Imágenes de páginas
PDF
EPUB

757.

1343. März 15. Merseburg. Fürst Bernhard III von Anhalt verlobt seinen Sohn Bernhard mit Beatrix, Tochter des Markgrafen Friedrich des Ernsthaften von Meissen, und schliesst mit letzterem ein Bündniss.

Wey Bernhard van der gnade Gottes vorste zců Anhalt, greve zců Asschanie unde herre zců Berneburg bekennen offenliche in disme iegenwerdigen brive unde dun kunt allen låten, de on sen oder horen lesen, daz wir uns zců deme hocgebornen vorsten marcgreven Frederich van Misne gefrunt unde vorbunden haben, alse hyna gescreven stad. Her gyp unde gelobet sine tochter Beatrix unseme sone Bernharde deme elderen, unde scolle unseme vorgenanten omen dem marcgreven machgen mit briven unde unseme vorgenanten sone mit hulde, daz her eyn herre unde eyn erbe blive al unser herscaft na unseme tode, ab her uns oberlevet, unde nymant anders, unt daz scal gescen, wen unse vorgenante ome van Misne darzců kumt oder sinen rad darzců sendet, der da sen unde horen scal, daz de hulde van mannen unde van steten dar ge. Darna wen daz gescit, so sal man unseme sone zců hus senden iegen Berneburg de vorgenante juncvrowen Beatrix binnen swen manden, de allerschirst darna komen. Gesche ouch daz unser vorgenante sone Bernhard abbeginghe na unseme tode und erben lese, deselben. scolen herren unde erben blyven unser lande, unde nymant anders. Wer aver daz unser son tochtere unde nicht sone en lyse, de tochtere sculden andere unse sone oder wer da erbe unser lande bleve, bestaten erlich nach deme, als es unseme omen dem marcgreven unde siner tochter kinde wol voget, und daz scal geschen bynnen eyme iare darna, alse unse son vorsceyden were. Ouch scal daz geschen mit rate unde wizsen unses vorgenanten omen oder siner erben. Ouch scal unser vorgenante son Bernhard, ap her uns oberlebet, nicht trefliches angrifen noch tůn unde by namen, daz lûte oder lant anrort, he en to es denne mit unsers omen des marcgreven oder siner erben rate unde wicze. Iz es ouch geredet um daz lipgedinge unde medegabe in sulger wiz, daz unser ome van Misne scal geben mit siner tochter unserme sone tusent mark loteges silbers. Daentgegen scolle we unde unse sone der vorgenanten juncvrouwen eyn scloz oder eyne vesten dinghen mit alse vele ierlichger gewisser gůlde, daz daz gedinghe mit enander nach schaczunge wiser bederver låte unsers omen van Misne unde unser man drigertusent loteger mark silvers vollenklichen wert sy. Dazselbe lipgedinge unde metegabe sal beyder siten machget werde andegeant van Osteren, de neyst komen, darnach binnen dren iaren unvorsogelich an archelist. Umme vorbuntenisse ist diz zcwisgen uns getedinget unde gered, daz wir unde unser son Bernhard unserm vorgenanten omen van Misne unde sinen erben vorbunden solen sin unde sey uns herweder zců helfene ewechlich, dewile wir leben, mit al unser macht zců al unseren nöten getruwelich ane archelist. Uz disme vorbůntnisse neme wir bi namen unseren herren keyser Lodewich van Rome, unseren herre byscop Otten van Magdeburg, hertzogen Rudolfe van Sassen unde markgreven Lodewich van Brandenburg, greven Albrechten1 van Anhalt. Ouch neme wir uf beyden siten uz unsere man in sůlger wiz, daz wir unseme omen van Misne von den unseren, ab iz not geschit, unde her uns van den synen darnach, alse her uns mant oder van uns gemant wirt, by eynem manden rechtes helfen oder eyner mynne, de redelich ist. Muchte her oder wir das nicht getůn, so solde wir ober

dey, de rechtes unt der mynen uzginghen, helfen mit der hant. Alle disse vorgescreven rede gelobe wir myt goten trůwen an eydes stad gantz, stete unde unvorbråchlich zu halden unserme vorgenanten omen van Misne oder sinen erben ane archelist, unde geben zů eyneme orkunde dissen brif vorsegelt mit unseme grozen insegele, der gegeben ist zu Mersburg nach Cristus gebort dritzenhundert iar darnach in deme dryundevirzygesteme iare, an deme sunabente vor Oculi in der vasten. Disse vorgescrevene tedinge unde gemechgede sint wislich unde sin ouch daby geweset: der erwerdige in Gotte her Johans byscof zů Misne, hertzoge Magnus van Brunswik, grave Heynrich van Hennenberg, Fredrich van Schoneburg, Arnolt van Hersvelde, Fredrich van Wangheym, Fredrich van Honsberg unses omen van Misne heymelicher, Conrad van Walhusen, Nicolaus van Gyten sine scriver; broder Johannes lesemeyster unser bichteger, her Conrad pherrer zů Berneburg; Olrich van Warmstorp, Heyne van Lochouwe, Hentzo Grise unse rittere, Bernhard unde Vredehelm brodere van Plotz, Strutz, unde andere vromer lute genuk. Ouch bekenne wir, daz wir unseren bolen hertzogen Rudolfe van Sachxen vorgenanten den elderen uz disme vorgescrevene vorbůntnisse nemen unde keynen anderen hertzogen van Sachsen mer. Unde by dissen tedingen ist gewesen Hermannus unser scriver, der dissen brif gescreven had.

Aus dem Original im Hauptstaatsarchive zu Dresden, mit dem an einem Pergamentbande anhängenden Reitersiegel des Ausstellers (Taf. I. 2). 1. Orig. nur: Alb.

758.

1343. April 7. Der Priester Johann von Ascharien, vormals Rector der Kirche zu Plötzkau, entsagt zu Gunsten des Frauenklosters S. Marien zu Zerbst allen Ansprüchen auf die Pfarre zu Plötzkau und deren Einkünfte.

Noverint universi, ad quos presens scriptum pervenerit, quod ego Johannes presbiter de Asscharia, quondam rector ecclesie in Plozk, renunccio pensioni mee annue totaliter per presentes, quam singulis annis de eadem ecclesia in Plozk recepi seu recipere debui ad tempora mee vite et ad ecclesiam sancte Marie sanctimonialium in Cerwist redire eandem pensionem libere facio in hiis scriptis. Insuper refutacionem facio omnium et singulorum, que possent michi occasionem seu materiam inpetendi seu inpugnandi generare contra plebanum in Plozk seu contra predictam ecclesiam in Cerwist racione pensionis neglecte seu supersesse michi seu alio quocumque articulo infestandi, sicut idem plebanus in Plozk et eadem ecclesia in Cerwist ab omni inpeticione, quam possent habere contra me racione dicte pensionis, dimittunt me liberum et solutum. In cuius evidenciam presens scriptum dedi sigillo proprio et sigillo honesti viri . . . .1 prepositi in Asscharia roboratum. Testes huius sunt: idem dominus prepositus et dominus Thidericus dictus de Padeborne ac dominus Hinricus Cautus sacerdotes; Thilemannus Wolden et Johannes de Cocsteden layci, et alii quam plures fide digni. Datum anno Domini mo.ccc".xliijo, secunda feria post Palmas.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit den an Pergamentbändern hän-
genden Siegeln des Propstes von Ascharien (Taf. VII.2) und des Ausstellers (Taf. VII.4). ·
1. Orig. Punkte.

759.

1343. Mai 5. Magdeburg. Erzbischof Otto von Magdeburg und das dortige Domcapitel vertauschen dem Kloster Gottesgnade das Dorf Schwarz gegen das Dorf Wulfen.

[ocr errors]
[ocr errors]

In nomine Domini amen. Otto Dei gracia sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus, Lodwicus prepositus, Arnoldus decanus totumque capitulum ecclesie eiusdem universis et singulis presentes litteras inspecturis seu audituris salutem in Domino sempiternam. Hinc est quod recognoscimus et tenore presencium publice protestamur, quod, cum honorabilis vir Johannes prepositus totusque conventus monasterii in Gratia Dei villam dictam Wulve cum omnibus bonis et pertinenciis ad eandem villam spectantibus nomine concambii seu permutationis ac donacionis titulo transtulerint cum omni iure, quo eandem villam et bona dicta dinoscebantur hactenus habuisse, in ecclesiam nostram Magdeburgensem in ius proprium proprietatis tytulo perpetuo possidendam, iure tamen patronatus ecclesie eiusdem ville sibi et monasterio dicto retento et observato, nos igitur, attendentes, quod ex iuris beneficio quilibet donatarius est suo donatorinaturaliter ad anthidota obligatus et quod ecclesia nostra tamquam mater pia dicto monasterio, quod debet tamquam filiam amplexari, in similibus seu maioribus teneatur exhibere largitates, hinc est quod nos dicto monasterio in Gratia Dei pro libertate donacionis predicte seu concambii, ut supra expressum est, in recompensam damus pure et simpliciter resignamus villam dictam Swartz sitam prope curiam dicti monasterii versus partem australem cum omni iure et advocacia et omnibus bonis et redditibus seu pertinenciis ad eandem villam spectantibus tam in villa quam in campis et in omnibus bonis, que vulgariter vorlegen und unvorlegen appellantur, nichil nobis iuris in eadem villa et suis pertinenciis reservantes. Item nullas angarias seu perangarias ville et bonis predictis inponemus nec precariam seu exactionem vel peticionem, quocumque nomine censeatur, in eisdem faciemus, transferentes dictam villam Swartz cum advocacia et omnibus bonis ac pertinenciis dictis et proprietatem eorundem in predictum monasterium in Gratia Dei donacionis titulo in ius proprium proprietatis titulo perpetuo possidenda, sicut nos et nostra ecclesia villam et bona predicta dinoscimur hactenus habuisse. Testes huius rei sunt: Lodevicus prepositus, Arnoldus decanus, Hermannus de Wederden prepositus sancti Nicolai in novo foro, Hermannus de Warberge prepositus sancti Sebastiani, Conradus de Indagine camerarius, Bruno de Querforde prepositus in Bevera, Friedericus de Plotzke, Volradus de Hessem prepositus in Angaria archidiaconus in Calvis, Hylmarus de Wederden, Lodwicus plebanus in Lůden, Gumbertus de Wantsleve, Gerlacus cantor et vicedominus, Bernhardus de Meynersen prepositus in Nigenborch officialis curie Magdeburgensis, Rodolfus de Welsleve, canonici ecclesie nostre, magister Giselerus notarius domini Magdeburgensis; item Hinricus de Arcksleve, Wernerus de Anvorde, Gerhardus de Wederden, Ylmarus de Covsvelt, Henningus de Stenvorde, Johannes marscalcus milites, Hinricus de Heymborch capitaneus domini Magdeburgensis, Bertramus de Saltwedel famuli; Conradus de Germersleve, Gherman de Haresdorp cives in Magdeburg, et quam plures alii clerici et laici fide digni.

Datum et actum Magdeburg, anno Domini mo.ccco.xlo tercio, tercio Nonas Maii, sexto decimo anno nostri pontificatus.

Aus einer älteren auscultierten Copie (s. XV) im Staatsarchive zu Magdeburg.

760.

1343. Mai 13. Johann, Jordan und Hennig von Neindorf bestätigen und erneuern die Stiftung eines Altars in der Kirche der h. Gertrud zu Hohndorf durch ihren Verwandten Johann von Neu-Gatersleben und deren Bewidmung mit sechs Hufen Landes zu Kölbigk.

In nomine Domini amen. Omnium habere memoriam pocius est divinitatis quam humanitatis. Hinc est quod nos Johannes et Jordanus milites et Hennighus famulus dicti de Neyendorp recognoscimus et presentibus publice protestamur, quod noster consanguineus Johannes miles de Novo Gathersleve dictus, pie devocionis affectu incitatus, sub anno incarnacionis mo.ccco. pro remedio ac salute anime sue et uxoris Jůtte necnon suorum progenitorum Heynemanni et Katherine pariterque succedentium animarum edificari fecerat altare in ecclesia beate Ghertrudis in Hondorp propriis laboribus et expensis, sex mansos proprietatis sue in Colbůtz, qui vulgariter vorwerkeshoven dicuntur, cum una curia in eadem villa ad predictos mansos pertinente ad ipsum dotandum seu ditandum offerens liberaliter et devote, abrenunctiando nichilominus et in totum omni iuri, quod sibi aut suis successoribus in dictis proprietatibus succederet aut succedere posset in futurum. Quorum mansorum pensionem seu annuos fructus plebano in Hondorp, quicumque pro tempore fuerit, eternis temporibus singulis annis persolvi statuit et ad plenum presentari huiusmodi condicionibus interceptis, ut in die beati Johannis ante portam Latinam annis singulis Hondorp veniant duodecim sacerdotes, quilibet eorum cum servo et duobus equis, videlicet prepositus monasterii in Gratia Dei, hospitalarius ibidem, plebanus de Calve, plebanus de Hondorp prope Calvis, eiusdem ecclesie canonici, cellerarius et camerarius ecclesie in Nyenbůrch, plebanus civitatis eiusdem, plebanus in Jezere, Cybrone et Brumboy, anniversarium sive diem obitus sui, prout a sacra ecclesia extitit institutum, de vespere cum vigiliis et die sequenti mane cum missarum sollempniis peragentes. Quibus omnibus predictus plebanus tam de sero quam de mane procurabit singula necessaria sufficienter et habunde ministrando cuilibet sacerdoti quartam boni vini, eius stopam emendo pro loto in signum bone procuracionis et honeste. Eciam si aliquem ipsorum casu abesse contingeret, statuit, plebanum sepedictum de concilio presentium alium in absentis substituere locum inpertiendo eidem singula beneficia, sicut presentibus, sine aliqua penuria seu defectu. Hiis rite peractis cuilibet sacerdoti vj solidos denariorum Magdeburgensium dari statuit per plebanum antedictum ad ipsius memoriam ab ipsa die per dies triginta in propriis ecclesiis a quolibet peragendam. Preterea tria talenta denariorum die eadem integraliter et plene de redditibus premissis in usus pauperum aliorumque indigentium ordinavit erogari et de residuis preparamenta, si defuerint, ac luminaria in dicta ecclesia provideri per plebanum sepius memoratum. Insuper et statuit, ipsumdem tenere in socium sacerdotem, qui ad dictum. altare singulis diebus missam de requie pro animabus, ut premittitur, celebrabit, festis Domini et dominicis exceptis aliisque precipuis sanctorum sollempnitatibus, que non possunt nec debent aliqualiter intermitti. Et nos prenominati, huic ordinacioni seu donacioni consencientes, volumus presentem paginam honorabili viro preposito monasterii in Gratia Dei presentari, ut sit premisse ordinacionis executor illius ob respectum, qui est malorum

ultor et bonorum largissimus retributor. In omnium premissorum evidens testimonium. presentes conscribi fecimus et muniri nostrorum sigillorum munimento.

Actum et datum anno Domini m°.ccc".xliijo, in die Servacii.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg: die drei an Pergamentbändern angehängt gewesenen Siegel sind verschwunden. 1. Orig: pertinens.

761.

1343. Mai 25. Der Rath der Neustadt Bernburg verkauft dem Pfarrer zu Waldau, Frank von Sprone, achtehalb Vierding Stendalisch auf Lebenszeit und anderthalb Vierding für immer.

In nomine Domini amen. Ad noticiam omnium, quorum interest vel intererit, nos, videlicet Hinze dictus Moleke et Fredericus dictus Sutor consules novi opidi Berneburch, cupimus pervenire, quod receptis in precium a virtuoso domino Frankone dicto de Zprone, plebano in Waldal, xiiij marcis Stendalgensis argenti et dimidia, maturo tractatu et deliberacione sufficienti cum totali universitate nostra ac eiusdem universitatis magistris prehabitis, de unanimi consensu ipsorum et omnium, quorum interfuerat, vendidimus viij fertones Stendalgensis argenti Magdeburgensis ponderis annui redditus ad tempora vite sue et ij fertones eiusdem argenti perpetuo possidendum, quem pro salute anime sue ad pium usum assignare concepit. Hos ix fertones singulis annis, in festo sancti Martini dimidiam partem ipsorum, residuam vero partem in festo Pentecostes, nos vel qui pro tempore fuerint consules predicti novi opidi Bernebůrch, nomine universitatis dicto domino Frankoni, quoad vixerit, in loco, quem inter hec tria, videlicet Magdeburch, Halberstad et Bernebůrch, ad hoc duxerit eligendum, sine contradictione integraliter persolvemus. Huic est adiectum, si predictum dominum Frankonem hoc anno contigerit migrare ab hoc seculo, quod Deus avertat, eo non obstante dictos fertones sibi solvere sumus astricti et ij fertonem post vite sue tempora ad eum usum, cui ipse1 assignaverit, cum effectu solvemus. Si autem aliquis hominum, cuiuscumque preeminentie vel status fuerit, iuris tramite obmisso vel eciam observato prelibatos fertones apud nos arrestaret, eo non obstante astringimus nos sepedictos fertones cum suo interesse predictis terminis et loco efficaciter solvere, prout premissa declarant, tradentes eidem domino Frankoni corporalem possessionem et civilem reddituum predictorum ac simul renunctiantes expresse omnibus exceptionibus iuris et facti, que nobis communiter et divisim possent conpetere quoquomodo adversus premissa seu quodquodlibet premissorum. In premissorum evidenciam presentem litteram nostre communitatis sigillo sigillatam predicto domino Frankoni duximus concedendam. Testes huius rei sunt: Johannes Crůch, Gevehardus de Zprone, Hinricus dictus Grise milites; Johannes dictus de Angheren, Johannes de Mansvelt plebanus novi opidi Berneburch, Hinricus dictus Keynigh, Benedictus sacerdotes; Fredericus Pistor, Johannes dictus Cosse, dictus Cleve opidani, et plures alii fide digni.

Datum anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo tercio, in die beati Urbani epischopi et martiris.

« AnteriorContinuar »