eis facere, ecclesiam

b) VIII. Verdun.

c) Fehlt in Verdun.

a) correctionem scilicet omnium. Cart. Verdun. 1) In dem Departementalarchive von Bar-le-Duc und in Verdun wurde mir die Mittheilung, dass man als nahezu sicher vermuthe, der frühere Maire der Stadt Verdun, Herr Buvignier, besitze aus dem Nachlasse seines Schwagers, des Abbé Clouët, eine grosse Zahl von Verduner Urkunden (mehrere Kisten voll?), die früher in der Bibliothek von Verdun gewesen seien, deren Existenz er aber hartnäckig verleugne. Ich begab mich persönlich zu jenem Herrn, traf ihn jedoch leider nicht zu Hause. Da man mich versicherte, ich würde doch nichts erreichen, bin ich unverrichteter Dinge abgereist und gebe deshalb diese und die folgenden Urkunden für St.-Vanne aus den jeweilig verzeichneten Abschriften. 2) Berengar, Bischof von Verdun, c 940-960. 3) Ueber die Umwandlung von St.-Vanne von einer Kirche zur Benedictiner Abtei vergl. Clouet, Hist. de Verdun I p. 315. 4) Heimo, Bischof von Verdun, 988-1024, sein Verhältniss zu St.-Vanne war nicht immer das beste, Clouët II p. 9, 10.

de Metionis dono Teoderici comitis, alodium Baronis cortis dono Richardi, venerabilis episcopi 1), omnino liberum et ab omni advocatura quietum et pacificum. Et quia significasti nobis, abbatem et fratres ipsius ecclesiae po exactione piturae 2) muri civitatis te convenisse, nos, iuxta petitionem tuam, pro quiete eorum, sicut iustum est, maxime, quia hoc etiam predecessores tui venerabiles viri prefatus Berengarius et Wicfredus episcopi ), ut testaris, ita ordinaverunt, constituimus, ut ab hominibus prefati banni per prepositum abbatię eadem pitura exigatur. Haec ergo omnia, dilectissime frater Theoderice), per saecula inconvulse habenda tua postulatione eidem loco concedimus, confirmamus et corroboramus, ut monachi inibi deo famulantes, pro nobis nostrisque successoribus, canonice in sancta catholica et apostolica sede sessuris, et pro vobis largitoribus suis dominum exorent orationibusque sanctorum apostolorum Petri et Pauli, quorum vocabulo oratorium ipsum consecratum est, et sanctis confessoribus inibi quiescentibus nos et omnem populum christianum iugiter commendent. Quicumque vero huius nostri privilegii, quod absit, temerario animo violator extiterit et sciens caute non custodierit, anathematis telo auctoritate dei patris et filii et spiritus sancti et beatae Mariae virginis et beatorum apostolorum Petri et Pauli omniumque sanctorum et nostra se ictum agnoscat, quousque ad cor rediens, digne satisfaciat. Quicumque autem pio corde observaverit, benedictione dei et supradictorum sanctorum locupletabitur et in eternum gaudebit. (M.,.)

(R)

Data quarto Nonas Januarii, per manus Frederici, diaconi sancte Romane ecclesie bibliothecarii et cancellarii, vice domni Herimanni archicancellarii et Coloniensis archiepiscopi. Anno domni Leonis noni pape quarto. Indictione sexta.

Abschrift des D. Michel Colloz, Souprieur der Abtei Saint-Airy, vom 10 März 1784 im MS. Moreau 25 fol. 69, 70, (ebendort fol. 71–74 eine zweite unzuverlässige Abschrift, MS. lat. 5214 fol. 101, MS. lat. 5435 fol. 31, MS. lat. 17, 639 fol. 50), in der Bibl. Nat. zu Paris; des Cart. de St.-Vanne Nr. 184 fol. 50-52, in der Bibl. zu Verdun.

„L'original est ecrit sur un parchemin, qui a deux pieds et un demi pouce (0, 66 M.) de largueur sur un pied six pouces et demi (0, 4 M) de hauteur, sans replis. Son sceau est un plomb ordinaire; il est attaché et pendant par le moien d'un cordon plat de grosse soye mi-parti de rouge, de blanc et de violet foncé, et l'on en trouvera la veritable forme, la figure, les legendes et les ornemens dans le quatrième tome de la nouvelle diplomatique page 302". Nach der von Colloz beigegebenen Pause haben wir es hier nicht mit einem Originale, sondern nur mit einer Originalnachbildung zu thun: in Schrift, Rota und Komma tritt Kanzleiwidriges hervor. Inhalt und Formulirung nehmen sich theilweise verdächtig aus, es wird von einem Papste Nikolaus geredet, offenbar Nikolaus II, der nicht Vorgänger, sondern Nachfolger Leos war. Vergleichen wir die Schriftproben mit denen, welche Colloz zu der ⚫ folgenden Urkunde giebt, so kann kein Zweifel sein, dass Wechselwirkung obgewaltet hat.

Nr. 26.

+ Leo IX bestätigt dem Abte Walram von St.-Vanne de Verdun die Besitzthümer seines Klosters und normirt die Einkünfte des Vogts in „Bailodium“ 4).

1053 Januar 2.

Leo episcopus servus servorum dei Waleranno, abbati sancti Vitoni, | omnibusque suis canonice et regulariter succedentibus in perpetuum. Apostolicae auctoritatis. est, iusta petentibus libenter tribuere iustisque desideriis provida caritate suffragari. Ideoque tuae petitioni annuentes confirmamus et corroboramus omnia, quae a Theoderico 5), confratre nostro, Virdunensi episcopo, vel ab aliis episcopis et dei fidelibus tibi tuisque iuste succedentibus data iuste fuerunt vel, deo iuvante, in futuro erunt; scilicet altaria, quorum nomina haec sunt: in suburbio Virdunensi unum in honore sancti Petri, duo quoque in monte sancti Vitoni et sancti Amantii sanctique Remigii, cui subiecta sunt duo, unum ad Crucem, alterum ad Berlei cortem, unum ad villam Betellani, aliud in villa Amonzeia, aliud in villa Maroa, aliud in Castonis corte, tria in Nova villa, unum in honore sanctae Mariae, aliud in honore sancti Vincentii, tertium in Vacherulfi villa, in Marculfi corte unum, cui subiacet in Vincherio unum, in Septimoniolo alterum, in Petri villa unum, cui subiectum est ad Roratum Masnilium unum, in Tiliaco unum, cui subiacet in Villari unum, ad Bucconis montem unum, ad Morvillam unum, in Donnaus unum, in Parrido unum, in Gisleni corte unum, cui subiacet altare in Raherei corte situm, ad Busleni villam unum, mercatum insuper, quod dono

1) Richard, Bischof von Verdun, 1039–1046. Cange, Gloss. V p. 273. Haut? (Landkreis Metz).

2) Pitura: praestatio, tributum, Gall. Paye. Du 4) Baillon? (Meuse), Baille-en

3) Wikfried, Bischof von Verdun, 962-983.
5) Theoderich, Bischof von Verdun, 1046–1089.

« AnteriorContinuar »