Imágenes de páginas
PDF
EPUB

7

Didaco Froilaz 6 cf.-Didaco Orbitaz cf.-Monio Froilaz cf.-Di

daco Ovezez cf.-Munnio Velaz cf.-Johannes exaravit.

-Becerro de Arlanza, n.o 16.

XXXI

El presbítero Aspero da a S. Román una posesión en el pueblo de Otego (3 Febrero 1038).

In nomine Domini et individue Trinitatis, Patris et Filii et Spiritus Sancti. Quo corde credo et ore profero, ego Aspero presbiter tibi Petro abbati vel omni collegio cenobii fratrum Sanctorum, placuit mihi atque convenit, nullum cogentis imperium nec suadentis articulo set propria mihi accessit voluntas, sana mente et propria deliberacione arbitrio, pro remedio anime mee, offero, trado atque concedo una bega in villa de Otego 1, in loco nominato de Capello; obet de una pars carrera qui currit ad Rubreto, et de alia pars carrera que venit de Rubreto et vadit ad Badillo; concedo eam ad monasterio, id est, eclesia Sancti Romani et Sancti Johannis et Sancta Maria et Sancti Michaelis Archangeli et omnium Sanctorum, ut quicquid exinde facere volueritis, liberam in Dei nomine abeatis potestatem; teneatis, vindicetis atque defendatis, ut mullus homo proinde inquietare vobis presumat.

Quod si quis sane, quod fieri minime credimus, contra hanc cartula testamenti si quis aliquis vobis inquietare voluerit, in primis ira Dei omnipotentis veniat super eum; sit anathema marenata in cons

6 Testigo al parecer hermano de Monio Froilaz, que viene más adelante; uno y otro confirman una escritura de venta entre D. Urraca, probablemente la misma que otorga esta donación, y D.a Gontroda, señora noble de Castilla, con fecha 1032 (Fuentes... II, pág. 45).

7 Véase la carta de venta que extendió en 1032 a favor del abad de Covarrubias D. García y fué confirmada por Nuño González, que también es testigo de la presente donación, por Diego Matarrusco y Vela Díaz (Fuentes... II, pág. 46).

1 A punto fijo no sabemos donde radicaba este pueblo; pero la repetición de términos municipales, tales como Rubreto y Badillo, que vemos en la delimitación de Cárdaba, nos hace pensar que lindaba con él. (Véase el n.o XV.)

pectu Domini et angelorum eius sive omnium sanctorum quorum reliquie ibi sunt; vivensque a fronte careat lucernis, postque picea baratrique pena sit mancipandus; et cum Juda, qui Dominum tradidit, participium percipiat in inferno loco; et si rebellis aliquis ausus fuerit instare contra parte huius monasterii reddat tibi Petro abbati, vel cui monasterii regerit, libras auri argenti C. in cauto; et hoc testamentum firmiter atque indissolubile permaneat.

Facta cartula testamenti atque tradiccionis sub die quod est III. Nonas Februarii, Era MLXXIII 2, regnante rex Fredinando in Legione et in Castella.

Ego Aspero presbiter, qui hanc cartula testamenti tradidi et fieri volui et relegendo agnovi, manu mea hic roboravi et testibus tradidi ad roborandum.

Sancius presbiter scripsit. - Sancius cf.- Himaranus cf. Nunno cf.-Gustio cf.-Munnio presbiter cf.-Amatu presbiter cf. -Becerro de Arlanza n.o 53.

XXXII

Fernando I aneja a Arlanza el monasterio de Santa María de Lara, y elige sepultura en el primero (31 Marzo 1039).

Sub divinis imperii Patris videlicet eterni, Proles, Spiritus Sancti, unus essentialiter et trinus personaliter regnans, amen.Domnis sanctis videlicet atque gloriosis, et post Deum nobis fortissimis patronis, venerandis martiribus, quorum reliquie condite requiescunt Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli et Sancti Martini episcopi et Sancti Michaelis arcangeli, necnon et Sancte Marie Virginis et Sancti Pelagii testis Christi, in quorum honore baselica fundata est in suburbio quem ferunt Lara, ubi et ipso monasterio fundatum fore dinoscitur. Ob id enim hec fid series testamenti,

2 Fecha equivocada, pues hasta mediados de 1038 Fernando I no fué rey de León; y por otra parte resulta fácil en la escritura visigoda confundir III con VI. -El Becerro trae raída la palabra Legione: caso de no haberla traído el original, cabe que la presente escritura fuese de 1035, suponiendo que Sancho de Navarra murió en Enero de este año. Véase la nota 3, pág. 67.

quem tersere (sic) maluimus ego Fredinando, sub gratia Dei principe, prolis Sancioni regis, una pariter cum uxor mea Sancia regina, tibi Auriolus abba vel omni collegio monacorum lateri tuo aderencium tuo (sic). Dum divinitatis ordo in nos trutinando ruminaremus que quantave prestiterit Dominus servis et eius qui pro eius nomine agonizando ostes suos prostraverunt, et quomodo infolas mundi et eius gloria spreverunt et per hoc bravio eterno percipere meruerunt.

Ergo pro luminaria ecclesie vestre atque stipendia earum aut pauperum, vel qui in altario beatitudinis vestre quotidianis diebus videntibus monacorum omnium ibidem degencium, cunctorumque adveniencium offerimus sacrosancto altario vestro ad integro, sicuti a nobis dinoscitur nunc usque fuisse possessum, id est, villa que vocitant Mazarefus, sicut fuit concessa et aviorum meorum ad domum Sancte Marie Virginis. Igitur ego vero si (sic) concedo ipsa villa iam supra scripta ad domum Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et ibidem alias villas qui ad ipsum locum pertinent, quod avus meus concenserunt in eodem loco, id est, Villa Sparsa et Ribulo de Zepos, et divisas et tradicciones atque decanias hic et ubique fuerint, sic damus vobis licencia ut de odie die vel tempore in vestro arbitrio maneat usque in seculo vivituro; abeatis potestate edificare, plantare et recreare vobis abba Auriolo vel sucessoris qui ibidem fuerint.

Ego Fredinando sic concedo et confirmo ipsas villas iam dictas sine ulla ambiguitate vel oppressione, ut nullus homo hic noceat aut presumat aliquam rem, non pro fossatera nec per anupta, non per omecidio neque per furto, nec per adulterio, nec per decano de episcopo. Et super hec verba taxata sic facio ego Fredinando rex promissione atque tradicione de corpus meum simul et anima in hoc loco ut post obito meo quiescam in pasce. Et ob hoc adclines ubertim flagitamus vobis ut pro subsidio animabus nostris orare non pigeatis.

Si quis tamen, quod fieri prorsus credimus, an nos an filiis et neptis seu aliquis ex successoribus nostris hunc nostrum pretestum seu donationem vel confirmatione vigiolare iussus fuerit aut disrum

pere, fiat a Domino nequiter punitus et a corpus eius maneat seclusos (sic), et cum Leviatan detineatur fundo baratri assurus eternasque lugituras; insuper secularia damna sit afflictus, et post regiam partem C. libras auri inferat vestris obtutibus regule; et post hec firmis et stabilis maneat hunc nostrum testamentum.

Facta carta confirmacionis vel donationis die sabbato II Kalendas Aprilis, Era MLXXVII, regnante serenissimo principe Fredinando in Castella et Legione.

1

Ego Fredinando, qui hanc carta fierit (sic) iussi et relegendo cognovi, manu mea feci et roboravi. F. Rex.-Ego Sancia qui hanc carta que feci, de manu mea: SANCTIA.-Julianus indignus sub gratia Dei episcopus cf.-Guterre Adefonso comes. cf.-Domno Nunno Albarez cf.-Didaco Munioz cf.-Gundisalvo Petriz ct.-Alio Nuno Albarez cf.-Didaco Osuerez 1 cf.-Albaro Velaz cf.-Munio Velaz cf.-Adefonso Ordonez 2.-Velasco Ferdinandez-Fortuni Alvarez. -Gundissalbo Alvarez.-Didaco Alvariz.-Didaco Ovecez cf.Gudistio Ruderiz 3 cf.-Flaino Gundisalviz cf.-Gomiz abba cf.Saturninus abba cf.-Flarinus abba cf.-Tellus abba cf.-Belasco Sem cf.-Gundisalvo presbiter (sic).-Morellus abba cf.-Johannes presbiter dictavit.-Ansur Fanniz exaravit et confirmavit, + fecit.

5

1 Sospechamos haya error en el nombre de este personaje, pues ninguno así llamado encontramos en escrituras de esta época, registrándose en cambio un Nebzano Osoriz en la donación otorgada en Febrero del año de la fecha al monasterio de Cardeña, donde aparecen otros varios de los testigos mencionados en la escritura de Arlanza (Fuentes... III, 380). Véase también otra donación donde confirma un Nepociano Osoriz en Esp. Sagr. XXXVIII, pág. 291, escritura de 1032.; t. XXXVI, pág. 37.-En una donación de Fernando I, con fecha 1047, aparece como cf. un Didaco Osoriz: Esp. Sagr. t. XXXVI, p. 148.

2 Esta y las cuatro suscripciones siguientes no las trae la copia del Becerro; pero sí la del Ms. 5790 de la Bibl. Nacional y la del Arch. Congregación de Valladolid, las cuales en vez del cf. traen hic testis, signum fecit, después de cada suscripción.

3 El ms. 5790 lee Gutierre Ruderiz; la copia del A. C. Valladolid Gundesalbus Ruderiz; los tres nombres se encuentran en escrituras de la época, otorgadas en tierra de Burgos; Gutierre Ruderiz en una de 1079 y 1085 (Fuentes... III, 96 y 373); Gudistio Ruderiz en otra de 17 de Febrero de 1039 (Obra cit. III, 380); Gundesalbus Ruderiz en 1047 y 1050 (Obra cit. III, 53 y 182).

4 Flaynus traen las copias.

5

6

Scemen dice el ms. 5790, y Sceni la copia del A. C. de Valladolid.
En vez de abba las copias dicen presbiter.

-Becerro de Arlanza, n.o 14.-Valladolid, I, fol. 214.-Diplomática Española n.o 16.—Bibl. Nac. Madrid, ms. 5790.-Sandoval, Cinco Obispos, p. 340.—Moret, Investigaciones, p. 605.

XXXIII

Carta de hermandad de San Cristóbal de Vallegimeno con el monasterio de Arlanza (1041).

In nomine sancte et individue Trinitatis regnantis in secula. Ego Flagino Gundisalviz et Tellus abbas monasterii Sancti Christofori 1, cum consilio fratrum nostrorum facimus hanc convencionem tibi abbati Auriolo Sancti Petri Aslance et cunte congregacioni tibi comisse, ut ab hac die et deinceps nos et nostri accessores demus beato Petro sibique servientibus omnibus annis sibi succedentibus unum iugum de bobus cum suo carro ferrato et unum ientaculum abbati Sancti Petri; et hoc damus non propter alterum premium set propter bonam vestram fraternitatem et ut parte habeamus in vestro beneficio, in vigiliis, in oracionibus et in elemosinis; et ut ille princeps apostolorum beatus Petrus, qui est claviger regni celorum, ipse nobis aperire dignetur ianuam regni celestis.

Si quis tamen de nostris successoribus abbas aut prepositus vel aliquis huius monasterii supradicti Sancti Christofori, vel aliquis. secularis, hoc pactum disrupere voluerit, disperdat illum Deus sitque damnatus cum his qui descendunt in inferno inferiori, amen; insuper persolvat ad partem regis C. libras auri; et ad fratres qui in eodem monasterii Sancti Petri Deo deservierint duplet quanto in ista carta resonat scriptura; et ipse moriatur morte pessima.

Facta carta huius convencionis sive roboracionis Era MLXXVIIII, obstinente serenissimo principe Fredinando Legione et Castella.

Ego Flagino Gundisalviz et ego Tellus abba, qui hanc convenienciam fecimus et relegendo cognovimus, hanc cartam roboramus et confirmamus.

1 Véase el n.o XII.-Pudiera referirse también a Val de Rabé.

« AnteriorContinuar »