Perronus Larinensis eadem gracia episcopi, salutem in domino sempiternam. Quoniam quidem de salute fidelium solliciti deuocioni ipsorum quasi quibusdam allectiuis Muneribus indulgenciis videlicet et remissionibus inuitamus ad debiti famulatus honorem deo et sacris edibus impendendum vt quanto crebrius et deuocius illuc confluit populus Christianus tanto celerius delictorum suorum veniam consequatur. Cupientes igitur vt capella in Brunna Olomucensis dyocesis, que in honore sancti Nycolai et beate Katerine virginis est fundata congruis honoribus et iugi Christi fidelium frequentacione veneretur. Omnibus vere penitentibus et confessis, qui ad dictam capellam in festis subscriptis, videlicet, Natiuitatis, Resurrectionis, ascensionis domini nostri Jesu Christi, atque pentecostes, in quatuor festiuitatibus gloriose virginis Marie, sancti Michaelis archangeli, sancti Johannis baptiste, beatorum Petri et Pauli aliorumque omnium apostolorum, sancti Nycolai et beate Katerine virginis patronorum, et in festo omnium sanctorum, et in anniuersariis dedicationis ipsius capelle et altarium existencium in eadem, et per octo dies predicta festa immediate sequentes, et singulis quartis feriis, causa deuocionis accesserint, aut qui prelibate capelle pro sua fabrica uel structura luminaribus ornamentis vel pro aliis suis necessariis manus porrexerint adiutrices, seu in extremis laborantes quicquam suarum legauerint facultatem. Nos de omnipotentis dei misericordia et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius auctoritate confisi, singuli singulas dierum quadragenas, de iniunctis sibi penitenciis, dummodo consensus dyocesani ad id accesserit, in domino misericorditer relaxamus. In cuius rei testimonium presens scriptum sigillorum nostrorum munimine duximus roborandum. Datum Rome ydus Marcii, Anno domini M. CC. L. XXXX. quinto, Pontificatus domini Bonifacii pape octaui anno primo.

Nos Theodericus Episcopus Olomucensis has indulgencias ratas habemus de nostro addicientes dies XL.

Ex originali in archivo curiae Brun. f. N. XII. n. 1.

XXVII.

Bonifacius VIII. confirmat privilegia monasterii Břewnowiensis, praepositurae Policz, Raygrad et Braunow. Dto. Romae VI. Idus Aprilis.

1295.

Bonifacius episcopus seruus seruorum dei. Dilectis filiis ... abbati et conuentui monasterii Brewnouiensis prope Pragam ordinis sancti Benedicti salutem et apostolicam benedictionem. Honestis et humilibus supplicum uotis libenter annuimus, illaque fauoribus prosequimur oportunis. Sane petitio pro parte vestra nobis nuper exhibita continebat, quod in Reygrad, in Policz et in Braunow prepositure alias prioribus nuncupate dicti ordinis Pragensis et Olomucensis diocesis fuerunt prout sunt eidem vestro monasterio et abbati ipsius monasterii pro tempore existenti pleno iure subiecte, consueueruntque regi et gubernari, ac de presenti reguntur et gubernantur per monachos vestri monasterii, quodque abbas dicti vestri monasterii, qui est pro tempore, prepositos et priores prepositurarum et prioratuum predictorum, ac vicarios, qui pro tempore in preposituris seu prioratibus supradictis deseruiunt, qui quidem vicarii monachi duntaxat dicti monasterii esse consueuerunt, pro solo nutu et libera voluntate instituit et destituit, ac instituere et destituere consueuit a tempore, cujus contrarii memoria non existit. Quare pro parte vestra nobis fuit humiliter supplicatum, ut premissa auctoritate apostolica confirmare de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur huiusmodi supplicationibus inclinati, premissa auctoritate apostolica tenore presentium confirmamus, et presentis scripti patrocinio communimus. Nulli ergo omnino hominum liceat, hanc paginam nostre confirmationis et communitionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se nouerit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum VI. Idus Aprilis pontificatus

nostri anno secundo.

E copia vidimata in archivo Rayhradensi.

XXVIII.

Wenceslaus, rex Boëmiae et marchio Moraviae, bona mensae suae in Březowa Theodorico, episcopo Olomucensi, confert. Dto. Brunae VI. Idus Maii 1295.

In nomine domini amen. Bone rei dare consultum, et presentis vite habetur subsidium, et eterne remuneracionis cernitur expectare premium, presertim ubi pro deliberacionis id agitur officio, per quod iura et possessiones venerabilium ecclesiarum salue remaneant, et ab impeticionis instancia inposterum liberantur. Proinde nos Wencezlaus, dei gracia rex Boemie, dux Cracouie et Sandomerie, marchioque Morauie. Notum facimus vniuersis presentes litteras inspecturis, quod cum inter nos ex una parte, et venerabilem patrem, dominum Theodricum Olomucensem episcopum, ex altera, super bonis et districtu, qui uocatur Brezouia, inter Switauiam et Lethowicz constituti, questio verteretur, nobis asserentibus predicta bona fore regalia et ad mensam nostram spectare, ipso uero patre domino Olomucensi, qui in possessione eorum est et fuerat, illa esse bona episcopalia econtrario attestante. Tandem nos uolentes nostro pocius, quam iuri ecclesie deperire, ob merita eciam seruiciorum multiplicium, que idem venerabilis pater nobis fideliter exhibuit, et nichilominus pro remedio animarum nostre, et progenitorum nostrorum, omne ius, si quod nobis uel successoribus nostris, competere poterat in bonis predictis, pro nobis, et heredibus nostris, prefato patri, et per eum episcopatui Olomucensi, simpliciter et de plano cedimus et recognoscimus pleno iure. Absoluentes eum super hiis, et accionem quamlibet remittentes eidem, vt deinceps ipse, et successores ipsius, absque cuiuslibet impeticionis et perturbacionis obstaculo, predicta bona cum toto districtu suo, villis attinentibus, pratis, siluis, et aliis vniuersis pertinenciis, spectantibus ad eadem, quiete et pacifice imperpetuum ualeant possidere. Promittimus itaque, nostro et heredum nostrorum nomine, eandem cessionem et recognicionem ac remissionem semper ratam et gratam habere, et contra eam ullo vmquam tempore, per nos, uel personam interpositam, non uenire. Renunciantes minoris etatis et restitucionis in integrum beneficio, et omni iuris ciuilis uel canonici auxilio, quod nobis

posset aiiquatenus suffragari. Testes huius rei sunt. Venerabilis vir dominus Johannes, Wissegradensis prepositus, regni Boemie cancellarius, princeps noster dilectus, magister Petrus, prothonatarius Boemie, frater Hermannus de Domo Teutunica, confessor noster, dominus fridricus, archidiaconus Olomucensis, Insuper noștri nobiles, Hartmannus de Holensteyn. Witko marsalcus Morauie, et Hrabissius frater eius, Onso camerarius Olomucensis, Tymo purcrauius de Gemnicz. Philippus de Bernsteyn, et Bohuzlaus frater eius. Predborius zudarius prerowiensis, et alii fideles nostri quamplurimi fidedigni. Et nichilominus in huius rei testimoninm et robur perpetuo ualiturum, presentes litteras conscriptas exinde sigillorum nostrorum munimine fecimus roborari. Actum Brunne et datum ibidem per manus magistri Johannis, Sacensis prepositi, prothonotarii nostri Morauie. Anno domini millesimo ducentesimo nonagesimo quinto. Sexto Idus Maii. Indiccionis octaue ..

(Sig. magn. laesum.) Ex orig. in arch. cap. Olom.

XXIX.

Monasterium Litomyšlense, ordinis Praemonstratensis, vendit Joanni, praeposito Wissehradensi villas Wokow, Pamětice et Kladrub in Moraviae sitas. Dto. Pragae V. Idus Maii. 1295.

In nomine domini amen. Nos Johannes, dei gratia Wissegradensis prepositus, regni Boemie cancellarius, profitemur tenore presentium vniuersis, quod religiosi et honorabiles viri domini Vlricus diuina miseratione abbas, Johannes prior, Henricus subprior, et Conradus prepositus totusque conuentus Luthomislensis monasterii, Premonstratensis ordinis, Pragensis diocesis, considerantes attente grata ac utilia et accepta seruitia, que eis exhibuimus hactenus, gratanter exhibemus ad presens, et exhibere poterimus gratius in futurum, ac uolentes nobis propterea grata uicissitudine respondere, ac suam et dicti monasterii conditionem in hac parte facere meliorem, non ui nec dolo inducti aut coacti, sed bona, libera et spontanea uoluntate sua, accedente ad hoc eis Serenissimi domini nostri Wencezlai, regis Boemie illustris, ducis Cracouie et Sandomirie marchionisque Mo

rauie, ac venerabilium dominorum, Guilhelmi Premonstratensis et Budissii Strahouiensis monasteriorum beneplacito et consensu, villas suas dictas Vockow, Pamethicz et Cladrub, sitas in Morauia circa Lethowicz, cum agris et araturis, ad curias ipsorum in dictis uillis pertinentibus, nec non hominibus et agris aliis omnibus cultis et incultis, siluis, rubetis, montibus, planis, pratis, aquis et aquarum decursibus, ac aliis iuribus et pertinentiis, ad dictas villas et curias spectantibus, nobis concessionis seu locationis titulo pro sexaginta Marcis argenti, Pragensis ponderis, concesserunt et tradiderunt, ac cesserunt libere de eisdem, per nos omni vite nostre tempore possidendas, habendas et utifruendas libere, pacifice et quiete, ac post mortem nostram, uel si nos, dum uixerimus, continget ad altiorem ecclesiasticum aut secularem gradum uel regularem statum promoueri, ex tunc statim easdem villas et curias cum omni melioramento et annona tam in agris quam in curiis ac pecoribus omnibus, que tempore mortis nostre aut promotionis huiusmodi ibidem inuenta fuerint, nec non cum agris sitis circa prefatam villam Vockow, quos ab Hermanno de Lethowicz et Sebastiano propria pecunia comparauimus, ad dictos abbatem, conuentum ct monastęrium libere ac sine contradictione et difficultate aliqua redituras. Predicti autem abbas et conuentus confessi sunt, dictas sexaginta marcas predicti ponderis et argenti se a nobis pro dictis villis integraliter recepisse, ac in suam et dicti monasteríi utilitatem conuertisse, et promiserunt nobis, huiusmodi concessionem, traditionem et cessionem villarum ipsarum ratas semper et firmas tenere ac seruare, et contra eas nullo umquam tempore per se uel alium aut alios de iure uel de facto uenire, prout in litteris patentibus, per dictos abbatem et conuentum nobis super hoc datis, plenius continetur. In cuius rei testimonium presentes litteras scribi, et predicti domini regis ac venerabilis in Christo patris, domini Thobie, Pragensis episcopi, nec non nostro et predicti Strahouiensis abbatis sigillis procurauimus communiri. Actum et datum Prage, anno domini millesimo, ducentesimo nonagesimo quinto. VI. Idus Maii. Octaue Indictionis.

Ex origin. in archiv. mon. Litom. Prem. 37.