Imágenes de páginas
PDF
EPUB

ministerialis nostri descendent aut descenderunt, tum contra omnium malignorum violentas et sine causa molestationes nostri sigilli impressione roborantes confirmamus adnotatis testibus, qui sunt hi: Liupoldus, et Henricus filii Ducis Heinrici, Otto provincialis comes, et Otto filius ejusdem, Albreht de Werde, Rapoto de Medlike et Henricus frater ejus, Albero de Pottendorff et Herbordus frater ejus, Wernardus de Rabenstaine, Wilhelmus de Michelensteten, Chunradus de Riede, Otto de Lewesdorf et filius ejus Chunradus, Walterus de Sickendorf et Hartnidus frater ejus, Leopoldus de Piugen, Albero et Otto et Ortolfus fratres de Runecke, Wolfkerus de Medlike, Ulricus et Marquardus filius ejus de Hintperge, Ulricus et filius ejus Fridericus de Schonenkirchen, Chadoldus de Protleke, Wichardus de Pirboum, Albero de Tribanswinchel, Liupoldus de Vitegeysdorf.

Einfache Abschrift sec. XVII, auf Papier.

VII.

[ocr errors]

Circa 1177. Leopold, Herzog von Österreich, schenkt nach seinem Regierungsantritte der Abbtei heiligen Kreuz in Gemeinschaft mit seinem Bruder Heinrich und seiner Mutter Theodora einen Theil des Waldes, in dem dieselbe gelegen ist, zu seines verstorbenen Vaters Herzog Heinrich's, so wie auch zu seinem, seiner Gemahlin Helene, seines Bruders und seiner Mutter Seelenheile.

Liupoldus diuina fauente clementia dux Austrie cunctorum christi fidelium presenti universitati et future posteritati pacem et quietem in perpetuum. Quandoquidem superne dispositionis gratia in locum illustrissimi patris pie memorie Heinrici ducis heres succedere et principatum merui obtinere, dignum arbitratus sum, et michi meisque per omnia salutare, quatinus paternam circa venerabilia loca et devotionem et liberalitatem in nobismetipsis excolere, et ad tam pie ac magnifice virtutis exemplar nos studeamus omnimodis informare. Unde quoque nobis visum est, annuente et simul tradente germano meo karissimo Heinrico, necnon et dilectissima matre nostra Theodora conferre monasterio Sancte Crucis, et fratribus deo illic jugiter famulantibus aliquam partem silve, in qua idem monasterium situm fore dinoscitur, optantes, ut deus et dominus omnipotens, qui devotum numquam offerentis spernit affectum, anime christianissimi patris nostri Heinrici ducis requiem et reliquis parentibus nostris

regni sui concedat beatitudinem, michi quoque ac fratri meo, simulque amplectende matri nostre, et Helene contectali mee, ac soboli nostre sanitatem tribuat et incolomitatem, et in regendis subditis pacem pariter ac tranquillitatem. Hoc ipsum vero, quod de prefata silva antedicto monasterio Sancte Crucis dare complacuit, manu potestativa delegauimus eidem venerabili loco ita tamen, ut nequaquam extirpetur, nec stabula pecorum aut apiaria illic collocentur, prefigentes ei terminos, videlicet a Priventanne per ascensum montis, qui vocatur Husrucke, usque ad initium fossati, quod vocatur Radingsgrabe, et abinde per viam, que in eo, quod vulgo dicunt ecke, perducit in Holarbrante, et idipsum Holarbrante, et inde per retro Holarbrante inter duos fontes duorum rivulorum, quorum unus dicitur Putenbach, alter vero Swinbach per viam dirigentem usque ad locum, cui nomen est Wurzwalle per transeuntibus eam, quam vocant Hermanneswarte, usque ad fossatum, cui vocabulum datum est fossatum monachorum, ad ejus scilicet initium et per ipsius descensum usque in Waltsattelbach, et per ipsius quoque descensum usque in campum. Quia vero ministeriali nostro Wichardo de Arnsteine, ad quem custodia eiusdem saltus attinet, aliquod ex hoc accessisse videbatur detrimentum, placuit fratribus sepefati monasterii Sancte Crucis, dare eidem Wichardo vineam unam locatam in villa, que vocatur Vösendorf, et agros, quos ipsi illic possidebant, quatinus neque ab ipso, neque a liberis ejus pro jure beneficii ullam aliquando sustinere debeant molestiam. Verum, ut hec nostra donatio rata semper maneat et inconvulsa, conscriptionem hanc nostri sigilli impressione roboramus. Testes hujus rei Otto de Aschaim, Albero de Chunringen et filius ejus Hademarus, Wichardus de Sevelde, Hugo de Ottenstaine, Poppo de Gnage et frater ejus Ulricus de Chungesbrunne, Hugo de aigne, Wichardus de Arnstaine et filius ejus Perhtoldus, Chunradus de Riede, Lutwinus de Sunnenberg, Albertus de Pfaffsteten, Ulricus de Vihehouen, Otto de Purchartesdorf et filii ejus Rapoto et Heinricus, Ulricus dapifer et filius ejus Ulricus.

Zwei gleichlautende Originale auf Pergament mit Siegel (Reitersiegel). Pez, Thesaur. VI, II, pag. 44, Nro. 63, mit dem in der Originalurkunde nicht vorkommenden, überdies unrichtigen Jahre 1188. Herrgott, Monum. I, pag. 202, Nro. 1.

VIII.

1178. 19. Juni. Krems. Leopold, Herzog von Österreich, beurkundet die von ihm im Auftrage des Papstes Alexander III. und nach dem Rathe des Bischofs Diepold von Passau vorgenommene Beilegung des langjährigen Streites zwischen den Abbteien Melk und heiligen Kreuz, deren beider Erbvogt er sei, wegen Entrichtung des Zehents von den in den Pfarren Medling und Draiskirchen gelegenen Besitzungen der letzteren.

Notum sit omnibus christi fidelibus tam presentis temporis quam futuri, quod ego Liupoldus dei gratia dux austrie controversiam inter monasteria Sancte Crucis et Sancti Cholomani Medeliche super decimis grangiarum Drumawe, Talaren, et vinetis eorundem fratrum de Sancta Cruce in parrochiis Medeliche et Dræschirchen post multos conventus super eodem concambio licet incassum habitos ex precepto domini apostolici Alexandri et consilio domini Theobaldi Pataviensis Episcopi anno ab incarnatione domini Millesimo. C. LXX. VIII. Indictione VI. cum hereditarius utriusque loci essem advocatus, hoc fine tandem terminavi; Abbates eorundem monasteriorum Heinricus de Sancta Cruce et Chonradus de Medeliche post longam conflictationem tandem XIII. kalendas Julii Cremis in ecclesia sancti Viti in hoc consenserunt, et consensum eundem cum fratribus suis presbiteris, qui in presentiarum erant, utrimque positis dextris super altare sancti Viti roboraverunt, ut fratres de Sancta Cruce pro decimis grangiarum et vinearum supranominatarum, quas idem fratres Sancte Crucis XL fere annis ex privilegio Inocentii Pape II. quo muniti esse dinoscuntur, non solverant ad roborandam utrimque in posterum fraterne karitatis concordiam fratribus Medelicensibus, ad quos eedem decime ante fundatum Sancte Crucis sepedictum monasterium attinebant, darent predia, que cum omnibus pertinentiis suis ea libertate et justitia, qua illis servierunt, videlicet libera ab omni exactione publica singulis annis solvant X. talenta. Stallaren X. mansus et III. curtes. Mertinsdorf V. mansus. Flazlansdorf VIII. mansus et dimidium. Perngersdorf II. Porantsdorf II. Röprehtdorf II. Et hec quidem compositio habita est de his, que fratres Sancte Crucis in presenti possidebant. Ceterum, ut magis et magis inter predicta monasteria pax 'et karitas conservetur, si quid predicti fratres Sancte Crucis quoquo modo obtinuerint ab hinc procedente tempore, de quibus jam dictis

Medelicensibus decimationes fuerint exsolvende, de ipsis quoque aput ipsos component. Vt autem hec omnia rata et inconvulsa in perpetuum usque permaneant, que facta sunt sigilli nostri inpressione roboramus. Hujus rei testes sunt per aurem tracti Chonradus comes de Pilstein, Heinricus comes de Skalahe et Sigehardus frater ejus, Heinricus comes de Plagen, Otto de Lengenbach, Ödalricus de Asparn, Crafto de Amezinspach, Albero de Chunringen et Hademarus filius ejus, Alberode Wichartsslage et Wichardus frater ejus, Wichardus de Seuelde et Chadoldus frater ejus, Ödalricus de Stauze, Hugo de Ottensteine, Iremfridus de Gnanendorf, Albero de Minnenbach et Rödegerus frater ejus.

Original auf Pergament mit Siegel. vollständig.

Herrgott, Monum. I, pag. 203, Nro. II, Schramb, Chron. Mellic. pag. 94. Huber, Austria, pag. 10,

Nro. 9, beide im Auszuge.

IX.

Circa 1182.
Herzog Heinrich von Medling schenkt der Abbtei heiligen
Kreuz auf Bitten des Abbtes Heinrich I. (†. 1185) das ihm zustehende
Bergrecht von sieben Weingärten derselben, gelegen am Wartberg beim
Orte Urteil, und zwar zu seinem, seiner Gemahlin und seiner genannten
Blutsverwandten Seelenheile.

Ego heinricus de medlich omnibus Christi fidelibus. ad peticionem dilecti nostri abbatis Heinrici de domo Sancte Crucis tradimus potestativa manu eidem ecclesie ius montium in vineis, quod vulgo perchreht dicunt, videlicet de septem vineis in monte, qui dicitur Wartperch ad locum urteil, quatinus proveniat in remedium anime tam proprie, quam et animabus parentum nostrorum, liupoldi marchionis, heinrici ducis patris nostri, liupoldi ducis fratris nostri, friderici fratruelis nostri, et Rihze conjugis. Testes hujus rei sunt hii. Herbordus capellanus ejus, Otto de haselov, Ortuinus et Hugo, Vlricus, Wichardus fratres ejus de merchensteine, Wichardus de gadme, Rudgerus de manneswerde, Otto de Willindorf, Albero de hezimannestorf, Gerungus de průle.

Original auf Pergament mit Siegel. Herrgott, Monum. I, pag. 206, Nro. V.

X.

1185. 7. September. Verona. Papst Lucius III. nimmt nach dem Beispiele seines Vorgängers Innocenz II. die Abbtei heiligen Kreuz unter Abbt Heinrich I. in seinen besondern Schutz und bestätigt deren Besitzungen, Rechte und Freiheiten.

Lucius episcopus seruus seruorum dei dilectis filiis Henrico abbati monasterii Sancte Marie de Sancta Cruce eiusque fratribus tam presentibus quam futuris regularem vitam professis in perpetuum. Religiosam uitam eligentibus apostolicum conuenit adesse presidium, ne forte cuiuslibet temeritatis incursus aut eos a proposito reuocet, aut robur, quod absit, sancte religionis infringat. Eapropter dilecti in domino filii uestris iustis postulationibus clementer annuimus et ad exemplar felicis recordationis Innocentii pape predecessoris nostri prefatum monasterium Sancte Marie de Sancta Cruce, in quo diuino mancipati estis obsequio, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et presentis scripti priuilegio communimus. In primis siquidem statuentes, ut ordo monasticus, qui secundum deum et beati Benedicti regulam atque institutionem Cisterciensium fratrum in eodem monasterio institutus esse dinoscitur, perpetuis ibidem temporibus inuiolabiliter obseruetur. Preterea, quascumque possessiones, quecumque bona prefatum monasterium in presentiarum iuste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum uel principum, oblatione fidelium, seu aliis iustis modis prestante domino poterit adipisci, firma uobis uestrisque successoribus et illibata permaneant. In quibus hec propriis duximus exprimenda uocabulis. Locum ipsum, in quo prescriptum monasterium situm est cum omnibus pertinentiis suis. Grangiam de Satelbac, et aliam de Satelbac, Grangiam de Brumgesuelde, Grangiam de Volchenuelde, Grangiam de Drumou, Grangiam de Minchendorph, Grangiam de Sigenuelde et Sulze, Grangiam de Talarn, cum omnibus earum pertinentiis. Sane labor uestrorum, quos propriis manibus aut sumptibus colitis, siue de nutrimentis animalium uestrorum nullus a uobis decimas exigere uel extorquere presumat. Liceat quoque uobis clericos uel laicos e seculo fugientes liberos et absolutos ad conuersionem recipere et eos absque contradictione aliqua retinere. Prohibemus insuper, ut nulli fratrum uestrorum post factam in eodem loco professionem fas sit absque abbatis sui licentia de eodem discedere,

« AnteriorContinuar »