Quapropter nos ipsi Sacerdotes omnem Ecclesiam Christi, ac populum admonemus, ut tremenda haec, et totiens iterata sententia nullum ex nobis praesenti atque aeterno condemnet judicio; sed fidem promissam erga gloriosissimum dominum nostrum Sisenandum Regem custodientes, ac sincera illi devotione famulantes, non solum divinae pietatis clementiam in nobis provocemus, sed etiam antefati Principis gratiam percipere mereamur. Amen. Te quoque praesentem Regem (Idem fere Augustinus, 1. 5 de Civ. Dei, c. 24. Sed felices eos dicimus, inquit, si juste imperant, si inter linguas sublimiter honorantium, et obsequia nimis humiliter salutantium, non extolluntur, etc.), futurosque sequentium aetatum Principes, humilitate qua debemus, deposcimus, ut moderati et mites erga subjectos existentes, cum justitia et pietate populos à Deo vobis creditos regatis, bonamque vicissitudinem, qui vos constituit largitori Christo respondeatis; regnantes cum humilitate cordis, cum studio bonae actionis. Ne quisquam vestrum solus in causis capitum aut rerum sententiam ferat: sed consensu publico, cum rectoribus, ex judicio manifesto delinquentium culpa patescat, servata vobis in offensis mansuetudine, ut non severitate magis in illis, quam indulgentia polleatis: ut dum omnia haec, auctore Deo, pio à vobis moderamine conservantur, et Reges in populis, et populi in Regibus, et Deus in utrisque leatetur. Sane de futuris Regibus hanc sententiam promulgamus, ut si quis ex eis contra reverentiam legum superba dominatione et fastu regio in flagitiis, et facinore, sive cupiditate crudelissimam potestatem in populis exercuerit, anathematis sententia à Christo Domino condemnetur, et habeat à Deo separationem, atque judicium, propter quos praesumpserit prava agere, et in perniciem regnum convertere. De Suinthilane vero, qui scelera propria metuens, seipsum regno privavit, et potestatis fascibus exuit, id cum gentis consultu decrevimus, ut neque eumdem, vel uxorem ejus, propter mala quae commiserunt, neque filios eorum unitati nostrae unquam consociemus, nec eos ad honores, à quibus ob iniquitatem dejecti sunt, aliquando promoveamus; quique etiam, sicut à fastigio regni habentur extranei, ita et à possessione rerum, quas de miserorum sumptibus hauserunt, maneant alieni; praeter id quod pietate piissimi Principis nostri fuerint consequuti. Non aliter et Geilanem memorati Suinthilani et sanguine et scelere fratrem, qui neque in germanitatis foedere stabilis extitit, nec fidem gloriosissimo domino nostro pollicitam conservavit: hunc igitur cum conjuge sua, sicut et antefatos á societate gentis atque consortio nostro placuit separari, nec in amissis facultatibus, in quibus per iniquitatem creverant, reduces fieri; praeter id quod consequuti fuerint pietate clementissimi Principis nostri: cujus gratia et bonos donorum praemiis ditat, et malos à beneficentia sua non separat. Gloria autem et honor Omnipotenti Deo nostro, in cujus nomine congregati sumus. Post haec salus, et pax, et diuturnitas piissimo et amatori Christi domino Sisenando Regi; cujus devotio nos ad hoc decretum salutiferum convocavit. Corroboret Christi gloria regnum illius, gentisque Gotthorum in fide catholica: annis et meritis protegat illum usque ad ultimam senectutem summa Dei gratia, et post praesentis regni gloriam ad aeternum regnum transeat: ut sine fine regnet, qui intra saeculum feliciter imperat: ipso praestante, qui est Rex regum et Dominus dominantium, cum Patre et Spiritu Sancto in saecula saeculorum. Amen. Definitis itaque his quae superius comprehensa sunt, annuente religiosissimo Principe, placuit deinde, nulla re impediente, à quolibet nostrum, ea, quae constituta sunt, temerari, sed cuncta salubri consilio conservare: quae quia profectibus Ecclesiae, et animae nostrae conveniunt, etiam propria subscriptione, ut permaneant roboramus. Ego Isidorus in Christi nomine Ecclesiae Hispalensis Ep. Metropolit. haec statuta subscripsi. Selya Narbonensis Metrop. Ep. subscrip. Stephanus Eccl. Emeritens. Metrop. Ep. subsc. Clarentius Accitanae. Eccl. Ep. subsc. Jacobus Mentesanae Eccl. Ep. subsc. Germanus Monasterii Dumiensis Eccl. Ep. subsc. Samuel Iriensis Eccl. Ep. subsc. Profuturus Lamicensis Eccl. Ep. subsc. Methepius Britaniensis Eccl. Ep. subsc. Contaurus Presbyter, Vic. Fidentii Tuccitani Ep. subsc. Joannes Presb. Vic. Severi Barcin. Ep. subsc. Domarius Archidiacon. Vic. Carterii Arcavicensis Ep. subsc. APENDICE NÚM. 13. Leyes del Fuero Juzgo, relativas á la potestad judicial de los Obispos en favor de los oprimidos. Para responder á las injustas diatribas de los políticos contra la potestad judicial de los Obispos, con arreglo á las leyes del Fuero Juzgo, basta leerlas originales y sin prevencion alguna. Con este objeto se insertan las dos leyes 22 y 27 del título 1.°, libro 2.° del Fuero Juzgo, para que se vea hasta qué punto fue beneficiosa la influencia de la Iglesia en obsequio de los oprimidos, y para evitar las injusticias y tiranía de los Señores godos, respecto del pueblo español. Debe notarse además que ambas leyes figuran á nombre de Chindasvinto y Recesvinto, á quienes no cuentan, por cierto, entre los reyes vendidos á la supuesta teocracia goda. LEY XXII, TÍT. 1, LIB II DEL CÓDIGO VISIGODO. Flavius Chindasvintus Rex. Si cujuscumque honoris aut ordinis judex dicatur haberi suspectus, vet si judex contra leges praesumat judicare. Si quis judicem aut comitem vel vicarium comitis, seu tiufadum suspectos habere se dixerit, et ad suum ducem aditum accedendi poposcerit, vel fortassè eumdem ducem suspectum habere se dixerit, non sub hac occasione petitor, ac praesertim pauper quilibet patiatur ultra dilationem. Sed ipsi, qui judicant ejus negotium unde suspecti dicuntur haberi, cum Episcopo civitatis ad liquidum discutiant, atque pertractent, et de quo judicaverint paritèr conscribant, subscribantque judicium: et qui suspectum judicem habere se dixerat, si contra eum deinceps fuerit querelatus, completis priùs quae per judicium statuta sunt, sciat sibi apud audientiam principis appellare judicem esse permissum. Ità ut si judex vel sacerdos reperti fuerint nequitèr judicasse, et res ablata querelanti restituatur ad integrum, et à quibus aliter quam veritas habuit judicatum est, aliud tantùm de rebus propriis ei sit satisfactum. Si certè injustam contra judicem querelam detulerit, et causam, de qua agitur, juste judicatam fuisse constiterit, damnum, quod judex sortiri debuit, petitor sortiatur. Et si non habuerit unde compositionem exsolvat, C. flagellis extensus publicè in ejusdem judicis praesentia verberetur. Nam si fortè quisquam pro utilitate regia aliquid scire se dixerit, aditus ei ad conspectum nostrae gloriae negari non poterit. |