καθηρέθησαν ὡς συκοφάνται, τοῖς δὲ κριθεῖσιν ὑπὲρ ἡμῶν συνεψηφίσαντο μὲν ATHANASIUS, Hist. Arian. ad Monach. [A. D. 358.]—Eira BrénovтeS τὴν πρὸς ̓Αθανάσιον τῶν ἐπισκόπων συμφωνίαν τε καὶ εἰρήνην, πλείους δὲ ἦσαν ύ, ἀπό τε τῆς μεγάλης Ρώμης....τούς τε ἀπὸ Γαλλιῶν, καὶ Βρεττανίας, ...ταῦτα βλέποντες ἐκεῖνοι φθόνῳ καὶ φόβῳ συνεσχέθησαν. (Ιb. 36ο.) a The list of Bishops at this Council in S. Hilar. Pictav. (II. 631), containing 59 names, that in Mansi from a MS. at Verona, containing 97, and that in S. Athanasius himself (Apol. I. 168), containing 284, specify none from Britain. And the larger total, of" over 300," or "400," of which S. Athanasius speaks (as above quoted), includes Bishops not present, but who sent in their A Restitutus mentioned in S. Athanasius and a not uncommon one. A. D. 358. British Bishops orthodoxa, although hesitating about the term Ομοούσιος. " 780.62. HILAR. PICTAV., De Synodis, Prolog. et § 2. [A.D. 358, while in exile in Phrygia. Dilectissimis et beatissimis fratribus et co-episcopis pro- hillars 3. vinciæ Germaniæ Primæ,......et ex Narbonensi plebibus et clericis Tolosanis, et provinciarum Britanniarum Episcopis, Hilarius servus man? Christi in Deo et Domino nostro æternam salutem.......Beatæ fidei vestræ literis sumptis (quarum lentitudinem ac raritatem de exsilii mei et longitudine et secreto intelligo constitisse), gratulatus sum in Domino incontaminatos vos et illæsos ab omni contagio detestandæ a hæreseos perstitisse. (II. 457, 459. Bened.) See also the legends of Kebius or Cybi (Lives of (Act. SS. March 6, and Colgan i. 481) and O'Conor, Rer. Hibern. Scriptt. I. lxxx. A. D. 359. British Bishops (of whom three accept the Imperial allowance) are at the Council of Ariminum, which was deceived and terrified into giving up the terms Οὐσία and Ομοούσιος. SULPICIUS SEVERUS, Hist. Sac. II. 41. [c. A. D. 400.]-Igitur apud Ariminum, urbem Italiæ, synodum congregari jubet (Constantius); Bright 12. idque Tauro præfecto imperat, ut collectos in unum non ante dimitteret quam in unam fidem consentirent: promisso eidem consulatu, si rem effectui tradidisset. Ita missis per Illyricum, Italiam, Africam, Hispanias, Galliasque a, magistris officialibus, acciti aut macti1 quadringenti et aliquanto amplius occidentales Episcopi, Ariminum convenere; quibus omnibus annonas et cellaria dare imperator præceperat : sed id nostris (id est, Aquitanis), Gallis, ac Britannis, indecens visum; repudiatis fiscalibus, propriis sumtibus vivere maluerunt. Tres tantum ex Britannia, inopia proprii, publico usi sunt, cum oblatam a cæteris collationem respuissent; sanctius putantes fiscum gravare, quam singulos. Hoc ego Gavidium Episcopum nostrum, quasi obtrectantem, referre solitum audivi: sed longe aliter senserim, laudique attribuo Episcopis tam pauperes fuisse, ut nihil proprium haberent, neque ab aliis potius quam fisco sumerent, ubi neminem gravabant; ita in utrisque egregium exemplum. (Galland. VIII. 388.) a "Galliæ" here, as in Lactantius above quoted (p. 6), includes Britain. Not later than A.D. 363. British Churches signify by letter to S. Athanasius their adhesion to the Nicene Faith. ATHANASIUS, as quoted under A. D. 325. A. D. 386-400. A settled Church in Britain, with churches, altars, Scriptures, discipline, holding the Catholic Faith, and having intercourse both with Rome and Palestine. CHRYSOSTOM, Cont. Judæos. [c. A. D. 387.]—Kaì yàp ai Вpettavikal νῆσοι, αἱ τῆς θαλάττης ἐκτὸς κείμεναι ταύτης, καὶ ἐν αὐτῷ οὖσαι τῷ Ωκεανῷ, τῆς δυνάμεως τοῦ Ρήματος ᾔσθοντο· καὶ γὰρ κἀκεῖ ἐκκλήσιαι, καὶ θυσιαστήрia пεnуаσш. (Opp. I. 575, Montfauc.) ID., Serm. de Util. Lect. Script. [A. D. 386 × 398.]—Kâv eis TòV Ωκεανὸν ἀπέλθῃς, κἂν πρὸς τὰς Βρεττανικὰς νήσους ἐκείνας, κἂν εἰς τὸν Εὔξεινον πλεύσῃς πόντον, κἂν πρὸς τὰ νότια ἀπέλθῃς μέρη, πάντων ἀκούσῃ πανταχοῦ τὰ ἀπὸ τῆς Γραφῆς φιλοσοφούντων, φωνῇ μὲν ἑτέρᾳ, πίστει δὲ Bu jil. 12 oix érépa, kai ydway per diapipy, diavolg de oppure. (16. III. 71.) ID., In Epist. II. ad Cor. xii. Homil. xxviii. [A. D. 386 × 398.]— Οπου περ ἂν εἰσέλθῃς εἰς ἐκκλησίαν, κἂν ἐν τῇ Μαύρων, κἂν ἐν τῇ Πέρσων, κἂν πρὸς αὐτὰς τὰς Βρεττανικὰς νήσους, ἀκούεις βοῶντος Ἰωάννου, Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ σου. (Ib. X. 638.) ID., In Matth. Homil. lxxx. [A. D. 390 × 398.]—Kaì ǹ μrýjun toû 1 Leg. coacti. γενομένους οὐκ ἐμαράνθη· ἀλλὰ καὶ Πέρσαι, καὶ ̓Ινδοὶ, καὶ Σκύθαι, καὶ Θρᾷκες, καὶ Σαυρομάται, καὶ τὸ τῶν Μαύρων γένος, καὶ οἱ τὰς Βρεττανικὰς νήσους οἰκοῦντες, τὸ ἐν Ἰουδαίᾳ γενόμενον λάθρα ἐν οἰκίᾳ παρὰ γυναικὸς TETорVEVμÉVηs Teрipéρovσɩ. (VII. 767, Montfauc.) CHRYSOSTOM, Serm. I. in Pentecost. [A. D. 395 × 407, inter spuria.]— Οπου δ ̓ ἂν ἀπέλθῃς, εἰς Ινδούς, εἰς Μαύρους, εἰς Βρεττανούς, εἰς τὴν οἰκουμένην, εὑρήσεις, Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ βίον ἐνάρετον.—And ibid. [a little further on, in the old Latin translation:]-Ante hoc autem quoties in Britannia humanis vescebantur carnibus, nunc jejuniis reficiunt animam suam. (Ib. III. 791.) HIERONYMUS, Orthod. et Lucif. Dialog. [A. D. 378.]-Si Ecclesiam non habet Christus, aut si in Sardinia tantum habet, nimium pauper factus est. Et si Britannias, Gallias, Orientem, Indorum populos, barbaras nationes, et totum semel mundum, possidet Satanas; quomodo ad angulum universæ terræ Crucis trophæa collata sunt? (Opp. IV. ii. 298, Bened.) ID., Epist. xliv. ad Paulam. [After A. D. 388.]-Divisus ab orbe nostro Britannus, si in religione processerit, occiduo sole dimisso, quærit locum 3, fama sibi tantum et Scripturarum relatione cognitum. (IV. ii. 551.) ID., Epist. xlix. ad Paulinum. [A. D. 395.]—Cæterum qui dicunt, Templum Domini, Templum Domini, audiant ab apostolo, Vos estis Templum Domini, et Spiritus Sanctus habitat in vobis. Et de Jerosolymis et de Britannia æqualiter patet aula celestis; regnum enim Dei intra vos est. (IV. ii. 564.) ID., Epist. xxxv. ad Heliodorum. [A. D. 396.]—Adde quod ante resurrectionem Christi notus tantum in Judæa erat Deus......Ubi tunc totius orbis homines ab India usque ad Britanniam?......Piscium ritu ac locustarum, et velut muscæ et culices, conterebantur.......Nunc passionem Christi et resurrectionem Ejus cunctarum gentium et voces et literæ sonant. (IV. ii. 267, 268.) ID., Epist. lxxxiv. ad Oceanum. [A. D. 400.]—Xenodochium in portu Romano situm1 totus pariter mundus audivit. Sub una æstate didicit Britannia, quod Ægyptus et Parthus noverant vere. (IV. . 662.) ID., Epist. ci. ad Evangel. [anno incerto.]—Nec altera Romanæ urbis Ecclesia, altera totius orbis existimanda est. Et Galliæ et Britanniæ et Africa et Persis et Oriens et India, et omnes barbaræ nationes, unum Christum adorant, unam observant regulam veritatis. * (IV. ii. 803.) 2 S. Matt. xxvi. 6-13, and parallel passages. 3 Sc. Jerusalem. 4 Founded there by the Christian charity of Pammachius and Fabiola. 13 SOZOMEN, Hist. Eccl. VII. 13. [c. A. D. 443.]—'Ev ToÚTų dè1 Mágiμos [ἐκ τῆς Βρεττανίας] πλείστην ἀγείρας στρατιὰν Βρεττανῶν ἀνδρῶν, καὶ τῶν ὁμόρων Γαλατῶν καὶ Κελτῶν καὶ τῶν τῇδε ἔθνων, ἐπὶ τὴν Ιταλίαν ᾔει· πρόφασιν μὲν, ὡς οὐκ ἀνεξόμενος νεώτερόν τι γενέσθαι περὶ τὴν πάτριον πίστιν, καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν· τὸ δὲ ἀληθὲς, τυράννου δόξης ἑαυτὸν Kalaípwy. (721, Vales.) A. D. 395). S. Patrick's birth near Alclwyd (Dumbarton). PATRICIUS, Confessio. [some time before A.D. 493 (?).]—Ego Patricius peccator, rusticissimus et minimus omnium fidelium, et contemptibilissimus apud plurimos, patrem habui Calpornium Diaconum, filium quondam Potiti presbyteri, qui fuit in vico Banavan Taberniæ; villulam enim prope habuit, ubi capturam dedi. Annorum eram tum fere xvi, etc. And again,-In Britanniis eram cum parentibus meis. (O'Conor, Rer. Hib. Scriptt. I. cvii, cxi.) That S. Patrick was probably born about this year, or a little later, and in the British principality of Strathclwyd, and carried captive from Armorica, see Todd's Life of S. Patrick, 355 sq.; see also O'Conor. II. 78; and Ussher, Primord. c. xvii: and, for the rest of S. Patrick's history, below, under the Irish Church. His mission to Ireland was 30 years after his boyhood (Confess. ap. O'Conor, ib. cxii.) A. D. 400-423. General references to the British Church or to PRUDENTIUS, Пepì Erepávær, xiii. 103. [c. A. D. 405.] (S. Cyprian, by his writings)-Gallos fovet, imbuit Britannos. (Galland. VIII. 467.) OROSIUS, Hist. vii. 40. [c. A.D. 417.]-Adversus hos Constantinus Constantem filium suum, proh dolor! ex monacho Cæsarem factum,..... misit. (577, Lug. Bat. 1738.) SOCRATES, Hist. Eccl. vii. 12. [c. A. D. 440.]-Xpúσavlos кaðeiλкúσÐη εἰς τὴν ἐπισκοπήν 3, (348, Vales.) βικάριος τῶν Βρεττανικῶν νήσων καταστάς. PORPHYRIUS, ap. HIERONYMUM, Ad Ctesiph. adv. Pelag. xliii. [c. A.D. 415.]-Neque enim Britannia fertilis provincia tyrannorum, et Scotticæ gentes, omnesque usque ad Oceanum per circuitum barbaræ nationes, Moysen prophetasque cognoverant. (Hieron. Opp. IV. ii. 481.) AUGUSTINUS, Enarr. in Psalm. xcvi. [c. A. D. 415.-Est quidem, quia verbum Dei non in sola continenti terra prædicatum est, sed etiam in insulis quæ constitutæ sunt in medio mari; et ipsæ plenæ Christianis, plenæ sunt servis Dei. (Opp. IV. 1043. A, Bened.) ID., Epist. cxcix. Ad Hesychium. [c. A. D. 419.]-Hinc ostendens quam nulla relinquitur terrarum, ubi non sit Ecclesia, quando nulla 1 A. D. 387. 2 The Briton usurper of the Empire, A.D. 407. 3 Of the Novatians at Constantinople, A. D 407. relinquitur insularum, quarum nonnullæ etiam in Oceano sunt constitutæ, et quasdam earum Evangelium jam suscepisse didicimus. Atque ita et in insulis singulis quibusque impletur quod dictum est, "Dominabitur a mari usque ad mare," quo unaquæque insula cingitur; sicut in universo orbe terrarum, quæ tamquam omnium quodammodo maxima est insula, quia et ipsam cingit Oceanus: ad cujus litora in occidentalibus partibus Ecclesiam pervenisse jam novimus; et quocunque litorum nondum pervenit, perventura est utique fructificando et crescendo. (II. 758. E, F, Bened.) THEODORET., Græc. Affect. Curat. IX. [c. A. D. 423.]—Oi dè îμétepol ἁλιεῖς καὶ οἱ τελῶναι καὶ ὁ σκυτοτόμος 4 ἅπασιν ἀνθρώποις τοὺς εὐαγγελι κοὺς προσενηνόχασι νόμους, καὶ οὐ μόνον Ῥωμαίους καὶ τοὺς ὑπὸ τούτοις τελοῦντας, ἀλλὰ καὶ τὰ Σκυθικὰ καὶ τὰ Σαυροματικὰ ἔθνη,...καὶ Βρεττανούς, ...καὶ ἁπαξαπλῶς πᾶν ἔθνος καὶ γένος ἀνθρώπων, δέξασθαι τοῦ Σταυρωθέντος τοὺς νόμους ἀνέπεισαν. (Opp. IV. 928, 929, Schulz.) A. D. 400-461. Intercourse of British and Gallic Churches". VENANTIUS FORTUNATUS, Poem. X. x. 8. [c. A. D. 580, but writing (at Poitiers) of S. Martin of Toursh, ob. A. D. 397 × 401]: Quem Hispanus, Maurus, Persa, Britannus amat. (248, Brower.) ALDHELM, Epist. ad Geruntium. [after A. D. 706c.]-Porro isti [Britones] secundum decennem novennemque Anatolii computatum, aut potius juxta Sulpicii Severi regulam, qui lxxxiv annorum cursum descripsit, decima quarta luna cum Judæis paschale sacramentum celebrant. (Opp. 90, Migne.) PATRICIUS, Confessio. [some time before A. D. 493 (?), but writing of about the middle of the century.]—Unde autem etsi voluero amittere illas, et ut pergens in Britannias, et libentissime paratus eram, quasi ad patriam et parentes; non id solum, sed eram usque Gallias visitare fratres, et ut viderem faciem sanctorum Domini mei. Scit Deus quod ego valde optabam, sed alligatus Spiritu, etc. (O'Conor, I. cxiv; and so also "Gallici fratres," ib. cx; and the "Consuetudo Gallorum Christianorum” is referred to, Epist. ad Coroticum, ib. cxvii. ANON., De Septem Ordin. Eccl. [c. A. D. 450.-Hæc scribo,...ut presbyteri hoc in ecclesiis suis faciant, quod Romæ, sive quod in Oriente, quod in Italia,...quod in Britannia, quod etiam ex parte per Gallias...fit. (Hieron. Opp. V. 105, Bened.) ARNOBIUS JUNIOR, In Psalm. cxlvii. [c. A. D. 461.]—Tam velociter 4 Sc. S. Paul. 5 Sc. Irish Christian virgins, his converts, |