Melros, et Hugoni de Neubothle, et de Sancta Cruce, et de Strivellina, et de Scona abbatibus, salutem et Apostolicam benedictionem. Ad ea quæ respiciunt honestatem, et salutem pariunt animarum, quamvis absque monitis intendere debeatis, et diligentem operam, juxta vestri officii debitum, tribuere vos credamus; vestram tamen diligentiam ad majorem in his sollicitudinem exhibendam litteris Apostolicis duximus exhortandum, ut eisdem operibus laude dignis tanto ferventius insistatis, quanto vobis salubrius erit in ipsis ad exhortationem Apostolicam exactiorem diligentiam adhibere. Constat utique quosdam Ecclesiarum prælatos, cum iis qui scandalizati fuerint, debere pati juxta normam Apostolicam ustionem, et cum infirmantibus infirmari. Quantas vero persecutiones his temporibus sustinuerit Ecclesia Sancti Andreæ, quantas calamitates incurrerit et pressuras, quam etiam graviter hactenus fuerit perturbata sub umbra indignationis regiæ celsitudinis et quassata; insuper venerabilis frater noster Johannes Episcopus Sancti Andreæ, quot et quanta pericula sustinuerit et labores, pro servanda libertate Ecclesiæ sibi commissæ, et ei a nobis et duobus nostris prædecessoribus confirmatæ ; cum ea omnia vobis sint manifesta, illa vestris auribus inculcare supervacuum videtur. Nunc igitur quoniam plurimum expedire dinoscitur, ut de salute regia, et statu præscriptæ Ecclesiæ reformando, atque pace ipsi Episcopo conferenda, nos convenit sollicitudinem gerere congruentem, et circumspectionem vestram ad corroborandam nobis. idoneum reputamus; discretioni vestræ per Apostolica scripta mandamus atque præcipimus, quatenus post susceptionem litterarum nostrarum convenientes in unum, sicut decet viros providos et discretos, carissimi in Christo filii nostri Willelmi illustris Regis Scotia præsentiam adeatis, et eum moneatis diligentius, et instantius inducatis, ut Episcopo memorato rancorem indignationis suæ remittat, et in hoc Romanam Ecclesiam, quæ serenitati regiæ jam longo tempore detulit, non contemnat: sed ejus et vestris monitis, prout regiæ gloriæ convenit et saluti, sine dilatione salubriter pareat et humiliter adquiescat, ac ipsum Episcopum præscriptum diocesim Sancti Andreæ in pace permittat habere; cum ex debito regiæ dignitatis Ecclesias teneatur cum pastoribus suis non dispergere, sed fovere; non contemnere, sed amare; non persequi, sed tueri. Quod si monitis Apostolicis in propriæ salutis periculum, quod absit, duxerit resistendum; in regnum suæ celsitudinis, et personam suam, et omnes fautores regios, nuncietis interdicti sententiam infra viginti [DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW's.] [DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW's.] dies, sine appellationis obstaculo, auctoritate Apostolica a vobis promulgandam. Illos insuper qui Hugoni obedientes exstiterunt, et ei fomentum in sua obstinatione dederunt, postquam eum sedes Apostolica a diocesi Sancti Andreæ removit perpetuo, et excommunicationis sententiam in ipsum promulgavit, simili sententia percellatis, et publice nunciantes excommunicationis subesse tam diu faciatis, et ab aliis arctius evitari, donec ad mandatum Ecclesiæ revertantur, absolutionis beneficium ab eodem Episcopo petituri : ad hæc altaribus et calicibus, in quibus jam dictus Hugo dum in excommunicatione positus celebravit, purificationem et sanctificationem juxta consuetudinem Ecclesiæ conferatis. Ad Ecclesiam quoque Sancti Andreæ pariter accedatis, et fratribus convocatis in unum, intretis capitulum, et de ordine et statu Ecclesiæ diligentius inquiratis; et si quid in eadem Ecclesia per supradictum Hugonem immutatum inveneritis vel statutum, auctoritate nostra id in statum debitum inducatis; et si quid in ipsa fuerit corrigendum, efficaciter studeatis id in melius reformare. Si vero, quod absit, aliquos ex canonicis ad recipiendum humiliter et devote pastorem suum prædictum duros inveneritis et rebelles; eos instantius moneatis, ut illi reverentiam et obedientiam patri debitam exhibeant, et a maligno atque damnabili proposito suo desistant. Quod si contumaces extiterint, eos ab officio pariter et beneficio suspendatis, et excommunicationis vinculo innodetis, quo ipsos faciatis manere ligatos, donec monitis et mandatis Ecclesiasticis adquiescant. Quod si omnes his exequendis interesse nequiveritis, reliqui ea nihilominus exequanDatum Pisæ decimo septimo Kalendas Februarii, Indictione sexta a. [II. 351-353; and Bened. Abbas, II. 64.] tur. This date, and those of the two preceding letters (to King Henry and to the clergy of S. Andrew's), are added by Hoveden, and are not in Bened. Abbas, who also separates them from the preceding letters, and gives the third of them at the end of A.D. 1188. All of them, however, appear by their contents to belong to the same, and that the earlier, date; assuming them to speak of Bishop Hugh as still alive. Of course, if the Pope's words at p. 269 mean that Hugh was really dead, the date must be later than Aug. 4, 1188. But they are placed here according to Hoveden's arrangement. XX. A.D. 1188. Final settlement of the dispute by Hugh's death. John translated to Dunkeld; Roger made Bishop of S. Andrew's. HOVEDEN, ib. His auditis præfatus Rex Scottorum tandem suorum consilio et prece victus, supradictum Johannem Episcopum in gratiam suam recepit; et concessit ipsum pacifice possidere Episcopatum [DISPUTED ELECTION TO THE SEE OF S. ANDREW'S.] Dunkeldensem et omnes redditus, quos ipse ante consecrationem suam habuit: ea conditione, quod ipse Johannes quietum clamaret a calumnia sua Episcopatum Sancti Andreæ. Qui licet supradictis litteris domini Papæ esset præmunitus, tamen in omnibus obedivit voluntati Regis, et quietum clamavit Episcopatum Sancti Andreæ a calumnia sua in Dei et Regis misericordia; sciens quod "melior est buccella panis cum gaudio, quam domus plena victimis cum jurgio a." Hugo vero quondam dictus Episcopus Sancti Andreæ, degradatus et anathematizatus, Romam venit, qui data cautione standi judicio Ecclesiæ a domino Papa Clemente absolutus est; sed paucis supervixit diebus, nam mense Augusti tanta extitit aeris corruptio Romæ et in finibus ejus, quod multi Cardinales et ditiores urbis, cum innumera plebis multitudine, interierunt; et ipse Hugo cum tota fere familia sua, et Henricus Dolensis electus cum familia sua, ibidem obierunt. Rex autem Scotiæ dedit Episcopatum Sancti Andreæ Rogero, filio Roberti comitis Leicestriæ, cancellario suo, præsente Johanne Dunkeldensi Episcopo, et non contradicente. [II. 353; and see Bened. Abbas, II. 43, 44.] a Prov. xvii. 21. b Hugh died at Rome of the pestilence, Aug. 4, A.D. 1188 (Fordun, VI. Suppl. 42). A.D. 1187. CHRON. MANN.-Eodem anno obiit Godredus Rex Insularum iiijo idus Novembris in insula Sancti Patricii in Mannia, Prima vero æstate translatum est corpus ejus ad insulam quæ vocatur Hy. [p. 14. ed. Munch.] A.D. 1188. The Scots refuse to pay the Saladin tithe. BENED. ABBAS, in an. 1188.-Interim Henricus Rex Angliæ misit Hugonem Dunelmensem Episcopum, et quosdam alios familiares suos, tam clericos quam laicos, ad Willelmum Regem Scotorum, ad decimas colligendas de terra sua.... Cum igitur præfatus Dunelmensis Episcopus et cæteri domini Regis Angliæ nuncii venissent [CLEMENT III. DECLARES THE SCOTTISH CHURCH DEPENDENT IMMEDIATELY UPON THE POPE.] in Leoneis, ad locum qui dicitur Brigeam", ad loquendum cum Rege Scotorum de decimis in terra sua colligendis, ipse Rex Scotorum cum omnibus fere Episcopis et Comitibus et Baronibus terræ suæ, et cum infinita hominum suorum multitudine, ad locum prefixum venerunt : et audita adventus nunciorum Regis causa et eorum petitione, habito cum suis consilio, respondit se non posse animos eorum inclinare ad decimam dandam. Et ipsi pro se responderunt se nunquam decimam daturos: nec etiam si Rex Angliæ et dominus eorum Rex Scotiæ juravissent se illam habituros, nunquam illam darent. Nuncii igitur Regis Angliæ, qui ad hoc missi fuerant, videntes se in hac parte nihil posse proficere, licet nunc blandis nunc asperis plurimum attentassent, in patriam suam reversi sunt. [II. 44, 45, ed. Stubbs ; see also Hoveden.] a Scil. the Saladin tithe, for the crusades, imposed by Henry II. and a Council of Bishops (of Normandy principally), at Le Mans, in January A.D. 1188; and also in England, at a Council at Geddington, shortly after (Bened. Abbas, II. 33; Hoved. II. 338), upon all, both laymen and clerks (except actual crusaders); to be collected by (principally) Church officials in Hove each parish, under pain of excommunication A.D. 1188. March 13. Lateran. Bull of Clement III. to William King of the Scots concerning the independence of the Church of Scotland a. HOVEDEN, ib.-CLEMENS EPISCOPUS, SERVUS SERVORUM DEI, carissimo in Christo filio Willelmo illustri Scottorum Regi, salutem et Apostolicam benedictionem. Cum universi Christi jugo subjecti ad sedem Apostolicam patrocinium invenire debeant et favorem, illos tamen specialius convenit munimine protectionis confoveri, quorum fidem ac devotionem in pluribus est experta, ut ad ipsius dilectionis favorem tanto amplius provocentur, et ejus reverentiæ devotiori affectione subdantur, quanto benivolentiæ ipsius et gratiæ pignus se noverint certius assecutos. Ea propter, carissime in Christo fili, reverentiam ac devotionem, quam ad Romanam te habuisse a longis retro temporibus Ecclesiam novimus, attendentes, præsentis scripti pagina duximus statuendum, ut Scotticana Ecclesia Apostolicæ sedi, cujus filia specialis existit, nullo mediante debeat subjacere; in qua hæ sedes Episcopales esse noscuntur, Ecclesiæ videlicet Sancti Andreæ, Glascuensis, Dunkeldensis, Dumbinensis, Brehinensis, Aberdonensis, Moraviensis, Rosenensis, Katinensis: et nemini liceat nisi Romano pontifici, vel legato ab ipsius latere destinato, in regnum Scotia VOL. II. T [CLEMENT III. DECLARES THE SCOTTISH CHURCH DEPENDENT IMMEDIATELY UPON THE POPE.] interdicti vel excommunicationis sententiam promulgare, et si promulgata fuerit, decernimus non valere. Adjicimus, ut nulli de cætero qui de regno Scotia non fuerit, nisi quem Apostolica sedes propter hoc de corpore suo specialiter destinaverit, licitum sit in eo legationis officium exercere. Prohibemus autem, ut controversiæ, quæ fuerint in regno illo de possessionibus ejus exortæ, ad examen extra regnum positorum judicum non trahantur, nisi ad Romanam Ecclesiam fuerit appellatum. Si qua vero scripta contra hujus libertatis statutum apparuerint impetrata, vel in posterum, istius concessionis mentione non habita, contigerit impetrari; nullum tibi vel ipsi regno circa hujus prærogativæ concessionem præjudicium generetur; præterea libertates et immunitates tibi vel eidem regno, vel Ecclesiis in eo constitutis, a prædecessoribus nostris Romanis pontificibus indultas, et hactenus observatas, ratas habemus, et illibatas futuris temporibus statuimus permanere. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostræ constitutionis et prohibitionis infringere, vel ei aliquatenus contraire. Si quis autem hoc attentare præsumpserit, indignationem Omnipotentis Dei, et Beatorum Petri et Pauli Apostolorum Ejus, se noverit incursurum. Datum Laterani, III. Idus Martii, pontificatus nostri anno primo. [II. 360, 361.] This Bull appears in Benedict Abbas under A.D. 1191. And Hoveden repeats it under A.D. 1191, but then as a Bull of Coelestine III. In Fordun's Scotichron., VIII. 68, nothing is said of Clement, but only of Colestine; and ib. 67, Pope Innocent's repetition of the Bull, A.D. 1208, is given at length. If it belongs to Coelestine, the date is 1192: see Bened. Abb., II. 234 (Stubbs ad loc.). Probably Coelestine repeated it; as other popes did after him. It was obtained at the request of King William-"Willelmus Rex Scottorum misit nuncios suos ad Clementem summum pontificem, et ab eo litteras protectionis suæ obtinuit in hac forma" (Hoveden, ib.). See also above, pp. 50, 58. |