[SCOTTISH BISHOP AT LATERAN COUNCIL.]

A.D. 1179. Scottish Bishop at the Lateran Council of March 5-19.

HOVEDEN, Chron.-Post Natale Domini venerunt de Hybernia in Angliam Laurentius Dublinensis etc., Romam ad concilium ituri. Similiter de regno Scotia transierunt per Angliam Episcopi et abbates quam plures. Et illi omnes tam de Hybernia quam de Scotia et aliis insulis per Angliam transeuntes, pro licentia transeundi juraverunt, quod neque Regi neque regno ejus damnum quærerenta. [II. 171. See also Bened. Abbas, I. 210.]

a The only Scottish Bishop whose signature is appended to the Council is Gregory Bishop of Ross. The Hist. Archiep. Bremen. (Scriptt. Septentrion. Lindenbrog. p. 95) has a story, that in this Council, "erant a Papa

consecrati Episcopi duo Anglici et duo Scoti; unus solo equo venerat, alter pedes cum solo pedite." There are no known Bishops to whom this can refer.

Before A.D. 1181. May 27. Grant by Harald Earl of Orkney of Peter-pence to the Church of Rome from the county of Caithness.

vendis.

De annatis et [INNOCENT III. A.D. 1198 × 1202]a, [Biarn.] Orchad. et decimis promissisque eleemo- [Reginald.] Rosmarchen. Episcopis.-Dilectus filius nobilis synis Romanæ vir H[araldus] Catenensis et Orchadiensis Comes nobis Ecclesiæ persol- significare curavit, quod ipse pro redemptione peccatorum suorum a tempore felicis memoriæ Alexandri PP. prædecessoris nostri denarium unum de qualibet domo in comitatu Catenensi habitata annuatim statuit pro eleemosyna colligendum, et ob reverentiam beat[or]um Apostolorum Petri et Pauli ad sedem Apostolicam dirigere consuevit: quam visitationem nomine eleemosynæ annuatim ad opus Romanæ Ecclesiæ colligendam tam suo quam bonæ memoriæ A[ndreæ] olim Catenens. Episcopi et aliorum nobilium illarum partium testimonio confirmavit. Cum autem postea, memorato A. Catenen. Episcopo viam universæ carnis ingresso, venerabilis frater I[ohannes] in eadem Ecclesia fuisset in Episcopum institutus, prædictam eleemosynam irritare præsumens, eam ab his qui sunt in sua diocesi constituti, auctoritate propria interdixit exsolvi. Quocirca fraternitati vestræ per Apostolica scripta mandamus, quatenus, si vobis constiterit de prædictis, præfatum Catenensem Episcopum, si monitione præmissa hoc facere neglexerit, ad satisfaciendum de eleemosynis subtractis hucusque, et ne eas reddi de cetero interdicat, sicut justum fuerit, auctoritate nostro, sublato appelia

[DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW's.]

tionis obstaculo, per censuram ecclesiasticam compellatis. Quod si ambo, alter vestrum &c. VI. Kal. Junii. [Epist. lib. I. no. 218; I. p. 117. ed Baluz.]

a Innocent became Pope, January, A.D. 1198; and Bishop John was mutilated by

Earl Harald in A.D. 1201 (v. Innocent's Epistt. lib. v. no. 77, and the Orkney. Saga, p. 415,&c.).

A.D. 1179 (or 1178)-1188. Disputed election to the See of S. Andrew's.

I. A.D. 1178-1180. CHRON. DE MAILROS, in an. 1178.-Magister Joannes cognomine Scotus ad Episcopatum Sancti Andreæ electus est; sed Rege Willelmo totis viribus electioni eius renitente, Hugonem capellanum, regia fretus potestate, in Ecclesia Sancti Andreæ ut voluit Episcopus consecrari fecit. Hinc inde gravis contentio et periculosa divisio emersit.

HOVEDEN, Chron. in an. 1180.-Eodem annoa Ricardus Episcopus Sancti Andreæ in Scotia obiit: quo defuncto, statim fit schisma de electione pontificis. Canonici enim de Ecclesia Sancti Andreæ elegerunt sibi in Episcopum magistrum Johannem cognomento Scottum : et Willelmus Rex Scottorum elegit Hugonem capellanum suum, et consecrari fecit ab Episcopis regni sui, super appellationem a prædicto Johanne electo ad dominum Papam factam. Unde factum est quod Alexander summus pontifex misit Alexim Romanæ Ecclesiæ subdiaconum in Scotiam, ad cognoscendam controversiam quæ erat inter Johannem electum et Hugonem consecratum, et ad illam determinandam.

Qui cum in Scotiam venisset, et coram clero et populo regni diu tractasset de electione Johannis et Hugonis, et de consecratione ipsius Hugonis; et cognovisset quod præfatus Johannes canonice fuisset electus, et quod Hugo post appellationem ad Romanum pontificem factam in Episcopatum Sancti Andreæ per Regem violenter esset intrusus: eum sine dilatione de Episcopatu Sancti Andreæ deposuit, et perpetuum ei silentium auctoritate qua fungebatur imposuit; et electionem quæ de Johanne facta fuit confirmavit, et eum ab Episcopis Scotia, Rege nec prohibente nec contradicente, immo per consilium Episcoporum regni permittente, in Episcopum Sancti Andreæ consecrari fecit. Sed Rex statim post consecrationem suam prohibuit ei ne ipse in regno suo moram faceret. Hugo vero non minus gerebat se Episcopum quam antea, et asportatis secum capella Episcopali et baculo et annulo, cum cæteris quæ illicite detinebat,

[DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW's.]

Romam iturus abiit. Et quia ipse asportata reddere noluit, Alexis excommunicavit eum, et summus pontifex sententiam illam confirmavit. Unde ipse in hac forma scripsit Episcopis et aliis viris ecclesiasticis de regno Scotiæb. [pp. 208, 209; see also Bened. Abbas, I. 250, 251, 264.]

FORDUN, Scotichron. VI. Suppl. 37.-De mandato domini Papæ [Alexandri], Alexis Sanctæ Romanæ Ecclesiæ subdiaconus et Apostolicæ sedis nuncius, ut de facto Ecclesiæ Sancti Andreæ cognosceret, Scotiam cum Johanne electo et ab eodem Papa prius confirmato, Rege Willelmo vix permittente, intravit : concesso dicto confirmato, ut pro dignitate Ecclesiæ Sancti Andreæ, et Regis honore, in sede Episcopali a quibus vellet Episcopis consecrari. Quem Alexis, domini Papæ nuncius, post multa consilia et multa gravamina, excommunicatis etiam quibusdam Regis clericis, insuper et Episcopatu Sancti Andreæ interdici comminato, sed id fieri Johanne nequaquam consentiente, convocatis quasi omnibus Episcopis, abbatibus, et notabilioribus clericis in dignitate constitutis, apud Edinburgh in ecclesia monasteriali Sanctæ Crucis die Sanctissimæ Trinitatis vj. Idus Junij [June 8, A.D. 1180]d a Matthæo Episcopo Aberdonensi e ex mandato domini Papæ Alexandri ad prænominatam sedem in antistitem magnifice consecrari fecit. Qui sic consecratus et absque Episcopatu se esse intelligens, extemplo præ timore Regis et indignatione regalium provinciam morens reliquit, et Romanam curiam repedando petiit. [I. 352.]

CHRON. DE MAILROS, in an. 1180 [has the same statement, but more briefly, with Fordun].

GIR. CAMBR., De Instruct. Principum, I. 13.-Gloriam ... unica macula [Willelmus] decoloravit. Per totam enim terræ suæ totius amplitudinem in Cathedralibus Ecclesiis cunctis nullas omnino nisi. ad nutum ipsius, more tyrannico, fieri permisit electiones; enormes quidem Normannicæ tyrannidis per Angliam abusiones nimis in hoc expresse sequens. [I. 202, ed. Lond. 1846.]

[DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW'S.]

II. A.D. 1181 (?). Pope Alexander III. to the Bishops, Abbats, &c. of Scotland, and to the Prior and Canons of S. Andrew's.

The Pope by

declares the elec

valid and com

HOVEDEN, Chron.-ALEXANDER EPISCOPUS, SERVUS SERAlexius his legate VORUM DEI, venerabilibus fratribus universis Episcopis, et tion of John dilectis filiis abbatibus, et aliis Ecclesiarum prælatis per Scotiam mands that he constitutis, priori, canonicis, clero, et populo Sancti Andrea, be recognized as salutem et Apostolicam benedictionem. Comperto nobis, Bishop. quod jampridem venerabilis frater noster Johannes, nunc Episcopus Sancti Andreæ, canonice fuisset electus, et post electionem suam Hugo, appellatione interposita, in Ecclesia illa per potentiam laicalem intrusus, consecrari ausu temerario præsumpsisset; electionem ipsius Apostolica auctoritate cassantes, dilectum filium nostrum Alexium subdiaconum nostrum, sedis Apostolicæ legatum, de electione præfati Johannis cogniturum, ad partes vestras direximus. Qui cum mature satis, sicut per multorum testimonia nobis innotuit, et canonice processisset; electionem ipsius canonicam comperiens, post multiplices inducias, in quibus regiæ magnitudini detulit, auctoritate Apostolica confirmavit, præcipiens omnibus qui ad Ecclesiam Sancti Andreæ pertinerent, ex parte nostra, ut ipsi Johanni, sicut electo, obedientiam et reverentiam exhiberent. Unde cum nullus propter metum regium in manifesto obedire auderet, idem legatus non regnum, sicut de jure poterat, sed Episcopatum interdicto subjecit. Cum igitur tam ecclesiastici quam sæculares principes a carissimo in Christo filio nostro Willelmo illustri Scottorum Rege distric tius adjurati fuissent de recto consilio dando, firmiter promittente ipso Rege quod eorum consilio staret, responderunt omnes tanquam unus, ut præfati Johannis consecrationem coram legato nostro et quatuor Episcopis, quinto ægrotante sed scripto consentiente, celebratam ulterius non turbaret, sed permitteret eum in pace sua sede consecrari. Inde est quod universitati vestræ per Apostolica scripta mandamus, atque sub officii et beneficii poena præcipimus, quatenus spiritum fortitudinis induentes, ipsum Episcopum, infra octo dies post harum susceptionem litterarum, honorifice, appellatione postposita, ad sedem suam reducatis, et pro servanda ecclesiastica justitia prudenter et viriliter laboretis, et ad placandum motum regium adhibeatis operam diligentem; atque præfato Episcopo omnem exhibeatis reverentiam et honorem, quem ipsius prædecessoribus impendistis.

[DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW's.]

Quod si Rex aliud voluerit, aut etiam consilio pravorum inclinatus fuerit, Deo et sanctæ Romanæ Ecclesiæ magis oportet obedire quam hominibus: alioquin sententiam, quam venerabilis frater noster Hugo Dunelmensis Episcopus in contumaces et rebelles tulerit, nos auctore Deo ratam habebimus, et præcipimus firmiter observari. [II. 209, 210.]

pal insignia, and

communicated.

III. A.D. 1181 (?). Pope Alexander III. to the Prelates of Scotland. Hugh has carried HOVEDEN, ib.-ALEXANDER EPISCOPUS, SERVUS SERVOoff the Episco- RUM DEI, venerabilibus fratribus et dilectis filiis Ecclesiarum is therefore ex- prælatis per Scotiam constitutis, salutem et Apostolicam benedictionem. Relatum est nobis, quod cum Hugo, qui Ecclesiam Sancti Andreæ de Scotia invaserat, capellam Episcopalem, baculum et annulum, et cætera quæ irrationabiliter asportaverat, illicite detineret, eum frequentius admonitum resipiscere contemnentem, dilectus filius noster Alexius subdiaconus noster, Apostolicæ sedis legatus, coram vobis et clero multo et populo, nisi infra quindecim dies ablata vel asportata redderet, vel congrue satisfaceret, vinculo excommunicationis, Apostolica auctoritate fretus, astrinxit. Ipse tamen in arrogantiæ malo perdurans, in nullo præfati legati monitis acquievit. Nos itaque sententiam de auctoritate nostra prolatam ratam habentes, universitati vestræ per Apostolica scripta mandamus atque præcipimus, quatenus præfatum Hugonem, Dei gratia freti et timore postposito, publice, nullius appellatione obstante, vinculo denuncietis excommunicationis astrictum, et sicut excommunicatum attentius evitetis, donec quæ de scriptis rebus abstulit, vel æstimationem, fratri nostro Johanni, Episcopo Sancti Andreæ, et Ecclesiæ suæ restituat, et de aliis quæ destruxit satisfactionem exhibeat congruentem. [II. 210, 211; and Bened. Abbas, I. 265.]

IV. A.D. 1181 (?). Roger of York, Papal legate, with Hugh of Durham, ordered to excommunicate King William, and to put Scotland under an Interdict.

HOVEDEN, ib.-Præterea dominus Papa concessit Rogero, Eboracensi Archiepiscopo, legatiam in Scotia: et præcepit ei, quod ipse sententiam excommunicationis, una cum Hugone Dunelmensi Epi