petuo tradidimus. Quod ne quis successorum nostroram fringeret banni nostri auctoritate. et presentis pagine subscr tione corroborauimus. Actum est in eadem ecclesia predi martyris anno ab incarnatione domini. Mo. Co. XL. I. Indictio IIIIta. Regnante cvnrado regni eius IIII°. Pontificatus ue nostri anno III. Huius rei sunt testes Vthelricus prepositu Theobaldus prepositus. Liuppo decanus. Arnhelmus custo Weneko camerarius. Adelbertus magister. Otto comes pal tinus. Gozwinus de falkenburg. Walterus advocatus. Hein ricus de volmodestein. Marsilius uillicus. Tiemo. Almaru Hildegerus senior. Wulfhardus. Hildegerus iunior. Alfwinu. Bovo et alii multi boni et honesti testimonii uiri. In nomin domini amen. 135) : 46. 1144. bestätigt Erzbischof Arnold I. der Stadt Me debach ihre Rechte, mit der Bestimmung, daß ihre Geseke denen der Stadt Soest ähnlich seyn sollen. Aus dem Original im Medebacher Stadt-Archive, 136) Arnoldus dei gracia Coloniensis137) Ecclesie Archiepiscopus in perpetuum. Ex Episcopali officio nobis iniunctum est, animarum curam gerere, paci populi nostri, saluti et iusticie cura peruigili prouidere et si quos ab iniustis potestatibus ut plerumque contingit oppressos inuenerimus eis celeri adiutorio subuenire; ad hoc erga implendum exieramus et usque ad extremos fines Episcopatus nostri ad uillam que Medebeka uulgariter appellatur peruenientes ibidem Ecclesiam consecrauimus et 234) Das große Siegel des Erzbischofs ist in gelbem Wachse ausgedruckt und wohl erhalten. Es stellt einen auf dem Stuhle sizenden Bischof vor, welcher in der Linken ein offenes Buch, in der Rechten einen Hirtenstab hält. Die Umschrift ist: + Arnoldus dei gracia coloniensis Archieps. 236) Ein incorrecter Abdruck dieser Urk. findet sich in Cosmanns Materialien u. Beiträgen. B. 1. S. 239. und in Kleinsorgens Kirchengeschichte von Westfalen B. 3. S. 283. 237) Diese Worte, welche die oberste Zeile der Urkunde bilden, sind durchgeschnitten. Cronm Fa prelin Indiction atus u eposit cvst es pal 8. Hei Almari Ifwinus nomin subsem populum confirmando moram fecimus. Hoc quoque tam presentibus, quam futuris notum esse volumus, quod prenominata uilla, immo honestum oppidum forum habens publicum et banno regio confirmatum Medebeka uidelicet primum libera et peculialiter ad mensam Coloniensis seruiebat Archiepiscopi; sed longe ante tempora nostra ab antecessoribus nostris Militibus in beneficium distributa, diuersorum adhuc nunc laborat dominio. Moram ergo ut supra diximus, ibidem facientes, clamores audiuimus oppressorum, uidelicet de aggrauatione debiti et consueti seruicii, de immutatione legum suarum de nouis exactionibus in macello in tecis mercatorum unde et forum pejoratum et fere penitus ab ipso loco alienatum fuerat, super quibus capitulis gerlagum eiusdem loci aduocatum et quosdam alios, quorum uiolentia et potestate hec introducta dicebantur, in causam duximus, qui de iusticia diffidentes à qua recesserant, se umquam fecisse uel facere uelle, in manifesto publice negauerunt, quapropter jam non inuenientes reluctatorem, Gerlago aduocato presente, consentiente et cooperante, populo nostro easdem reddidimus leges, easdem consuetudines, quas ante benefacionem 138) se habuisse asserebant, precepimus quoque ut in foro pax haberetur et leges illius fori similes essent legibus fori suesatiensis et ab omnibus collaudato precepto scribi jussimus et imagine nostra signari et ne quis de cetero infringere presumat, sub districtione banni nostri firmiter interdicimus. Actum Anno ab incarnatione Dni M. C. XLIIll. sub testimonio Theodorici Prepositi s. s. Apostolorum, Gerlagerlagi aduocati. Thitmari fratris sui, Geruini subaduocati; Gerardi sacerdotis; Friderici, Gerardi, Gerlagi fratrum; Gerardi Colue; Godescalci, Meinardi, Epponis, Thegenardi, Gerardi Monet10 harii, Tamonis, Livscechini, Alberti, Ludolphi, Hartemanni, Adelwini, Borchardi, Hermanni Aduocati de Colonia, Amelrici de Wormeldorph aliorumque. 139) 1 138) i. e. antequam militibus in beneficium distributa erat medebeka. 1 47. 1147. Genehmigt Erzbischof Arnold I. daß der Mi sterial Radolf sein beneficium, den großen zu Bonkhausen, welcher nachher an das Klos Delinghausen kam, dem Kloster Sche überträgt. Nach dem Original im Archive des Klosters Delinghausen. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Arnoldus diuir fauente clementia sancte coloniensis ecclesie archiepiscopu Sciant omnes dominum iesum christum sincero corde amantes tam futuri quam presentes. et precipue nostri et ecclesi nostre fideles. quod nos cupientes quidem congregare eo qui in templo dei dicerent gloriam in diebus nostris inte cetera fecerimus. ut et sic salutem nostram annuente domin augmentaremus. Nam cum Radolfus quidam ecclesie nostro ministerialis consentiente sibi in id ipsum Helingarde sua uxore cum VI filiis. supernorum accensus desiderio. proposuisset terrena despicere et amare celestia. optinuit cum sue deuotionis rogatu. tum salubri fidelium notrorum hortatu. quod nos beneficium à patre ei relictum in Bôvenchusen situm. nec non et mansum in eodem territorio locatum. cum mancipiis et omnibus aliis appendiciis. ecclesie que est in Schethen. in honore ste marie perpetue uirginis et sti seuerini episcopi consecrate. in qua predictus uir delegit deo seruire cum tota familia. perpetualiter possidendum. pontificali potestate contulimus. ea certe fiducia spei concepta. ut fratres et sorores in commune inibi deo seruientes. memoriam reuerentissimorum patrum. nostrorum uidelicet predecessorum et specialiter domini Friderici et Brunonis. deuote sint imposterum acturi. et nos ac nostros successores in eadem pietate pariter sint habituri. Ut ergo hec dignitatis nostre donatio presenti ac futuro tempore firma consistat et indissolubilis. nos ad quos attinet iusta confirmare et confirmata conseruare. ipsam anno ab incarnatione dominica M. C. XL. VII. Indictione X. regnante Conrado IIo. 140) anno X. pontificatus nostri anno X. factum. et in presenti pagina descriptam. non solum banni nostri auctoritate. uerum etiam sigilli nostri impressione insigniuimus et stabiliuimus. omnemque personam quecumque sit que statuta hec infregerit seu cassauerit. per *40) Conrad III. nennt sich in seinen Urkunden selbst Rex secundus. f. z. B. Rr. 50. petui anathematis uinculis innodauimus nisi resipuerit. Testes 48. 1138-1148. Giebt Erzbischof Arnold I. jedem Bis Nach dem Original im Pfarrachive zu Medebach. 242) Die Urkunde mit geschwänzten e ist schön geschrteben, hat aber von 242) Die Urkunde ist ohne Datum auf einem 2 Zoll breiten und 5 Zoll - : 49. 1149. bestätigt Erzbischof Arnold II. den Einwohne des Kirchspiels Bremen das vom St. Georgst in Coln erworbene Recht, ihren Pfarrer selbst wählen. Vollst. abgedr. in Kindlingers Gesch. v. Volmestein B. 2. Urk. 3. Arnoldus s. Col. Ecclesie humilis minister volumus notum esse - quod Ecclesia Bremen ex antiqua consuetu dine unum ex canonicis s. Georgii Pastorem habere soleban qui dotem Ecclesie in suos retinens usus, Vicarium loco su in prefata Ecclesia substitutum de elemosinis pauco additamento procurare consueverat. Ratione vero temporum mutata et elemosinis ex materna parte imminutis prefati pastoris vicarii de rebus sibi nimis tenuiter determinatis necessitates suas supplere non valebant et deficientibus necessariis a servitio dicte Ecclesie se subtrahentes unus post alterum recesserunt. Cum ergo cives illius loci pessimis propter absentiam sui pastoris vexarentur incommodis, impetraverunt a preposito s. georgii fratribusque ejusdem Ecclesie, quatenus sibi liceret eligere pastorem quemcumque vellent et idoneum cognoscerent, qui videlicet nulla coactus indigentia se a servitio suo removeret et in Ecclesia illa Deo serviens jugiter permaneret. Ad hujus itaque rei confirmationem redditibus, quos Ecclesie beati Georgii singulis annis persolvebant decem solidos addiderunt qui essent in memoriam permissionis sibi facte Electionem itaque bremensis Ecclesie ex consensu Prepositi ad quem donum et investitura ejusdem Ecclesie spectaverat reliquorumque fratrum s. Georgii rationabiliter permissam, sigillo nostro signare curavimus. incarnat. Mo. Co. XL. VIIII. Indict. XI. Anno dom. schmalen Pergamenstreif, welcher doppelt, siebenmal quer unter der rechten Seite der Urkunde durchgezogen ist. Es ist in weißem Wachse abgedruckt, halb durchgebrochen und stellt einen sizenden Bischof dar. Die Umschrift ist nicht mehr zu lesen. |