Imágenes de páginas
PDF
EPUB

341.

1317. Mai 30. Magdeburg. Der Official der Curie zu Magdeburg beauftragt den Pfarrer zu Gräfenhaynchen, Adelheid, die Wittwe Friedrichs von Rabenstein, zur Entrichtung des schuldigen Getreides an den Pfarrer von Wörlitz anzuhalten.

.1 officialis curie Magdeburgensis discreto viro . . . . plebano in Indagine seu vicem eius gerenti salutem in Domino. Conquestus est nobis discretus vir dominus . . plebanus in Wergeliz, quod honesta domina Alheydis vidua, relicta quondam Friderici de Ravensten, in quadam frumenti quantitate de bonis sibi deditis sitis in dyocesi Magdeburgensi iniuriatur eidem, ideoque discretioni vestre sub pena suspensionis ab ingressu ecclesie districte precipiendo mandamus, quatenus eandem relictam ex parte nostra commonitam habeatis, ut ante nativitatem beate virginis predicto plebano in Wergheliz super predicto frumento satisfaciat aut cum ipso in amicitia se reformet. Alioquin peremtorie citetis eandem, ut in die beati Luce ewangeliste nunc instante2 per procuratorem ydoneum compareat Magdeburg hora vesperarum in iudicio coram nobis. super premisso frumento prefato plebano secundum iusticiam responsura. In signum executionis mandate sigillo vestro appenso presentes litteras remittatis. Datum Magdeburg, anno Domini m.ccc. xvijo, feria secunda post dominicam Benedicta. Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von dem an einem Pergamentbande angehängt gewesenen Siegel ist nur noch ein kleiner Rest übrig, der einen ausgestreckten Arm mit einem Bischofsstabe zeigt. 1. Orig. statt der Namen Punkte. 2. Orig instantis.

3. Orig manda.

342.

1317. Juni 9. Bernhard 11, Graf von Bernburg und Fürst von Anhalt, bewidmet das Kloster Mehringen mit vier Hufen Landes daselbst.

In nomine Domini amen. Bernardus Dei gratia comes in Berneburch et princeps de Anehalt universis Christi fidelibus presentes litteras visuris salutem in Domino. Ad cavendam oblivionis infirmitatem ac contentionis occasionem necesse est, ut facta hominum scripti serie vel vive vocis testimonio perhennentur. Notum igitur esse volumus tam presentibus quam futuris, quod libera nostra voluntate et consensu heredum nostrorum seu coheredum nostrorum, quorum consensus de iure vel de facto ad hoc fuerat requirendus, pro remedio anime nostre et omnium parentum nostrorum tam precessorum quam succedentium animarum donavimus venerabili collegio sanctimonialium in Meringen, ordinis Cisterciensis, proprietatem quatuor mansorum cum omni iure et cum omnibus suis pertinentiis in campis et in villa Meringe cum sufficienti warandia perpetuo libere possidendam, quos Hinricus miles dictus de Wrose dinoscitur hactenus possedisse. Ut igitur hec nostra donatio rite et rationabiliter facta a nobis et a nostris heredibus seu coheredibus nostris inviolabiliter observetur, ipsam fecimus conscribi et si

gilli nostri munimine roborari. Testes huius sunt: Olricus de Warmestorp, Everko de Pazleve, Hinricus dictus Wlogel milites, Sifridus et Richardus fratres dicti de Wrose famuli et alii quam plures fide digni.

Actum et datum anno Domini mo.c°c°co. septimo decimo, quinto Idus Junii.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von dem an einem Pergamentbande angehängt gewesenen Siegel des Ausstellers ist nichts mehr vorhanden, dagegen liegt der Urkunde ein Bruchstück des grossen Reitersiegels (Taf. I. 2) bei, dessen sich Bernhard III bediente.

343.

1317. Juni 10. Halberstadt. Die Schenken Heinrich und Johann von Flechtingen gewähren dem Domcapitel zu Halberstadt das Recht, die Zehnten in Gross- und Klein-Alsleben sowie zu Edelersdorf binnen drei Jahren zurückkaufen zu können.

Honorabilibus viris dominis Hinrico preposito, Frederico decano totique capitulo ecclesie Halberstadensis Hinricus et Johannes fratres pincerne de Vlechtinge obsequiosam ad ipsorum beneplacita voluntatem. Ob specialem favorem et respectum, quos ad ecclesiam vestram et personas vestras habuimus et habemus, vobis concedimus per presentes, ut decimas in Maiori Alsleve et Minori Alsleve necnon in Edelerstorp, quas a domino nostro Alberto Halberstadensi episcopo tenemus in pheodo, emere possitis a nobis vel nostris successoribus pro quingentis marcis Stendalgensis argenti infra triennium a festo Pentecostes proxime preterito computandum remota contradictione qualibet et cessante. In cuius concessionis evidenciam sigilla nostra presentibus sunt appensa. Actum et datum Halberstat, anno Domini mo.ccco.xvijo, feria sexta ante diem beati Viti. Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg: die beiden angehängt gewesenen Siegel sind verschwunden. Vergl. no. 340.

344.

1317. Juni 18. Konrad, Dietrich und Hennig von Waldeser bewidmen das Kloster Nienburg mit Gütern zu Borgesdorf.

Nos Conradus miles ac Thidericus fratres ac Henningus dicti de Waldeser recognoscimus ac presentibus lucide protestamur, quod nos una cum nostrorum heredum ac coheredum consensu dimidium mansum, quem Rudolfus morans in Borcharstorp cum curia, et dimidium mansum, quem famuli Slichtig in eodem loco morantes a nobis tenuerunt feodali tytulo, venerabili domino nostro abbati in Nienburg publice resignamus in his scriptis, quod nostri sigilli munimine ad maiorem evidenciam certitudinis presens scriptum fecimus roborari.

Actum anno Domini m°c°ccxvijo, in die sanctorum Marci et Marcelliani.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. Vergl. no. 122 und 124.

[ocr errors]

345.

1317. Juni 21. Der Propst Dietrich von Hecklingen und der dortige Klosterconvent über die Bewidmung ihres Klosters mit einer halben Mark Silbers durch den Stassfurter Bürger Coppeke Jacobi.

In nomine Domini amen. Nos Thidericus Dei gratia prepositus ecclesie Hekelighe nec non Berchta priorissa totusque conventus monasterii eiusdem omnibus presentes litteras intuentibus volumus esse notum, quod Coppeke Jacobi civis in Stasforde in salubre remedium sue anime nec non sui patris bone memorie Jacobi, sue matris dicte Vredeke et sue uxoris dicte Margarete suorumque filiorum ac filiarum viventium ac mortuorum dimidiam marcam Stendalgensis argenti est nostre ecclesie largitus, de qua pecunia unus ferto est donandus annuatim in festo beati Johannis baptiste interim, dum vivit Jacobus sepedictus, et ex quadam domo, que fabrina dicitur, sita in monte retro curiam Conradi Duleri est predicta pecunia iugiter recipienda. Post discessum vero predicti Coppeken antedicta' dimidia marca integraliter est tollenda, in cuius receptione pecunie reconpensam quolibet mense anno primo vigiliis ac missis memoriam ipsius tamquam defuncti peragemus et aliorum adhuc viventium tamquam amicorum suorum defunctorum. Post primum vero annum semel in anno vigilias ac missas dicemus pro defunctis usque ad obitum Coppeken prefati et omnium aliorum. Post mortem sepedicti Coppeken ac suorum adhuc viventium et omnium aliorum defunctorum quolibet mense et singulis annis vigilias ac missas pro defunctis perpetualiter celebrabimus in perhenne animarum suarum memoriale. In cuius rei testimonium presentem paginam sigillorum nostrorum appensione duximus communiri.

Actum et datum anno Domini mo.c°c°co.xvijo, feria tertia, in vigilia decem milium militum martirum beatorum.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit den an Pergamentbändern anhängenden Siegeln der Hecklinger Kirche (II. Taf. IX. 2) und des Propstes Dietrich (III. Taf. VII. 1). · 1. Orig: autem dicta.

346.

1317. Juni 26. (Bei Gross- Wirschleben) zwischen Alsleben und dem Schloss Pfuhle. Graf Bernhard II von Anhalt verkauft unter Zustimmung seiner Geschwister, des Bischofs Albrecht 1 von Halberstadt und der verwitt weten Gräfin Sophia von Hohnstein, dem Erzbischofe Burchard III von Magdeburg die Dörfer Glöthe, Mukrene und Elberitz.

We Bernard von der gnade Goddes greve von Anhald bekennen in disseme iegenwerdigen breve und don witlik alle den, die en sehen und horen, dat we upgeboret hebben twehundert marg Stendalschs silvers und der redelike bered sin von deme erbaren herren useme hern erczbischop Borcharde von Magdburg vor disse dorp: Glote, Mokrene und Elbericz, de we useme hern und syneme stichte redelike gegeven und geeygent hebben mit alme rechten an velde und an dorpe to steden und to dagen, also

man to rechte egen plecht to gevende, mit ganczer fulbort user erven, des erbaren herren uses hern bruders biscop Albrechts von Halberstat und user leven suster greven Tidericks wittewe von Honstein. Und dat disse gave stede und gancz blive, so hebbe we greve Bernard und we biscop Albrecht to Halverstat und we Sophie' greven Tiderikes wittewe von Honstein dissen brieff mit usen ingesegeln gesegelt und bevestend laten. Hirover ist gewesen: probst Jan von Dreynleve; her Herman von Wederden, her Jan und her Gumprecht von Alsleve, her Beteman von Hoym, her Tile von Warmestorp, her Cone von Allenborch, und ander guder lude genoch, ridder und knechte. Dit is gescheen und disse brieff is gegeven na Goddes bort dusend iar druhundert iar in deme seventegeden iare, des sondages na send Johannes dage to middensomer, bie dem dorpe to Wisseribben? twischen Alsleve und deme Pole.

Aus dem Copialbuche des Domstiftes Magdeburg (no. LVII) im dortigen Staatsarchive.
1. Im Mspt. ist der Platz für diesen Namen offen gelassen. — 2. Desgleichen: die ange-
gebene Lage weiset ziemlich unzweifelhaft auf Gross-Wirschleben hin.

347.

1317. Juli 8. Ritter Hermann von Wederde resigniert mit seinen Söhnen Hermann und Gerhard dem Herzoge Rudolf I von Sachsen zu Handen des Klosters Hecklingen zwei Hufen Landes zu Neinstedt.

Illustri ac magnifico principi Rudolfo1 Saxonie, Angarie, Westfalie duci ac comiti in Brenen brugravioque2 in Madeburg dominus Hermannus miles dictus de Wederen cum universis filiis suis, videlicet Hermanno et Gerrardo, paratam voluntatem ad omnia genera mandatorum. Dominacioni vestre ac principatui duos mansos sitos in campis Nigenstede, quos nunc uxor domini Alberti militis dicti Vederen a nobis tenet iure feodali, cum universis heredibus nostris ad manus ecclesie sanctorum patronorum Georrii et Pancracii in Hekelingeh resignamus per presentes, ita tamen, ut memoria nostrarum animarum ac omnium parentum nostrorum post debitum universe carnis cum vigiliis, missis, orationibus perhenniter ac devote peragetur?. In cuius testimonio sigillum nostrum presentibus est appensum.

Datum anno Domini mo.ccco.xvijo, in die beati Kiliani martiris.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit dem an einem Pergamentbande hängenden Siegel des Ausstellers (nach rechts gewandter Widder mit der Legende: Sigillum Hermanni de Wederden). 1. Orig. nur: R. 2. So im Orig.

[ocr errors]

348.

1317. Juli 26. Halberstadt. Bischof Albrecht I von Halberstadt bestätigt dem Kloster Adersleben die Schenkung seines Vorgängers Volrad, bestehend in dem Zehnten von verschiedenen, theilweise früher von dem Grafen Otto Il von Anhalt zu Lehen getragenen Gütern.

In nomine Domini amen. Albertus Dei gratia episcopus ecclesie Halberstadensis dilectis sibi in Christo preposito, abbatisse totique conventui monasterii sanctimonialium in Adesleve sinceram in Domino caritatem. Cum nos quorundam privilegiorum vestrorum tenore perspecto sufficienter simus instructi, quod pie recordationis dominus Vulradus quondam episcopus Halberstadensis, predecessor noster, de consensu honorabilium virorum tunc prepositi, decani et capituli eiusdem ecclesie nostre donavit liberaliter dicto monasterio vestro proprietatem decime triginta mansorum sitorum in campo Adesleve et totidem arearum sitarum in villa ibidem, a quibuscunque etiam in pheodo tenerentur a nobis, quam donationem iam dudum ratam habuimus et habemus et approbavimus et presentium approbamus, ita etiam, quod decimam decem et octo mansorum ibidem sitorum, quam Joannes de Wedersleve in pheodo tenuerat ab illustri principe felicis recordationis quondam domino Ottone comite de Anhalt, patruo nostro dilecto, et idem patruus noster eadem decima a nobis inpheodatus extiterat, resignatione utriusque ad manus nostras de consensu heredum suorum liberaliter facta monasterio vestro donavimus perpetuo possidendam. Postmodum quoque Hinricus de Adesleve decimam trium mansorum ibidem sitorum, quam etiam a nobis tenuerat, nobis similiter resignavit, quam similiter vobis contulimus possidendam. Preterea iam dictus Henricus de Adesleve modo de novo decimam septem mansorum in dicto campo Adesleven sitorum, quos similiter a nobis in pheodo tenuerat, de consensu heredum suorum liberaliter resignavit, quos simili modo vobis et monasterio vestro donamus proprietatis titulo, perenniter obtinendam, ut sic omnibus simul computatis viginti et octo mansorum decima monasterio vestro sit donata et tantummodo duorum mansorum proprietas vobis adhuc desit, qua habita numerus prioris donationis, scilicet triginta mansorum, vobis integraliter sit completus. In quorum evidentiam presentes litteras sigilli nostri appensione munitas vobis duximus concedendas.

Actum et datum Halberstat, presentibus Wernero camerario ecclesie nostre et Alberto de Tundersleve canonico ecclesie nostre ac Conrado officiali curie nostre et aliis pluribus fide dignis, anno Domini mo.ccco. decimo septimo, in crastino sancti Jacobi apostoli. Amen.

Aus dem Adersleber Copiale (no. CXXXV) und dem Copiale Halberst. miscell. (no. CIV) im Staatsarchive zu Magdeburg. Im Regest bei Kunze Kloster Adersleben 44.

« AnteriorContinuar »