Imágenes de páginas
PDF
EPUB

OBSERVANCIA X.-De iure dotium.

Item, si aliquid datum fuerit ad violarium viro, et uxori ad tempus, altero coniugun mortuo, su perstes non debet in illo violario in quamtum tangit partem mortui viuditatem tenere: sed transit ad hæredes præmortui: et si aliquod violarium fueritt datum viro tantum vivente uxore: mortua ipsa hæ redes uxoris non habebunt aliquid in ipso violario, nisi in fructibus qui apparebant quan uxor decessit.

OBSERVANCIA XXI.-De iure dotium.

Item, si aliqua hæreditas datur sub certo tributo viro, et uxori usque ad certum tempus, id habetur loco rei mobilis: in tantum quod si uxor infra tempus dictæ attributationes decesserit, non tenebit ibi maritus viduitatem: immó dicta hæreditas per medium, ut mobilis dividetur, habebit maritus medietatem: et hæredes uxoris aliam medietatem: et è contrà si maritus decedat.

FUERO VIII.-De homicidio.

Pro homicidio, vel quolibet alio maleficio, quod vir faciat, uxor eius non puniatur in persona, nec bonis: nec amittat bona, vel iura sua, et specialiter sin salvæ sibi dotes assignatæ secundum Forum, et hæreditates, quæ venerint ex parte uxoris.

De rebus itaque distinguendum est, quod medietas omnium mobilum sit salva uxori: et medietas similiter omnium lucratorum immobilium quæ pa riter fecerunt, salvetur uxori. Item, si mulier commisserit homicidium, vel aliud maleficium: fiat ut superius dictum est de homine supradicto. Item, si duo, vel plures fratres, aut consanguinei non divi

rint bona paterna, materna, vel avolorii, pro homidio vel maleficio alterius non amitat alius partem iam, quam debet consequi in prædictis bonis.

OBSERVANCIA IX.-De iure dotium.

Sciendum est, quod licèt Forus dicat, quod pro ›micidio, vel maleficio viri, uxor non debet amitre iura sua: est tamen de consuetudine, seu usu egni, quod uxor non tenebit viduitatem in bonis ri sui, quin Dominus Rex habeat homicidium, sed men uxor habere debet medietatem bonorum molium, et sedentium lucratorum, et sua evantagia.

OBSERVANCIA XX.-De homicidium.

Item, de consuetudine Regni est, quod si aliquis mmiserit homicidium, Dominus Rex, el eius Meaus vendit bona immobilia ipsius viri, nulla renta viduitate uxori, etiam si vir interfectus fuerit idem.

OBSERVANCIA XI.—De secundis nuptiis.

Item, secunda uxor non debet tenere viduitatem bonis dotalibus primæ uxoris: nisi in aliquibus : eis fuisset dotata secunda uxor in defectum aliom bonorum viri, quia tunc secunda bona dotalia, quirentur filiis secundæ uxoris, et ipsa teneret ibi duitatem.

OBSERVANCIA XLV.-De iure dotium.

Item, maritus non tenet viduitatem in pecunia axovario sibi data cum uxore, nisi de hoc temre matrimonii caveatur specialiter.

OBSERVANCIA LIV.-De iure dotium.

Cùm moritur usufructuarius, fructus cediunt solo. militer cùm viduus, vel vidua contrahunt, vel muLeg. foral. Aragón.-T. I.

11

lier tenet manifestum fornicatorem, omnes fructus cedunt solo, non obstante quod ipse viduus excoluerit illo anno, secùs est in filiis quando pater contrahit cum secunda, quia dividunt fructus qui iam apparent in hæreditatibus per medium.

FUERO I.-De iure viduitatis.

Martinus I.-Cæsaraugustæ.-1398.

Irrefragabili constitutione sancimus, quod viduus, aut vidua, illico cùm fuerit desponsatus, aut desponsata per verba de pæsenti, quamvis etiam matrimonium non fuerit in facie Ecclesiæ solemnizatum, nec per carnis copulam consummatum, perdat ipso facto viduitatem.

FUERO ÚNICO.-De his qui procurat mortem illorum quibus succedere valeant in bonis.

Petrus 11.-Cæsaraugusta.-1348.

Quoniam frequenter ad Regiam audientiam est deductum, quod aliqui culpiditate, et nutu diaboli co seducti, per se, vel alios mortem procurant illorum, quibus succedere valeant in bonis suis sedentibus, et rebus aliis eorumdem Propterea Nos Rex pædictus, de voluntate totius Curiæ ordinamus, ac etiam statuimus, quod si aliquis nequiter, et iniustè occiderit aliquam personam cuid de Foro ab intestato debeat, sive possit dictus occisor, sive homicida, vel sui in bonis dicti occisi succedere: amodo dictus occisor, neque sui succedant, neque succede re possint in dictis bonis, neque in parte aliqua eorumdem. Immo amittat dictain succesionem, et totum ius quod habet, et habere debet in illa: posito

etiam quod ante perpetrationem dicti criminis, dictus occisus dum viveret præfato occisori, aut suis bona sua dedisset, legasset, vel in illum quocumque alio titulo transportasset: quibus exclusis bona ipsa pertineant, et perveniant aliis consanguineis propinquioribus dicti occisi, ex ea parte, unde bona prædicta descendunt. Nisi tamen prædictus occisor illum interfecerit in servitio domini sui, aut in defensione patriæ, aut personæ suæ, vel diffidatum ab eo, seu in auxilio alterius consanguinei, vel amici.

OBSERVANCIA LI.-De iure dotium.

Si viduus vel vidua soluto matrimonio ingrediatur religionem, non amittit viduitatem.

OBSERVANCIA VI.-De iure dotium.

Item, usus est in Aragonia: quod quam citò viduitas finitur, illi ad quos propietas rerum pertinet, occupant illas res, sive fuerint cultæ, sive nom, cum fructibus sine refusione expensarum.

FUERO ÚNICO.-De usufructu.

De voluntad de la Cort statuimos, que la possession del tenient viduidad, ó usufructuo en algunos bienes proveyte al propietario, é á sus herederos, é á los havientes causa á dreyto del, ó dellos, á effecto de aprehender é de obtener en el judicio possessorio, en el caso que se provara la viduidad "finida, 6 el usufructo seyer extinto. E si finida la viduidad, ó extinto el usufructo, el tenient viduidad, ó usufructuario, possedirá los bienes de la viduidad, ó usu fructo, no le aproveyte. Antes aproveyte al propietario.

3.

Jurisprudencia del Tribunal Supremo en ma

teria de viudedad foral.

12 de Marzo de 1859.

«En la villa y Corte de Madrid, á 24 de Marzo de 1859, en el pleito pendiente ante Nos por recurso de casación, interpuesto por D. Pedro Gil y Avenia, contra la sentencia dictada por la Sala primera de la Real Audiencia de Zaragoza, en los autos seguidos con doña Josefa Jaranta, D. Baltasar López y Avenia, representado por su esposa doña Bernardina López, y D. Nicolás López y Avenia, sobre la su cesión en el vínculo fundado por D. Juan Avenia y Cuadrado:

>>Resultando que en 22 de Abril de 1728 ordenó su testamento dicho D. Juan en la forma y manera que se contenía en una cédula, que fué elevada á instrumento púlico, y en la cual, en consideración al gran deseo que tenía de beneficiar con sus bienes y hacienda á sus parientes, y en particular á los hijos de su hermano Ignacio, y especialmente á su sobrino Francisco de Avenia, dispuso que con los bienes muebles y sitios que enumeraría, se fundase un vínculo ó mayorazgo con todas las firmezas necesarias para su consistencia y duración, en cuyo goce usufructo entrase, después de la muerte del otorgante y sin más diligencia, su sobrino Francisco Avenia, y después de él sus hijos varones y los hijos de éstos y descendientes de ellos varones, guardando siempre el orden de primogenitura:

»Resultando que, verificado el fallecimiento del fundador, entró efectivamente en la posesión del vínculo el primer llamado, habiendo continuado la sucesión hasta su primer nieto D. José Avenia:

>>Resultando que por la muerte de éste, sin dejar descendencia, se promovió pleito acerca de dicha

« AnteriorContinuar »