Et memorand. quod hanc licentiam dñi Regis permissam precesserunt breue eiusdem Regis ad quod dampnum, et inquisitio capta per Escaetorem Regis, inde ad cancellariam licet hic non scribantur retornata, nec in thesaurario inveniantur.

III. Carta Henrici de Lascy, comitis Lincoln, de aduocatione ecclesie Whalleye.

NIUERSIS sancte matris ecclesie ad quos presens scriptum puenerit, Henricus de Lascy, comes Lincoln, constab. Cestrie, et dñus de Ros et de Reweynok, salutem in dño. Noueritis nos caritatis contemplatione dedisse, concessisse, et hac presenti carta nostra confirmasse Deo et beate Marie et Abbati et monachis nostris Loci Benedicti de Stanl. aduocationem ecclesie de Whalleye, illius partis quam prius non habuerant de dono alicuius antecessorum nostrorum, et ad quam Petrus de Cestria fuit admissus ad presentationem nobilis viri Joh. de Lascy, comitis Lincoln, aui nostri. Ita quod dicti Abbas et monachi, nobis in Cristo carissimi, de cetero habeant ius patronatus totius predicte ecclesie de Whalleye et capellarum eiusdem ecclesie cum omnib3 ptinentijs, integritatib3, iurib3 et libertatib3 ad ipsam ptinentibz quantum ptinet ad laicalem donationem. Tenend. de nobis et heredib3 nostris sibi et successorib3 suis imppetuum dictam aduocationem siue ius patronatus totius ecclesie de Whalleye cum omnib; prenominatis ad ipsam ptinentib3 in puram et ppetuam elemosynam. Nichil inde nobis vel heredib3 nostris faciendo vel reddendo nisi salutaria suffragia orationum. Et nos predictus Henr. et heredes nostri dictis Abbati et monachis nostris et eorum successorib3 dictam aduocationem siue ius patronatus totius predicte ecclesie, ut prefatum est, contra omnes gentes imppetuum warantizabimus et defendemus. Considerantes etiam oculata fide dictis Abbati et monachis nostris nobis in Cristo

karissimis, graue periculum imminere ex vicinitate maris, quod iam terram ipsorum ex una parte monasterium consumpsit et deuastauit, et ex alia in prox. est consumpturum, adeo quod per ipsius maris nimias et insuetas inundationes diutinam moram ibidem facere non possunt, volentesq. quod ad honorem Dei et ipsius sanctissimi cultus augmentum tempore nostro predictis Abbati et monachis et eorum successorib3 de securitate mansionis puideatur, et status eorum tam in numero psonarum quam in sustentationis possessione amplietur, volumus, quantum in nobis est, et p nobis et heredib3 nostris concedimus, quod dicti viri religiosi pericula maris fugiendo, monasterium suum ab eo loco quo p antecessores nostros fundatum est amoueant, et in terra dicte ecclesie de Whalleye, ubicunq. sibi viderint expedire, de nouo construant et edificent. Ossa antecessorum nostrorum et aliorum ibiidem humatorum, p consensum diocesani episcopi, secum transferendo, et apud Whalleye honorifice recondendo. Quia vero quidam antecessorum nostrorum, Johannes de Lascy nomine, constab. Cestrie, primus fundator dicte domus, mutato nomine de Stanlawe voluit Locum Benedictum nominari, nos predictus Henricus eam transferentes et in loco quieti religiosorum competentiori collocantes, volumus quod idem nomen obtineat, et Locus Benedictus de Whalleye appelletur. Omnesq. terras, possessiones, tenementa, iura et libertates, pasturas et prata, et omnia quecunq. dicti Abbas et monachi habent in feodo nostro, ex dono siue concessione alicuius antecessorum nostrorum, siue ex dono nostro, eisdem et successorib3 suis imppetuum possidenda et habenda confirmamus, et eisdem iurib3, feoffamentis et libertatib3 gaudeant apud Whalleye p nos translati, quib; gaudere solebant apud Stanl. p predictum Johannem de Lascy primo fundati. In cuius rei testimonium presenti scripto sigillum nostrum fecimus apponi. Acc. apud Pontefractum anno gratie m.cc.lxxxiij, et anno regni illustris Regis Edwardi filij Regis Henrici xij, in die circumcisionis, ipso dño Rege consentiente. Hijs testib3, dño Johe Bek, dño Rogero de Trumpynton, dño Willo de Vauasor, dño Jacobo de Neuille, dño

Ad. de Blakeburn, Alex. de Kyuerdal, Henr. de Clayton, Willo del Hakkyng, et alijs.

IV. Motiue, rationes domini Henrici de Lascy, comitis Lincoln, facte domino Pape pro appropriatione ecclesie de Whalleye.

R

ATIONES comitis Lincoln, motiue, et inductiue ad supplicationem ipsius comitis dño Pape factam p appropria

tione ecclesie de Whalleye Abbati et conuentui Loci Benedicti de Stanl. concedenda benignius audiend.

Locus in quo situm est monasterium antedictum p inundationem aque maris ultra idem arcatur quam habitatio eiusdem Loci conuentus requirit, ac per quemlibet fluxum et refluxum maris continue. decrescit. Ita quod infra paucos annos dictus Locus inhabitabilis penitus afficietur, unde euidens necessitas aliam habitationem requirit. Item singulis annis, saltem in maiorib3, maris fluxib3 totus situs dicti monasterij Loci Benedicti de Stanl. vi maris inundatur, ecclesia et domus omnes ibidem site quandoq. ad altitudinem trium, quinq., quatuor pedum aqua salsa replentur, ex quo, non solum rerum, sed et corporum quam graue periculum religiosi, et eorum familia ibi commorantes, frequentes incurrunt, cui periculo et dampnis grauiorib3, nisi p mutationem Loci, quoquo modo non poterit subueniri. Et hec sunt que necessario dicti monasterij translationem inducent.

Item predicti viri religiosi nullum alium Locum habent, ad quem commode casu noui monasterij construendi se possent transferre, quod ppendens dictus Comes Linc. eorum patronus eis compatiendo eorum periculo, ac indempnitati non modice volens pspicere, amore diuino ius patronatus ecclesie de Whalleye antedicte sub spe appropriationis ipsius eis adquirende de licentia dñi Regis speciali casu construendi nouum monasterium in solo ecclesie antedicte contulit eisdem intuitu pietatis. Cuius comitis ac Regis benigni affectus absq. appropriatione predicte ecclesie debitum non possunt effectum sortiri.

Item voluntas dñi Regis Anglie in presenti casu est quam plurimum ponderanda, qui dictorum religiosorum periculum, necessitatem, ac dicte appropriationis securitatem ppendens, ius patronatus, quod ipsis dedit comes Lincoln antedictus de predicta ecclesia de Whalleye ex casu premissa, benigne approbauit, et que pprium statutum eam confirmauit eisdem ex gratia speciali. Item fauor religionis est in hijs attendendus, ac summa ratio que p religione facit.

Item prefatum summum pontificem ad concedend. mouere debet, quod illud idem quod nunc petitur dñus Couentr. et Lichef. episcopus iamdudum affectans quartam partem ecclesie de Whall. antedicte appropriauit Religiosis eisdem, ac dicte sue appropriationis confirmationem ab utroq. suo capitulo sui gratia ipsis fieri in scriptis intuitu caritatis.

Item predicta translatio, ad solum antedictum, non solum est necessaria religiosis predictis, qui maiorem partem bonorum suorum in partib3 illis habent, sed etiam patrie in circuitu sterili et paupertate grauate quam plurimum pfutura cum p hospitalitatem et elemosynarum largitionem quas ipsi religiosi ibidem facturi indigentib3 frequentius solito vel potius singulis dieb3 et ppetuis temporib3

succurretur.

Item ad hanc appropriationem faciend. dñum Papam multum mouere debet augmentatio cultus diuini, cum p eam si fiat ita ordinauerit comes Lincoln antedictus, quod numerus monachorum augebitur de viginti monachis ppetuis temporib3 in dicto monasterio Deo assidue seruituris, et p animab3 dictorum dñorum Pape et Comitis singulis dieb3 imppetuum missas celebraturi, plusquam unquam antea in eorum monasterio consueuerant deseruire. Nec credat aliquis quod p istam translationem cultus totaliter cesset diuinus in loco in quo nunc sita est Abbathia prenotata, quia ut ipsius Loci Benedicti de Stanl. celebris memoria habeatur auctoritate dãi pape interueniente placet Comiti et Abbati antedictis super hijs taliter ordinari, ut cunctis dieb3 et temporib3, dummodo dictus Locus

Benedictus de Stanl. possit inhabitari ibidem tres vel quatuor monachi qui hospitalitatem tenebunt, et alia opera facient Deo semper intenti secundum sui ordinis disciplinam.

In recapitulatione premissorum est sciendum quod per hanc appropriationem, si fiat, augebitur numerus seruorum Dei secundum facultates dicte ecclesie de Whalleye, largitio florebit elemosynarum, multiplicabitur gratia hospitalitatis, et patrie sterili in multis ppetuis temporib3 succurretur. Et preter hoc nominaliter, p animab3 predictorum dñorum Pape et comitis Lincoln, qui nunc sunt, singulis dieb3, quamdiu duret mundus, celebrabuntur xx. misse p xx. monachos dicte domus, ad hoc specialiter deputandos in eadem, preter alias orationes et elemosinas infinitas, que cunctis temporib3 fient ibi p eisdem, cum ista appropriatio et dicte Abbathie translatio ducte fuerint ad effectum. Assignatis iam rationib; quib3 predictus comes Lincoln mouebatur ad premissa, sequitur forma donationis de iure patronatus dicte ecclesie de Whalleye facte dictis religiosis in hec verba.

Uniuersis sancte matris ecclesie filijs ad quos presens scriptum puenerit Henr. de Lascy, comes Lincoln, constab. Cestrie, dñus de Ros et de Reweynnok salutem in dño. Noueritis nos caritatis con

templatione (ut supra folio quarto prox. precedente.)

V. Litera domini Couentrensis et Lichfeldensis episcopi de recordatione donationis de aduocatione ecclesie de Whalleye facte nobis propter periculum circumferendi originale domini comitis Lincoln.

a

NIUERSIS hoc scriptum visuris vel audituris, Rogerus, permissione diuina Couentr. et Lich. episcopus salutem in dño. Noueritis nos cartam nobilis viri Henr. de Lascy, com. Linc. factam dilectis filijs Abbati et conuentui de

CC