Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Margwardus Scierli, Borchardus filius Witonis, Volmarus, Heinricus caseator, Wernherus, Engizo. Margwardus, Heinricus, Chinradus, Wernherus, Volmarus, Wernherus, Heinricus, Heinricus et alii quam plures de villa.

[blocks in formation]

VII. Kalendas Junii. Ůdalricus episcopus obiit, qui sepultus est in anteriori crypta. Qui dedit S. Mariæ curtem dictam Gurbela. ' In cujus anniversario dat præpositus noster cuilibet canonico solidum denariorum.2

Cette localité est nommé Gurbulin, dans un diplôme de l'empereur Heori III, du 1er juin 1048. Voir le tome 1er, no 117, page 179. Elle était située in pago Sysgowe, in comitatu Rodolfi comitis.

* Le même Liber vita fait mention d'un évêque nommé Bruno, que quelques auteurs intercalent entre l'évêque de Bâle Uldaric II et son successeur Thierry. Nous pensons que cet évêque est le même que Berengerus, qui reçut la consécration épiscopale en 1057. Voir le tome 1er, page XCVI et 183. On lit dans le Liber vitæ cité plus haut : «VI. Kal. Junii Bruno episcopus obiit, qui sepultus est in crypta anteriori. Ad cujus anniversarium celebrandum Heinricus imperator dedit curtem in villis Nollingen et Minfeldon, de quibus præpositus noster dat unicuique canonico præsenti et percipienti solidum denariorum. » (27 mai.)

4.

Bourcard d'Asuel, évêque de Bâle, constate qu'il a fondé et doté en 1083 le monastère de St-Alban dans cette ville, et signale les autres dons qui lui ont été fails par

d'autres personnes.

1 Vers 1090. 1

(Ch. Urstisii codex diplomaticus Brucknerianus, p. 47, manuscrit à la Bibliothèque

de Bâle).

In nomine sanctæ et individuæ Trinitatis. Incipit abbreviatus qualiter locus iste divino cultui vitæque monachorum fuerit deputatus. Civitas Basiliensis, quæ inter Alamanniæ civitates haud minima ex quo christianæ religionis cepit exordium, morum honestate et rerum secularium ubertate semper extitit egregia. Ejus pastores qui super gregem sibi commissum ardenti studio, die noctuque invigilarunt, et talentum sibi creditum Domino suo, fœnore multiplici, reportare satagerunt, in hoc uno haud modica culpantes negligentiæ, quod cum reliquas suorum comprovincialium civitates tribus aut imo pluribus monasticis congregationibus viderent insignitas, in sua, sicut vico quolibet paupere, una tantum sunt contenti canonicorum congregatione.

Hanc itaque suorum prædecessorum negligentiam præsul Børchardus, vir in rebus tam divinis quam secularibus diligens et industrius, ex quo huius regiminis baculum suscepit, vehementi studio semper ardebat corrigere. Verùm à suæ voluntatis efficacia intestinis seditionibus multo tempore fuit retractus, quas dux Rodulfus 2 in dominum suum concitavit, imperatorem videlicet Henricum. Igitur in his bellicis tempestatibus, quam fideliter partem domini sui imperatoris defendit, et quam strenue hostium suorum perfidiam impugnavit, epistolari brevitate non est facile comprehendere. Verum munitiones et castella, quæ ipse partim construxit, partim jam constructas, probitate et industria sua Beatæ Mariæ

Cet acte est antérieur aux différentes donations qui suivent, faites à ce monastère sur la fin du 11° siècle, puisqu'elles n'y sont pas encore désignées. Voir aussi l'acte de 1103 pour le même objet, tome 1er, p. 214. - Rodolphe de Rheinfelden, duc de Souabe, compétiteur de Henri IV. Voir le no 132 du tome 1er, p. 199.

adquisivit, et murorum compagines, quibus à nocturnis incursionibus hanc civitatem munivit, mne tacente, qualis in bellicis negotiis fuerit, satis poterunt comprobare.

Itaque, postquam divina clementia genus humanum ab hac eruit pestilentia, et ecclesia jam multo tempore exorbitata, ad statum pristinum palpitando cœpit redire, præfatus pontifex à sæculari negotio ad otium sanctissimum animum cœpit flectere, et qui priùs ob regni præsentis defensionem terreno militavit imperatori, postmodum ob regni cœlestis adeptionem suo omniumque cœpit servire creatori. Igitur pro suarum negligentiarum correctione, proque omnium fidelium tam vivorum quam corporeis vinculis solutorum redemptione, anno Dominicæ incarnationis M. LXXXIII° hoc conobium in honore sancti Salvatoris et beatæ Dei genitricis semperque virginis Mariæ, sanctique Albani martyris instituit, et ut divinum die noctuque inibi redundaret servitium, vitæ conversationique monachorum ipsum deputavit ; utque corporeis necessitatibus supersedentes, solum divinis vacarent laudibus, partim de propriis redditibus, partim de his quæ ipse sua acquisivit industria et pecunia, ipsis victualia et cætera vitæ necessaria abundanter ordinavit. Verum quoniam ab ineunte temporum ætate, sic se habent sæcularia ut sæpe mali detrahant bonis, et livor edax hoc nititur invertere, quod ad cultum divinæ religionis maximo bonorum virorum ædificatum est conamine, necessarium reputavit colonias et vineas omnesque redditus huic coenobio subjectos, literis mandare, et unde vel qualiter quorum testimonio beato Albano fuerunt donala, charta sequenti notare.

1

Episcopus Burchardus qui istam congregationem construxit, consilio fidelium suorum, tam laicorum quam clericorum, de propriis suis redditibus dedit S. Albano, fratribusque Deo eique famulantibus Lorrach cum ecclesia, omnibusque suis appendiciis, tam in vineis quam in agris, pratis et sylvis. In villa quæ dicitur inferior Basilea ecclesiam cum cæteris, quæ suæ fuerunt ditionis. In civitate Basiliensi, ecclesiam B. Martini et decimam in villa, quæ dicitur Huningen. Silvam quæ sita est juxta S. Albanum. Molendinum in ripa Birse cum pratis adjacentibus. In villa quæ dicitur Binningen☎ duos mansus. Conrat de Pehpurc" dedit S. Albano apud Rodolfshu

2

Lörrach, grand-duché de Baden.

2 Huningue. -Près de Bâle. Conrad de Bechburg, dans le Buchsgau.

6

3

5

zen mansum I. qui solvit quinque solidos. Apud Harichingen 1 I. lunationem, quæ solvit quatuor solidos. Apud Kunachperh I. qui solvit XVI denarios. Apud Werthe lunationem I. quæ solvit IV. solidos. Conrat de Rantheswilre, apud Mospah mansum I. qui solvit V. solidos et oblationem. Cuno de Horspurc" apud Hulestein XI. lunationes solventes quadraginta solidos. Werenherr de Kalthenbah apud Buntheltorf dimidium mansum, qui solvit octo solidos. Apud Suningen mansum I. qui solvit decem solidos. Apud Michelenbach, Thirspurc et filii ejus Erchenbolt et Odelrich mansum I. qui solvit V. solidos et oblationem. Azo canonicus, in Raden villa sex lunationes, quæ solvunt XVIII. solidos cum oblatione. In villa quæ dicitur Cnoringen habet S. Albanus mansum I. qui solvit XII solidos. Apud Helfratheschirche mansum I. qui solvit V. solidos et oblationem, triaque in anno servitia. In superiori Mahstat tres lunationes, quæ solvunt VIII. solidos cæteraque servitia. Apud inferius Mahstat II. lunationes, quæ solvunt septem solidos. In villa quæ vocatur Leiverathesheim tantum intra vineas et terram arabilem, quod solvit in anno XX. solidos. Apud Orthmaresheim, tantum, quod solvit II. solidos. Apud Steinebronne III. lunationes, quæ solvunt novem solidos. Apud Ouerentorf XXX denarios.

Harum donationum testes sunt viri industrii, tam laici quam clerici, quorum nomina subnotare curavimus. S. Burchardi episcopi. S. Chononis Lausanensis episcopi. S. Rodulfi præpositi. S. Hupoldi vicedomini. S. Bertoldi thesaurarii. S. Hugonis decani. S. Adalperti canonici. S. Eberardi canonici. S. Rodulfi advocati. S. Adalberonis comitis. S. Herimanni comitis. S. Lothewici comitis. S. Burchardi militis. S. Huzonis. S. Adelgot. S. Burchardi. S. Himmonis. S. Luitfridi. S. Adelpreht pincernæ. S. Lamperti dapiferi. S. Annonis. S. Wernheri. S. Reinheri. 7

•Herkingen, ibidem. - 2 - 2 Rantzwiller, canton du Landser, Haut-Rhin. 3 Muspach, canton de Bâle. — Horbourg, en Alsace. — Holstein. — 6 Peut-être Hauingen.

--

1 On lit dans ce cartulaire : Instrumentum est antiquum, sigillo carens; à tergo tamen hanc habet signaturam. C'est-à dire les lettres BCD ECP WLM PO dans l'intérieur desquelles sont inscrites des lettres plus petites formant avec les grandes :

BVRCARDVS EPISCOPVS, WILLELMVS PRIOR.

5.

Adalbert II, comte de Frobourg, à la demande de Bourcard d'Asuel, évêque de Båle, donne au monastère de St-Alban le village d'Appenwihr, avec son église et ses dépendances.

1096.

(Ch. Urstisii codex diplomaticus Brucknerianus, p. 47.)

In nomine sanctæ et individuæ Trinitatis. Notum sit omnibus tam præsentibus, quam futuris fidem et devotionem suam Deo creatori suo debere volentibus quod comes Adelbertus1, consilio et impetratione Burkardi hujus sedis episcopi, dedit beato Albano et monachis in ecclesia ejus Deo devotis, villam nomine Appenwilr, absque omni contradictione, pro anima Wolfradi3 in eorum claustro defuncti, et pro anima parentum suorum, cum servis et ancillis, cum coloniis et vineis, cum sylvis et pratis, cum banno et ecclesia, cum piscinis et molendinis, et cum omnibus redditibus, quos ipse comes et sui prædecessores noscuntur jure hæreditario in villa prædicta habuisse. Si quis autem hæredum vel prohæredum suorum hostis versutus ad hoc incitaverit ut donum, quod comes præfatus, ob suum memoriale suorumque parentum salutem huic donavit ecclesiæ, calumniari voluerit, et præbendam servorum Dei mutilare præsumpserit, sciat se banno beati Petri, omniumque suorum successorum, subjacere et centum libras auri fisco regali debere.

4

Ut autem stabilis et firma permaneret hæc datio, facta est in præsentia virorum illustrium, tam laicorum quam clericorum, quod subnotare duximus necessarium. S. Adelberonis comitis. S. Hermanni fratris sui. S. Burkardi episcopi. S. Adelberti canonici. S. Hessonis militis. S. Burkardi. S. Henrici de Heigenlo. S. Adelgoti vicedomini. S. Theoderici canonici. S. Adelgoti. S. Manegoldi de Fevilu. Actum publice, anno ab incarnatione Domini, M°XC°.VIo. Indictione quarta, cyclo solari XIIII", lunari vero XI.

Adalbert II, comte de Froburg. 2 Appenvihr, canton de Neuf-Brisach, HautRhin. C'est par erreur que cette localité est indiquée pour Appenveyer, dans le GrandDuché de Baden, à la page 216 du tome 1. C'était probablement un comte de Frobourg, peut-être un frère d'Adalbert II. Comte de Froburg, frère du premier. Pour faire concorder cette indication chronologique avec les autres, il faut lire XIII.

« AnteriorContinuar »