257.

1248. Oct. 15. Vergleich zwischen dem Kloster Bre delar und Vogt Gottschalk von Gesecke, über die Vogteirechte des Lekten an zwei Bauern: hofen in Oberupsprunge.

Nach dem Original im Archive des Klosters Bredelar.

In Nomine domini amen. Johannes castellanus in Pathberg. et Consules in Mersberg. Notum sit omnibus hoc scriptum contuentibus duos mansos in superiori vpsprunge fore sitos. quos parentela Alradi magni dicti de horhusen ab abbatissa de Gesike hominii iure tenuit. dimidiam marcam annuatim in kathedra sancti Petri inde soluens. Qui mansi cum pro situ suo Monasterio Breydelarensi ordinis Cysterciensis contigui forent et commodi de consensu abbatisse et prefate parentele ad predictam pensionem eosdem recepit dimidiam uidelicet marcam annuatim inde pendens. Quod cum fieret mox Godescalcus aduocatus de Gesike una cum filio suo Rodolfo Monasterium grauiter impetens jus aduocatie in eisdem mansis sibi usurpabat. vnde cum fratribus dicti Monasterii grauis existeret (lis) mediantibus honestis uiris tres marcas grauis monete ab eisdem recepit. quatinus usque ad decem annos ab omni iure penitus cessaret. et deinceps usque ad restitutionem trium marcarum earundem nullum ius haberet quod et aeceptauit. Medio uero tempore. X annis adhuc nondum expletis. iterum idem aduocatus et filius suus. cum fratribus prelibati Monasterii de succisione quarumdam arborum fructiferarum eisdem mansis pertinentium litigium nouum habuit minas graues et dampna quedam eisdem inferendo. cui litigio quidam fideles se affectuose interponentes pro bono pacis et concordie decreuerunt quod. claustrum sibi et filio suo sex marcas grauis monete accredidit pro quibus ipsum ius quod se dicebat in eisdem mansis habere apud claustrum obligauit. illis tribus marcis primitus datis. his sex in obligatione adiunctis. deinde actioni impetitionis renuntiauit. tunc claustrum predictas sex marcas sibi transmisit Buren. et eas ibidem filio suo presentauit. hac tamen conditione interposita. ut si in proximo festo pasche anno dni Mo. ССo. XL°. VIIII. predictas tres marcas et has sex. claustro integraliter solueret. ius quod se affirmabat habere sibi uacaret. Si uero soluere tardaret. extunc claustrum ius prefatum usque ad XII.cim. annos obligatum libere et quiete teneret.

in quibus sibi redimere non liceret. Post expletionem uero XII. annorum si predictus aduocatus uel filius suus Rodolfus nouem marcas claustro persoluerit. ius quod obligauerat rehabebit. si autem tunc non redemerit omni iuri quod se in mansis predictis astruebat (sic) habere. una cum filio suo. usque ad restitutionem nouem marcarum penitus carebit. et interim claustrum memoratos mansos omni occasione uexationis radicitus precisa quiete possidebit. et merito quia tam ipse aduocatus quam filius suus omni iuri in eisdem mansis habito uel habendo totaliter sicut supradictum est renuntiauerunt. nulli alii heredum suorum ius aliquod in hac re recognoscentes. vnde ad euidentiam huius rei sigillum proprium et meum. et burgensium de Mersberg. huic scripto apposuerunt. Ceterum ego Godescalcus et filius meus Rodolfus huic scripto subscribimus his supradictis in omnibus assentientes. nos IX marcas à claustro recepisse. et preterea nos omni iuri nostro in eisdem mansis habito usque ad restitutionem ipsarum cessisse, et actioni. sicut superius satis dictum est. et hanc cessionem nos ratam habituros et claustrum semper pro posse nostro promoturos dno W. abbati et nuntiis claustri et aliis honestis uiris fideliter promisisse. nullumque ius in hac re preter nos duos habere. et hoc sub consanguinei nostri Johannis de Pathberg et Burgensium de mersberg. et nostri. sigillorum appensione presenti scripto munito publice profitemur. Acta sunt hec anno gratie Mo. CCo. XLVIII°. Indictione VIa. in vigilia beati Galli. Huius rei testes sunt. Alradus miles. Hermannus de pathberg. Adam de aspe. Hermannus monetarius et frater suus Conradus. Ludolfus de capella. Bertoldus. Godefridus de heleren. Hermanus de Vlensenger. Fredehardus magister consulum. Volnandus iudex. et consules omnes in Mersberg. Conradus de walberninchusen. Albertus de mulenhusen. Heinricus de bune. Albertus dapifer. Hartmodus de Beinchusen. et Consules omnes in pathberg. In Buren ubi dati sunt denarii. Helmwicus sacerdos et cappellanus ibidem. Orator de Breyke. Bernardus de Boderike.milites. Godefridus caupo, et frater suus Gerhardus et alii quam plures. 388)

***) An der Urkunde hängen die Siegel Johanns v. Padberg, der Stadt Marsberg und des Vogts Gottschalk. Das erste und lezte an Pergamenstreifen in weißem, das zweite an leinenen, blau, roth u. weiß geflochtenen Strängen in rothem Wachse.

1

258.

1249. Aug. 28. verleiht Erzbischof Conrad denjenigen, welche zum Bau der Kirche in Himmelpforten beitragen, einen Ablaß.

Nach dem Original im Archive des Klosters Himmelpforten.

Conradus dei gratia sancte Coloniensis Ecclie archiepiscopus. sacri Imperij per Jtaliam Archicancellarius. apostolice sedis legatus. Omnibus xpi fidelibus presens scriptum inspecturis. salutem in dno. 389) Cum igitur nobilis dna. Aleidis. Comitissa de Arnsberg. in loco qui himilporte dicitur. sito in parrochia Bremin. Coloniens, dioces. quem suis propriis denariis comparauit. Ecclesiam ad laudem dei et beate marie gloriose virginis construere inceperit. in qua santimoniales ordinis cysterciensis. dno valeant famulari. nec ad ejus consummationem. et alia necessaria edificanda proprie suppetant facultates. nisi fidelium elemosinis adiuuentur. Vniuersitatem vestram rogamus monemus et in dno exhortamur. quatinus ipsis manum porrigatis adjutricem. grata eis caritatis subsidia erogantes. Nos autem de omnipotentis dei misericordia confidentes. omnibus qui ad dictum locum deuotionis accesserint et suas elargiti fuerint elemosinas. dando aut mittendo. XL. dies de injunctis sibi penitencijs et vnam carenam. peccata oblita. vota fracta si ad ea redierint. offensas patrum et matrum sine manuum injectione violenta. misericorditer. legationis qua fungimur auctoritate Relaxamus. Datum anno dni Mo. CCo. XLVIII. Vo. kl. Septembr. 390)

causa

389) Hier folgt wieder die Stelle: Quoniam ut ait apostolus celis; wie in der Urk. Nr. 220.

*90) Das gewöhnliche Haupt- und Rücksiegel des Erzbischofs hängt an roth und gelben seidenen Fäden und ist in grünem Wachse abgedruckt.

259.

1249. überträgt Graf Gottfried III. von Arnsberg vor dem Freigerichte zu Weniglohe dem Kloster Himmelpforten einen Hof in Wiz boldinghusen.

Nach dem Origin. im Archive des Klosters Himmelpforten.

Godefridus fidelibus ad Vt ea que

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. amen. dei gratia Comes in Arnesberg vniuersis xpi quos presens littera peruenerit in perpetuum. geruntur in tempore non simul labantur cum tempore poni solent in lingua testium et scripture memoria perhennari. Nouerint igitur tam presentes quam posteri quod Ambrosio de Embere thincgrauio nostro presidente in Weneclon jurisdictioni que volgo vridhinc dicitur proprietatem mansi quem Hermannus dictus vriman dilecte nobis ecclesie de porta celi uendidit scil. Wibodinchusen cum nemoribus pascuis et omnibus eidem attinentibus contulimus dicte ecclesie perpetuo possidendum. cum beniuola uxoris nostre Heinrici et Godefridi filiorum nostrorum uoluntate et consensu. Thanquardo milite de hegeninchusen pro nobis id agente quia personaliter nequiuimus interesse. Vt autem talis nostra donacio ab aliquo heredum nostrorum non possit inposterum perperam retractari presens scriptum nostro et vxoris nostre sigill. fecimus communiri. Actum anno dni. Mo. CCO. XLIX. Presentes erant Godefridus capellanus de hachnen. Godescalcus miles de berichouen. villici de wildeshusen et de Rurene. hermannus de hamme. Wrzel et Timo et theodericus nanus de wenenclon. hermannus cuius erat mansus supradictus et theodericus frater suus. Alb. scokelin. Godefridus de benchere. Volmarus et heinricus de monte. heinricus. heinricus. Alf et volquinus de Wenenclon. heinricus de bedenbeke. Albertus rex de hachnen et alii quam plures, 391)

391) Das Siegel des Grafen hängt an roth und gelb gewundenen seidenen Fäden und ist in weißem Wachse abgedruckt; eben so das Siegel der Gräfin, welches jedoch an einem durchgezogenen Pergamenstreif hängt. Die Urkunde ist groß und schön geschrieben.

260.

1250. März. 31. bestätigt Erzbischof Conrad dem Patroclistifte den Besiz der Aecker bei Soest, Spretland genannt, welche ihm durch den Cas nonicus Adolf waren übertragen worden. Vorz behaltlich der Rechte des Villicus und der Stadt Soest.

Nach dem Orig. im Archive des Patrocli-Stifts.

Conradus dej gratia sancte Coloniensis Ecclesie Archiepiscopus. Jtalie archicancellarius. Apostolice sedis legatus. Dilecto in xpo.. Scolastico Ecclesie Sanctorum Apostolorum Coloniensis. Salutem in domino. Iustis petentium desiderijs dignum est nos facilem prebere consensum, et uota que a rationis tramite non discordant, effectu prosequente complere. Eapropter Dilectorum in xpo.. Prepositi.. Decanj et Capituli Ecclesie Susatiensis. Coloniensis Dyocesis. supplicationibus inclinati. ipsis collationem agrorum sitorum prope Susatum, qui vulgariter sprettant appellantur. saluis iuribus.. villici Susatiensis. et Opidi eiusdem, per Adolfum ipsorum concanonicum. eis factam, sicut iuste et rationabiliter facta est, Legationis auctoritate, qua fungimur duximus confirmandam, et scripti nostri patrocinio muniendam. Ideoque discretioni tue presentium auctoritate mandamus, quatinus memoratos. Prepositum. Decanum. et.. Capitulum, contra nostre confirmationis tenorem non permittas a quoquam indebite molestari. Molestatores huiusmodi per censuram ecclesiasticam compescendo. Datum Colonie II. kalendas. Aprilis. Anno domini, millesimo CC. Quinquagesimo. 392)

392) Das zum Theil zerbrochene Siegel des Erzbischofs in gelbem Wachse, hängt an roth und gelb seidenen Strängen.

1