Imágenes de páginas
PDF
EPUB

auf die Stimmung des Volkes rechnen durften. Die Hauptursache des Zögerns mag wohl an Sickingen, dem Haupte der weitgreifenden Verschworung gelegen haben, der es noch nicht an der Zeit fand, sich jetzt schon zu erklären. In der Geschichte dieses merkwürdigen Mannes, welche der Herausgeber demnächst zu liefern hoft, wird solches umständlicher auseinandergesezt werden.

Der Brief Hermanns v. dem Busche befindet sich in Kapps Nachlese von Urkunden zur Reformat. Geschichte. I. c. T. II. p. 214; auch teutsch im XV ten Bande von Luthers Werken. Hallische Ausgabe. Der Titel der beiden Gedichte aber ist folgender:

HOC IN LIBELLO HAEC

CONTINENTVR

Helii Eobani Hessi, ad Hulderichum Hutte-
num, ut Christianæ Veritatis caussam
et Lutheri injuriam, armis con-

tra Romanistas prosequa

tur, Exhortatorium.

Ein wenig weiter unten:

Hulderichi Hutteni ad Helium Eoba

num Hessum pro eadem re

responsorium.

Elegiaco carmine.

Lege, placebunt.

Das ganze fafst 6 Quartblätter, und befindet

sich auch in Zürich.

Hutt. Op. T. IV.

20

306

A.

Ulricho Hutteno Equiti, Suo, Hermannus Buschius.

Optarem, minas tuas aliquando deterius evenire Romanistis quam eveniunt. Qui primo pessime sibi timebant tua causa, ridere nunc et joci materiam habere palam in circulis (etiam nostrorum) non formidant. Tantum accedit audaciæ illis, dum, ut ajunt, solum latras neque mordes. Facile, inquiunt, est eum ferre hostem, qui hactenus nocet, ut minetur nec feriat. Quorsum istæ assiduæ sed inanes mine? quis demum finis minarum? quam diu se ipsum sic traducet? age incipiat semel tonare, si quid valet ignava nubes ista. Terrere scit, nocere nequit Huttenus vester. vanam esse iram absque viribus. cipibus, Archiepiscopis, nobis.

Hoc est, quod ajunt,

Scribit Carolo, PrinSatis quidem minatur.

Quum tamen nihil majoris perículi quam hactenus aliunde incumbit, tuti sumus. Credo, num vidistis ipsi Germani, an ob hasce minulas Huttenicas quicquam nostri muneris remiserimus interea, imo an non magis etiam contenderimus? et contendimus tanto pertinacius, quanto ille minatur vanius. Neque ejus aut ullius victi terroribus abstinemus, quoad pensum nostrum absolutum Leoni triumphantes gratulantesque assignemus: damnato Lu thero, etiam per strages Germanorum, si qui opponere se nobis temere fuerint ausi. Peream, si non ita palam concionabundi audacissime blaterant. Nuper Hispanus

quidam Bullam Leonis a te explanatam bibliopolæ ereptam furens concerpsit, concerptamque pedibus in medio luto conculcavit. Præterea jam proxime adhuc quinto nonas hujus mensis sacerdos ex aula Caroli cum duobus ex eadem aula Hispanis satellitibus pauperculo cuidam fascem LXXX. ferme Captivitatis Babylonicæ exemplaria continentem vi eripuit ante palatium, ejusque nonnullos libellos laceravit, laceraturus omnes, nisi tandem proximus quisque bibliopola concurrentes nebulonem cum satellitibus in palatium refugere coëgissent. Vidi etiam his ipsis diebus equitem quemdam Hispanum, evaginato gladio unum e nostris fugientem persequi tanta rabie, ut ante januam, quam fugiens vix evaserat, cum equo rueret ; nec resurgere nisi adjuvante Germano quodam posset. Quorum cum multi circumstarent, nemo tamen vel digito ausus est illum inclementius attingere. Frustra, ut experior, hoc genus homines appellamus ignavos, ipsi profecto ignavissimi. Aleander ita se Carolo insinuavit, ut ubique propemodum later ejus inhæreat, pedissequis principibus. Toto die ternos quaternosve Hispanos videas mulis suis sublimes per forum vehi, turba submota, vel subtrita: et tacemus et cedimus, toto foro exacti. Hæc mera libertas nostra, cui si putas a te succurri posse, quid exspectas? discessum Caroli? nimis serum hoc videtur multis, exspectare, donec in tutum se recipiant, quos solos ulcisci dignum erat, quibus nemo libertatem Germanicam magis oppugnavit, nemo Luthero et tibi ipsi infensior fuit, nuntios inquam istos Apostolicos. Qui si incolumes e Germania dimittuntur a te, non exiguam exspectationis fecisti jacturam Huttene. Proinde incumbe, ne saltem omnes elabantur illæsi, ne minæ istæ tuæ penitus inanes intelligantur fuisse. Si bellum faciendum est Curtisanis, quos vocant, his maxime faciendum est, qui ut Germani non ita Germanos maxime oderunt et vexatos cupiunt.

sunt,

Nostros hinc Romam commeantes quotidie persequi bello, sine noxa emissos, plus vereor ne invidiæ habiturum sit quam gloriæ. Quam ob rem omnino hos mallem vindicta exciperet, quam nostros. Utcunque sit, te cessasse hucusque tuis etiam familiarissimis dolet. Ego hic exspecto publicationem Augustalis edicti in Lutherum Lutherianosque omnes, quod magno fremitu nobis minantur Romanistæ, utpote quo non solum in libros, sed ́ in ipsa quoque corpora desævietur Lutherianorum. Vale, Vormatiæ tertio nonas Majas ex ædibus Theobaldi doctoris, extemporaliter. Et boni consule, quæ amice scribimus. M. D. XXI.

Vormatiæ.

· B.

Helii Eobani Hessi

Ulrich um

ad

Huttenum,

ut Christianæ veritatis causam et Lutheri injuriam armis contra Romanistas prosequeretur, Exhortatorium.

Adsere nunc,

fortissime Eques, doctissime Vates,

Qua debes dextra vindice, quaque potes:
Adsere Germanum, juvenis Germane, Lutherum,
Te duce libertas nostra tuenda fuit:
Libertas, strigibus quæ nunc oppressa Papistis,
Heu nimium longo servit in exilio!
Hanc, tu adeo toti per scripta volumina mundo
Questus eras, aliquo non renuente premi.
Questus eras, memini; Superi audivere querentem,
Nulla sed in terris auris aperta fuit.
Audierant Superi: Superos audisse, putato;
Quaque jubent illi, nitere, perge, rue.

En tibi laurentem nectit victoria palmam,

Proxima de Superis hæc Dea visa mihi est.
Arma manu capienda, quibus cadat hostis inaudax :
Præsidii in libris carminibusque nihil.

Arma manu cape, noster Eques fortissime, nec te
Auxiliis vacuum posse manere, puta.
Qua se cunque aliquo pandit Germania tractu,
Accedent signis millia multa tuis.

Ipse etiam invictis aderit Franciscus in armis,
Per quem Sickinga est nobilitata domus.

« AnteriorContinuar »