UIT DE GESCHIEDENIS VAN GELDERLAND, DOOR ONUITGEGEVENE OORKONDEN OPGEHELDERD EN BEVESTIGD; DOOR Is. An. Nijhoff, LID DER TWEEDE KLASSE VAN HET KONINKLIJK NEDERLANDSCH INSTITUUT VAN KUNSTEN EN WETENSCHAPPEN, 5 VIJFDE DEEL. DE BOURGONDISCHE HEERSCHAPPIJ. TE ARNHEM, BIJ IS. AN. NIJHOFF. 1851. VOORBERIG T. Dit it vijfde deel mijner Gedenkwaardigheden uit de Geschiedenis van Gelderland is in omvang verreweg het minste, maar het tijdvak, dat daarin behandeld wordt, komt mij voor, eene bijzondere opmerkzaamheid te verdienen om den zeldzamen en in de middeleeuwen misschien voorbeeldeloozen toestand, waarin Gelderland verkeerde. Waar ditmaal ons geschiedverhaal aanvangt vinden wij geen' vorst, geen' hertog of graaf met het gezag bekleed, maar de oppermagt geheel in handen van de edelen, van de vrijen des volks en van de gemeenten. Schoon tot tweemaal toe genoodzaakt te zwichten voor de magt van Bourgondië, weten deze ten laatste hunne onafhankelijkheid te handhaven, en bij het einde van ons verhaal zien wij hen gereed, om het hertogdom over te geven in de handen van den vorst, wiens erfdeel zij hadden weten te bewaren terwijl hij bij zijne vijanden gevangen werd gehouden, en voor wien juist die gevangenschap inmiddels de oefenschool was geworden, in welke hij tot een der geweldigste bestrijders van het huis van Bourgondië opgegroeid was. De pogingen van Karel den Stoute en van Maximiliaan, om den Gelderschen hertogshoed aan zich zelven en hunne nakomelingen te verzekeren, waren door de landzaten verijdeld geworden. 083936 |