Winandus chanterel. et alii quam plures. Acta sunt hec anno incarnationis dni., Mo. CCO. XXIO. 295) : 1221. befreit Erzbischof Engelbert I. das St. Wal burgiskloster von aller Vogteigewalt. Nach dem Orig. im Archive des Walburgis-Klosters....... In nomine sancte et indiuidue trinitatis, Engelbertus dei gratia sancte Coloniensis Ecclesie Archiepiscopus. vniuersis Christi fidelibus in perpetuum salutem in salutis auctore. Officii nostri dignitas exigit ecclesiarum grauamina sollicite prouidere. ac pro posse nostro sollerter obuiare prouisis. Proinde notum facimus presentibus ac posteris. quod cum diu Conuentus sancte Walburgis in Susato per thyтопет fidelem nostrum militem Susatiensem qui se dicebat ecclesie sancte Walburgis aduocatum defatigata suspiraret tandem propter Conuentus et ecclesie dicte seruitium prefatus Thymo jus aduocatie si quod habere uidebatur de consensu heredum suorum precise in manus nostras resignauit. nobili uiro Godefrido Comite de Arnesberg etiam jus quod sibi dicebat in eadem aduocatia liberaliter in manus nostras resignante. Nos igitur ecclesie diu tribulate prouidere cupientes ipsam ak impetitione aduocati deinceps declaramus absolutam. No igitur super hoc facto cuiquam in posterum litis occasio prestari debeat aut possit presentem paginam super coconscriptam sigilli nostri fecimus inpressione roborari. libertatem talem ecclesie sollicite conquisitam uinculo anathematis sanctientes. ipsamque sub beati Petri ac nostra cum omnibus bonis suis. habitis et in posterum iuste habendis. inmediate suscipientes protectione. Sub anathematis uinculo inhibentes districtius. ne quis successorum nostrorum alicui persone 295) An seidenen gelb und rothen Strängen hängen die beiden Siegel der Aussteller. In beiden sind die bekannten Hirschgeweihe der Familie Dassel zu sehen. (T. 5. Nr. 5.) Im ersten sind außer den Buckeln zwischen den äußeren Enden der Geweihe, noch 9 zwischen beiden angebracht; im zweiten fehlen alle Buckeln. Das erste führt die Umschrift: Sigillum comitis Adolfi de Dassele, das zweite: Sigillum comitis Adolfi de .... seculari aduocatiam Cenobii memorati deinceps conferre presumat. sed eadem ecclesia non alium preterquam Coloniensem Archiepiscopum habeat defensorem. Acta sunt hec. Anno gratie Mo. CCO XXI°. Indictione Nona. presidente apostolice sedi. Domno Honorio. papa. III. Regnante gloriosissimo Imperatore nostro. Domno friderico. augusto. Presentibus coram nobis in Susato. Domino Adolfo. Osnabrugensi episcopo. Herberto Abbate Werdensi. Ottone maiore preposito. Wicboldo Decano Osnabrugensi. Codefrido preposito sancte Walburgis. Godefrido Canonico Monasteriensi. Hermanno in wedenchusen canonico. Ottone Comite de Thekenburg. Rudolfo de Stenuorde. Bertoldo de buren. Hermanno de Ruthenberg nobilibus. Hermanno villico Susatiensi, et Gotzino fratribus: wernero de bracle. Euerhardo de Eruete. Henrico. Regenbodone. fratribus. Marsilio. Militibus et aliis quam pluribus tam laicis quam clericis. apud Susatum feliciter Amen. 296) 165. 1222. bestätigt Erzbischof Engelbert I. das in Soest gebauete Armenhospital und nimmt es in seinen besonderen Schuß. Nach dem Orig. im Archive des Waisenhauses zu Soest. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Engelbertus diuina fauente clementia sancte Coloniensis ecclecie Archiepiscopus. omnibus christi fidelibus hanc paginam inspecturis in perpetuum. Cum largitor omnium bonorum deus precipue salutem desideret animarum pro quibus se dedit pretium ad hanc autem ieiunium et oratio et inter pietatis opera maxime proficiat elemosinarum largitio. nos piis fidelium uotis qui ad opus pauperum hospitale in Susato de suis et pauperum elemosinis construxerunt congaudentes. hospitale ipsum personas et possessiones quas nunc possident uel in posterum rationabiliter adipiscentur. et omnia que ad hospitale ipsum pertinent. mo 296) Das an roth und gelb seidenen Strängen gehangene Siegel ist abgefallen. bilia seu immobilia sub beati petri apostolorum principis bet anno 166. 1222. verleiht Erzbischof Engelbert I. der Stadt Attendorn die Rechte von Soest. 1 Nach einer vidimirten Abschrift des 17. Jahrhunderts. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Engelbertus diuina fauente clementia sancte Coloniensis Ecclesie Archiepiscopus, omnibus ad quos presens scriptum peruenerit in perpetuum. Cum ex suscepti regiminis officio omnium in diœcesi et ducatu nostro constitutis defensioni et commodis intendere teneamur, ampliori tamen sollicitudine eorum promotioni ac quieti nos conuenit insistere et gratie nostre fauorem impertiri eis propensius, qui nobis et Ecclesie Coloniensi propensiori fidelitatis nexu pre ceteris sunt adstricti, ideoque presentis scripti declaratione cupimus uniuersis innotescere, quod nos oppidum nostrum Attendorn, quod de nouo fos 291) Das an gelb und roth seidenen Strängen gehangene Siegel ist abgefallen. C satis et edificiis muniri fecimus, in honoris augmentum extollere volentes et paterna confouere prouisione ei, ciuibus nostris in eo degentibus libertatem et omnia jura, que oppidum nostrum Susatiense ab antiquis habere dignoscitur, concessimus perpetuo tenenda. sub Anathemathe districtius inhibentes, ne quis ipsos in libertate eadem molestare vel eorum jura infringere ausu temerario presumat. Igitur ut heo nostra rationabilis concessio debitam obtineat firmitatem, presentem paginam exinde conscribi fecimus et sigillo nostro et ecclesie majoris insigniri. Acta sunt hec anno dominice Incarnationis millesimo ducentesimo vigesimo secundo. 298) 167. 1222. bemeiert Abt Hugold von Corvei, mit Zu stimmung des Probsts Wilhelm zu Marsberg, den Bertram von Brakel und dessen 2 Söhne mit einigen Höfen zu Vlecten. In Nach dem Original im Marsberger Stift-Archive. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Hugoldus dei gratia Corbeiensis abbas. Notum sit presentibus ac posteris quod nos quosdam mansos in vlecten pertinentes prepositure in Eresberch, circa principium prelationis nostre bertramo de brakel porrexeramus ad debitam inde pensionem persoluendam. Postmodum uero. Wilhelmus prepositus in Eresberch plurimam coram nobis querelam deposuit quod ipsi fecissemus iniuriam quia pertineret ad eum predictorum mansorum locatio. donec habita deliberatione immo capituli Corbeiensis accedente peticione. prefatam locationem preposito recognouimus. restituimus. et sententiando fecimus adiudicari. reuocantes rationabiliter quod circa bertramum feceramus. Prepositus ergo liberam habens locandi potestatem. habito consilio de nostra peticione predicto. B. et duobus filiis suis Lamberto et Bertramo, quos coram nobis exhibuit. iam dictorum mansorum comissit uillicationem. hoc pacto. ut horum trium moriente uno sequens succedat ad amministrationem. et annuam ad ius prepositi 298) An der Urkunde hiengen zwei Siegel. soluat pensionem. uxore Bertrami, suo iure quod liftucht interim gaudente. et his defanctis. liberam habebit prepositus de supradictis ordinationem. Ne igitur hoc factum posteris ueniat in dubium. et nequis infringere ualeat in posterum. omnem precidere uolentes calumpniam. scriptum super hoc facto. sigilli nostri. et capituli corbeiensis. et prepositure in Eresberch appensione et testium subscriptione fecimus communiri. Testes hi sunt. Hugo prior. Conradus Camerarius, et totum capitulum Corbeiense. Ernestus sacerdos de Brakel. Conradus, de hombeke. Conradus et herboldus filius eius de Amelungessen. Rabano. Karolus de Erclen. Herbolus de Rimbike. Conradus dapifer. Regenbodo. Thidericus. Johannes de Paderbornen. actum. Anno incarnationis, dni. Mo. CCO. XXII. In dict. X. Anno prelationis nostre. VIIIO, 299) 1222. bekundet Erzbischof Engelbert der Heil. daß der Edle Theoderich, als er sich aus der Welt zurückgezogen, mit Bewilligung seines Vetters, des Soester Vogts Walther, sein Haus in Clotingen der Kirche in Kappenberg zu eigen übergeben; ferner daß der gedachte Walther den dazu gehörigen Zehnten ihm Erzbischof als Lehnherrn resignirt, er aber solchen der Kirche zu Kappenberg geschenkt habe. Nach dem Original im Archive des Klosters Welver. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Engelbertus dei gratia sancte Coloniensis ecclesie archieps. Suscepti cura regiminis hoc exigit ut ecclesiis dei consulamus. et utilitatibus deo seruientium prospiciamus. quatinus in diuinis laudibus subsistere ualeant. sitque apud eos memoria nostri in benedictione. Unde notum facimus tam futuris quam presentibus ; 299) Von den, an weißen Schnüren gehangenen, Siegeln, ist das_erste und lekte abgefallen. Das Mittelste ist nur noch zum Theile vorhanden und stellt in weißem Wachse das Brustbild einer sizenden Figur, ohne Kopf und Umschrift dar. أى |