Imágenes de páginas
PDF
EPUB

[CALIXTUS II. TO THE KING AND BISHOPS OF SCOTLAND.]

A.D. 1122. Jan. 15. Tarentum. Pope Calixtus II. to Alexander
King of the Scots.

Send your Bi

CALIXTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI, illustri et shops to their glorioso Scottorum Regi A[lexandro], salutem et Aposto

and your metro

politan at York, licam benedictionem.

crated.

Pro Episcoporum, qui in tuo to be conse- sunt regno, præsumptione, atque pro venerabilis fratris T[urstini] Ebor. Archiepiscopi negotio, alias ad te jam literas misimus: sed in nullo apud te usque adhuc, uti comperimus, exauditi sumus. Quamobrem, nobilitatem tuam literarum præsentium visitatione in Domino commonentes, præcipimus ut regni tui Episcopos sese invicem consecrare absque metropolitani licentia nullatenus non permittas. Cum autem Ecclesiarum opportunitas exegerit, ad metropolitanum tuum, Eboracensem videlicet Archiepiscopum, electi reverenter accedant; et aut per ejus manum, aut si necessitas ingruerit per ejusdem licentiam, consecrationem accipiant. Cui nimirum Archiepiscopo et illos et teipsum, tanquam patri et magistro, humiliter obedire Apostolica authoritate præcipimus. Datum Tarenti decimo octavo kal. Februarii. [Reg. Alb. Ebor., P. I. fol. 51, and III. fol 57; also in W., I. 481; and in Dugd., Mon. VI. iii. p. 1187, no. lii., and repeated p. 1188, no. lix.]

Go

A.D. 1122. Jan. 15. Tarentum. Pope Calixtus II. to the Bishops of Scotland, suffragans of York.

to your

Archbishop of

CALIXTUS EPISCOPUS, SERVUS SERVORUM DEI, dilectis in metropolitan the Christo fratribus universis per Scotiam Episcopis Ebor. Ecclesia York for con- suffraganeis, salutem et Apostolicam benedictionem. secration. Nostris jamdudum literis universitatem vestram nos monuisse meminimus, ut venerabili fratri nostro T[urstino] Eboracensi Archiepiscopo reverentiam et obedientiam deferetis. Cæterum, sicut nobis significatum est, vos usque adhuc id facere neglexistis. Ea propter iterata vobis Apostolicæ sedis præceptione mandamus, ut omni occasione sive dissimulatione seposita prædictum fratrem nostrum, Eboracensis Ecclesiæ Archiepiscopum, metropolitanum vestrum impositum cognoscatis, eique reverentiam et obedientiam impendatis. Porro Ecclesiarum electi ad eum pro consecrationis susceptione tanquam metropolitanum suum accedant, nec alter

[ATTEMPTED RETURN OF EADMER TO S. ANDREW's.]

alterum sine ipsius licentia consecrare præsumat; et hujus[modi] etiam consecratio irrita erit, et nos dimittere non poterimus quin canonicam inde justitiam, præstante Domino, faciamus. Data Tarenti, XVIII. kalendas Februarii. [Reg. Mag. Alb. Ebor., I. 51 b; MS. Cott. Cleopat. C. IV.; and in W., I. 481.]

Eadmer is ad

seized of a

He will make

the

Canterbury, and

his Own

A.D. 1122. Before Sept. 19. Eadmer to Alexander King of the Scots. EADMER, Hist. Nov. VI.-Alexandro illustri Regi Scotovised that, once rum, EADMERUS QUONDAM ELECTUS EPISCOPUS SCOTIA, he salutem et servitium. Pro benigna voluntate, quam se bishopric, cannot resign it. erga me vestra excellentia olim habuisse monstrare digHe asks permisto return nata est, gratias, quas possum, vobis exsolvo. Et quidem to S. Andrew's. benignitatis vestræ non meritorum meorum fuisse non concessions on nescio, quod prætermissis innumeris, quos et vitæ prothe subject of bitas et sapientiæ atque prudentiæ illustrabat auctoritas, King of England, the me in Episcopatum elegistis, et regno vestro in iis, quæ Archbishop of Dei sunt, præesse voluistis. Reddat vobis omnipotens con- Deus pro tam bona voluntate illud præmium, quod secration. bona voluntas meretur apud Eum. Et hoc utique orat quotidie et desiderat anima mea. Quod autem res alium, quam propositi communis tenor extiterit, eventum sortita est, Dei dispositioni, quam penetrare vel subterfugere nemo potest, ascribendum fore non dubito. Quid tamen ex discessu meo a pontificatu didicerim, si facultas mihi daretur secretius vobis loquendi, sanctæ fidei vestræ notificarem. Licet enim corpore a vobis discesserim, noveritis tamen pro certo, quod fidem, quam vobis debeo, Deo juvante, non violabo. Unde vestrum et regni honorem, in quibuscunque potero, si non spreveritis, fideliter quæram, Ipso teste, Qui conscientiæ meæ solus et verus inspector est. Nec hæc dico, quod multum desiderem in regno vestro episcopari; sed tamen mallem dignitatem terræ vestræ augeri quam minorari. Præterea noverit beatitudo vestra, quod omnes, qui audiunt, qualiter electus, susceptus, et pontificatu saisitus, et loco pontificis substitutus fui, una sententia asserunt nec me juste potuisse Episcopatum dimittere nec alium me vivente juxta legem Domini substitui posse. Nec enim vir uxorem suam, aut uxor virum, ut alii nubat, dimittere legaliter potest. Sed fortassis dicitis, Tu dimisisti. Dimisi quidem, sed (quod

[ATTEMPTED RETURN OF EADMER TO S. ANDREW's.]

Cum enim

cum pace vestra dicatur) illata vi, cui contraire nequivi. perpes discordia et interminabiles inimicitiæ mihi ex vestra parte per eos, quos vobis familiares esse sciebam, intenderentur, nisi Episcopatui funditus cederem ; et his vester habitus circa me, et dissaisitio, qua me bis rebus ad pontificatum pertinentibus sine lege et judicio spoliastis, attestarentur; necessario dimisi, quod ablatum retinere non potui. Sed de istis epistolari brevitate disquiri commode non valet. Quamobrem, omissis istis, breviter suggero, quia, si in pace vestra permittitis, et opem (ut vestram regalem sublimitatem decet) ferre volueritis, ut ad vos honorifice redeam ad explendum apud vos servitium Dei et vestrum, secundum voluntatem Dei conabor iter aggredi, et in omnibus voluntati vestræ parere; nisi (quod absit) videatur voluntati Dei resistere. Quodsi amplecti minime vultis, ultra non possum. Deo causam Ecclesiæ Suæ committo. Ipse videat; Ipse dispenset; Ipse, quod quisque meretur, in hoc Suo negotio cuique reddat. Ego liberavi, ut æstimo, animam meam. Ego, uti debui, coram Eo exposui causam meam, paratus in omnibus sequi voluntatem Suam. Ne tamen putetis me in aliquo velle quidquam derogare libertati vel dignitati regni Scotorum, securum vos esse volo, quia quod a me petiistis, et ego tunc quidem acquiescere nolui, æstimans aliud quam secundum quod postmodum didici æstimare debebam, de Rege scilicet Anglorum, de Pontifice Cantuariorum, et de benedictione sacerdotali, si hucusque persistitis in sententia vestra, me amplius contradictorem non habetis; nec illa me a servitio Dei et amore vestro, quin quod volueritis faciam, ullo modo divellent; tantummodo alia, quæ pontificis Sancti Andreæ juri competunt, mihi liceat cum vestra bona voluntate administrare. Hæc olim vobis insinuassem; sed, quia rumor quaque discurrebat vos in Angliam, postposita omni ambiguitate, tunc vel tunc aut certe tunc venturum, scribere distuli, quod magis optabam secreto vobis adfatu declarare. Sive igitur ista suscipiatis sive altiori consilio postponatis, ego quod mea refert pura et simplici conscientia feci, Ipso cuncta inspiciente et examinante Qui novit quid cuique redditurus æquo moderamine sit. Quoniam ergo in manu Ejus sunt etiam corda omnium Regum, intimo corde rogo, ut Ipse cor vestrum et actus vestros ad Se Sua gratia dirigat; quatenus et Ecclesia Sua, quæ in regno vestro peregrinatur, vestra ope in sancta conversatione de die in diem proficiat, et animæ vestræ post hanc vitam beatitudinis æternæ merces exinde proveniat. Amen. Quid de istis excellentiæ vestræ placeat, benigne

[RALPH OF CANTERBURY TO ALEXANDER KING OF SCOTLAND.]

quæso mihi fideli vestro litteris suis notificare dignetur. Vale. [ed. Selden, pp. 139, 140; W., I. 404, 405.]

a Written a year and a half after Eadmer's return to Canterbury, and before Archbishop Ralph's death, Sept. 19, A.D. 1122.

A.D. 1122. Before Sept. 19. Ralph Archbishop of Canterbury to
Alexander King of the Scots.

elected to S.

cannot have an

alive.

Recal Eadmer, EADMER, Hist. Nov. VI.-Alexandro illustri Regi Scotocanonically rum, RADULPHUS CANTUARIENSIS ECCLESIÆ MINISTER, ET Andrew's. You Fratrum ConveNTUS DOMINO CHRISTO IN EA DESERVIENS, other Bishop per Illum in terra regnare Cui famulatur omnis militia whilst he is still cœlestis. Novit prudentia vestra, charissime domine, quanto tempore sedes Episcopalis, quæ in patria vestra præcipua habetur, suo caruerit pastore; quæ proculdubio, quanto fuerit suo destituta vigore, tanto deterius subditorum ruina inde proveniet. Unde hortamur serenitatem vestram, quam Divina propitiatio inter alios Reges ita absque notabili reprehensione hucusque honoravit ut ab omnibus laudabilis habeatur, quatenus tanto religionis detrimento finem dantes, pastorem quem vos canonice elegistis, et nos legaliter ad vos misimus, ad sedem suam ex bona voluntate vestra revocetis. Et cum nec in vobis nec in ipso culpa pateat, quare hoc digne fieri non debeat ex Patrum auctoritate, non intelligimus qualiter, isto vivente, alium memorata Ecclesia vestra possit sortiri Episcopum; quia sponsa Dei, suo superstite, ne fiat adultera, nisi legalem omnem contemnit maritum. Quapropter, quomodocunque hactenus hoc dilatum fuerit, virum, sicut speramus, vobis utilem et in lege Dei a pueritia nobiliter instructum, in primum dilectionis vestræ gradum et in officium sibi injunctum pro vestra gloria revocate. Deus pacis et dilectionis, a Quo omne bonum consilium procedit, sit semper vobiscum. Quid vobis videatur de iis quæ vobis mandamus, nobis precamur rescribi facite. Valeat dilectio vestra, cum domina Regina uxore vestra, et cum omnibus qui ea quæ justa sunt volunt, et vos diligunt, gloriose domine et honorandæ sanctæ matris Ecclesiæ fili. Amen. [ed. Selden, pp. 140, 141; W., I. 405.]

[blocks in formation]

A.D. 1123. Foundation of Augustinian Canons at Inchcolm by
Alexander I. King of the Scots.

FORDUN, Scotichron., V. 37.-Circa A.D. 1123 fundatum est monasterium S. Columbæ de insula Æmonia juxta Invirkeithin. [I. 286.]

A.D. 1124. January (after the 13th ?) a. Election of Robert Prior of Scone (an Englishman) to the see of S. Andrew's.

SIM. DUN., Hist. de G. Reg. Angl. in an. 1124.—Ipso autem anno Alexander, quatuor ante suam mortem mensibus, in Episcopatum Ecclesiæ Sancti Andreæ quæ in Scotia est, fecit eligi Rodbertum Priorem Canonicorum Regularium apud Sconam. Sed ejus ordinatio multo est tempore dilata, propter subjectionem debitam quam ab illo secundum consuetudinem exigebat Turstinus Eboracensis Archiepiscopus. Scotti autem e contra dicebant stulta garrulitate hoc nulla debere fieri auctoritate vel consuetudine. [Twysd. 251. So also, more briefly, the Chron. de Mailros.]

a Alexander died in April A.D. 1124. This election therefore must have been in January of that year. And inasmuch as Eadmer died

Jan. 13 of the same year, Alexander no doubt waited until his death had removed all pretence for regarding the see as filled already.

A.D. 1124. Foundation of Urquhart as a cell of Dunfermlyn by King David a

a Chartul. of Moray, pp. 329, 330; Reg. Dunferm. pp. 17, 18.

A.D. 1124 × 1129. Judgment given under the presidency of the Earl of Fife by authority of King David in favour of the Keledei of Lochleven.

Perambulacio

Kyrknesse et

REG. PRIOR. S. ANDR.-Fornax et incendium tocius

inter terras de iniquitatis, scilicet Robertus Burgonensis miles, gravaLochore. minibus et injuriis prefatos viros religiosos nequiter et calumpniose vexavit et fatigavit, volens precise fervore sue rapacitatis et infrenate tyrannidis ab eis auferre quartam partem de Kyrkenes. Consilio inito a fratribus juxta simplicitatem suam accesserunt ad presentiam Regis David, supplicantes ei ut justum judicium faceret inter eos et prefatum Robertum. Tandem Rex misericordia motus misit

VOL. II.

Р

« AnteriorContinuar »