Imágenes de páginas
PDF
EPUB

ferendum ius proprietatis ecclesie superius nominate videlicet Avgiensi domino nostro abbati resignetis et ipsam curiam Algerwilar scilicet ipsi et vobis transmissam ab eo recipiatis et tandem mihi pro feodo a vobis possidendo, sicut et ipsam scüpüssam possedi, per vestras literas sigillatas et manum domini Hainrici transmittatis.

Datum anno domini M°. CC°. LIII., IV° idus Octobris.

[ocr errors]

Rundes Siegel des Ausstellers, 47 mm (IV. A. 2): ein schräg (rechts) geweckter Schild; Umschrift: † SIGILLVM BER... DI. DE. VRONHOVEN.

1) Güttingen, thurgauischen Bez. Gottlieben. - 2) Fronhofen, Burgruine, O.A. Ravensburg. 3) Appenweiler, Gem. Ettenkirch, O.A. Tettnang. 4) Unermittelt; der Name kommt übrigens auch in den sog. libri praelatorum des Klosters Weissenau tom. I. p. 211 als der eines in Folge der Bedrückung Weissenaus durch K. Ludwig den Baiern veräusserten Gutes vor.

1273.

Bischof Eberhard von Constanz gestattet dem Kloster Weissenau, Zehnten, welche Laien und weltliche Personen von Kirchen und Fürsten besitzen und welche den bischöflichen Verfügungsrechten unterliegen, bei dargebotener Gelegenheit zu erwerben und nach Gutbefinden zum Nutzen seiner Kirche und der Armen zu verwenden.

1253. Oktober 23.

In nomine patris et filii et spiritus sancti Amen. Eberhardus dei gratia Constantiensis episcopus dilectis in Christo filiis Hermanno preposito || et universis fratribus regularem vitam professis de Augia sancti Petri eorumque successoribus in perpetuum. Cum utriusque pagine novi ac veteris testa||menti protestentur, decimas a laicis et secularibus personis viris ecclesiasticis, qui in altari deo deserviunt, ut ex ipsis, sustententur, esse solvendas, || vestris racionabilibus et iustis peticionibus pium assensum prebere volentes vobis auctoritate dei et nostra ac vestris successoribus indulgemus, permittimus et concedimus, ut decimas, quas laici et seculares persone a quibusdam ecclesiis vel principibus possident et in quibus auctoritatem dispensandi et conferendi habemus, ab ipsis ad onus tante multitudinis et hospitalitatis vestre sustentande vestre ecclesie, si quando facultas se vobis obtulerit et expedierit, conparetis vel, si ipsas pro remedio suarum animarum vobis conferre voluerint, in nomine domini recipiatis et ipsas in usus ecclesie vestre ac pauperum taliter expendatis, sicut vobis et saluti vestre videritis expedire. Et ne vetustatis vel alicuius oblivionis error vel etiam cuiuspiam pravi detractoris obiectus huic fixe concessioni nostre postmodum in aliquo valeat obviare, nos

[ocr errors]

hanc testimonialem paginam sigillo nostro munitam vobis ac vestris successoribus fecimus exhiberi.

Datum anno domini M°. CC°. L°. III°., indictione XI., decimo kalendas Novembris.

An grünen, blauen und rothen Seidenfäden wohlerhalten das spitzovale Siegel des Ausstellers, 65, 45 mm, (III. A. 2 b.): der im Amtsschmucke auf einem mit Hundsköpfen und Tatzen verzierten Stuhle sitzende Bischof, den Krummstab in der Rechten, ein aufgeschlagenes Buch in der Linken; Umschrift: † Sigillum. EBIRHARDI. DEI . GRatiA. conSTANTIENsis. ECCLesIE. EPiscopl.

1274.

Bischof Eberhard von Constanz bestätigt die von dem Könige Philipp und seinen eigenen Amtsvorgängern Diethelm und Konrad geschehene Schenkung der Kirche der heiligen Christina in Ravensburg an das Kloster Weissenau und die demselben ertheilte Erlaubniss, diese Kirche durch einen beständigen Vicarius versehen zu lassen.

1253. Oktober 23.

Eberhardus dei gratia Constantiensis episcopus dilecto in Christo H. preposito et fratribus in Augia salutem et dilectionem. Gratum u. s. w. wörtlich wie in der Bd. 3, S. 14 gedruckten Urkunde Bischof Konrads von Constanz vom Jahre 1215, mit folgenden wenigen und unbedeutenden Ausnahmen: sancte || matris; donacionem; Christine || in Rauenspurch; Philippo*) et a predecessoribus quoque nostris bone memorie Diethalmo**) et Cunrado, Constantiensis ecclesie episcopis, vobis; legittime factam ratam habe||mus; vestram vobis concedimus; conmittemus; unà provide; oblacionibus; donacionibus; agri quoque, qui; vinetis, que sunt; Rauenspurch; qui Hemilenwilare appellatur; ecclesiam pertinencia; monasterio iniuriosus; residenciam; eandem sigillo bis insigniri.

Actum anno dominice incarnationis M°. CC°. L. III., indictione XI., decimo kalendas Novenbris. Hec autem omnia cum consensu et voluntate fratrum et tocius capituli Constantiensis ecclesie ordinata sunt et facta et eorum sigillo roborata. Testes etiam, qui huic ordinationi et confirmationi interfuerunt, sunt hii: dominus Cůnradus dictus de Berenhusen1) prepositus in Sindelphingen), dominus Bertoldus prepositus de Butelsbach), dominus Baldebertus de Annenwilar) maioris ecclesie canonicus, dominus Hainricus de Bisenberch), dominus Vlricus de Seolphingen) aliique quam plures, tam clerici quam laici.

An roth-, blau-, grüngelben, bezw. blaugelben Seidenfäden die spitzovalen Siegel 1) des Bischofs Eberhard (s. die vorhergehende Urkunde), 2) des Capitels von Constanz, 70,48 mm (II. B.): die gekrönte, von doppeltem Heiligenschein umgebene Himmelskönigin auf einem Thronsessel, in der Rechten die Weltkugel mit einem Kreuz

darauf, mit der Linken das Christuskind auf dem Schoos haltend. Umschrift: † S(an)C(t)A. MARIA. CONSTANTIENSIS. ECCLESIE. MATRONA.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

Bischof Eberhard von Constanz erlaubt

[ocr errors]

1275.

im Anschluss an eine Anordnung seines Amtsvorgängers Konrad dem Kloster Weissenau die Einkünfte der Kapelle in Mannzell einzuziehen

und den Gottesdienst daselbst durch einen seiner Kanoniker versehen zu lassen.

1253. Oktober 23.

Eberhardus dei gratia Constantiensis episcopus dilectis in Christo Her. preposito et universis fratribus de Augia sancti Petri post huius vie decursum celestis vite || bravium. Strennue militancium, sodann wörtlich wie in der Bd. 3 S. 264 gedruckten Urkunde seines Vorgängers Bischof Konrads vom Jahr 1230 mit folgenden Ausnahmen: statt suffragio hier fustragio; temporali, quo ||; statt religionis, vigore, regularis observantie... multisque bonis: blos religionis vigore variisque bonis; ordinatam || cognoscamus; statt petitionem: peticionem; nach mancipare decernimus hier: sicut et antecessorem nostrum bone memorie Cŷnradum episcopum vobis et successoribus vestris indulsisse congnoscimus. Fructibus eiusdem ecclesie; statt celebrare ibi: ibi celebrare; u. s. w. bis annuimus.

Datum anno gratie Mo. CC°. LIII., indictione XI., decimo kalendas Novenbris. Ne quis autem temerario ausu hiis contraire aut maliciose infringere audeat, scriptum hoc sigillorum nostri et chori inpressione signavimus. Testes huius rei sunt *): dominus Cunradus prepositus de Sindelphingen dictus de Berenhusen, dominus Bertoldus prepositus de Butelsbach, dominus Baldebertus de Annenwilar maioris ecclesie canonicus, dominus Hainricus de Bisenberch, dominus Vlricus de Seolphingen aliique quam plures, tam clerici quam laici.

An roth-, blau-, grün-gelben seidenen Fäden die schon bei der vorigen Urkunde beschriebenen Siegel, das zweite an der unteren Spitze abgebrochen.

*) Die Zeugen sind dieselben wie in der vorigen Urkunde.

1276.

Bischof Eberhard von Constanz trifft Anordnungen über die Rechte und Befugnisse des Klosters
Weissenau in Bezug auf die demselben kraft Schenkungen Kaiser Friedrichs (II.) und König
Heinrichs (VII.) zustehende Pfründe in der Pfarrkirche zu Bregenz.
1253. Oktober 23.

Eberhardus) dei gratia Constantiensis episcopus dilectis in Christo filiis, Herman[n]o preposito et universis fratribus de Augia sancti Petri salutem in domino. Ad roborandam donationem, quam illustrissimus Romanorum imperator et semper augustus Fridericus et gloriosus rex Henricus filius suus pro sua suorumque salute vestro fecit cenobio, scilicet de prebenda, que est in ecclesia parochiali Brigantie, vestre universitatis devotio, prout debuit, nostrum requisivit auxilium. Super quo habita ea consideratione, qua vigor et studium Premonstratensis religionis adhuc apud vos per gratiam dei competenti floret honestate, et etiam quoniam ad honus tante multitudinis et hospitalitatis vestre sustentande pauca vobis dinoscuntur esse stipendia, provide ad huius rei effectum propensiori vobis succurrimus obsequio. Nos igitur ecclesie") dei et nostra et de beneplacito ac conniventia fratrum ecclesie nostre et aliorum prelatorum nostrorum scilicet a predecessore nostro bone memorie Conrado venerabili episcopo vobis et successoribus vestris indultum et concessum esse dignoscimus, indulgemus et concedimus, ut in eadem prebenda, cum etiam nullam habeat curam animarum sibi annexam, liceat vobis divina celebrare per canonicos vestros vel alios clericos seculares idoneos secundum id, quod videritis ecclesie vestre magis expedire. Ad hec omnimoda ac irrefragabili observatione decernimus, quod nec tibi, Hermanne preposite, vel alicui successorum tuorum liceat pro aliquo motu vestre voluntatis sive ad instantiam alicuius principis vel cuiuslibet persone, salva in omnibus apostolice sedis authoritate ac nostra et successorum nostrorum canonica iustitia, eandem prebendam a profectu vestre domus ad aliquam secularem personam alienare, sed iuxta id, quod eiusdem eleemosine donatores ad remedium animarum suarum suis authenticis scriptis fieri ordinaverunt, perpetuo ac fideli adimpleatur obsequio, videlicet ut deinceps de redditibus et sumptibus ecclesie eiusdem prebende consulatur necessitati et inedie fratrum et sororum deo ibidem famulantium. Et ne vetustatis et alicuius oblivionis error vel etiam cuiuspiam pravi detractoris obiectus huic expresse ac fixe ordinationi postmodum in aliquo valeat obviare, nos hanc testimonialem paginam secundum rei geste seriem conscriptam et tam sigillo nostro, quam chori nostri munitam vobis fecimus exhiberi.

Acta sunt hec anno M°. CC°. LIII., indictione XI., decimo calendas Novembris. Testes huius rei sunt*): dominus Conradus prepositus de Sindelvingen, dictus de Be[r]nhusen,

dominus Bertoldus prepositus de Butellbach, Butellbach, dominus Baldebertus dominus Baldebertus de Anrevilar, maioris ecclesie canonicus, dominus Henricus de Bisenberch, canonicus ecclesie sancti Stephani, dominus Ulricus de Seolphingen aliique quam plures, tam canonici quam laici.

Nach einer im Besitze des Vorarlberger Landesmuseums zu Bregenz befindlichen unbeglaubigten, nicht sehr correcten und manche Anstände bietenden neueren Abschrift auf Papier, bei welcher im Texte die de statt der e wiederhergestellt sind.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

Bischof Hermann von Wirzburg beurkundet, dass nach vielfachem Streite zwischen den Klöstern Schäftersheim und Kreuzfeld die Meisterin und einige Conventfrauen des letzteren aus dem Convent geschieden und den Klosterort mit Zugehörungen an das erstere verkauft haben, die anderen Frauen aber in Schäftersheim verblieben seien.

Wirzburg 1253. November 12.

H. dei gratia Herbipolensis episcopus. Notum esse volumus universis presentes litteras inspecturis, quod, cum inter magistram et conventum in Seftersheim1) ex una parte et magistram et conventum in Crucefelt) ex altera cottidie lites et dissensiones emergerent, tandem prudentium virorum mediante consilio talis intercessit concordia inter partes. Cessit enim magistra et quedam de conventu in Crucefelt ac ipsum locum predictis magistre et conventui in Seftersheim cum aliis attinenciis pro viginti libris et una") Hallensium vendiderunt, alie vero cum predictis sororibus in Sceftersheim permanserunt, et sic ex utraque parte omni actioni renunciatum existit coram nobis. In cuius rei testimonium presentem literam conscribi fecimus et sigilli nostri munimine roborari. Datum Herbipoli, pridie idus Novembris, pontificatus nostri anno XX° nono *).

Nach Wibel, Hohenloh. Kyrchen-Historie II, Cod. dipl. Nr. XXXVIII., p. 59.

a) In der Vorlage irrig: unam.

*) Hermann wurde nach Ussermann, Episc. Wirceburg. p. 84, den 27. Februar 1225 zum Bischof von Wirzburg erwählt, den 21. September d. J. ordinirt, von welch' letzterem Tage an er in der Folge seine Pontificatsjahre zählte. 1) Schäftersheim, O.A. Mergentheim. 2) Kreuzfeld, Gem. Schrozberg, O.A. Gerabronn.

« AnteriorContinuar »