Imágenes de páginas
PDF
EPUB

vero huiusmodi sententias inter se adinuenire nequiuerint, ad ciuitatem nostram Saltwedele requirere debent sua iura. Ut igitur hec predicta validum robur obtineant et perpetue firmitatis sortiantur effectum, presentem paginam conscribi iussimus et sigilli nostri munimine consignari. Huius rei testes sunt: fideles nostri Aluericus de Kerkow, Olricus de Kruge, Gerhardus de St[a]uenow, Reinoldus de Glawezin, Arnoldus plebanus de Lenzen et alii quam plures. Datum apud Saltwedele, per manum Henrici curie nostre notarii, anno domini millesimo ducentesimo quinquagesimo secundo, V. idus Julii.

[ocr errors]

Nach Gercken, Cod. diplom. Brandenb. V, p. 78, ex vet. copia. Eine Abschrift in Rudloff's Diplomatar. manuscr, aus „Garcaeus, de reb. gest. Marchion. Brandenb., in vita Joh. I. et Otton. III, p. m. 80" gibt den Zusatz comitis, der angemessen scheint, wenn nicht comitum Guncelini et Bernardi" zu lesen ist; ,iussimus et ciuitatis et sigilli nostri," wo die Worte et ciuitatis," wenn sie für echt gelten sollten, doch hinter „et sigilli nostri" stehen müssten; Stauenow" für Gercken's: Steuenow." Vgl. Bd. I, Nr. 251.

2

3
5

1252. Juli 15. Zarrentin.

703.

Gunzelin, Graf von Schwerin, schenkt mit Zustimmung des Bischofs Friedrich von Ratzeburg dem Kloster Zarrentin das Patronat der Kirche zu Wittenburg. In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Guncelinus dei gratia comes Zverinensis omnibus presentem paginam inspecturis salutem in salutis auctore. Ne ea, que geruntur in tempore, labantur cum tempore et a memoriis hominum per obliuionis senium deleantur, necessarium reputamus ea perhennare testimoniis scripturarum, que nec modernos, nec posteros uolumus ignorare. Notum igitur esse uolumus uniuersis Christi fidelibus, tam presentibus, quam futuris, quod, cum ob reuerentiam dei et pie matris misericordie conuentum sanctimonialium Cysterciensis ordinis in districtu nostro, videlicet in ecclesia parrochiali Tsernentyn, prediis nostris fundassemus, nos omni diligentia tam laudabile dei obsequium rationabiliter inchoatum perhennare cupientes, pro salute nostra et pro remedio anime patris nostri pie memorie comitis Hynrici ius patronatus ecclesie seu parrochie in Wittenburg cum omni proprietate siue iure suo, quo ad nos pertinebat, de consensu venerabilis domini nostri Fretherici episcopi Raceburgensium prefato conuentui sanctimonialium in Tsernetyn liberaliter contulimus et absolute. Ne autem super hoc in posterum dubietatis scrupulus oriatur, presentem paginam conscribi fecimus, sygillo domini episcopi et nostro roboratam. Testes huius rei sunt: Wicgerus prepositus, Johannes, Bernardus, Raceburgenses canonici; milites: Hermannus de Bluchere, Albertus de Bralestorpe, Willehelmus de Rosendale,

Syfridus, Jordanis de Dargenov, fratres, et alii quam plures. Acta sunt hec anno
domini M° ducentesimo L'II°, in ecclesia Tsernentyn, in consecratione altaris,
idibus Julii.

Nach dem Originale im Haupt-Archive zu Schwerin. An
Pergamentstreifen hangen zwei Siegel von ungebleichtem

JURINESOVHS Wachs:

MINI-CILII
CONI

[ocr errors]

1) das zu Nr. 692 abgebildete parabolische Siegel des
Bischofs Friedrich von Ratzeburg, mit vollständiger Umschrift;
2) das hieneben abgebildete dritte Siegel des Grafen
Gunzelin von Schwerin mit zwei Lindwürmern am Baume
und der Umschrift:

*S' GVHZALINI. FILII. αONITIS haINIRISI.
Da SVARIN.

Dieses Siegel, welches nur in diesem einzigen Exem-
plare bekannt geworden ist, unterscheidet sich von dem
zweiten, zur Urkunde vom 27. Sept. 1248, Bd. I, (Nr. 612)
abgebildeten Siegel Gunzelins, welches 12481254 vor-
kommt, fast gar nicht; es scheint in einigen Verhältnissen
um ein Geringes grösser zu sein und hat in der Umschrift
die Namensform hαINIRISI, während das zweite Siegel die
Form haINRISI hat, auch ist das h auf diesem dritten
Siegel weiter auseinandergezogen, als auf dem zweiten Siegel.
Da nun im J. 1252 (11. Sept.) auch schon das vierte und
letzte Siegel Gunzelins in Gebrauch kommt, so muss der
Graf zu einer und derselben Zeit drei Siegel gehabt haben,

oder dieses zweite ist auch bald verloren gegangen.
Auf der Rückseite der Urkunde steht von gleichzeitiger Hand: Confirmatio loci et donatio."

[ocr errors]

1252. Sept. 11. Boizenburg.

H

704.

esse

Gurashin, Graf von Scharerin, verleiht dem Kloster Zarrentin neun Hufen in Zoceedorf, welche dasselbe von dem Bürger Wichfrid in Wittenburg gekauft hat. Guncelinus dei gracia comes Zwerinensis uniuersis Christi fidelibus, ad quos presens scriptum peruenerit, salutem in deo salutari nostro. Quoniam ea, que geruntur in tempore. ne labantur cum tempore, debent scripture paginis commendari, ne a memoriis hominum per obliuionis senium deleantur: notum uolumus uniuersis, tam presentibus, quam futuris, quod, cum Conradus prepositus sanctimonialium in Tsernetin pro quinquaginta marcis denariorum nouem mansos in Twedorpe commentai suo comparasset erga Wichfridum, ciuem nostrum in Wittenburg, soluentes annuatim tres choros siliginis et sedecim solidos, qui dantur pro uacon, et denarios pro porcis, denarios similiter censuales, qui dantur pro areis, item Wichfridus eosdem mansos in manus nostras resignauit, et nos, eiusam novelle plantacions congaudentes profectui, ad honorem beate virginis iam

dicto conuentui in Tsernetin eosdem mansos contulimus liberaliter et absolute cum omni iure, quo Wichfridus ipsos a manu nostra tenuerat, possidendos. Ne autem super hoc in posterum aliquis dubietatis scrupulus oriatur, presentem paginam scribi fecimus, sigilli nostri munimine roboratam. Testes huius rei sunt: Albertus notarius noster; milites: Henricus Ribe, Willehelmus de Rosendale, Sifridus de Darghenov, Ekehardus Scacke et Cristancius, quam plures (!). Acta sunt hec anno M° CC° L'II°, in Boyceneburg, in die Prothi et Jacincti beatorum martirum.

Nach dem Originale im Haupt-Archive zu Schwerin. An CNSIS¥S?OV?

einer weissleinenen Siegelschnur hängt das hieneben abgebildete schildförmige Siegel des Grafen Gunzelin III. von Schwerin mit zwei Lindwürmern am Baume und der Umschrift:

S. GVNCALINI COMITIS ZWⱭRINⱭNSIS Dies ist ein viertes Siegel des Grafen Gunzelin, welches sich von den drei früheren in Bd. I, zu Nr. 505 und Nr. 612, und in Bd. II, zu Nr. 703, abgebildeten Siegeln wesentlich durch die neue Umschrift unterscheidet, indem Gunzelin nicht mehr als Sohn des Grafen Heinrich bezeichnet wird, auch durch eine andere Gestaltung des Baumes, welcher eine vollere Krone hat und die freien Wurzeln des Baumes zeigt, während er sonst auf einem herzförmigen Untersatze steht. Dieses Siegel kommt sicher an der vorstehenden Urkunde zuerst vor, während noch am 15. Jul. 1252 das dritte Siegel im Gebrauche war und das zweite Siegel noch im J. 1254 geführt wird. Der Graf würde also im J. 1252 drei Siegel gehabt haben. Man kann jedoch annehmen, dass die vorstehende Urkunde später besiegelt worden sei, da das 4. Siegel zuerst an dieser vorkommt, und darnach erst wieder am 25. Juli 1257. Vom

[graphic]

CALINI COM

J. 1257 an kommt aber dieses Siegel allein vor bis zum Tode Gunzelins, sicher bis in das Jahr 1270. Man kann darnach wohl annehmen, dass Gunzelin das vierte Siegel von 1254-1274 in Gebrauch gehabt habe.

1252. Sept. 12.

705.

Albert, Herzog von Sachsen, gibt der Kirche in Ratzeburg diejenigen Güter in Campow, welche Berlif bisher zu Lehn gehabt hatte.

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Albertus dei gratia dux S[a]xonie, Angarie et Westfalie, omnibus hanc paginam inspecturis in salutis auctore salutem. Quecunque ad comodum et profectum ecclesiarum de nostra liberalitate sperantium domino fauente disponimus, expedit, vt ea contra varios futurorum incursus valida firmitatis nostre custodia muniamus. Notum igitur esse volumus tam presentis, quam futuri temporis Christi fidelibus vniuersis, quod, cum omnia bona in villa Campowe, que Berlif a [n]obis iure tenuit feodali, nobis idem Berlif et sui filii

resignassent, nos liberaliter eadem bona ob honorem dei et sancte matris sue ecclesie beate Marie in Raceburch eo iure, quo supradictus Berlif a nobis tenuit, cum omnibus attinentiis suis perpetuo libere dimisimus possidenda, preter ea iura, que prius villa habuimus in eadem, videlicet seruitia de sex mansis secundum communia terre iura, que nobis libere duximus reseruanda. Huius rei testes sunt: dominus Wiggerus Raceburgensis prepositus, Volkwinus eiusdem ecclesie canonicus, Olricus burgrauius de Wetin, Burchardus de Zwegen, Reinerus aduocatus de Raceburch, Zabel de Louenb [o]rch, Sifridus aduocatus de Louemborch, Willelmus capellarius (!), et alii quam plures. Acta sunt hec anno domini M° C° C LII°, pridie idus Septembris. Vt igitur hec nostra donatio rata semper maneat et ab omni inquietudine inuiolabilis perseueret, litteram hanc testimonialem inde conscribi fecimus et sigilli nostri munimine insigniri.

Nach dem Originale im Ratzeburger Archive zu Neustrelitz. An der durch Moder etwas beschädigten Urkunde hängt von dem Siegel an rothen und weissen seidenen Fäden nur ein kleines Bruchstück. Gedruckt bei Westphalen II, p. 2080, und bei Schröder, P. M. II, S. 2930.

1252. September 14. Rostock.

706.

Borwin, Fürst von Rostock, überträgt dem Kloster Dargun drei Hufen in Pannekow, welche bis dahin Johann von Büne vom Fürsten zu Lehn getragen hat und bis zu seinem Tode behalten soll, und bestimmt, dass zwei Hufen in Teschow, welche derselbe vom Kloster hat, nach dem Tode seiner Frau an dasselbe zurückfallen sollen.

Borwinus dei gratia dominus de Rozstok vniuersis Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in domino Jhesu Christo. Cum omnium Christi pauperum uelimus in quantum possumus profectibus insistere, illorum tamen precipue uolumus utilitatibus imminere, qui ipso (!) uero regi Christo specialius inherentes continuis non desinunt laudibus famulari. Jnnotescat igitur uniuersis, tam presentibus, quam futuris, quod nos pro [u]icionem et collacionem trium mansorum in Penecowe, quos fidelis noster dominus Johannes de Bune hactenus a nobis iure tenuit feodali, ecclesie Dargun ob amorem Jhesu Christi eiusque beate genitricis uirginis Marie et in nostrorum remissionem peccaminum, necnon et ad salutem anime domine S. nostre coniugis iam defuncte liberi (!) resignauimus uoluntate, tali siquidem forma, ut ipsos ratione ho[m]i[n]ii amodo possideat ab eadem, qui post mortem suam omni contradictione postposita memorate ecclesie attinebunt. Duo uero mansi in Tessecowe, quos a sepedicta tenet ecclesia, ad ipsam post uxoris sue obitum deuoluentur, vnde quolibet anno in natiuitate domine seruicium est eiusdem ecclesie conuentui fa [ciendum]. Vt autem

hec donacio a nobis siue a nostris heredibus uel a domino Johanne in posterum nullatenus irritetur, presens scriptum idoneorum subscriptione testium et sigilli nostri munimine duximus roborandum. Testes h[ii] aderant: prepositus Amilius, dominus Jo [hannes] plebanus ecclesie sancti Petri, dominus Heinricus, de sancto Jacobo, dominus Godefridus, dominus Heinricus de Dudinge, dominus Georgius de Jorc, dominus Otto de Ghicowe et alii quam plures. Acta sunt hec anno gratie M° CC° LII. Datum in Rozstok, kal. Octobris XVIII.

Nach dem Originale im Haupt- Archive zu Schwerin. Das Pergament ist an mehreren Stellen vermodert und die Schrift an vielen Stellen abgefallen, so dass einige Stellen schwer, andere gar nicht zu entziffern sind. An einer Schnur von weissen leinenen Fäden hängt das zu Nr. 463 in Bd. I abgebildete Siegel Borwins fast ganz erhalten, bis auf den grössern Theil der Umschrift:

[blocks in formation]

a. ROZSTOK

Gedruckt in Lisch Mekl. Urk. I, S. 98, und in Kosegarten's Cod. Pom. dipl. I, S. 953.

1252. September 14. Rostock.

707.

Borwin, Fürst von Rostock, schenkt dem Kloster Dargun die Freiheit, aus den Salzquellen bei Sülz Salz zu sieden, und das Eigenthum einer Siedestelle daselbst, mit allen dem Fürsten zustehenden Freiheiten.

Borwinus dei gratia dominus de Rozstoch omnibus hoc scriptum visuris in perpetuum. Ne rerum gestarum composicio decursu temporis euanescat, solet eam discretorum providencia litterarum testimonio perhennare. Patefacimus itaque presentibus, posteris et futuris, quod ob reuerenciam dei et gloriose virginis Marie et in remissionem nostrorum peccaminum contulimus ac dedimus monasterio in Dargun perpetuam libertatem hauriendi aquas de puteis salinariis iuxta Sulten sitis et positis atque perfectam potestatem sal coquendi de eisdem vna cum fundo et proprietate vnius loci ibidem, quem locum (!) fratres dicti monasterii vti possunt et debent pro vtilitate et necessitate eorum, sicud eis placuerit et visum fuerit expedire. Quem eciam locum ac omnia alia et singula predicta ab omni exactione excepimus, nichil nobis iuris, nec posteris nostris in hiis vendicantes, sed omne ius, quod in predictis habuimus, in monasterium transferentes, nichil inde sperantes nisi remuneracionem dei ac nostre anime nostrorumque progenitorum animarum salutem. Vt igitur hec nostra collacio ac donacio firma et illibata tempore perpetuo perseueret, eam sigillo nostro et testibus subscriptis roboramus. Testes vero sunt: dominus Johannes plebanus ecclesie sancti Petri, dominus Hinricus de sancto Jacobo, dominus Hinricus de Du'dinghe, dominus Georrius de Jorck, milites, et Otto de Ghikowe, famulus, et alii quam plures. Data sunt hec anno gracie millesimo ducentesimo quinquagesimo secundo, in Rozstoch, XVIII° kal. Octobris.

« AnteriorContinuar »