Nitist wie die Avers-Seite em Pariser Museo und wie

2.

im

re

bei John Evans, Esgr Nash Mills, Hertford Prof Braun in Bonn

2 Die Revers Seite ist bei allen 3Cxemplaren gleich.

Lith Anst d. Rh. Fr. With Unv A Henry inBonn.

I. ABHANDLUNGEN.

VI.

Ueber die mediceische handschrift des Aeschylus und deren verhältniss zu den übrigen handschriften.

Dritten artikels zweiter theil.

(S. Phil. XX, p. 385).

Σχόλια

Δημητρίου τοῦ Τρικλινίου εἰς τοὺς ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας.

1. Κάδμου πολῖται: ἡ εἴσθεσις τοῦ δράματος ἐκ συστηματικῶν ἔστι περιόδων. οἱ δὲ στίχοι εἰσὶν ἰαμβικοί τρίμετροι ακατάληκτοι οζ, ὧν τελευταίος

πόλις γὰρ εὖ πράσσουσα δαίμονας τίει.

ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνὶς εἰσιόντος τοῦ χορού.

2. ὅστις φυλάσσει πρᾶγος ἐν πρύμνῃ πόλεως: εἴρηται ἡμῖν καὶ ἐν ἄλλοις ὅτι εὕρηται ἐν τῇ ἕκτῃ τοῦ ἰάμβου χώρᾳ οὐ μόνον ἀνάπαιστος, ὡς καὶ ἐνταῦθα τὸ ,, πρύμνη πόλεως, ἀλλὰ καὶ χορεῖος.

12. βλάστην μέν: οὕτω χρὴ γράφειν καὶ τοῦτον τὸν στίχον καὶ τὸν ἑξῆς ὡς διωρθώθησαν παρ ̓ ἐμοῦ, ἵν ̓ οἰκείως ἔχωσι πρὸς τὸ μέτρον καὶ τὴν σύνταξιν· οἱ γὰρ ἄλλως γράφοντες οὐ καλῶς γράφουσιν, ἀγνοοῦντες τὰ περὶ τῶν μέτρων. [Die lesart der mediceischen bandschrift βλάστημον (falscher accent statt βλαστημών) ἀλδαίνοντα σώματος πολὺν | ὥραν ἔχονθ ̓ ἕκαστον κτλ. kannte Triclinius nicht, dem nur die interpolirte, fast durch alle abschriften verbreitete vorlag, βλάστιμον πολλήν, woraus Tricli

Philolegas. XXI. Bd. 2.

13

nius βλά στην μὲν πολύ machte, nicht klüger als ein anderer corrector, dessen conjectur in dem texte der venetianischen handschrift 616 steht, βλάστημά γ' αλδαίνοντα σώματος πολύ].

78150. Τὰ παρόντα εἴδη ἑτέρως εἰσὶν ἐσχηματισμένα. τὰ μέν εἰσι μονοστροφικά και μετρικὰ ἄτακτα και συστηματικὰ ἐξ ἀνομοίων κατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους, τὰ δὲ κατὰ σχέσιν δύο στροφῶν. τοῦ τοιούτου 1) ἐστὶ σχήματος καὶ ἐν ̓Αγαμέμνονι ονομαζομένῳ δράματι (ν. 40) τοῦ παρόντος ποιητοῦ τὸ δέκατον μὲν ἔτος τόδ ̓ ἐπεὶ Πριάμου | μέγας ἀντίδικος, Μενέλαος ἄναξε καὶ τὸ, Τελαμώνιε παί τῆς ἀμφιρύτου | Σαλαμῖνος ἐν Αίαντι Σοφο κλέους (ν. 134) καὶ ἐν Φοινίσσαις Ευριπίδου (ν. 202) το „Τύ TVριον οίδμα λιπούσα. χρώνται δὲ τῷ τοιούτῳ σχηματισμῷ οἱ ποιηταί ὅτε διηγηματικὸν ποιοῦσι τὸν λόγον. εἰσὶ γοῦν τῆς μονοστρόφου ταύτης στροφῆς τὰ κώλα ξζ'. τὸ μὲν α' τροχαϊκόν έφθη μιμερὲς τοῦ β' και τρίτου ποδός χορείου. ἐχρήσατο δὲ τοιούτῳ κώλῳ ἐν ἀρχῇ ἀνειμένῳ μὲν διὰ τὸ ἀνεθῆναι αὐτὰς καὶ ἐκλυθῆναι τῷ φόβῳ, τροχαίοις δὲ διὰ τὸ μετὰ σπουδῆς ἀνελθεῖν εἰς τὸν ἐν ἀκροπόλει βωμόν. εἴη δὲ τοῦτο καὶ ιωνικόν δίμετρον ακατάληκτον ἐξ ιωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καθαροῦ καὶ ἀπ' ἐλάττονος πεντασυλ λάβου. τὸ β' ἀντισπαστικὸν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐξ αντισπάστων δύο καὶ κρητικοῦ, ἦταν ἀμφιμάκρον. τὸ γ' χοριαμβικόν δίμετρον καταληκτικὸν ἐκ χοριάμβου καὶ ἀναπαίστου. τὸ δ' ὅμοιον, ἤτοι ἐκ χοριάμβου καὶ ἰάμβου. τὸ ἐ' ὅμοιον τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ χοριάμβου, διιάμβου καὶ κρητικοῦ. τὸ ς' ὅμοιον κατὰ πάντα του β'. τὸ ζ' ἰωνικὸν ἀπ' ἐλάττονος τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐκ δύο ἰωνικῶν καὶ ἡμίσεος. τὸ ἡ ἰαμβικόν δίμετρον υπερκατάληκτον και θαρόν. τὸ θ' Ιωνικόν δίμετρον ακατάληκτον ἐκ παίωνος β', ἀντὶ Ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος, καὶ διιάμβου. τὸ ι παιωνικόν δίμετρον ἐκ παίωνος β' καὶ κρητικοῦ, τὸ ια ἰαμβικόν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ιβ' ἀντισπαστικόν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐξ ἀντισπάστου, παίωνος β' καὶ διιάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον, τὸ ιγ' ἀντισπαστικὸν δι μετρον καταληκτικὸν φερεκράτειον ἐκ διιάμβου καὶ κρητικοῦ. τὸ ιδ ὅμοιον δίμετρον υπερκατάληκτον ἐξ ἀντισπάστου, ἐπιτρίτου β' καὶ συλλαβῆς. τὸ μέ τροχαϊκόν τρίμετρον βραχυκατάληκτον καθαρόν. τὰ ις' Ίαμβος καθαρός τρίμετρος [3. unten die bemerkung des Tri

1) τοῦ τοιούτου διηγηματικὸν ποιοῦσι τὸν λόγον.] Dieselben bemerkungen finden sich in den metrischen scholien des Triclinius zu Eurip. Phoeniss. 239 in meiner oxforder ausgabe vol. 3 p. 19, wie Triclinius sich auch anderwärts oft wiederholt.

clinius zu v. 92]. τὸ ιζ' ἀντισπαστικὸν μονόμετρον υπερκατάληκτον ἐξ ἀντισπάστου καὶ συλλαβῆς. τὸ ιη ιωνικόν τρίμετρον βραχυκατά ληκτον ἐξ ἰωνικοῦ, παίωνος δευτέρου καὶ ἰάμβου. τὸ ιθ' ὅμοιον τῷ ιζ. τὸ κ' ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος δίμετρον ακατάληκτον ἐκ παίω νος δευτέρου ἀντὶ ἰωνικοῦ καὶ διιάμβου. τὸ κα' αντισπαστικόν δι μετρον ὑπερκατάληκτον ἐξ ἀντισπάστου ἢ ἐπιτρίτου τετάρτου, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ κβ' ὅμοιον τῷ κ. τὸ κγ' ἴαμβος τρίμετρος καθαρός. τὸ κδ' ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον ἐξ ἀντισπάστου καὶ ἰάμ βου. τὸ κέ χοριαμβικόν δίμετρον ακατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου πρώτου καὶ χοριάμβου. τὸ κς' ἰαμβικόν πενθημιμερές. τὸ κζ' ἰωνικὸν ἀπ' ἐλάττονος δίμετρον ἀκατάληπτον ἐκ παίωνος δ', ἀντὶ ἰωνικοῦ, καὶ διιάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ κη' ἀντισπαστικὸν ἡμιόλιον ἐξ ἀντισπάστου καὶ σπονδείου. τὸ κθ' ὅμοιον δίμετρον ακατάληκιον ἐξ ἀν τισπάστου καὶ ἐπιτρίτου τρίτου. τὸ λ' ιαμβικὸν ἐφθημιμερές. τὸ λα ὅμοιον πενθημιμερὲς ἐκ χορείου. τὸ λβ' τροχαϊκόν δίμετρον ακατάληκτον. ἔστι δὲ Στησιχόρειον, ἔχον τὸ Πινδαρικὸν ἔθος, ἤτοι Ταμβον τὸν τελευταῖον πόδι. εἰ δέ τις εἶπον ὡς τὸ Στησιχόρειον τρίμετρον ἐστιν, ἀλλ ̓ ἴστω ὡς εὕρηται ἐν πολλοῖς καὶ δίμετρον, ὡς καὶ ἐνταῦθα. το λγ ιωνικὸν ἀπὸ μείζονος δίμετρον ακατάληκτον ἐκ παίωνος πρώτου κατὰ συνίζησιν καὶ διιάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ λό παιωνικόν μονόμετρον υπερκατάληκτον ἐκ παίω νης δ' καὶ συλλαβῆς. τὸ λέ ὅμοιον ἡμιόλιον ἐξ ὁμοίου ποδὺς καὶ ἰάμβου. τὸ λς' ἀντισπαστικόν τρίμετρον ακατάληκτον ἐκ παίωνος δ', ἀντισπάστου καὶ διιάμβου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ λζ τροχαϊκὸν καθαρὸν ἔφθημιμερές, τὸ λή χοριαμβικόν καθαρὸν ἡμιόλιον ἐκ χοριάμβου καὶ σπονδείου. τὸ λθ' τροχαϊκόν πενθημιμερές. τὸ μ' δακτυλικόν πενθημιμερές, εἰ δὲ βούλει, χοριαμβικόν δίμετρον καταληκτικὸν ἐκ χοριάμβου καὶ ἀναπαίσιου διὰ τὴν ἀδιάφορον. τὸ μα αντισπαστικόν τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου δ', τρίτου καὶ σπονδείου. τὸ μβ' ὅμοιον δίμετρον υπερκατάληκτον ἐξ ἐπι τρίτου πρώτου, διιάμβου καὶ συλλαβῆς. τὸ μγ' ὅμοιον. τὸ μὲ ὅμοιον τρίμετρον καταληκτικὸν ἐξ ἀντισπάστου, διτροχαίου καὶ κρητικοῦ, τὸ μέ παιωνικόν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ παιώνων δ δύο καὶ μολοττοῦ. τὸ μέ ὅμοιον τῷ μγ' κατὰ πάντα. τὸ μζ' χοριαμ βικόν τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ χοριάμβου, διιάμβου καὶ κρητικοῦ. τὸ μὴ ὅμοιον ἐκ διιάμβων δύο καὶ κρητικοῦ. εἰ δὲ πύλαισι γράψεις, Ταμβός ἐστι τέλειος. τὸ μθ' ὅμοιον κατὰ πάντα τῷ μβ. τὸ ν' ἰωνικὸν τρίμετρον ακατάληκτον ἐκ παιώνων β δύο ἀντὶ ίωνικῶν ἀπὸ μείζονος καὶ διιάμβου, εἰ δὲ βούλει, ἰαμβικόν τρίμε