Imágenes de páginas
PDF
EPUB

bona ab omni exactione, precaria seu etiam aliis perturbationibus, quascumque advocati facere consueverunt, absoluta, volentes, quod nullam de cetero ex parte nostri lesionem sentire debeant seu gravamen. Ut igitur hec donatio a nobis facta robur perpetue firmitatis optineat, presentem cartam scribi fecimus et sigilli nostri appensione roborari. Testes vero huius rei sunt: dominus Wipertus de Barboy, dominus Busso de Pazsleve milites, Arnoldus prefectus in Dessow, Conradus de Redere, Gherardus Velepennig, Hinricus Nichaz, Cyliacus, Johannes de Raghun, Herman Růpz, Petrus Molendinarius, Hinricus Dibbolt, Hennigus Dulgreve, Conradus procurator curie, et alii plures fide digni.

Datum et actum Dessow per manum notarii nostri dilecti domini Heninghi de Salegast, anno Domini mo.ccco.xix", in vigilia Penthecostes.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Reitersiegel des Fürsten Albrecht ist bis auf ein paar unbedeutende, der Urkunde beiliegende Bruchstücke verschwunden. Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 368. Vergl. auch die Urkunde derselben Fürsten vom 4. April 1358. Th. IV.

380.

1319. August 14. Ascharien. Die Gräfin Elisabeth von Ascharien, Wittwe des Fürsten Otto II, bewidmet mit Zustimmung ihrer Tochter Katharina und unter Genehmigung des Grafen Bernhard II von Bernburg das Marienkloster vor Aschersleben mit vier Hufen Landes im dortigen Stadtfelde.

Nos Elysabeth Dei gratia comitissa Ascharie una cum filia nostra Katherina tam presentibus quam futuris harum litterarum inspectoribus salutem in eo, qui est omnium vera salus. Ne ea, que fiunt in tempore, simul cum lapsu temporis evanescant, expedit, ut testium et scripturarum testimonio perhennentur. Hinc est quod ad universorum noticiam, quibus nosse fuerit oportunum, cupimus devenire, quod proprietatem quatuor mansorum sitorum in campo opidi Ascharie, quos dominus Olricus miles dictus de Warmstorp a dilecto Ottone bone memorie marito nostro et a nobis post obitum ipsius iure hereditario possidebat, damus et offerimus domine abbatisse et conventui sanctimonialium prope muros Ascharie cum consensu et voluntate illustris principis de Anehalt comitis Bernardi in Berneburch ac voluntate omnium, quorum consensus ad hoc merito fuerat requirendus, precipue propter Deum et ob dilectionem ac petitionem dicti militis Olrici de Warmstorp omniumque suorum heredum quiete et pacifice perpetuo possidendam. Et nos Bernardus Dei gratia comes in Berneburch donationem huius proprietatis cum consensu omnium heredum nostrorum supradicto sanctimonialium cenobio ratam et inconvulsam volumus observare, certificantes et warandantes ipsas claustrales ab omni inpedimento, quod ipsis in hac proprietate oriri posset sive poterit in futuro. Huius vero donationis testes sunt: Heydenricus eiusdem ecclesie prepositus, Albertus prepositus in Geberstede, Johannes plebanus in Daldorph; Olricus de Warmstorp, Burchardus de Monte, Heinricus de Curia, Tylo de Warmstorp', Hermannus Gruding milites,

Ludolfus de Alberstede, Hermannus de Reynstede, Conradus Spiser, Heinricus Kemperlin, et alii quam plures clerici et laici fide digni. Ne autem super hoc facto cuiquam dubium oriatur et ne perversitas malignantium hanc donationem valeat inpedire, presens scriptum ipsis dedimus sigillorum nostrorum munimine roboratum.

Datum et actum Ascharie, anno Domini millesimo ccco.xixo, in vigilia assumptionis virginis gloriose.

Aus dem durch Moder beschädigten Original im Staatsarchive zu Magdeburg: das an der Urkunde angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. Die Lücken des Originals sind mit Zuhülfenahme der von demselben Schreiber geschriebenen no. 339 ergänzt und im Texte durch Cursivschrift bezeichnet worden. - 1. Orig: Warmstrop.

381.

1319. August 23. Graf Otto von Valkenstein bewidmet das Stift S. Servatiï zu Quedlinburg mit einer von Hennike von Hoim aufgelassenen und verkauften Hufe Landes zu Gross-Sallersleben.

We greve Otte von Valkensteyn gheheten von der gnade Godes bekennen openbare in disseme iegenwardigen breve unde don witlich alle den, die ene sen unde horen, dat Reyncke Meyster Janes, en borghere to Quedelingeborch, hevet ghekoft eyne hove mit alleme rechte in velde unde in dorpe to Groten Sallersleve weder deme ersamen manne heren Heniken von Hoyem deme riddere, die to Engremesleve wonet, unde sinen rechten erven. Unde wente her Henike von Hoyem dieselven hove von uns hadde manich iar ane allerhande ansprake to rechteme lene unde der vortegen hevet unde opgelaten in unse hant mit sinen rechten erven vor uns, unde wie die hove hadden ledich unde los an unsen weren, so hebbe wie die hove dorch Got unde dorch bede ghegeven mit deme eghene, dat unse was, mit wilkore unser leven sone heren Otten unde heren Bossen unde mit wilkore unser leven dochter Oden unde och mit wilkore unses leven broder dochtere heren Volrades Methylde unde Lutterades unde mit wilkore aller unser anderen rechten erven deme godeshuse sunte Cervaciuse to Quedelingeborg oppe der borch mit alleme rechte unde vortigen alle des rechtes, des uns oder unsen rechten erven mochte irsterven an der vorbenomeden hove. Tho eneme orkunde unde bekentnisse disser dinge, kopinge unde gift, so hebbe wie greve Otte von Valkensteyn unde unse leven sone her Otte unde her Bosse und och her Henike von Hoyem, die hirvor benomet sint, unse inghesegel ghehenc tho disseme breve. Disser dinghe sint och tughe: die bescedenen heren her Conrat die perre to Mersborg, her Arnolt perre tome heyligen geyste to Quedelingeborg unde her Hinrich von Pansvelde gheheten, kanonike oppe der borch to Quedelingeborg, unde her Henike von Hoyem die Lange, Sparebom, Gherent unde Albrecht Rant, knapen beseten to Engermesleve, unde och die cloken lude Berenardus Montmeyster, Johannes Mester, Luder Koninch, borghere to Quedelingeborg, unde andere papen unde legen ghenoch cloker lude. Disse bref is ghegeven an deme iare na Godes gebort dusent drehundert unde negenteyn iar, in deme avende sunte Bartholomeuses des apostolen.

Aus dem mit vier angehängten Siegeln (eins ist jetzt abgefallen) besiegelt gewesenen Original gedr: Höfer Auswahl deutsch. Urkk. 137–138 no. 60; Erath cod. dipl. Quedl. 385—386; Kettner antiqq. Quedl. 447-448.

382.

1319. November 5. Das Kloster Plötzke verkauft dem Kloster Gottesgnaden Güter zu Wulfen.

In nomine Domini amen. Mechtildis Dei gratia abbatissa, Sophia priorissa, Jutta celleraria totusque conventus monasterii sanctimonialium in Plozic, Brandenburgensis diocesis, omnibus presentem paginam visuris seu audituris in perpetuum.

Hinc est quod recognoscimus tenore presentis pagine protestantes, quod nos provida deliberatione et maturo consensu totius nostri conventus liberaliter accedente vendidimus honorabili viro domino Alberto preposito ecclesie in Gratia Dei et ecclesie sue iam dicte pro xxx marcis argenti in usus nostre ecclesie conversis quandam partem adherentem ville Wolve, que vulgariter proprietas nuncupatur, cum iiij mansis, curiis, areis, pomeriis, lignis, pascuis et graminibus sibi adiacentibus et per consequens cum omni iure, quod in dictis bonis habuimus, et utilitate, que inde poterit provenire. Vendidimus, inquimus, iam dicta bona cum proprietate eorundem et censu, sicut ipsa tenuimus et possedimus, dicte ecclesie in Gratia Dei et cunctis conventualibus eius in perpetuum possidenda.

[ocr errors]

Acta sunt hec anno Domini m.ccc.xix, Nonas Novembris.

Vollständig gedr: Leuckfeld antiqq. Gratiae Dei 82-83.

383.

1319. December 5. Heinrich von Hoim, genannt Papewilleken, lässt der Aebtissin von Quedlinburg eine von ihrem bisherigen Besitzer Heidenrich Starke an den Geistlichen Dietrich Stellemeker und dessen Schwager, den Quedlinburger Bürger Werner, verkaufte Hufe Landes zu Sulten auf.

In nomine Domini amen. Noverint universi Christi fideles visuri seu audituri presentes litteras, quod, licet ego Hinricus miles de Hoyem dictus Papewilleken alias, in presencia venerabilis domine mee abbatisse ecclesie Quedelingburgensis constitutus, presentibus testibus ydoneis mansum unum situm in campis Sulten, quem tunc vendideram Heydenrico dicto Starken, uxori sue ac ipsorum heredibus, cum advocacia ac omni iure libere resignaverim eidem domine abbatisse, renuncians plene coram ipsa omni inpeticioni, que michi aut heredibus meis in dicto manso et advocacia conpetebat seu in futurum posset conpetere quoquomodo, nunc vero heredes predicti Heydenrici eundem mansum ad ipsos cum advocacia iure successionis hereditarie devolutam discreto viro domino Thiderico dicto Stellemekere clerico ac Wernero sororio suo, civi Quedelingeburgensi, cum omni iure ac utilitate, ut premissum est, pro certa summa pecunie vendiderunt. Ego autem Hinricus de Hoyem miles predictus, post vendicionem huiusmodi, ut premittitur, factam rogatus ab utraque parte contrahentium, in presentia venerabilis domine mée abbatisse ecclesie Quedelingeburgensis predicte denuo et ex habundanti similiter, ut ante, omni iuri, quod michi aut heredibus meis in manso et advocacia pre

dictis qualitercumque conpetere posset, renunciavi libere et expresse protestando publice coram ipsa, me aut heredes meos in sepedicto manso ius aliquod de cetero penitus non habere. In cuius rei firmiorem evidenciam presens scriptum super hoc specialiter confectum duxi mei sigilli munimine roborandum. Testes vero sunt: dominus Johannes de Querbeke, dominus Conradus plebanus nove civitatis Quedelingeburch clerici; Johannes Severthusen, Conradus Starke laici, et quam plures alii fide digni. Actum et datum anno Domini millesimo trecentesimo decimo nono, in vigilia beati Nycolai episcopi.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit dem an einem Pergamentbande hängenden Siegel des Ausstellers (abgeb: Erath Taf. XXXV. 18). Gedr: ab Erath cod. dipl. Quedl. 386–387.

384.

1319. December 7. Heinrich der Jüngere von Hoim verkauft dem Knappen Daniel von Badeborn die Vogtei über eine halbe Hufe Landes zu Sulten.

Geste rei noticia propagatur in posteros, cum venit auctoritas et robur firmus a testimonio litterarum. Notum sit igitur tam presentibus quam futuris hanc seriem intuentibus, quod ego Hinricus minor dictus de Hoym advocaciam dimidii mansi siti in campis ville Sulten, que quondam fuit cuiusdam Hinrici Ranken, que ad me iure hereditario pertinere videbatur, honesto famulo Danieli dicto de Padebornnen et suis veris heredibus pro deputata pecunie quantitate vendidi renuncians nichilominus omni iuri, quod' michi seu meis heredibus conpetere dinoscebatur seu conpetere posset in posterum aliquomodo. Ut autem hec vendicio rata et firma permaneat et ne alicui meorum heredum calumpnia imposterum inde oriatur, in predicte vendicionis testimonium presentem litteram mei sigilli munimine iussi roborari et ad maiorem evidenciam eandem litteram sigillo domini prepositi sancti Wiperti impetravi sigillari. Et ego B. Dei gratia prepositus sancti Wiperti, rogatus a predicto domino Hinrico milite dicto de Hoym, in premissorum testimonium presens instrumentum duxi mei sigilli munimine roborandum. Acta sunt hec coram conventu sancti Wiperti, anno Domini mo.c°c°co.xixo, feria sexta post diem beati Nycolai.

Transsumpt in einer Urkunde Jacobs, des Erzpriesters und Archidiacons des Bannes Quedlinburg, d. d. 1345. Febr. 2. (s. no. 781). Gedr: Erath cod. dipl. Quedl. 467. - 1. Orig: quot.

385.

1319. Agathe, Aebtissin des Nonnenklosters zu Zerbst, und der dortige Klosterconvent verfügen über die früher ihrem Kloster von dem verstorbenen Grafen Albrecht I von Anhalt geschenkten Getreide- und Geldgefälle zu Straguth.

Nos Agates miseratione divina abbatissa, Sophya priorissa totusque conventus sanctimonialium in Tzerwist omnibus has litteras visuris seu audituris salutem in filio

virginis gloriose. Recognoscimus et tenore presencium lucide profitemur, quod unum chorum ordei et unum talentum denariorum monete Tzerwistensis et decem solidos denariorum eiusdem monete in Stregut villis sitos, quos illustris princeps dominus Albertus comes de Anehalt pie recordacionis ad instanciam et petitionem Woltheri antiqui Advocati dicti bone memorie cum omni iure proprietario ac hereditario, quo et ut idem comes possederat, nobis ac nostro conventui donaverat1 perpetuis temporibus possidendum tali conditione media, quod Woltherus iam dictus ac Heilwigis uxor eiusdem ad sue vite tempora possiderent, ipsis vero defunctis Katherina eorum filia necnon Ermgart et Elyzabet sorores, filie Hinrici de Mordiz, nostre consorores dilecte, bona iam dicta libere percipient et quiete, prenominatis autem nostris consororibus mortuis et sepultis extunc vero nos ad usum nostri conventus predictum chorum ordei tollere debeamus. Denarii enim ad anniversarium sepe dictorum reserventur, videlicet talentum denariorum ad anniversarium Wolteri et decem solidos ad anniversarium Heylwigis uxoris eiusdem, inter sanctimoniales consororesque nostri conventus fideliter distribuendo dare tenebimur in perpetuum annis singulis indilate. Ne igitur in posterum a quovis hominum poterit dubium aliquod2 suboriri, et in testimonium evidens omnium premissorum sigillum nostri conventus antedicti presentibus est appensum.

Datum anno Domini mocccoxixo.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: an Pergamentbändern hängen an: a) das Conventssiegel (Th. II. Taf. IX. 4) und b) das Siegel der Aebtissin (III. Taf. VI. 4). - 1. S. no. 302.

2. Orig: aliquot.

386.

1320. Januar 4. Die Dechantin Gertrud und das Capitel von Frose über das Anniversarium des weiland Frosischen Stiftsherrn Heinrich.

1

Universis Christi fidelibus, quibus presencia exhibita fuerint, Ghertrudis decana, Greta celleraria2 ac totum capitulum ecclesie Vrosensis salutem in filio virginis gloriose. Sciant omnes, quorum interest seu intererit et quibus nosse oportunum est vel erit, quod perpetue obligamus nos ad peragendum sollempniter anniversarium Hinrici sacerdotis, olim nostre ecclesie canonici, qui anniversarius dies est in xlta militum beatorum festo. Ut autem nos in dicto anniversario consolacionem habeamus specialem, Johannes plebanus in Blekendorp, avunculus dicti Hinrici felicis recordacionis, dimidium mansum situm in campo Vrose ecclesie nostre emendo comparavit, qui dimidius mansus ad allodium nostrum in Vrose una cum aliis mansis ad nos pertinentibus pertinebit, sed officialis noster vel celleraria2, si officialem seu procuratorem non habuerimus, dabit singulis annis de predicto dimidio manso in anniversario prelibati sacerdotis dimidiam marcam Stendalgensis argenti thesaurarie ecclesie nostre dicte, que in pretacto anniversario dare debet unicuique canonicarum canonicorumque presentium unum solidum denariorum Aschariensis monete de iam dicta dimidia marca. Si aliquid vero superfuerit de ipsa dimidia marca, id ad luminaria pertinebit. Ad cuius evidentiam hanc litteram capituli nostri sigillo duximus sigillandam.

Datum Vrose, anno Domini millesimo c°c°coxxo, feria sexta post circumcisionem Domini.

« AnteriorContinuar »