Imágenes de páginas
PDF
EPUB

4

tentis bonis illum, sicut cingulo accinctus fuerit, nostro iudici homines ecclesie assignabunt. Ut autem hec rata et inconvulsa fine fine maneant, presentem paginam sigilli nostri inpressione fecimus roborari. Testes huius rei sunt: Liupoldus canonicus Pataviensis, Ulricus de Witzlisdorf scriba, Chadoldus dapifer de Veldesperch, Wichardus de Arenstaeine, Otto dapifer de Ottenstaine, Ulricus de Chirchelinge, Haêrtnidus de Sahsengange, Albero de Swarcenowe, Albertus camerarius de Lahsendorf, Wolfkerus de Parôwe, Chunradus Piber et alii quam plures. Acta in Erpurch5 V. nonas martii anno domini MCCXXXII, indictione quinta.

Münzsiegel d. Herzoges Friedrich II., ungefärbt, III A 3, Av. Abb. bei Sava, Siegel d. österr. Reg., Sep.-Abdr., S. 89 Fig. 26, Rv. ebend. Fig. 27.

104.

1232 März 23, Erdberg.

Hadmar von Sonnberg verzichtet auf das Erträgnis des Vogteirechtes über die Stiftsbesitzungen in Thern.

Orig. (A), Perg. Drei Siegel nach Bullenart angehängt; Copie in Cod. C f. 61 (B).

Karlin, 298 nr. 32. Friess, Die Herren v. Kuenring, Anh. nr. 216 reg.

In nomine patris et filii et spiritus sancti; amen. § Ad exstirpandam oblivionis maculam decreverunt sapientes scripture facta hominum commendari. Hinc est, quod nosse volo tam presentes quam futuros, quod ego Hademarus de Svnnenberch advocatiam, quam in bonis ecclesie Kotwicensis in villa, que dicitur Tern1 habebam, pro deo et salute mea de consensu heredum meorum eidem ecclesie resignavi ita, ut ususfructus, quem ratione advocatie ibidem habui, cedat ecclesie, ego autem et heredes mei eadem bona solius dei intuitu, sine omni commodo defendamus. Si vero, quod absit, vel ego vel heredes mei aliquid contra id velimus adtemptare, sit in optione ecclesie Kotwicensis eligere sibi super predicta bona, quem voluerint advocatum. Ut autem hec firma sint et inconcussa, sigillo do

103. 4 A. statt sine.

4

reich in den Mitth. d. Inst. f. österr. Gesch.-Forschung, XVIII, 240. Dopsch, Beitr. z. Gesch. d. Finanzverw. a. a. O., S. 249 f. 5 Erdberg, V. U. M. B. 104. 1 nr. 2 u. Karlin, 20 nr. 68.

Fontes. II. Abth. Bd. LI.

8

mini mei Friderici, tunc ducis Austrie et Styrie et domini Carniole, et Hainrici de Chvnringe, tunc marscalci Austrie cognati mei, et meo ad peticionem domni Hanrici tunc abbatis et conventus ecclesie Kotwicensis feci in perpetuum roborari. Testes huius rei sunt: Heinricus marscalcus de Chunringe, Levpoldus canonicus Pataviensis, Vlricus de Wizilinsdorf scriba, Chadoldus dapifer de Veldisperch, Chadoldus de Pomgartn, Hademarus de Erinstprvnne, Hermannus de Chranchperch, Heinricus de Prvnne, Irinfridus de Hintperch, Otto de Ottenstêin, Albero de Swarzenowe, Hvnilo spismaster et alii quam plures. Acta in Erpvrch anno domini MCCXXXII, X. kalendas aprilis.

[ocr errors]

2

[ocr errors]

I. S. d. Heinrich v. Kuenring an einer gelb-violetten Seidenschnur, rund, ungefärbt, III A 3. Umschr.: HEINRICVS DE CHVNR[INGEN. MJARSCALCV S AVSTRIE. Weicht ab v. d. Abb. bei Hanthaler, Rec. dipl. I, Tab. 29 nr. 9, u. von Kauz, Ueber d. österr. erzherzogl. Wappenschild, Tab. 2 ad 1230. II. S. d. Herzoges Friedrich II. in Malta, an einer roth-grünen Seidenschnur, Abb. bei Sava, Siegel d. österr. Regenten, S. 89 Fig. 26. III. S. d. Hadmar v. Sonnberg, an einer gelb-violetten Seidenschnur, dreieckig (69 64), ungefärbt, III A 1. Umschr.: SIGILLUM HADMARI· DE · ¿UNNE..... H. Die ungebildete Sonne mit 21 geflammten Strahlen.

105.

1232 Juni 7, Wien.

Abt Heinrich von Göttweig überlässt dem Pfarrer Ulrich von Witzelsdorf für 60 . . den Fruchtzehent zu Scharndorf und auch den Zehent in Loimersdorf, den er schon früher widerrechtlich innehatte, auf Lebenszeit, wofür derselbe ein anderes verpfändetes Zehentgut des Stiftes Göttweig einlöst und jährlich einen Hausen zu liefern verspricht.

Orig. (A), Perg. Zwei angehängte Siegel; Copie in Cod. C f. 80′ (B).
Karlin, 299 nr. 33.

Diese nr. ist von der gleichen Hand geschrieben wie nr. 104. Im Sieglerkataloge wird der Passauer Canonicus Leopold als zweiter Siegler erwähnt, obwohl sein Siegel überhaupt nicht angehängt wurde.

In nomine sancte et individue trinitatis; amen. Ne gestarum rerum noticia processu temporis evanescat, litterarum me

104. 2 Aus dieser und der vorhergehenden nr. 103 lässt sich auf einen längeren Aufenthalt des Herzoges in Erdberg, G.-B. Mistelbach, schliessen.

morie commendatur. Innotescat igitur tam presentibus quam futuris, quod ego Heinricus dei gracia ecclesie Kotwicensis abbas et totus conventus eiusdem ecclesie decimas ecclesie nostre in villa, que dicitur Schorindorf, tam maiores quam minores domino Vlrico plebano de Wizilinsdorf, tunc scribe Austrie, de communi consilio et consensu pro LX talentis concessimus ad tempora vite sue exceptis decimis vini et uno beneficio, quod quidam Vlricus cognomento Trvsmaêr a nobis habet et diu habuit iure feudi. Sed quia predictus Vlricus plebanus decimas ville Levbmanesdorf ad ecclesiam nostram iure spectantes contra bonam voluntatem nostram et suam conscienciam possidebat, tamquam vir prudens et timens dominum unum beneficium decimarum predicte ville, quod aliunde fuerat obligatum, in usus et possessionem ecclesie nostre redemit et annuatim nobis piscem, qui dicitur hûso, dare promisit, ut de bona voluntate nostra iam dictas decimas tantum ad dies vite sue possideat et si quid prius in detentione earundem decimarum deliquerat, sibi ex corde remitteremus, quod utique animo gratanti fecimus et libenti et in signum bone voluntatis nostre et devotionis ipsi omnium oracionum nostrarum dedimus communionem.1 Ut autem hec omnia rata permaneant atque firma, sigillis domini nostri Friderici, tunc ducis Austrie et Stirie, et domini Leupoldi canonici Pataviensis et predicti domini Vlrici scribe de Wizilinsdorf communiri fecimus ad cautelam nominibus testium subnotatis, qui sunt: Heinricus prepositus Pataviensis, Liupoldus domini prepositi subdiaconus, Chunradus de Patzmansdorf et Marchwardus de Liehtenwart plebani; Otto de Ottenstein, Liupoldus quondam pincerna, Perhtoldus Tôschelo, Sifridus de Saraxdorf, Martinus, Ludwicus, Vlricus hospes, Chunradus de Weitginsdorf et alii quam plures. Acta sunt hec Wienne anno ab incarnatione domini MCCXXXII, VII. idus iunii.

I. S. d. Herzoges, an einer roth-gelb-grün-violetten Seidenschnur, beschädigt, ungefärbt, Abb. bei Sava, Siegel d. österr. Regenten, S. 89 Fig. 26. - II. S. d. Notars Ulrich, an einer gelb-violetten Seidenschnur, spitzoval (50:33), ungefärbt, II B. Umschr.: † SIGILLV’· VLRICI SCRIBE. Ein

Auf Rasur.

Folgt engere Schrift von gleicher Hand, welche

105.
durch die Beschränktheit des Raumes geboten war.

1 Die Verbrüderungen der Klöster mit Laien, als deren hervorragenden Wohlthätern, bespricht Keiblinger (Melk I, 292 f.).

Monogramm, darüber schwebend eine Segenhand ohne Nimbus, zu beiden Seiten derselben je ein Stern.

106.

1232 November 26, Anagni.

Papst Gregor IX. beauftragt den Dechant, Thesaurar und Cantor von Salzburg mit dem Schiedsgerichte in einem Besitzstreite zwischen Rot und Göttweig.

Copie als Insert in nr. 108 (B); Copie in Cod. C f. 133 (C).

Karlin, 301 nr. 35 (Insert).

Gregorius episcopus, servus servorum dei, dilectis filiis decano, thesaurario et cantori Salzpurgensibus salutem et apostolicam benedictionem. Dilecti filii abbas et conventus de Rothe nobis conquerendo monstrarunt, quod abbas et conventus de Chotwige Pataviensis dioecesis quoddam predium1 et alias res ipsorum contra iusticiam detinent et reddere contradicunt. Ideoque discretioni vestre per apostolica scripta mandamus, quatinus partibus convocatis audiatis causam et appellatione remota fine debito terminetis facientes, quod decreveritis, per censuram ecclesiasticam firmiter observari. Testes autem, qui fuerint nominati, si se gratia, odio vel timore subtraxerint, per censuram eandem appellatione cessante cogatis veritati testimonium perhibere. Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo vestrum ea nichilominus exequantur. Data Anagnie VI. kalendas decembris, pontificatus nostri anno sexto.

107.

1232 Wien, Schottenstift.

Eine gewisse Reichardis schenkt ihren Weingarten zu Chorherrn dem Stifte Göttweig.

Orig. (A), Perg. Siegel an Perg.-Streifen beschädigt; Copie in Cod. C f. 90' (B).

[blocks in formation]

1 Nr. 1 u. 41. Der Streit, welcher 1151 December 25-31 definitiv beigelegt wurde, entbrannte von neuem in dieser Zeit, nachdem bereits 80 Jahre verflossen waren. Wie das Stift Rot die abermalige Aufnahme

Patefiat universis hanc paginam inspecturis, quod ego Reichardis vineam in Charecharn in salutem et remedium tam patris quam matris et omnium parentum meorum et meam, adhuc me vivente ecclesie contuli Chotuuicensi presentibus avunculis meis Hanrico et Hartmut et notario domini ducis domino Vlrico de Wizleinstorf, Bertholdo Toscelone, Vlrico hospite, Chunrado de Weikenstorf, Gerungo institore et ad presenciam tocius conventus Scotorum in Winna et precipue Wilhalmo, Iacobo et aliis quam pluribus. Acta sunt hec in monasterio sancte Marie Scotorum in Winna anno dominice incarnacionis MCCXXXII. Ut autem hec rata permaneant, sigillo capituli Scotorum et domini Vlrici notarii 3 presentem cedulam iussimus roborari.

108.

S. d. Notars Ulrich, spitzoval, ungefärbt (nr. 105 S. II).

[1233 vor Juni 23, Salzburg.]

Der Decan Chuno, der Thesaurar Hohold und der Cantor Dietmar des Salzburger Domcapitels citieren den Abt Heinrich II. von Göttweig auf die Vigilie des Festes Johannes des Täufers nach Salzburg.

Orig. (A), Perg. Drei Siegel an Perg.-Streifen sind abgefallen; Copie in Cod. C f. 133 (B).

Karlin, 301 nr. 35 aus B zu 1233.

Aus der Angabe des Citationstermines, nämlich des 23. Juni 1233, lässt sich ein terminus ad quem für diese Urkunde gewinnen.

C(huno) decanus, H(oholdus) thesaurarius, D(itmarus) cantor, Salzpvrgenses, iudices a sede apostolica delegati, dilectis in Christo fratribus electo1 et conventui in Chotwico salutem

106. seines Processes juridisch begründete, lässt sich leider aus den heute noch vorhandenen Urkunden nicht mehr ersehen.

[ocr errors]

2 Mitth. d.

107. 1 Chorherrn, südlich von Tulln gelegen, V. O. W. W. Inst. f. österr. Gesch.-Forsch. XVIII, 252. — 3 Ebend. XVIII, 250. 108. Abt Heinrich II. Dens, welcher beiläufig um die Mitte des Jahres 1232 gewählt wurde, wird in dieser Urkunde als electus scilicet abbas bezeichnet. Es kann dies nur dadurch erklärt werden, dass er während der Sedisvacanz des Bisthumes Passau nach der Resignation des Bischofes Gebhard am 29. August 1232 (Eubel, Hierarch. 411) bis zur Wiederbesetzung

« AnteriorContinuar »