[HYMNUS S. SECUNDINI.] Gloriam habet cum Christo, honorem in seculo; 24 Qui ab omnibus ut Dei ueneratur angelus ; Humilis Dei ob metum spiritu et corpore, 26 Super quem bonum ob actum requiescit Dominus; Impiger credentes pascit dapibus celestibus, 30 32 Ne qui uidentur cum Christo in uia deficiant; 35 Ciuitas regis munita supra montem posita, 37 Copia in qua est multa quam 88 Dominus possidet. 39. Maximus nanque in regno celorum uocabitur, 46 45 49 Qui quod uerbis docet sacris, factis adimplet bonis; 55 [HYMNUS S. SECUNDINI.] 56 Pastor bonus 55 ac fidelis gregis euangelici; 57 Quem Deus Dei elegit custodire populum, 50 Testis Domini fidelis in lege catholica, Cuius uerba sunt Diuinis 66 condita oraculis; 68 Ne humane putrent carnes essaeque a uermibus, Uerus cultor et insignis agri euangelici, Cuius semina uidentur Christi "euangelia; 80 50 nuptiali, B, C, M, W. poculo, W. euangelicae, B. 57 tradit, M. 64 Hisrael, B; Israhel, M. 71 euangelii, C. 75 Quem, C. 79 Quem, C. 72 Diuina, B. 76 captiuum, C. 58 Misprinted militiae in C. 61 spiritale poculum, M; spiritali 63 peruidet, C; peruidit, M. putant, M. esaeque, 70 salientur, C; alleantur, M; 73 Quorum quoque, M. 77 Stabuli, W. 78 obsoluit, B, 80 Tribuque, B. [HYMNUS S. SECUNDINI.] 81 Zona Domini precinctus diebus et noctibus, 81 ac, B. 85 [In memoria eterna erit iustus; Patricii laudes semper dicamus, 86 Hibernenses omnes clamant ad te pueri, 82 Praecepturus, W. regnauit, B. 85 sanctis, W. 86 Israhel, M. 89 B. om. the third of these couplets or antiphons, and adds at the beginning of them, Or:= Oratio, or Oremus. C. om. the first, and adds a third, viz. "Patricius sanctus Episcopus oret pro nobis omnibus, Ut deleantur protinus peccata que commisimus." M. gives this third (omitting the word sanctus), with that in the text which begins Patricii laudes, but om. the others. W. om, all. a Printed from the Lib. Hymn. at Trin. Coll., Dublin, by Dr. Todd (Bk. of Hymns of Anc. Cb. of Irel., P. I. pp. 11-24): also by Bishop Graves, Catholic Layman, vol. ii. no. 23, p. 134, Dubl. 1853. The Hymn also occurs in the Leabhar Breac (also at Dublin), here designated B; in Colgan (Tr. Th., p. 210), who first printed it, C; in Muratori's Antiphon. Benchorense (Anecd. Ambros., IV. 127-159), M; and in Ware (App. to Opusc. S. Patric., pp. 146-150), W: each of these copies resting upon independent MS. authority. And their various readings are accordingly here given in the notes, from Dr. Todd. Villanueva simply reprinted the Hymn from Colgan and Ware. It is also in the MS. Lib. Hymnor. belonging to the Franciscan monastery at Dublin, lately brought there from Rome; and in the MS. consuetudinary of S. Patrick's, Dublin (14th cent.), now in the Univ. Libr., Cambridge (Dr. Reeves). S. Sechnall's death is placed by Ann. Ult. at A.D. 448. His Hymn was well known before the 8th century, being mentioned by Tirechanus as the Hymn of S. Patrick (Bk. of Armagh, fol. 16, a. a). And it is held to be genuine, and to have been written in S. Patrick's lifetime, by the best Irish antiquarian scholars. See Dr. Todd's copious notes for its history and author. [The four documents above printed,-viz. S. Patrick's two tracts and Hymn, and S. Sechnall's Hymn,-appear to be the only authentic and contemporary documents of this Period. The tract De Duodecim Abusionibus Sæculi (in Ware's Opusc. Patric, and in Villanueva's, attributed also to S. Cyprian and to S. Augustine) was current among the Irish as S. Patrick's as early as the beginning of the 8th century (Cod. Can. Hib., lib. xxiv. c. 3). And that De Tribus Habitaculis (likewise in Ware and Villanueva, and in the App. to S. Augustine, vol. vi.) was also assigned to S. Patrick, but not by Irish authorities. Internal evidence is conclusive in referring both to a later writer (see Todd's S. Patrick, p. 484). For S. Fiacc's Hymn, see below in Appendix C.] APPENDIX A. CANONS ATTRIBUTED TO S. PATRICK. Canons attributed to a Synod of Bishops, consisting of S. Patrick, INCIPIT SINODUS EPISCOPORUM, ID EST, PATRICII, AUXILII, ISSERNINI.—Gratias agimus Deo Patri, et Filio, et Spiritui Sancto. Presbiteris et diaconibus et omni clero, PATRICIUS, AUXILIUS, ISSERNINUS, EPISCOPI, salutem. Satius nobis neglegentes præmonere, quam culpare quæ facta sunt; Solamone dicente, "Melius est arguere [quam] irasci b.” Exempla difinitionis nostræ inferius conscripta sunt, et sic inchoant : 1. Si quis in questionem captivis quæsierit in plebe suo jure sine permisione, meruit excommonicari c 2. Lectores denique cognoscant, unusquisque, ecclesiam in qua psallat. 3. Clericus vagus non sit in plebe. 4. Si quis permissionem acciperit, et collectum sit pretium, non plus exigat quam quod necessitas poscit d. 5. Si quid supra manserit, ponat super altare pontificis, ut detur alii indigenti e. 6. Quicunque clericus ab hostiario usque ad sacerdotem sine tunica visus fuerit, atque turpitudinem ventris et nuditatem non tegat, et si non more Romano capilli ejus tonsi sinte, et uxor ejus si non velato capite ambulaverit, pariter a laicis contempnentur, et ab Ecclesia separentur. 7. Quicunque clericus ussus f, neglegentiæ causa, ad collectas mane vel vespere non occurrerit, alienus habeatur, nisi forte jugo servitutis sit detentus. 8. Clericus si pro gentili homine fideiusor fuerit in quacunque quantitate, et si contigerit (quod mirum non est) per astutiam aliquam gentilis ille clerico fallat, rebus suis clericus ille solvat debitum; nam si armis compugnaverit cum illo, merito extra Ecclesiam computetur §. 9. Monachus et virgo, unus ab hinc, et alia ab aliunde, in uno hospitio non commaneant, nec in uno curru a villa in villam discurreant, nec adsidue invicem confabulationem exerceant. 10. Si [quis] incoeptum boni operis ostenderit in psallendo, et nunc. [CANONS ATTRIBUTED TO S. PATRICK.] intermisit, et comam habeat; ab Ecclesia excludendus, nisi statui priori se restituerit. II. Quicunque clericus ab aliquo excommonicatus fuerit, et alius eum susciperit, ambo coæquali pœnitentia utantur. 12. Quicunque Christianus excomminicatus fuerit, nec ejus elimosina recipiatur h. 13. Elimosinam a gentibus offerendam in Ecclesiam recipi non licet h. 14. Christianus qui occiderit, aut fornicationem fecerit, aut more gentilium ad aruspicem juraverit, per singula cremina annum pœnitentiæ agat; impleto, cum testibus veniat, anno pœnitentiæ, et postea resolvetur a sacerdote i. 15. Et qui furtum fecerit, demedium pœniteat; viginti diebus cum pane; et, si fieri potest, rapta repræsentet; sic in Ecclesiam renuetur j. 16. Christianus qui crediderit esse lamiam in sæculo, quæ interpretatur striga, anathema[ti]zandus, quicunque super animam famam istam imposuerit; nec ante in Ecclesiam recipiendus, quam ut idem creminis, quod fecit, sua iterum voce revocet, et sic pœnitentiam cum omni diligentia agat. 17. Virgo quæ voverit Deo permanet m kasta, et postea nubserit carnalem sponsum, excommonis sit, donec convertatur: si conversa fuerit, et dimiserit adulterium ", pœnitentiam agat; et postea non in una domo nec in una villa habitent. 18. Si quis excommonis fuerit, nec nocte pascharum in ecclesiam non introeat, donec pœnitentiam recipiet. 19. Mulier Christiana, quæ acciperit virum honestis nuptîs, et postmodum discesserit a primo, et junxerit se adulterio ; quæ hæc fecit, excommonis sit. 20. Christianus qui fraudat debitum cujuslibet ritu gentilium, excommonis sit, donec solvat debitum. 21. Christianus cui dereliquerit aliquis, et provocat eum in judicium P, et non in Ecclesiam, ut ibi examinetur causa; qui sic fecerit, alienus sit. 22. Si quis tradiderit filiam suam viro honestis nuptîs, et amaverit alium, et consentit filiæ suæ, et acceperit dotem; ambo ab Ecclesia excludantur. 23. Si quis presbiterorum ecclesiam ædificaverit, non offerat antequam adducat suum pontificem, ut eam consecret; quia sic decet. 24. Si quis advena ingressus fuerit plebem, non ante baptizet 9, neque offerat, neque consecret, nec ecclesiam ædificet, [do]nec permissionem accipiat ab Episcopo: nam qui a gentibus sperat permissionem, alie nus sit '. |