Imágenes de páginas
PDF
EPUB

[UNSUCCESSFUL ATTEMPT TO REUNITE HY TO THE IRISH CHURCH.]

Scottorum a Papa Alexandro, qui et in tempore legationis consecravit Gregorium Rosmarkine [n]sem Episcopum; sed postea jubente Papa Alexandro a legatione cessavit.

IB., in an. 1162.-Obiit Ernaldus Episcopus Sancti Andree. Fundata est Ecclesia Sancti Andree in Scotia b.

So also more briefly the CHRON. S. CRUCIS.

a Robert of S. Andrew's died A.D. 1159 (Cbron. de Mailros and Chron. S. Crucis). The see was thereupon offered to Waltheof the Abbat of Melrose, who however refused it (Fordun, VI. Suppl. 25-34, vol. I. pp. 340350), and died immediately afterwards, viz. Aug. 3, A.D. 1159 (Jocelyn of Furness, V. S. Walthevi, Actt. SS. Aug. 3, vol. I.). The

Pope then attempted to procure it for William Bishop of Moray (as above on pp. 233, 234), but unsuccessfully.

For Bishop Robert's previous labours in the same direction, see Leg. of S. Andrew in Skene, p. 191. Bishop William of Moray also died A.D. 1162, “9 Kal. Feb." (Chron. S. Crucis).

A.D. 1164. Unsuccessful attempt to reunite Hy to the Irish Church.

ANN. ULT., in an. 1164.-Maithi muinnteri Ia .i. in sacart mor Augustin, acus in fer-leighinn .i. Dubhsidhe, acus in disertach .i. Mac Gilladuibh, acus cenn na Ceile-nDe .i. Mac Foircellaigh, acus maithi muinnteri la archena, do thiachtain ar cenn Comarba Coluimcille .i. Flaithbertaich hui Brolcain do gabail abdaine Ia a comairli Somairlið acus fer Aerer Gaidhel acus Innsi Gall, coro astaei comarba Patraic acus ri Eirenn .i. Ua Lochlainn acus maithi Cenel Eoghain e. [The chiefs of the families of Ia, viz. Augustin the great priest, and Dubhsidhe the lector, and Mac Gilladuff president of the Desert, and Mac Foircellaigh, head of the Culdeesb, and the chiefs of the family of la in general, came to meet the Coarb of Columcille, viz. Flaithbertach Ua Brolchain, [to invite him] to accept of the abbacy of Ia, by the advice of Somerled and the men of Argyll, and of Innse Gall: but the Coarb of Patrick, and the King of Ireland, Ua Lochlainn®, and the chiefs of the Cinel-Eoghain prevented it'.]

a The "desert" was a place for anchorites: occurring frequently by the side of an Irish monastery. There was one in Hy itself. See Reeves, ad Adamn., Add. Notes, pp. 407, 409.

b Sole mention of a Keledean institution in Hy.

Made a Bishop A.D. 1158 by a synod of clergy at Bri-mic-Taidhg in Meath (Ann. Ult. and IV. Mag.).

d Gilla mac Laig Gelasius, Abbat of Armagh.

⚫ Muirceartach, titular king, slain A.D. 1166.

A.D. 1097, Magnus of Norway seized the Western Isles, which were accordingly annexed to the see of Man; but A.D. 11541156 (Chron. Mann.), a war, ending in the latter year, restored the southern isles, including Hy, to Somerled and the men of Argyll. Man, however, still claimed jurisdiction there. See above, pp. 166, 230. A.D. 1172 x 1180, William the Lion granted to

[RICHARD CONSECRATED BISHOP OF S. ANDREW'S BY THE SCOTTISH BISHOPS THEMSELVES.]

the abbey of Holyrood all the churches and chapels in Galloway which belonged to the jurisdiction of the abbey of Hy, with all their tithes, &c.; viz. Kirchecormach, S. Andrew, Balencros, and Cheletun (Cart. S. Crucis, p.41). Hy was probably at that time (what it cer

tainly became before A.D. 1203) a Cluniac abbey. It came, in time, to be absorbed in the Scottish see of Dunkeld, which continued to claim it even after the foundation of the see of Argyll (Orig. Parocb. Scot. II. 291; Reeves, ad Adamn., Add. Notes, pp. 297, 298).

A.D. 1164. CHRON. DE MAILROS.-Facta est abbatia de Cupro quam Malcolmus Rex fecit a.

a The Cistercian abbey of Sandale in Cantyre, if founded by Somerled, must also have been established before this year (Spottisw.,

Relig. Houses, p. 421; Orig. Parocb. Scot., II. i. 23).

A.D. 1164, March x September. Attempted Legatine Scottish Council under Roger Archbishop of York at Norham Castle.

See above, pp. 34, 35.

A.D. 1165, March 28. Richard consecrated Bishop of S. Andrew's at S. Andrew's by the Scottish Bishops.

CHRON, DE MAILROS, in an.-Ricardus Capellanus Regis Malcolmi consecratus est apud Sanctum Andream in Scotia ab Episcopis eiusdem terre, scil. in Dominica die Ramis Palmarum, que tunc evenit V. kal. Aprilis.

a Elected A.D. 1163 (Chron. de Mailros, in an.)

A.D. 1165. Pope Alexander III. to John Abbat of Kelso.

Grants him the ALEXANDER EPISCOPUS SERUUS SERUORUM DEI, dilecto privilege of wearing a mitre filio Johanni Abbati de Calkou, salutem et Apostolicam at mass and in benedictionem. Deuocionis tue sinceritatem, et quem processions. circa nos et Ecclesiam Dei geris affectum, diligenti studio attendentes, et quod Ecclesia tue gubernacioni commissa Romane Ecclesie filia specialis existat, nichilominus considerantes; honorem et gratiam tibi et eidem Ecclesie tue, in quibus cum Deo possumus, libencius exhibemus, et prompto animo quantum honestas permiserit honoramus. Inde siquidem est, quod ad postulacionem tuam usum mitre tibi et successoribus tuis duximus indulgendum; auctoritate Apostolica statuentes, ut ad honorem Dei, et Ecclesie tue decorem, in solembniis missarum ea congruis temporibus utendi in ecclesia tua,

[merged small][ocr errors]

et in processionibus in claustro tuo, et in concilio Romani Pontificis, facultatem liberam habeatis a. [Cart. de Kelchou, II. 300.]

a A.D. 1165. Joannes Abbas Calkoensis venit de Roma mitratus (Chron. de Mailros).

A.D. 1165 x 1172a. Precept of William I. King of Scotland for recovering fugitive serfs of the Abbats of Scone.

WILLELMUS REX SCOTTORUM, omnibus probis hominibus totius Scocie, salutem. Mando et firmiter precipio, ut in cuiuscunque uestrum terra aut potestate Abbas de Scon aut eius seruiens inuenire poterit Cumlawes et Cumherbes ad terras de Scon pertinentes, eos iuste absque dilatione habeat. Nullus itaque quemquam ex illis iniuste detineat super firmam defensionem meam et forisfacturam meam. Testibus Andrea Episcopo de Catenes, Nicolao Cancellario, Waltero filio Alani Dapifero, Matheo Archidiacono. Apud Dejnfermelin. [Lib. de Scon, p. 24; and in Nat. MSS. of Scotl., P. I. no. 37]

a Andrew of Caithness died Jan. 30, A.D. 1184 (Chron. de Mailros). Matthew Arch

deacon of Lothian became Bishop of Aberdeen A.D. 1172 (Keith).

A.D. 1174, December 8. Treaty of Falaise, confirmed at York
A.D. 1175, August 17.

HOVEDEN, Chron. - Deinde ambo Reges perrexerunt Eboracum; ubi occurrerunt eis Willelmus Rex Scotorum, et David frater ejus, fere cum universis Episcopis et Abbatibus et aliis magnatibus terrarum suarum. Et ibi renovata est pax et finalis concordia, quam prædictus Rex Scotia fecerat cum domino suo Rege Angliæ patre, apud Falesiam, dum esset in captione ejus, et coram Rege filio, et Rogero Eboracensi Archiepiscopo, et Hugone Dunelmensi Episcopo, et Comitibus et Baronibus Angliæ; et coram Episcopis et Abbatibus, Comitibus et Baronibus, de regno Scotiæ, in ecclesia S. Petri Eboraci lecta est et concessa in hunc modum.

Hæc est Conventio et Finis quem Willelmus Rex Scotia fecit cum domino suo Rege Henrico filio Matildæ Imperatricis.

"Willelmus Rex Scotia devenit homo ligius domini Regis contra omnem hominem, de Scotia et de omnibus aliis terris suis; et fidelitatem ei fecit ut ligio domino suo, sicut alii homines sui ipsi facere

[TREATY OF FALAISE, AS CONFIRMED AT YORK.]

solent. Similiter fecit homagium Henrico Regi, filio suo, salva fide domini Regis patris sui. Omnes vero Episcopi, Abbates, et clerus terræ Regis Scotiæ, et successores sui, facient domino Regi sicut ligio domino fidelitatem, de quibus habere voluerit, sicut alii Episcopi sui ipsi facere solent, et Henrico Regi filio suo et hæredibus eorum. Concessit autem Rex Scotia, et David frater ejus, et Barones, et alii homines sui, domino Regi, quod Ecclesia Scotia talem subjectionem amodo faciet Ecclesiæ Angliæ, qualem illi facere debet, et solebat tempore Regum Angliæ prædecessorum suorum. Similiter Ricardus Episcopus Sancti Andreæ, et Ricardus Episcopus de Dunkelden, et Gaufridus Abbas de Dunfermelin, et Herebertus Prior de Coldingham, concesserunt quod etiam Ecclesia Anglicana illud jus habeat in Ecclesia Scotiæ, quod de jure habere debet, et quod ipsi non erunt contra jus Anglicanæ Ecclesiæ. Et de [hac concessione b], sicut ligiam fidelitatem domino Regi et Henrico filio suo fecerunt, eos inde assecuraverunt. Hoc idem facient alii Episcopi et clerus Scotiæ per conventionem inde inter dominum Regem et Regem Scotiæ et David fratrem suum et Barones suos factam. Comites etiam et Barones et alii homines de terra Regis Scotia, de quibus dominus Rex habere voluerit, facient ei homagium contra omnem hominem, et fidelitatem ut ligio domino suo, sicut alii homines sui facere ei solent, et Henrico Regi filio suo, et hæredibus suis, salva fide domini Regis patris sui. Similiter hæredes Regis Scotia, et Baronum et hominum suorum, homagium et ligantiam facient hæredibus domini Regis contra omnem hominem. Præterea Rex Scotia et homines sui nullum amodo fugitivum de terra domini Regis pro felonia receptabunt in Scotia, vel in alia terra sua, nisi voluerit venire ad rectum in curia domini Regis, et stare judicio curiæ. Sed Rex Scotia et homines sui, quam citius poterunt, eum capient, et domino Regi reddent, vel justitiariis aut baillivis suis in Anglia. Si autem de terra Regis Scotiæ aliquis fugitivus fuerit pro felonia in Anglia, nisi voluerit venire ad rectum in curia domini Regis Scotiæ, vel in curia domini Regis, et stare judicio curiæ, non receptabitur in terra Regis, sed liberabitur hominibus Regis Scotia per ballivos domini Regis, ubi inventus fuerit. Præterea homines domini Regis habebunt terras suas, quas habebant et habere debent, de domino Rege, et de hominibus suis, et de Rege Scotia, et de hominibus suis. Et homines Regis Scotia habebunt terras suas, quas habebant et habere debent, de domino Rege et de hominibus suis. Pro

[TREATY OF FALAISE, AS CONFIRMED AT YORK.]

ista vero conventione et fine firmiter observando domino Regi, et Henrico filio suo, et hæredibus suis, a Rege Scotia, et hæredibus suis, liberavit Rex Scotia domino Regi castellum de Rokesburc, et castellum de Berewic, et castellum de Geddewrde, et castellum Puellarum, et castellum de Striveline, in misericordia domini Regis. Et ad custodienda castella illa assignabit Rex Scotia de redditu suo mensurabiliter ad voluntatem domini Regis. Præterea pro prædicta conventione et fine exsequendo liberavit Rex Scotia domino Regi David fratrem suum in obsidem, et Comitem Dunecan, et Comitem Waldevum, et Comitem Gillebertum, et Comitem de Anegus, et Ricardum de Morevile Constabularium, et Nes filium Willielmi, et Ricardum Cumin, et Walterum Corbet, et Walterum Olifard, et Johannem de Vals, et Willielmum de Lindeseie, et Philippum de Colevile, et Philippum de Valuines, et Robertum Frembert, et Robertum de Burnevile, et Hugonem Giffard, et Hugonem Ridel, et Walterum de Berkelai, et Willelmum de la Haie, et Willelmum de Mortemer. Quando vero castella reddita fuerint, Willelmus Rex Scotia et David. frater suus liberabuntur. Comites quidem et Barones prænominati, unusquisque postquam liberaverit obsidem suum, scilicet filium legitimum, qui habuerit, et alii nepotes suos, vel propinquiores sibi hæredes, et castellis (ut dictum est) redditis, liberabuntur. Præterea Rex Scotia et Barones sui prænominati assecuraverunt, quod ipsi bona fide et sine malo ingenio et sine occasione facient, quod Episcopi et Barones et homines terræ suæ, qui non affuerunt quando Rex Scotiæ cum domino Rege finivit, eandem ligantiam et fidelitatem domino Regi facient et Henrico filio suo, quam ipsi fecerunt, et quod Barones et homines, qui affuerunt, obsides liberabunt domino Regi, de quibus habere voluerit. Præterea Episcopi, Comites, et Barones, conventionaverunt domino Regi et Henrico filio suo, quod si Rex Scotiæ aliquo casu a fidelitate domini Regis et filii sui et a conventione prædicta recederet, ipsi cum domino Rege tenebunt, sicut cum ligio domino suo, contra Regem Scotia, et contra omnes homines domino Regi inimicantes. Et Episcopi sub interdicto ponent terram Regis Scotia, donec ipse ad fidelitatem domini Regis redeat. Prædictam itaque conventionem firmiter observandam, bona fide et sine malo ingenio, domino Regi, et Henrico filio suo, et hæredibus suis, a Willelmo Rege Scotia, et David fratre suo, et a Baronibus suis prædictis, et ab hæredibus eorum, assecuravit ipse Rex Scotia, et David frater ejus, et omnes Barones sui prænominati, desicut ligii homines.

« AnteriorContinuar »