Imágenes de páginas
PDF
EPUB

3

[ocr errors]

1791 comprehendere declaravit, et alias prout in ipsius Innocentii in simili forma brevis die tertia iulii millesimo septingentesimo uberius continetur. Cum autem subinde nonnulla dubia super intelligentia, et interpretatione dietiindulti excitata fuerint, recolendae memoriae Benedictus Papa decimus tertius Praedecessor itidem Noster dubia, illa secundum iustitiae, et aequitatis regulas e medio tollere, et quamcumque aliorum dubiorum eiusmodi occasionem submovere, ac ea, quae a Sede praedicta ad sublimium Principum Orthodoxae fidei defensorum, magnisque in Ecclesia Dei meritis fulgentium favorem emanasse noscuntur, nedum illaesa conservare, sed uberiori etiam; pleniorique interpretatione adiuvare cupiens, praedicti Nicolai indultum, ac Innocentii declarationem, aliorumque Romanorum Pontificum Praedecessorum praedictorum Litteras confirmavit, et epprobavit, ac innovavit, earumque vigore Victorio Amedeo tunc in humanis agenti, Sardiniae Regi Illustri, ac Sabaudiae Duci, illiusque successoribus ius nominandi sibi, ac Romano Pontifici pro tempore existenti personas idoneas ad Cathedrales, et Metropolitanas Ecclesias, ac Dignitates Abbatiales in temporali Dominio, quod idem Victorius Amedeus Rex tunc possidebat, consistentes in perpetuum competere, et ad illos spectare, ac pertinere decrevit, et declaravit; excipiens tantum ab illa dispositione, seu declaratione Cathedrales Ecclesias Casalensem, Aquensem, et Alexandrinam Provinciae Mediolanensis, in quarum provisionibus praxim, et stylum in eis observari solitum in posterum etiam servari, et retineri voluit, et mandavit, et alias prout in ipsius Benedicti in simili forma Brevis expeditis Litteris die vigesima nona maii millesimo septingentesimo vigesimo septimo plenius continetur. Quia tamen Victorius Amedeus Rex ius etiam nominandi ad Ecclesias Cathedrales, sicut praemittitur, exceptas, sibi competere vigore dictarum Apostolicarum Litterarum Nicolai, et Innocentii Praedecessorum contendebat, idem Benedictus decimus tertius eadem ipsamet die Victorio Amedeo Regi declaravit, se pronis auribus excepturum ea rationum momenta, quae pro se facere ipse contenderet, eisque, si iustitia niterentur, se ultro obsecundaturum. Exorto postmodum dubio, an in praedictis Benedicti decimi tertii Litteris Dignitates Abbatiales in Provinciis Casalensi, Aquensi, et Alexan

"

drina, Lumellina, ac Valle-Siccida tunc temporis a 1791 Victorio Amedeo Rege iam possessis consistentes comprehenderentur, felicis recordationis Benedictus Papa decimus quartus Praedecessor itidem Noster die quinta januarii anni millesimi septingentesimi quadragesimi primi, Dignitates Abbatiales praefatas memoratis Benedicti Praedecessoris Litteris comprehendi declaravit, firma tamen semper remanente exceptione, quoad Ecclesias Cathedrales Casalensem, Aquensem, et Alexandrinam praefatas, reservataque itidem facultate Carolo Emanueli Regi tunc in humanis agenti, ea proponendi, quibus ius etiam nominandi ad Ecclesias Cathedrales, sicut praefertur, exceptas idem Carolus Emanuel Rex sibi competere contendebat, ut illa ad iustitiae lances possent expendi, et si valida essent Apostolicae Sedis iddicia comprobari. Cum itaque carissimus in Christo filius Noster Victorius Amedeus Sardiniae Rex Illustris, ac modernus Sabaudiae Dux novissime praeposuerit sibi vigore indultorum a Romanis Pontificibus Praedecessoribus Nostris, ut praefertur, concessorum pertinere jus nominandi praedictum ad Ecclesias Cathedrales uti praemittitur, exceptas, necnon ad alias Cathedrales Ecclesias, ac Dignitates Abbatiales in temporali Dominio, quod de praesenti possidet, consistentes, qua de re nunc etiam dubitabatur. Nos Praedecessorum Nostrorum vestigiis inhaerendo, de nonnullorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium consilio dubium huiusmodi e medio tollere, ac ea, quae ab iisdem Romanis Pontificibus Praedecessoribus 'Nostris ob singularem sublimium Principum in hanc sanctam Apostolicam Sedem fidem, constantiam, et devotionis integritatem illis fuere concessa, non solum secundum iustitiae, equitatisque regulas illaesa conservare, verum etiam benigniori, latiorique interpretatione, quantum cum Domino possumus, adiuvare cupientes, praedicti Nilai indultum, ac tam eiusdem quam aliorum RomaBorum Pontificum Praedecessorum Litteras praedictas, quarum tenores praesentibus pro plene, ac sufficienter expressis, et de verbo ad verbum insertis haberi volumus cum omnibus, et singulis in eis contentis, et expressis, Auctoritate Apostolica tenore praesentium confirmamus, approbamus, et innovamus, illisque inviolabilis Apostolicae firmitatis robur adiungimus; earumque vigore carissimo in Christo filio Nostro Victorio

[ocr errors]

1791 Amadeo Sardiniae Regi Illustri, ac moderno Sabaudiae Duci, illiusque successoribus, ipsis, et temporali Dominio praedicto in integritate obedientiae eiusdem Sedis, sicut praemittitur, persistentibus, ius nominandi Nobis, ac Romano Pontifici pro tempore existenti personas idoneas ad Cathedrales Ecclesias Casalensem, Aquensem, et Alexandrinam praedictas, necnon ad Cathedrales, et Metropolitanas Ecclesias, ac Dignitates Abbatiales in praedicto temporali Dominio, quod idem Victorius Amedeus Rex de praesenti possidet, consistentes, atque Prioratus, et Praepositurum praefatas in perpetuum competere, et ad illos spectare, et pertinere, eadem Auctoritate tenore praesentium decernimus, et declaramus. Decernentes ipsas praesentes Litteras semper firmas, validas, et efficaces existere, et fore, suosque plenarios, et integros effectus sortiri, et obtinere, ac illis, ad quos spectat, et pro tempore quandocumque spectabit, in omnibus, et per omnia plenissime suffragari, ac ab eis respective inviolabiliter observari: sicque in praemissis per quoscumque Iudices, Ordinarios, et Delegatos, etiam causarum Palatii Apostolici Auditores iudicari, et definiri debere; ac irritum et inane, si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter, vel ignoranter contingerit attentari. Nou obstantibus quibusvis generalibus, vel specialibus Ecclesiarum pradictarum reservationibus, seu affectionibus Apostolicis per quoscumque Romanos Pontifices Praedecessores Nostros, et Sedem praefatam quomodolibet factis, seu pro tempore faciendis, necnon Cancellariae Apostolicae Regulis editis, et edendis, ac quibusvis aliis Apostolicis et in universalibus, provincialibusque Conciliis editis, generalibus, vel specialibus constitutionibus, et ordinationibus, ac dictarum Ecclesiarum etiam iuramento, confirmatione Apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis statutis, et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis et Litteris Apostolicis etiam quasvis clausulas, et reservationes in se continentibus per eosdem Praedecessores, ac Nos, et Sedem eamdem Ecclesiis praedictis, illarum Capitulis, et personis quomodolibet concessis, approbatis, et innovatis, quibus omnibus, et singulis, etiamsi pro sufficienti illorum derogatione de illis, eorumque totis tenoribus specialis, specifica, expressa, et individua, ac de verbo ad verbum, non autem per clausulas ge

nerales idem importantes mentio seu quavis alia ex- 1791 pressio facienda, aut aliqua exquisita forma ad id servanda foret, illorum omnium tenores praesentibus pro plene ac sufficienter expressis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter, et expresse derogamus, et ad plenum derogatum esse volumus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud Sanctum Petrum sub annulo Piscatoris die undecima iunii millesimo septingentesimo nonagesimo primo, Pontificatus Nostri anno decimo septimo.

R. CARDINALIS BRASCHIUS DE HONESTIS.

26.

Convention entre l'Autriche et la Sardaigne pour l'extradition réciproque des criminels. Signée à Milan, le 21. Avril 1792.

1

Avendo l'esperienza ed atto pratico evidentemente dimostrato il reciproco profitto, e le corrispondenti Convenienze che derivano dalla Convenzione, la quale per il vicendevole arresto, e consegna de' banditi e malviventi fu da parecchi anni stabilita, e successivamente alle sue scadenze, rinnovata come la venne in ultimo luogo sotto li 15 ottobre 1781 fra gli Stati della Lombardia dipendenti da S. M. Reale Apostolica per una parte, e la Savoia, ed altri Stati appartenenti di quà da' colli a S. M. il Re di Sardegna per l'altra, si è riconosciuto molto opportuno, ora che è spirato il termine, per cui doveva durare la medesima Convenzne, di rinnovarla per altri anni cinque nella stessa forma e coi medesimi capitoli, che sono del tenor seguente:

[ocr errors]
[ocr errors]

I. I Banditi per sentenza di pena capitale, che li dichiari esposti alla pubblica vendetta, dagli Stati della Lombardia Austriaca e da quelli di Savoia, e Piemonte, ed altri dipendenti di quà da' colli da Sua Maestà il Re di Sardegna, non possano in modo alcuno abitare, nè dimorare in alcuna città, terra o luogo, distretto Nouv. Supplém. Tome II. F

1792 di essi Dominii, e se saranno ritrovati dentro di essi, debbano essere presi dagli Uffiziali di giustizia o Milizia, e Comandante, che si troverà sopra luogo, e consegnarsi reciprocamente a' Ministri del Dominio, onde sono e saranno banditi, e non solamente potranno essere impunemente offesi ed anche uccisi, quando nell' atto della, cattura si opponessero alla medesima con armi, ma ancora quando fossero ritrovati alla campagna, e chi gli ammazzerà, oltre l'impunità, potrà conseguire anche i premii, che si trovassero allora per grida proposti contro tali Banditi: ed all' incontro chi darà alli medesimi albergo, aiuto, soccorso o favore, incorrerà le pene imposte dalle leggi nel luogo della ricettazione a fautori, e ricettatori de' Banditi, comprese anche le persone congiunte di sangue a' Banditi, secondo le circostanze de' casi, ed i gradi dell' attinenza a norma delle enunciate leggi.

II. Qualunque Malfattore ancora non bandito, ma imputato di delitto tale, che, secondo il titolo del delitto, possa essere punito, nella pena della morte natu rale, o civile, o di galera perpetua, o a tempo, o al tra simile pena corporale grave, capiterà negli Stati della Lombardia Austriaca, o viceversa dipendenti da S. M. il Re di Sardegna, dovrà esser preso e carce rato per consegnarlo a quello de' suddetti Dominii, nėl quale avrà commesso il delitto, acciò sia punito e castigato dal suo Superiore,

"

III. Si dichiara però, che se il Malfattore al tempo della richiesta si trovasse imputato o condammato nel luogo della dimora, di delitto, pari o maggiore di quello, per cui sarà riclamato, non sarà il Dominio, in cui sarà preso, obbligato alla consegna, e potrà ivi essere ritenuto e castigato, a proporzione del delitto; în caso poi che in progresso sia assolto, o per altra ragione non punito, dovrà essere consegnato, all' altro Domininio, dove avrà fatto l'altro delitto, e che l'avrà doimandato come sopra, acciò onninamente detto Malfattore sia per il delitto suo castigato.

IV. Si assegnano frattanto a detti Malfattori o Banditi de' rispettivi Stati quindici giorni dalla pubbli cazione della presente Convenzione a doversi assentare dall' uno e dall' altro Stato, il qual termine passato potranno essere presi, ed anche quando siano banditi capitalmente, ed esposti alla pubblica vendetta, come

« AnteriorContinuar »