Imágenes de páginas
PDF
EPUB
[blocks in formation]
[ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

b) Heinrichs III. Gesetz über Lehensverlust.

2. Brief Abt Bernos v. Reichenau an Heinrich III., Ende 1044 oder

Anfang 1045.

3. Zu Heinrichs III. erstem Römerzug (1046–47):

a) Schreiben Papst Clemens II. an die Bamberger Kirche, 1047. b) Verbot der Simonie, 1047.

4. Das Papstwahldekret von 1059 (April).

a) Päpstliche Fassung.

b) Kaiserliche Fassung.

5. Investiturverbot.

6. Der Dictatus Papae, 1075.

7. Schreiben Gregors VII. an Heinrich IV., c. 8. December 1075.

8. Absetzung Gregors VII. durch die Synode zu Worms, 24. Jan. 1076: a) Schreiben der Bischöfe an den Papst.

b) Schreiben Heinrichs IV. an den Papst.

9. Erste Absetzung und Bannung Heinrichs ÎV. durch Gregor VII., 22. Februar 1076.

10. Einladungsschreiben Heinrichs IV. zum Wormser Konvent

liche Rechtfertigung, April 1076.

König

11. Rechtfertigungsschreiben Gregors VII. an die Deutschen, 1076 (April oder Mai).

12. Conventus Oppenheimensis, Oktober 1076:

a) Promissio regis de obedientia papae praestanda.
b) Edictum de cassata in Gregorium VII. sententia.

13. Gregors VII. Brief an die deutschen Fürsten über die Busse Heinrichs IV. zu Kanossa, c. 28. Januar 1077.

14. Zweite Bannung und Absetzung Heinrichs IV. durch Gregor VII., 7. März 1080.

15. Beschluss der Synode zu Brixen, 25. Juni 1080.

16. Schreiben Gregors VII. an Bischof Hermann von Metz, 15. März 1081. 17. Mainzer Gottesfriede, Frühjahr 1085.

18. Reichsfriedenseinigung, 6. Januar 1103.

19. Schreiben Heinrichs IV. an die deutschen Fürsten, August 1106.

20. Verhandlungen zwischen Paschalis II. und Heinrich V., Februar 1111: a) Paschalis II. privilegium primae conventionis.

b) Paschalis II. privilegium secundae conventionis.

21. Wormser Konkordat, 23. September 1122.

22. Anhang:

a) Heinrichs IV. Freibrief für die Wormser, 18. Januar 1971.
b) Elsässer Landfriede unter Heinrich IV. (zw. 1085 u. 1103).
e) Schwäbischer Landfriede, 1104.

23. Nachtrag zu Heinrich III.

I.

a) Konrads II. Lehensgesetz, 28. Mai 1037.

(Chuonradi II. Imp. Edictum de Beneficiis.)

Mon. Germ. legg. II, 39 f.

[Wipo, Gesta Chuonradi Imp.: c. 6. Militum vero animos in hoc multum attraxit, quod antiqua beneficia parentum nemini posterorum auferri sustinuit. (Gilt für Deutschland.)

c. 34. Item eodem tempore magna et modernis temporibus inaudita confusio facta est Italiae, propter coniurationes quas fecerat populus contra principes. Coniuraverant enim omnes valvasores Italiae et gregarii milites adversus dominos suos, et omnes minores contra maiores, ut non paterentur

aliquid sibi inultum accidere a dominis suis supra voluntatem ipsorum W

dicentes, si imperator eorum nollet venire, ipsi per se legem sibimet facerent. Hoc cum nunciatum esset imperatori, fertur dixisse: Si Italia modo esurit legem, concedente Deo bene legibus hanc satiabo.‘]

In nomine sanctae et individuae Trinitatis. Chuonradus Dei gratia Romanorum imperator augustus. Omnibus sanctae Dei ecclesiae nostrisque fidelibus, praesentibus scilicet et futuris, notum esse volumus, quod nos ad reconciliandos animos seniorum et militum, ut ad invicem semper inveniantur concordes, et ut fideliter et perseveranter nobis et suis senioribus serviant devote, praecipimus. et firmiter statuimus, ut nullus miles episcoporum, abbatum, abbatissarum, aut marchionum vel comitum, vel omnium qui beneficium de nostris publicis bonis aut de ecclesiarum praediis nunc tenet aut tenuerit vel hactenus iniuste perdidit, tam de nostris maioribus walvassoribus, quam et eorum militibus, sine certa et convicta culpa suum beneficium perdat, nisi secundum constitutionema) antecessorum nostrorum et iudicium parium suorum. Si contentio fuerit inter seniores et milites, quamvis pares adiudicaverint illum suo beneficio carere debere, si ille dixerit hoc iniuste vel odio factum esse, ipse suum beneficium teneat, donec senior et ille quem culpat, cum paribus suis ante praesentiam nostram veniant, et ibi causa iuste finiatur. Si autem pares culpati in iudicio senioribus defecerint, ille qui culpatur suum

a) so der älteste Codex, der Cremonenser; der Londoner, Wiener, Veroneser, Casinenser (alle vom 11. Ihd.): consuetudinem. b) Lond., seniorum

defuerint.

M188857

« AnteriorContinuar »