Imágenes de páginas
PDF
EPUB

tamdiu anathematis vinculo sit innodatus, donec digna satisfactione, quod in ipsum monasterium peccavit, emendet. Censemus etiam nostra apostolica auctoritate, ne ullus umquam abbas vel monachus eiusdem monasterii a symoniaco ordinetur vel capitali crimine polluto, sed a religioso et catholico episcopo, si in eodem episcopatu fuerit, et si non, ubicumque inveniri poterit. Qui vero custos et observator huius nostrę apostolicę tuitionis et etiam constitutionis extiterit, benedictionis gratiam a domino deo consequi mereatur et aeternae vitae particeps efficiatur.

(R)

(M.,.) + DAT. XIIII Kl. Aug. per manus Petri, diaconi, bibliothecarii et cancellarii sanctę apostolicę sedis. | Anno domni LEONIS noni PaPae II. Indictione III. — Or. und Or.-Nachbildung (S. Eugenio. 1051 Lugl. 19), im Archivio di Stato; Regest. B. VI 10 p. 171, 177b, in der Bibl. Pubblica zu Siena.

Or. Perg. ital., dünn und fest (wie Leo IX-Fulda), Rückseite durch die Haarwurzeln stark gesprenkelt, br. 0,42—0,485, unten schmäler, lang 0,704, umgeschlagen 0,036, durch zwei Löcher neben einander ging die Schnur, welche mit dem Bleisiegel verloren, Faltung der Bullen. Leo monogrammisirt, erste Zeile hohe Gitterschrift, das Uebrige in fränkischer Spatiale, Majuskeln unbetont; Unterpunkt kommt nicht vor. Zeilenanfänge varüren von dicht an der Kante bis 1,908, Schlüsse von 0,006 bis 0,02, Wortabbrüche nicht durch Bindestrich angegeben, das letzte Wort schliesst mitten in der Zeile, Zeilenweite 0,027-0,032, ohne Linien geschrieben, wesshalb die Zeilen nicht immer ganz gerade sind. Rota Nr. 3, Durchmesser 0,108, von der letzten Zeile 0,021, von links 0,033, vom Monogramm 0,135, von Datirung 0,07; Monogramm: hoch 0,085, breit in den Grundstrichen 0,043, hängt ein wenig nach rechts hinüber, ist in starken Strichen, bis zu 0,004 Dicke, ausgeführt, von der letzten Zeile c. 0,017, von der rechten Kante 0,1, von der Datirung 0,095 entfernt, Komma Nr. 1, im Nebentheile stumpfe Keile; von der rechten Kante 0,033. Die Datirung: gewöhnliche Petruszeile, geht rechts in die Höhe, füllt c. 1'/2 Zeilen, die untere vom Umgeschlagenen 0,016-0,032, die Dinte könnte auf der ganzen Urkunde gleich sein.

Or.-Nachbildung. Perg. ital., br. 0,415, lang 0,645, unten nicht umgeschlagen und nicht plumbirt. Leo monogrammisirt, erste Zeile lange Buchstaben; enthält alle Theile der Prunkbulle. Die Nachbildung erkennt man an der Rota, wo in der Mitte des Innenkreuzes eine Art Vignette angebracht ist, und die Umschrift nicht genau ist, namentlich nicht im M, an der Datirung, die einfach in der Schrift des Hauptkörpers ausgeführt, am Mangel jegächer Plumbirung. Im Conscripte sind namentlich die schliessenden m mit Unterschwung zu beachten, die sonst so nicht vorsukommen pflegen. Die Nachbildung ist trefflich gemacht, selbst im Pergamente, nicht sklavisch, zumal im Hauptkorper, doch dieser durchaus der Zeit entsprechend gehalten; Rota, Monogramm und Komma sehr sicher. nicht ganz geübtes Auge würde es leicht für ein wirkliches Original halten.

Nr. 108.

Ein

Leo IX bestätigt dem Abte Balduin von San Pietro di Cielo d'Oro in Pavia die Besitzthümer und Rechte seines Klosters, und gewährt ihm den Gebrauch von Dalmatika, Sandalen etc. 1). 1050 August 26.

Leo episcopus, servus servorum dei, dilecto in Christo filio Balduino, venerabili abbati monasterii sancti Petri, quod | dicitur Caelum Aureum, positum iuxta Ticinensem urbem, et per te in cunctis successoribus tuis abbatibus in perpetuum. Desiderium, quod religiosorum prepositorum et sanctorum locorum stabilitate pertinere monstratur, sine aliqua est deo | auctore dilatione perficiendum, et quociens in suę utilitatis commodis nostrorum assensum et solitę apostolicę auctoritatis exposcitur presidium, ultro benignitatis intuitu nos convenit subvenire, et rite pro integra securitate et ratione solidare, ut ex hoc nobis quoque potissimum premium a conditore omnium deo in sider(e)is arcibus conscribatur, et ideo, quia postulastis a nobis, ut prefatum monasterium apostolicę auctoritatis serie muniremus, et omnia pertinentia eius, perenni iure ibidem inviolabiliter permanenda, confirmaremus, et, ut absque omni iugo seu ditione cuiuscumque personę constare nostri privilegii pagina, sicut olim fuit, corroboraremus. Propterea tuis flexi(s) p[rec]ibus per huius nostrę auctoritatis privilegium statuentes decernimus, ut propter amore(m) sancti Petri, cuius honori[s di]catus est locus, et propter tuum gratissimum famulatum, quem circa nos exhibuisti, et quam maxime, quia a nostra apostolica sed[e con]secratus es, confirmamus et corroboramus tibi tuisque successoribus usum dalmaticę, sandalium cum udonibus, hoc est licinis si vepedulibus, nec non cirothecarum, et etiam licenciam in itinere feriendi tintinnabulum in capella, sicut a[ctenu]s ista tu tuique antecessores ex apostolica auctoritate antecessorum nostrorum habere meruistis, et cuncta [1]oca urbana vel rustica, id est cortes, massas, salas, cast[ella], casales, vineas,

1) Vergl. Jaffé, Reg. 3218. Das Jahr ergiebt sich aus dem Pontifikat und dem Tode des Bibliothekars Peter, der im October 1050 erfolgte. Jaffé, Reg. p. 367. Die Indiction weist auf 1051.

v. Pflugk-Harttung, Acta II.

10

terras, diversaque predia, culta vel [inculta, cum] decimis et primiciis, colonis vel colonabus, servis et ancillis et aldionibus, que ab aliquibus fidelissimis christianis eidem monasterio concessa sunt, vel, que etiam per alia munimina ad eundem pium locum pertinere videntur, cum magna securitate quietus debeas possidere, et per te universi successores tui abbates im perpetuum. Ita nullus umquam successorum nostrorum pontificum, nullus etiam imperator, rex, dux, marchio, comes et vicecomes, et preterea archiepiscopus, episcopus vel alia aliqua magna parvaque persona ipsum monasterium de prefatis omnibus rebus et de decimis ac primiciis, que inibi pertinere videntur, audeat devestire, molestare vel inquietare. Nec non sub divini iudicii promulgatione, confirmatione et anathematis interdictione corroborantes decernimus, ut nullus episcopus seu quilibet [sacerdotis, sic]ut supra diximus, in eodem venerabili caenobio pro aliqua ordinatione seu pro synodo sive consecratione aecclesię, [presbiterorum vell diaconorum, missarumque celebratione, nisi ab abbate eiusdem loci invitatus fuerit, venire presumat, sed liceat monachis ipsius loci, cuiuscumque voluerint honoris gradum suscipere, ubicumque libitum fuerit. Abbates [quo]que, qui consecrandi erunt, de ipsa congregatione cum consilio fratrum com(m)uniter ad benedicendum atque conse[cran]dum nobis nostrisque successoribus deferantur. Baptismum sane in eodem venerabili loco vel in aliis aecclesiis, sibi subiectis, sacratissimo tempore pascę, sicut actenus solitum est, celebrari statuimus. Chrisma quoque, oleum sanctum vel, que ad sacrum ministerium pertinent, a quocumque pecierint presule, nostra auctoritate possint suscipere. Quod, ut nunc seu in futuris temporibus firmum et inviolabile maneat, nostro privilegio confirmamus ad honorem dei et sancti Petri, nec non sanctissimi Augustini, cuius sacratissimum corpus in [vestra ecclesija digno reconditum est honore, eo videlicet modo, quo fuit temporibus Liuprandi regis, ipsius loci servatoris, qui sacrum corpus eiusdem sancti Augustini detulit ad eandem aecclesiam et recondidit illic, et temporibus Leonis, sanctę recor[dationis papę,] ceterorumque regum nostrorumque predecessorum pontificum. Si quis autem temerario ausu, quod fieri non credimus, contra huius nostrę apostolicę confirmationis seriem agere temptaverit, sciat, se esse maledictum a deo patre et filio spirituque sancto et a beato Petro, apostolorum principe, et a trecentis decem et octo patribus, simulque a sanctis omnibus. Quid plura? Omnes | male(di)ctiones, que in veteri et nova continentur lege, veniant super eum a celesti sede proculsique anathema maranatha. Qui vero custos et observator huius nostri privilegii extiterit, benedictionis gratiam et vitam eternam a domino consequi mereatur.

(R)

(M.,.)

+ Dat. || VII Kl. Septembr. Per manus [Pe]tri, diaconi, bibliothecarii et cancellarii || sanctę apostolicę sedis. | Anno domni Leonis noni papae 11. Indictione IIII.

Or-Nachbildung und beglaubigte Copie des 14 Jahrh., im Archivio di Stato zu Mailand; Abschrift im Cron. di S. Pietro in Caelo aureo p. 22b, in der Bibl. dell' Università zu Pavia.

Perg. ital., br. 0,445, lang 0,69, unten nicht umgeschlagen, durch vier Löcher in Rautenform geht die rosa und graubraune flach geflochtene Seidenschnur, deren Siegel verloren, das linke Loch der Plumbirung ist auf der III der Indiction gemacht. Faitung der Länge nach links und rechts, der Streif zweimal, je 'l, umgelegt. Leo monogrammisirt, erste Zeile lange Gitterschrift, der Hauptkörper sehr sauber geschrieben, links und rechts bis dicht an die Kante reichend, auf schwach sichtbaren Linien. Die Majuskeln sind nicht betont. Die letzte Zeile schliesst mit mereatur ab. Rota Nr. 4, Durchmesser 0,076, von der letzten Zeile 0,026, von der linken Kante 0,048, vom Monogramme 0,175, mit dem unteren Ringe die erste Zeile der Datirung durchbrechend. Monogramm starklinig, hoch 0,078, breit 0,053, von der rechten Kante 0,08, durchbricht die Datirung, diese sicher vom Schreiber des Hauptkörpers, ist nur ganz ausserlich der Art der Petruszeile angeschlossen. Alles von gleicher Hand und Dinte. Für Nachbildung spricht: die zu grosse Sauberkeit der ganzen Urkunde, gewellte Buchstaben in der ersten Zeile, die sonst auf Urkunden Leos nicht vorkommen. Die Sicherheit und Sauberkeit der Rota mit klaren Kreisen, dünnlinigem Innenkreuze, Umschrift in sauberen, betonten, etwas gestreckten Majuskeln, statt der unschönen flüchtigen Mache, die sonst darin zu herrschen pflegt, terra in ra abbreviirt und dahinter ein dreifacher Ueberfunkt, was ganz ungewöhnlich. Auch das Monogramm sehr sauber, das B ist gross, der Länge nach im Bogen 0,055 messend. Das Komma besteht nur aus den drei Keilen des Nebentheils, der Haupttheil fehlt. Die Datirung nicht so sicher und current, wie sonst die Petruszeile, auch die Faltung ist zum wenigsten nicht gewöhnlich. Alle die für Nachbildung angegebenen Momente sind einzeln unbedeutend und zeugen für die Kunst des Schreibers. Bei dem Unfertigen, was die Kanzlei Leos IX an sich hat, sind sie nicht absolut sicher beweisend, doch auch die nächste Urk. für Ciele d'Oro, die Alexanders II ist geschickte Nachbildung. Die Bestimmungen inhaltlich gehen ungewöhnlich weit, namentlich in der Verleihung von Dalmatika, Sandalen etc. Die Formulirung ist im Ganzen gut, wenn auch in einzelnen Wendungen ungewöhnlich und von der nächsten Bestätigung, der Alexanders II, ziemlich stark abweichend. In den späteren Originalen werden erst die Erlasse von Paschalis an aufgezählt, was, wenn auch in keiner Hinsicht beweisend, doch zu beachten ist. Es erscheint demnach zulässig, dass diese Urkunde unter Vorlage eines echten Originals und unter Herzuziehung späterer Privilegien überarbeitet worden, ohne dass sich dies sicher oder gar im Einseinen beweisen lässt. Die grosse Unzuverlässigkeit der Bullen für Cielo d'Oro beweisen die Fälschungen Calixts II vom 11 April 1120 und Eugen III vom 7 Juli 1148, erstere grob und unverschämt, letztere verschmitzt gemacht.

Nr. 109.

Leo IX bestätigt dem Kloster San Michele della Chiusa (D. Torino), unter Beirath der Synode von Vercelli, seine Besitzthümer und Rechte 1).

1050 September - c. December.

Leo episcopus, servus servorum dei, cunctis sancte dei ecclesie fidelibus salutem et apostolicam benedictionem. Ventum est auribus nostris, ecclesias circumquaque diffusas ab infidelibus male tractari. Et ideo, quia postulatione filii nostri carissimi Bernardi, abbatis monasterii sanctissimi Michaelis archangeli, ut coenobium eiusdem precellentissimi archangeli apostolica auctoritate muniremus, adquiescentes cum consilio coepiscoporum nostrorum in synodo, quod habuimus Vercellis 2), decrevimus et omnia pertinentia eiusdem loci gloriosissimi, videlicet cellam in pago Tolosano sitam, que dicitur ad Castellum, et aliam cellam, Vernosa nominatam, similiter adiudicavimus corroborari. Propterea statuentes decrevimus, ut omnia, id est curtes, mansas, rulas, carulas, castella, vineas, terras, diversaque predia, culta vel inculta, cum colonis vel colonabus, molendinis, aquis, piscationibus, servis ac ancillis, que ab aliquibus christianis eisdem locis concessa sunt vel, que etiam per aliqua munimina pertinere videntur, absque aliqua contradictione hominum seu feminarum cum magna securitate quiete debeant possidere, apostolica auctoritate precipimus. Episcopo, in cuius dio(e)cesi site sunt ecclesie a), precipimus et omnino interdicimus, ut nullam dominationem, nullamque postulationem ac potestatem illi erogare, sed consecrationem ac ordinationem gratis tribuat. Quod, si gratis facere noluerit ac aliquam dationem exaffectaverit ac pro hoc calumniari voluerit et ecclesias et aliquos pertinentes excommunicare voluerit. ipse excommunicatione nostra constringatur ac prememorata(m) ecclesia(m) et eorum omnia absoluti ab imposta sibi excommunicatione apostolica auctoritate manere(n)t. Insuper apostolica auctoritate iudicamus, ut nullus archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes, prepositus, vicarius, clericus sive laicus, magna parvaque persona, ipsas ecclesias de prefatis omnibus rebus, que inibi pertinere videntur, audeat invadere, disvestire, molestare vel inquietare. Si quis autem temerario ausu, quod fieri non credimus, episcopus, clericus sive laicus, hanc nostram auctoritatem infringere, resistere vel contradicere voluerit, sciat, se domini nostri Iesu Christi ac salvatoris apostolorumque principis Petri anathematis vinculo innodatum ac cum Dathan et Abiron seu cum Iuda, traditore domini, in eternum ignem concremandum, simulque (de) in voragine carceris b) demissus, cum impiis deficiat. Qui c) vero custos ac observator nostre iussionis huius extiterit, benedictionis gratiam ac vitam eternam a domino consequatur 3).

Abschrift vom 16 Jahrh. des Cart. de St.-Miquel de la Cluse p. 9, im Archivio Arcivescovile zu Turin; und Docum. 9 der Archivi della Collegiata di Giaveno. Die Urk. ist eines der seltenen Breven Leos IX, wie auch sonst ohne Datum; vergl. meine Urk. d. p Kanal. S. 47; Archiv. f. a. d. G. VIII S. 235.

Nr. 110.

Leo IX bestätigt Benedict und Lambert den Bestand und das Besitzthum des bei Lucca auf ihrem Erbe erbauten Hospitals, welches er durch apostolischen Schutz festigt 4).

1051 März 9.

Leo episcopus, servus servorum dei, Benedicto, qui vocatur Denarius, et Lamberto, Baruntionis filio, eorumque d) successoribus in perpetuum. Quoniam frangere panem esurientibus et egenos vagosque in domum ducere, summa est hospitalitas e), convenit his per omnia in bonis favere, quos huiusmodi remedialis cura sollicitat. Quare, vos o filii salutis, vobis benivolo (!) devotione f) assentimur, nostre apostolicę auctoritatis privilegium postulantibus concedentes, per quod stabiliatur g) et in perpetuum

et in

a) diocesi sita sunt ecclesias b) Schluss unsicher, es steht wohl carcere c) es scheint zu stehen d) hinter que Rasur e) ta übergeschrieben f) die Stelle ist von quare an in Unordnung, ob etwas ausgefallen? g) a auf Rasur. 1) Zu grossem Danke fühle ich mich dem Herrn Can. Tomaso Chiuso, Provicario Generale und erzbischöflichem Archivare verpflichtet. Vergl. die Urk. vom 17 März 1095. 2) September 1050. Jaffé, Reg. p. 372. Hieraus ergiebt sich auch die Zeitberechnung für die Urkunde, da sie kaum lange nach der Synode ausgestellt sein wird. 3) Lokalwerke: De Conti Avogadro, Storia di S. Michele della Chiusa. 1837; Gaudenzio Claretta, Storia dipl. dell' abbazia di S. Michele della Chiusa. 1870. p. 20, 21. 4) Diese Urk. und Jaffé, Reg. 3234 werden im Toscanischen ausgestellt sein.

Vergl. hier

corroboretur tuitione apostolica DOMUS, suscipiendis pauperibus a vobis aedificata. Et sicut pro animarum vestrarum remedio libere hanc fecistis, ita et libere deinceps eam optineatis, vos scilicet vestrique omnes hereditarii successores. Quoniam autem iuste hospitalitati et fraternę susceptioni convenit pia refectio, precipimus et precipiendo firmamus, ut quicquid a vobis vestrisque successoribus vel a quibuscumque Christi fidelibus ibi in cibos a) et usus pauperum distribuitur, vel umquam distribuetur, a nullo auferatur, vel quovis modo infringatur, disturbetur vel inminuatur. Ne vero de situ loci dubitetur, noverint omnes, hanc domum, apud Lucam civitatem positam extra in burgo inter aecclesias sancti IOHANNIS et sancti PETRO in predio videlicet supradictorum Benedicti et Lamberti. Preterea apostolica auctoritate sanctimus, ut quia communis est salus, egenos servare et commune animarum detrimentum illos repellere, DOMUM istam cum bonis suis nullus imperator vel rex violenter invadat, nec marchio aut archiepiscopus, episcopus, comes, vicecomes fraudulenter insurgat, aut cuiuscumque conditionis magna parvaque persona sibi ullo modo usurpare presumat. Violatori nefario huius sancti et salutaris precepti princeps apostolorum, claviger aethaereus celi, stringat aditus, CHERUBIN flammeum tenens gladium, hunc in regno sibi non iungat socium, noverit hic maledictus, quia omnis gloriosę coram deo pauperum animae pro eo recusabunt intercedere, | SPIRITUS et ANIMAE iustorum OMNIUM conservatori obtineant gloriam, vita vivens habeat semper salutem et gratiam benedictionis b) simul apostolicam. (R)

(M.,.)

DAT. VII Idus Mart. per manus FREDERICI, cancellarii, vice domni c) HERIMANNI, sanctae sedis apostolicę archicancellarii et Coloniensis archiepiscopi. | Anno domni LEONIS VIIII PAPAE III. Indictione IIII.

Or. (S. Frediano 9 Marzo 1051), im Archivio di Stato zu Lucca.

Perg. ital., br. 0,445-0,48 (unten schmäler), lang 0,635, unten nicht umgeschlagen, über domni (Herimanni) vier Löcher in Rautenform, Schnur und Bleisiegel verloren. Faltung der Bullen. Leo monogrammisirt, die übrige erste Zeile in gestreckten Buchstaben. Conscript in fränkischer Spatial-Minuskel, keine grossen Buchstaben nach einem Punkte betont, mehrere Eigennamen in kleinen Majuskeln, Zeilenanfänge c. 0,025 von Kante, Schlüsse 0,01-0,035. Die letzte Zeile dreiviertel geschlossen. Unterpunkt kommt vor, Wortabbrüche nicht durch einen Strich angedeutet, Alles ohne Linien geschrieben, Zeilenweite 0,028-0,037. Rota Nr. 3xx, 0,09 im Durchmesser, von der letzten Zeile 0,017, von der linken Kante 0,053, wird vom P(er) der Datirung fast erreicht, vom Monogramme 0,152, dieses 0,07 hoch, 0,03 breit in der Grundstrichweite, von der letzten Zeile 0,02, von der rechten Kante 0,108, von der Datirung 0,033. Komma Nr. 1, im Nebentheile gestreckt. Alles scheint von der gleichen Dinte herzurühren. Datirung sicher vom Schreiber des Hauptkörpers.

Nr. 111.

*Leo IX bestätigt dem Kloster Nonantola (D. Modena) das Privilegium Hadrians I, seine Besitzthümer und Rechte.

1049-1052.

Leo episcopus, servus servorum dei, venerabili monasterio sancti Sylvestri, apud Nonantulam posito, eiusque sacrae congregationi et etiam abbatibus, qui ibi d) pro tempore fuerint, perpetuam in domino salutem. Ea, que e) ad laudem redemptoris et salvatoris nostri, domini Iesu Christi, pertinere et ad stabilitatem venerabilium locorum respicere f) noscuntur, cum magno solicitudinis studio convenit, nos apostolica et rationabili censura procurare, quatenus ex hoc ingentes g) eidem propitiatori nostro carminum persolvantur laudes, et nobis, qui, licet h) immeriti, divina tamen gratia properante i ), apostolici regiminis curam gerimus, opima in sydereis opibus k) remunerationis premia concedantur. Igitur, quia constat, Bonifacium marchionem 3), sancti Petri nostrumque fidelem, eiusque coniugem ducissam, neptem nostram Beatricem, detulisse nobis privilegium sanctae memoriae Adriani pape, antecessoris nostri, factum Anselmo, abbati predicti Nonatulani monasterii, eiusque successoribus, quod Aystulphus, rex Longobardorum 1), condidit, et conditum cum ipso abbate rebusque omnibus pia devotione sancto Petro obtulit, et etiam humiliter supplicasse, ut a nobis secundum formam eiusdem privilegii ipsi venerabili loco privilegii paginam fieret, inclinati precibus eorum,

a) bi in c auf Rasur b) davor Rasur Alexanders II beginnt Quecumque f) percipere I k) arcibus Alex. 1) Longobardus II.

Alex.

c) auf Rasur d) fehlt in I g) iuges Alex. h) so Alex. hier quibus

e) quaque II, i proveniente .1) Markgraf Bonifaz von Tuscien, wurde 1052 ermordet;

er starb am 6 Mai. Näheres Steindorff, Heinrich III S. 172.

eidem venerabili a) monasterio a) eiusque abbatibus, qui pro tempore fuerint, auctoritate beati Petri apostoli, cui a domino b) deo tradita est potestas in caelo et in terra ligandi et solvendi, firmissimam stabilitatem nostrae censurae apostolico concedimus, confirmamus et privilegiantes c), ut ipsum venerabile monasterium fundos, casales, curias, castella, domos, familias cum suis originalibus simulque rebus et possessionibus, frugibus, decimationibus, aquimolis d), olivetis, et quicquid in quibuscumque locis habet e) et retinere videtur et ex hoc f) nunc legaliter g) ei donatum sive datum fuerit, aut quolibet modo h) iuste evenerit i), tenere et possidere sine qualibet controversia perpetuis temporibus valeat, et nulli unquam liceat regum, episcoporum, ducum, vel aliorum parvae magnaeque k) personae in predicto venerabili monasterio vel 1) in eis, quae quidem eidem monasterio pertinere 1) noscuntur, quocumque modo incumbere vel invasionem facere. Nec quispiam sacerdotum ibidem praesumat missarum solemnia celebrare, nisi ab abbatibus vel am) congregatione loci fuerit invitatus, et neque episcopus et neque n) aliquis abbas, comes vel quelibet o) magna parvaque P) persona in prefato monasterio vel in eius cellis aut ecclesiis mansiones facere aut expensas expetere aut aliquid per potestatem servitium preter quam peregrini et legitimi hospites, et neque eloquium qualecumque aut placitum in ipso monasterio aut in eius q) prenominatis cellis quis audeat, nisi ab abbate r) fuerit invitatus, quatenus hoc, quod ad laudem dei et stabilitatem predicti s) monasterii statuimus, firma stabilitate permaneat. Interdicentes omnino episcopo Mutinensi, in cuius parochia esse videtur supradictum t) monasterium constitutum "), ut v) nihil contra tenorem presentis decreti, pia postulatione indulti, quicquam arctet, neque baptismales ecclesias sibi w) vindicet, neque ipse suique successores) presumant prohibita contingere, sed neque y) missarum solemnia ibidem persolvere presumant z), nisi ab abbate aa) suprascripti bb) monasterii fuerit invitatus, neque ordinationes cc) sacerdotum quilibet episcoporum in prefato monasterio vel eius iure aut suo clero agere audeat, nisi, ut prelatum est dd), ab ipso abbate ee) fuerit evocatus. Crisma igitur, vel ff) quicquid ad sacra misteria pertinet, si a parte monasterii fuerit postulatum, a quibuscumque previderit presulibus concedimus tribuendum, sed neque decimas usquam dare concedimus, nisi ecclesiis supradicti venerabilis monasterii, ad nostram dioecesim pertinentis. Sed et hoc statuimus et inviolabili sanctione apostolica auctoritate firmamus, ut nullus aliquando in predicto gg) monasterio de aliis monasteriis seu quibuscumquehh) ecclesiis atque locis abbas eligatur, neque a quacumque potestate ibi introducatur; sed, cum abbas eiusdem ii) monasterii defunctus fuerit, de propria semper congregatione eligatur abbas, si ibi dignus inventus fuerit, qui ab omnium monachorum consensu ibi constituatur ad augmentum et solertissimam gubernationem eorum, pro dei amore morantium, et in monasterio ordine militantium. Nihilominus omnibus nostri pontificii interdictione inhibemus, aliquam scripturam vel confirmationem de predicti monasterii rebus vel de prenominata abbatia quoquo ingenio contra hoc nostrum preceptum petere. Si quod non scriptura vel petitionis, impetratum fuerit, vel in aliquo apparuerit has irritas kk) esse vacuasque, omni robore iubemus. Si quis preterea, quod non credimus, presumpserit, hoc nostri apostolici privilegii constitutum in aliquo transgredi aut contemnere, sciat, se auctoritate Petri et Pauli, apostolorum principum, et trecentorum 11) decem et octo patrum anathematis vinculis esse mm) innodatum, et cum diabolo et eius a(t)trocissimis pompis nn), atque cum Iuda, traditore domini nostri Iesu Christi, aeterni incendii supplicio concremandum deputatum et a regno dei penitus segregatum, per veram 00) penitentiam ad dignam satisfactionem pervenerit. Porro, qui observator et custos PP) extiterit, benedictionis gratiam a misericordissimo domino deo nostro et vitam perpetuam consequatur ¶¶).

nisi

Abschrift vom 16 Jahrh. des Copienbündels, vom 17 Fahrh. der Jura div. Abb. Nonant. p. 7b, im Archivio della mensa abbaziale zu Nonantola. Mit der Urkunde Alexanders II Jaffé, Reg. 3428 verglichen, welche zu Nonantola noch im Originale

montis II magnaeque I q) fehlt in I

b) wie a. f) ex I

a) Fehlt in I c) von censurae an fehlt in I, nur et confirmamus d) et qui I, aquis e) hic I g) wie a h) quomodolibet I i) tenuit et I, eveniet II k) aut 1) et illi pertinere I m) fehlt in II n) nec I o) qualibet I p) vel parva I r) abbas II s) dicti I t) suprascriptum II u) constructum I v) nec I w) si II x) presuccessores I y) fehlt in I z) presumat II aa) abbatibus II bb) supradicti I tionem II dd) ut prelatus I ee) abbatibus ff) et I gg) dicto I kk) sin non aliquid impetratum fuerit illas irritas I. Alex. II: si que igitur fuerit aut in reliquo apparuerit offenbar das Richtige 11) trecentum II 00) perversam II PP) iustus I qq) consequetur I.

mm) fehlt in I

cc) ordinahh) aut aliis I ii) dicti I scriptura vel petitio impetrata nn) penis I

« AnteriorContinuar »