Imágenes de páginas
PDF
EPUB

a nostris posteris firmiter observandum presens scriptum nostrum dedimus iam prefatis et illud sigillorum nostrorum munimine permisimus roborari.

Datum Brunswic, anno Domini mo.ccco.xijo, in die beati Andree apostoli.

Aus dem Originale im Pfarrarchive zu Egeln, mit den an Pergamentstreifen anhängenden
Siegeln der beiden Aussteller.

257.

1313. Januar 28. Reina. Graf Albrecht I von Anhalt bewidmet die Peterskirche zu Wörlitz mit einigen Gehölzen unweit des Weges nach Kakau.

Albertus Dei gratia comes de Anahalt omnibus hanc litteram visuris noticiam eorum que secuntur. Recognoscimus litterarum nostrarum serie publice protestantes, quod in salutem anime nostre nostrorumque progenitorum, ad instanciam et peticionem honorabilis viri ac discreti domini Bonifacii plebani in Werliz dedimus ecclesie beati Petri ibidem in Werliz cum omni proprietate et iure ligna quedam sita circa vadum sive viam, qua transitur Cakow. Ligna igitur predicta et locum lignorum fossato quodam circumduci fecimus et consignari, ne aliquibus in posterum de spacio eorum dubium oriatur. Volumus etenim, ut hec ligna pretaxata absque omni contradictionis obstaculo perpetualiter in usum deveniant plebani predicte ecclesie presidentis. Testes huius nostre donacionis sunt: dominus Fridericus1 Slichtingh, Conradus? Slichtinch, Thidericus de Clekewiz, Hinricus de Ztene milites nec non Johannes noster notarius et cappellanus, et alii quam plures fide digni. Ne autem hoc donum nostrum aliquorum calumpnia possit in posterum revocari, factum hoc voluimus mandari litteris et sigilli nostri munimine consignari.

Datum Reynis, anno Domini mo.c°c°co.xiij, quinto Kalendas Februarii, in octava Agnetis virginis.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit dem an einem Pergament-
bande hängenden unbedeutenden Bruchstück von dem Reitersiegel des Ausstellers (11.
Taf. VI. 5). · Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 397. 1. Orig. nur: Fri.
2. Orig. nur: Con.
4. Orig. nur: H. Er kommt auch mit dem

3. Orig. nur: Th.

-

Namen Heino vor.

258.

1313. Februar 2. Bernhard II, Graf in Bernburg und Fürst von Anhalt, schenkt dem Kloster Mehringen das Eigenthum einer Hufe Landes zu Gross-Wiederstedt, welche Frau Peterse von Schenkenberg von den Gebrüdern Heinrich und Richard von Frose erkauft hat, um sie dem genannten Kloster zu übertragen.

In nomine Domini amen. Bernardus Dei gratia comes in Berneburch et princeps de Anehalt universis Christi fidelibus presentem litteram inspecturis salutem in Domino.

Ad cavendam oblivionis infirmitatem nec non contentionis occasionem necesse est, ut facta hominum per scripti seriem vel vive vocis testimonium ad memoriam revocentur. Hinc est quod ad noticiam tam presencium quam futurorum volumus pervenire, quod, cum Hinricus miles et Richardus frater suus dicti de Vrose, nostri castrenses in Schandesleve, vendiderint mansum unum situm in campo ville Magni Wederstede cum omnibus suis pertinenciis et appendiciis de consensu omnium heredum et coheredum suorum, quorum consensus de iure, de consuetudine vel de facto ad hoc erat requirendus, domine Peterse nomine uxori Tylonis de Schenkenberch pro quatuordecim marcis Stendalensis argenti, omni iuri', quo eundem mansum a nobis in feodo tenuerunt, iidem fideles nostri et castellani ad manus nostras resignantes supplicarunt, ut donare dignaremur cenobio et conventui sanctimonialium in Meringen proprietatem dicti mansi propter Deum. Quia igitur prenominata domina supradictum mansum eo iure, quo ipsum emerat et conferre poterat, contulit conventui memorato, nos vero tam pium factum promovere volentes pro remedio anime nostre nec non pro remedio animarum progenitorum nostrorum donavimns proprietatem sepedicti mansi supradicto monasterio et conventui in Meringen cum omni iure libere perpetuo possidendam. Ut igitur hec nostra donacio inviolabilis et inconvulsa perpetuo perseveret, presentem litteram super hoc confectam sigilli nostri munimine dedimus roboratam. Huius rei testes sunt: Gevehardus de Spron, Theodericus de Warmestorp, Hermannus Grudding, Conradus et Hinricus fratres dicti de Allenburch, Kuneko de Allenburch milites nostri in Berneburch; Albertus plebanus in Schandisleve; Rodolfus dictus Buze, Hinricus dictus Vlogel, Johannes dictus de Loderstede, Everko de Pazleve milites nostri in Scandesleve, nec non plures alii fide digni.

Datum et actum anno Domini mo.ccco. tercio decimo, quarto Nonas Februarii.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit dem an einem Pergamentbande anhängenden, zerbrochenen Reitersiegel des Ausstellers (II. Taf. V. 3). 1. Orig: iure.

259.

1313. Februar 14. Abt Hermann II von Nienburg und Propst Erich von Hagenrode übertragen der Froser Stiftsdame Jutta von Warmsdorf eine halbe Hufe Landes zu Frose.

Nos Hermannus Dei gracia abbas monasterii in Nygenburg ac Ericus prepositus in Hagenrode omnibus presentia visuris seu audituris volumus esse notum, quod proprietatem cuiusdam dimidii mansi siti in campis ville Vrose, cuius proprietas et collacio ad ecclesiam in Hagenrode inmediate pertinet, religiose domine Jutte de Warmestorp, canonice in Vrose, quem quidem dimidium mansum olim Sophia dicta Stumpinne, canonica eiusdem ecclesie, bone memorie a domina Facia pro sex marcis Stendalensis argenti rite et racionabiliter comparavit, damus et conferimus per presentes ita, ut in vita et in morte disponendi de eodem dimidio manso habeat liberam facultatem. Et ut predicta collacio nostra firma et inconvulsa permaneat, sigilla nostra presenti littere duximus apponenda. Huius collationis nostre testes sunt: Adelheydis decana in Vrose ce

tereque canonice, Fredericus de Slanstede, Conradus, Fredericus et Fredericus et Johannes de Scakendal, canonici eiusdem monasterii in Vrose; Thidericus et Hermannus dicti Krocht, Otto Gogravius, Hermannus de Bornekere milites, necnon Hinricus Gogravius, Thidericus de Sedorp, Anno de Warmestorp, Conradus Spisere, Conradus de Wilsleve famuli, et quam plures alii fide digni.

Actum et datum anno incarnacionis Domini mo.c°coco.xiijo, xvjo Kalendas Marcii.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: beide Siegel, die an Pergamentstreifen angehangen haben, sind verschwunden.

260.

1313. Februar 21. Abt Hermann II von Nienburg und Propst Erich von Hagen rode verkaufen der Froser Stiftsdame Jutta von Warmsdorf eine halbe Hufe Landes zu Frose.

Nos Hermannus Dei gratia abbas monasterii in Nygenburch ac Ericus prepositus totusque conventus in Hagenrode omnibus presencia visuris seu audituris cupimus esse notum, quod proprietatem cuiusdam dimidii mansi siti in campis ville Vrose pro tribus marcis Stendalensis argenti religiose domine Jutte de Warmestorp, canonice in Vrose, vendidimus pleno iure, quem quidem dimidium mansum olim Sophia dicta Stumpinne, canonica eiusdem ecclesie, bone memorie a domina Facia pro sex marcis Stendalensis argenti rite et rationabiliter comparavit, cuius proprietas et collatio ad ecclesiam in Hagenrode pertinet inmediate. Nos igitur prepositus cum consensu nostri conventus in Hagenrode predictum dimidium mansum cum proprietate prefate domine Jutte damus et conferimus per presentes ita, quod in vita et in morte disponendi de eodem dimidio manso absque omni inpedimento habeat liberam facultatem. Et ut predicta nostra collatio firma et inviolabilis permaneat, sigilla nostra presentibus duximus apponenda. Huius collationis nostre testes sunt: Adhelheydis decana in Vrose cetereque canonice, Fredericus de Slanstede, Conradus, Fredericus et Fredericus et Johannes de Scakkendale, canonici eiusdem monasterii; Thidericus et Hermannus dicti Kruch, Otto Gogravius, Hermannus de Bornekere milites, necnon Hinricus Gogravius, Thidericus de Sedorp, Anno de Warmestorp, Conradus Spisere, Conradus de Wilsleve famuli, et quam plures alii fide digni.

Actum et datum anno incarnationis Domini mo.c°cocoxiij", ix" Kalendas Marcii.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: angehängt an pergamentenen Siegelbändern sind die Siegel des Abtes (11. Taf. XIV. 3) und Propstes (II. Taf. X. 1), sowie die Stiftssiegel von Hagenrode (11. Taf. IX. 1) und Frose (II. Taf. VII. 1), von denen jenes zwar abgerissen, aber noch vorhanden ist. Ist eine zweite Ausfertigung

von no. 259.

261.

1313. März 5. Magdeburg. Hermann d. Ä. und Hermann d. J. von Wederde, genannt von Warmsdorf, versprechen dem Erzbischofe Burchard 111 von Magdeburg, das ihnen versetzte Schloss Krosigk für die Versatzsumme jeder Zeit wieder übergeben zu wollen.

[ocr errors]

Universis, ad quos presentes littere pervenerint, Hermannus senior et Hermannus iunior de Wederden dicti de Warmstorp salutem et noticiam subscriptorum. Recognoscimus et presentibus publice protestamur, quod nos seu heredes nostri castrum Crozuk cum pertinenciis suis, de quibus reverendus dominus noster dominus Borchardus archiepiscopus Magdeburgensis nos pro quadringentis marcis Stendaligensis argenti sibi a nobis traditis et solutis inpheodare curavit, eidem domino nostro seu sucessori aut successoribus suis pro eadem summa pecunie, scilicet cccc marcis argenti, solutum ac liberum restituere volumus et debemus, quandocumque eis videbitur expedire, insuper quod castrum prefatum, quamdiu in nostra aut heredum nostrorum possessione fuerit, domino archiepiscopo memorato et suis successoribus pro commoditatibus et necessitatibus ecclesie Magdeburgensis liberum esse debeat ad introitum et exitum eorundem. In quorum testimonium et certitudinem pleniorem nos Hermannus et Hermannus predicti pro nobis et heredibus nostris presentes litteras sigillis nostris appensis fideliter communimus. Datum Magdeborch, anno Domini mo.ccc".xiijo, iij Nonas Marcii.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg: das angehängt gewesene Siegel verloren.

262.

1313. März 11. Zerbst. Graf Albrecht I von Anhalt übergiebt dem Ritter Bruno Vogt zwei Hufen zu Klein-Orden als freies Eigen.

In Godis namen amen. Wie Alebrecht von der gnade Godis greve von Anhalt bekennen und betugen mit disme iegenwordigen brive, dat her Brun Voget die bederve ridder heft von uns tu rechteme lene vier huven tu Lutken Orden vor der stat tu Quedelingeburch. Des hebbe oc wie mit unser erve wille den vorbenumten riddere hern Brun durch sines dienstes wille und siner frunde bede gegeven dat egen over derselven hufen tu Lutken Orden twu, dat hie dat egen derselver tvier huven vergeven ader verkopen mach, swant en evenne kumt. Uppe dat desser gift unvergeten blive und hirna nen hindernisse an gesche, des geve wie unsen open brif geingesegelit mit unseme ingesegele tu eme orkunde.

Desse brif die is gegeven und screven na Godis bort dusent iar driehundert iar in deme driettegeden iare, upme huse tu Cerwist, in deme avende sunte Gregorius des heiligen biscopis.

Aus dem Original im Stadtarchive zu Quedlinburg mit angehängtem Siegel des Ausstellers (II. Taf. VI. 4). Gedr: Janicke Urkdbch. d. St. Quedlinburg I. 58–59.

263.

1313. März 13. Das Kloster Hecklingen tauscht mit dem Kloster Michaelstein Güter in Winningen.

In nomine Domini amen. Ne ea, que in tempore geruntur, cum lapsu temporis simul labantur, expedit, ut in scripta publica redigantur. Hinc est quod nos Theodericus prepositus, Mechtildis priorissa totusque conventus ecclesie sanctimonialium in Hekelinge notum esse cupimus universis et presentibus lucide protestamur, quod unanimi consilio et consensu dedimus ecclesie Lapidis sancti Mychaelis duas curias nostras sitas retro curiam, quam predicta ecclesia Lapidis sancti Mychaelis in Winninge possidet, cum omni iure et proprietate, quo nos possedimus, perpetuo possidendas, ad quarum warandiam, cum requisiti fuerimus, prestandam nos presentibus obligamus. Pro quibus curiis venerabilis vir dominus abbas et conventus ecclesie Lapidis sancti Mychaelis supradicte nobis dederunt curiam, quam quondam emerunt a domino Hinrico milite dicto Halvekese, cum omni proprietate iure perpetuo possidendam, ita tamen, quod rusticus quidam, cui partem predicte curie dimiserunt, in iure suo permanebit, qui dimidium talentum cere annis singulis ecclesie nostre dabit'. Et quia predicte curie nostre predictis abbati et conventui magis convenientes fuerunt propter situm, decem marcas argenti nobis insuper addiderunt. Et nos omni proprietati2 et iuri, quod in quadam parte cimiterii beate virginis actenus habuimus, quam partem curie ipsorum in Winninge applicuerunt, renunciamus, si consensus dyocesani accesserit, prout asserunt accessisse. Si vero aliqua dissensio inter nos et ipsos de predictis curiis et parte cimiterii exorta sit vel fuerit, per hanc ordinationem hinc et inde totaliter sit sopita. Ut autem hec prescripta omnia robur firmitatis perpetue sorciantur, presentem paginam sigillis nostris autenticis duximus roborandam. Testes huius rei sunt: famosi viri dominus Johannes de Glyndenberch, dominus Albertus dictus Veddere milites, Albertus de Borneker, Tyleko de Hekelinge, Hinricus de Tortun famuli; Hermannus plebanus in Kocstede, et alii quam plures fide digni.

Datum et actum anno Domini mo.ccco.xiijo, in crastino beati Gregorii pape.

Aus dem Original im Landeshauptarchive in Wolfenbüttel: die beiden Siegel sind abgeschnitten und verschwunden. 1. Vergl. no. 264. 2. Orig: proprietate.

264.

1313. März 13. Das Kloster Michaelstein tauscht mit dem Kloster Hecklingen Güter in Winningen.

In nomine Domini amen. Certior habetur rerum cognicio, si scriptis et testibus perhennetur. Nos igitur frater Conradus dictus abbas in Lapide sancti Michaelis recognoscimus et tenore presentium publice protestamur, quod cum conventus nostri consilio et consensu curiam nostram in Wynninge, quam a domino Henrico milite dicto Halvekese quondam emimus, cum omni proprietate et iure, quo eam hactenus possedimus, donavimus integraliter ecclesie sanctimonialium in Hekelinge iugiter possidendam,

« AnteriorContinuar »