Imágenes de páginas
PDF
EPUB

ن

Sancti). Podrá preguntarse aquí, ¿ de qué uso es esta cláusula? ¿ hubo jamas herejes que enseñáran, que había tres Padres, ó tres Hijos, ó tres Espíritus Santos? La respuesta es, Los que sostenian que había tres principios sin orígen (inoriginados, тpeîs avaρxoi), se consideró que enseñaban virtualmente, que había tres Padres, ó tres Hijos, ó tres Espíritus Santos, ó una Trinidad de Trinidades. Así uno de los Cánones Apostólicos se dirige contra los presbíteros que bautizaren "en tres principios sin orígen, ó en tres Hijos, ó en tres Paráclitos, ó en tres Espíritus Santos." El Concilio de Bracara denuncia á los que dijeren, "como los gnósticos y priscilianistas, que hay una Trinidad de Trinidades." Y el Papa Vigilio decreta, que si alguno "bautizare en una Persona de la Trinidad, ó en dos, ó en tres Padres, ó en tres Hijos, ó en tres Consoladores," sea arrojado fuera de la Iglesia.

Desde el ver. 27 trata el Credo de la Encarnacion, y escluye las varias opiniones heréticas sobre el particular.

Algunos negaban que Cristo era Dios, como los ebionitas, los arrianos, &c. Otros que era Hombre, como los gnósticos,

los apolinarianos, y Especialmente los

despues los eutiquianos. apolinarianos negaban que era hombre perfecto, con alma racional y carne humana ademas de su Divinidad; ver. 30.

s Bingham, E. A. Lib. xi. cap. iii. § 4.

Mas aun, los apolinarianos acusaban á los católicos de que decían que Cristo era dos; puesto que le asignaban un alma humana y un Espíritu Divino. Por eso el Credo añade que "Aunque sea Dios y Hombre, sin embargo, es un solo Cristo, no dos" (Qui, licet Deus sit et Homo, non duo tamen, sed unus est Christus); cláusula que fue despues idónea para contrarestar á los nestorianos, quienes sostenían que había dos Personas unidas en Cristo; ver. 32.

Tambien sostenían los apolinarianos que la Divinidad de Cristo hacía las veces de alma para su Humanidad; lo que era virtualmente convertir la Divinidad en carne. La verdadera doctrina era, no que Dios se convirtiese en hombre, sino que el Verbo de Dios tomó la naturaleza humana en union con su Divinidad. Por tanto el Credo dice: "Uno, no por conversion de la Divinidad en carne, sino por la asuncion de la Humanidad en Dios" (Unus autem, non conversione Divinitatis in carnem, sed assumptione Humanitatis in Deum); ver. 33.

Hacían asimismo los apolinarianos una "confusion de substancia" en Cristo, pues confundían su Divinidad y su Humanidad; error en que cayeron tambien despues los eutiquianos, puesto que sostenían, que la Divinidad hacía en El las veces de

9 Contentiosissimè affirmantes, Verbum carnem factum, hoc est, Verbi aliquid in carnem fuisse conversum atque mutatum.— Augustin. Hæres. 55.

alma humana. Por tanto dice el Credo, "Uno enteramente, no por la confusion de Substancia, sino por la unidad de Persona" (Unus omninò, non confusione Substantiæ, sed unitate Persona), esto es, uniendo ambas naturalezas en una Persona, ver. 34. Y esto se esplica con mas estension diciendo que, á la manera que en el hombre ordinario hay dos substancias diferentes, cuerpo y alma, unidas en uno; así en Cristo dos naturalezas distintas, Dios y Hombre, estan íntimamente unidas, aunque sin confundirse, ver. 35: "Como el alma racional y la carne es un Hombre solo, así Dios y Hombre es un solo Cristo" (Nam sicut anima rationalis et caro unus est Homo; ita Deus et Homo unus est Christus).

De modo que las principales cláusulas del Credo estan compuestas para contrarestar á los principales errores acerca de las dos doctrinas capitales de la fe cristiana. Si tales errores no se hubiesen levantado nunca, el lenguaje preciso del Credo sería inútil; pero habiéndose manifestado que los peligros existían, inevitablemente la Iglesia debió oponerse á ellos. Debemos anhelar la paz sobre todas las cosas; pero mas vale pelear por la fe, que perderla.

P

LOS TRES CREDOS EN SUS LENGUAS ORIGINALES'.

1. Symbolum Apostolorum.

Πιστεύω εἰς τὸν Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, καὶ Ἰησοῦν Χριστὸν Υἱὸν

1 Aunque el autor aduce los Credos solo en las lenguas originales, nos ha parecido conveniente insertar la correspondencia latina del primero y segundo, por ser en esta lengua como generalmente se conocen en España. Para esto nos hemos valido de los Credos usados en el Breviario y Misal Romanos. Hélos aquí:

Credo de los Apóstoles.

Credo in Deum, Patrem omnipotentem, Creatorem cœli et terræ. Et in Jesum Christum, Filium ejus unicum, Dominum nostrum ; qui conceptus est de Spiritu sancto, natus ex Maria Virgine, passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus et sepultus, descendit ad inferos: tertia die resurrexit à mortuis: ascendit ad cœlos, sedit ad dexteram Dei Patris omnipotentis: inde venturus est judicare vivos et mortuos. Credo in Spiritum sanctum, sanctam Ecclesiam catholicam, Sanctorum communionem, remissionem peccatorum, carnis resurrectionem, vitam æternam. Amen.

Credo Constantinopolitano.

Credo in unum Deum Patrem omnipotentem, factorem cœli et terræ, visibilium omnium, et invisibilium: et in unum Dominum Jesum Christum, Filium Dei unigenitum, et ex Patre natum ante omnia sæcula; Deum de Deo; Lumen de lumine; Deum verum

αὐτοῦ τὸν μονογενῆ τὸν κύριον ἡμῶν, τὸν συλληφ θέντα ἐκ Πνεύματος Αγίου, γεννηθέντα ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου, παθόντα ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, σταυρωθέντα, θανόντα, καὶ ταφέντα, κατελθόντα εἰς ᾅδου, τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστάντα ἀπὸ τῶν νεκρῶν, ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς, καθεζόμενον ἐν δεξιᾷ Θεοῦ Πατρὸς παντοδυνάμου, ἐκεῖθεν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. Πιστεύω εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἁγίαν καθολικὴν ἐκκλησίαν, ἁγίων κοινωνίαν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, σαρκὸς ἀνά στασιν, ζωὴν αἰώνιον. Αμήν.

2. Symbolum Constantinopol.

Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεὸν, Πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁράτων τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν,

de Deo vero ; genitum, non factum ; consubstantialem Patri, per quem omnia facta sunt; qui propter nos homines, et propter nostram salutem, descendit de cœlis, et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine, et homo factus est; crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato, passus, et sepultus est; et resurrexit tertia die secundum Scripturas; et ascendit in cœlum, sedet ad dexteram Patris; et iterum venturus est cum gloria judicare vivos et mortuos; cujus regni non erit finis: et in Spiritum Sanctum Dominum, et vivificantem, qui ex Patre Filioque procedit, qui cum Patre et Filio simul adoratur, et conglorificatur, qui locutus est per Prophetas; et unam sanctam Catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum, et expecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi sæculi. Amen.

N. del T.

« AnteriorContinuar »