tractui accessorium ab eoque separabile, ipsumque sacramentum in una tantum nuptiali benedictione situm est. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. LXVII. Iure naturae matrimonii vinculum non est indissolubile, et in variis casibus divortium proprie dictum auctoritate civili sanciri potest. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. Alloc. Acerbissimum 27 septembris 1852. LXVIII. Ecclesia non habet potestatem impedimenta matrimonium dirimentia inducendi, sed ea potestas civili auctoritati competit, a qua impedimenta existentia tollenda sunt. Litt. Apost. Multiplices inter 18 iunii 1851. LXIX. Ecclesia sequioribus saeculis dirimentia impedimenta inducere coepit, non iure proprio, sed illo iure usa, quod a civili potestate mutuata erat. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 agusti 1851. LXX. Tridentini canones qui anathematis censuram illis inferunt qui facultatem impedimenta dirimentia inducendi Ecclesiae negare audeant, vel non sunt dogmatici, vel de hac mutuata potestate intelligendi sunt. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. LXXI. Tridentini forma sub infirmitatis poena non obligat, ubi lex civilis aliam formam praestituat, et velit hac nova forma interveniente matrimonium valere. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. LXXII. Bonifacius VIH votum castitatis in ordinatione emissum nuptias nullas reddere primus asseruit. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. LXXIII. Vi contractus mere civilis potest inter christianos constare veri nominis matrimonium; falsumque est, aut contractum matrimonii inter christianos semper esse sacramentum, aut nullum esse contractum, si sacramentum excludatur. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. Lettera di S. S. PIO IX al Re di Sardegna, 9 settembre 1852. Alloc. Acerbissimum 27 septembris 1852. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. N. B. Huc facere possunt duo alii errores de clericorum coelibatu abolendo et de statu matrimonii statui virginitatis anteferendo. Confodiuntur, prior in epist. encycl. Qui pluribus 9 novembris 1846, posterior în litteris apost. Multiplices inter 10 iunii 1851. IX Errores de civili Romani Pontificis principatu LXXV. De temporalis regni cum spirituali compatibilitate disputant inter se christianae et catholicae Ecclesiae filii. Litt. Apost. Ad Apostolicae 22 augusti 1851. LXXVI. Abrogatio civilis imperii, quo Apostolica Sedes potitur, ad Ecclesiae libertatem felicitatemque vel maxime conduceret. Alloc. Quibus quantisque 20 aprilis 1849. N. B. Praeter hos errores explicite notatos, alii complures implicite reprobantur proposita et asserta doctrina, quam catholici omnes firmissime retinere debent, de civili Romani Pontificis principalu. Eiusmodi doctrina luculenter traditur in Alloc. Quibus quantisque 20 april. 1849; in Alloc. Si semper antea 20 maii 1850; in Litt. Apost. Cum catholica Ecclesia 26 mart. 1860; in Alloc. Novos 28 sept. 1860; in Alloc. Iamdudum 18 mart. 1861; in Alloc. Maxima quidem 9 iunii 1862. LXXVII. Aetate hac nostra non amplius expedit, religionem catholicam haberi tamquam unicam status religionem, ceteris quibuscumque cultibus exclusis. Alloc. Nemo vestrum 26 iulii 1855. LXXVII. Hinc laudabiliter in quibusdam catholici nominis regionibus lege cautum est, ut hominibus illuc immigrantibus liceat publicum proprii cuiusque cultus exercitium habere. Alloc. Acerbissimum 27 septembris 1852. LXXIX. Enimvero falsum est, civilem cuiusque cultus li bertatem, itemque plenam potestatem omnibus attributam quaslibet opiniones cogitationesque palam publiceque manifestandi, conducere ad populorum mores animosque facilius corrumpendos ac indifferentismi pestem propagandam. Alloc. Numquam fore 15 decembris 1856. LXXX. Romanus Pontifex potest ac debet cum progressu, cum liberalismo et cum recenti civilitate sese reconciliare et componere. Alloc. Iamdudum cernimus 18 martii 1861. IV. S'indaga la radice dell'obbligazione de' fedeli di ubbidire alle leggi della Chiesa; si dimostra l'esistenza e la legit- timità dell' autorità ecclesiastica. V. Storia della rivelazione primitiva, precetti noachici. VI. Siegue la storia della rivelazione, dispersione delle genti, Promulgazione del vangelo, legge compiuta e perfezionata, e in quali modi « 27 IX. Per attuare e conservare incessantemente la universale so- stenza. Chiesa Orientale, Russa, Greca moderna. . XIII. Limiti delle due potestà: scambievoli relazioni dei due di- XV. Esame dei così detti diritti di regalia XVI. Diritto del regio Placet e del ricorso. XVIII. Costituzioni pontificie, loro promulgazione, divisione del- le medesime . XIX. Decreti dei coucilii ecumenici pag. 10 XX. Fonti di diritto particolare. 102 Della vita dei fedeli nel seno della chiesa,o sia del loro diritti e loro doveri 145 Lezione I. Preliminare-Ordinamento scientico del diritto canonico. pag. 141 IV. Catecumenato, via all'ingresso nel regno di Dio sulla terra. VI. Legislazione ecclesiastica intorno al diritto, all'uso ed al- VII. Eucaristia VIII. Penitenza 179 IX. Compiesi la penitenza e trattasi dell'estrema unzione com- X. Del matrimonio. Natura, proprietà, effetti del matrimonio |