CURSUS COMPLETUS SIVE BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA, OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM QUI AB EVO APOSTOLICO AD INNOCENTII III TEMPORA FLORUERUNT; RECUSIO CHRONOLOGICA OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER DUODECIM PRIORA ECCLESIÆ SÆCULA, JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS LECTIONIBUSQUE VARIANTIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA; INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS, SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE DISPOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MARGINEM DUOBUS INDICIBUS GENERALIBUS LOCUPLETATA: ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID ET IN QUIBUS OPERUM SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM EDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR: CHARACTERUM NITIDITAS SERIES SECUNDA, IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINÆ Accurante J.-P. Migne, BLIOTHECE CLERI UNIVE SIVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOs scientiæ eCCLESIASTICæ ramos editore. PATROLOGIA BINA EDITIONE TYPIS MANDATA EST, ALIA NEMPE LATINA, ALIA GRÆCO-LATINA. PATROLOGIE TOMUS CLI. B. URBANUS JI PAPA. ÆCULI XI AUCTORES INCERTI ANNI ET SCRIPTA ΑΔΕΣΠΟΤΑ. MONUMENTA LITURGICA. MONUMENTA DIPLOMATICA. AD SECULA IX ET X APPENDICES TOMUS UNICUS. EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM, IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO D'ENFER NOMINA TAM SEU FETIT-MONTROUGE. 1853 B. URBANI II PONTIFICIS ROMANI EPISTOLE, DIPLOMATA, SERMONES ACCEDUNT SECULI XI AUCTORES INCERTE ÆTATIS ET ANONYMI SEQUUNTUR AD SECULA IX ET X APPENDICES AMPLISSIMÆ INTER ALIA COMPLECTENTES S. MATHILDIS REGINA EPISTOLAM INEDITAM ERUDITISSIMO PHIL. ANT. dethieri, philos. doctore ET SOC. ANTIQUIT. THURING-SAXON. NECNON FORMULARUM VETERUM COLLECTIONEM Quam nuper ex codicibus_mss. adornavit vir cl. Eugenius de Rozière în gym- ACCURANTE J.-P. MIGNE BIBLIOTHEGE CLERI UNIVERSE "IVE CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENtiæ eccleSIASTICE RAMOS EDITORK TOMUS UNICUS VENIT FRANCIS GALLICIS EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNE EDITOREM IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO D'ENFER NOMINATAM SEU PETIT-MONTROUGE 1853 ANNO DOMINI MXCIX. B. URBANUS II PAPA. VITA B. URBANI II AUCTORE DOMNO THEODORICO RUINARTO. (Ouvrages posthumes de D. Jean Mabillon et de D. Thierri Ruinart, tom. III init.) MONITUM. Jim ab anno 1706 hæc Urbani papæ II Acta prelo parata erant, digna sane quæ in lucem ederentur, nisi mors auctoris præmatura tam exquisito opere frustrata eruditos fuisset. Egre fuit, fateor, videre pretiosas illas magni viri reliquias in musæi pulvere cum blattis et tineis conflictantes; præsertim cum ex litteris bene multis cum ad Mabillonium, tum ad auctorem ipsum scriptis, perspectum haberem, opus istud expetitum sæpe, exspectatum diu et enixe flagitatum fuisse. Votis tot eruditorum nunc tandem facio satis, nec dubito quin laboriosa hæc collectio aliis ejusdem auctoris operibus respondere, cosdemque plausus promereri videatur. Hic certe lector totum Ruinartum inveniet. Idem labor, idem in investigandis veteribus monumentis studium, eadem în dijudicandis sagacitas, eadem in explanandis simulque componendis industria; ut, etiamsi suum codici non præfixisset nomen, ipsa operis ratio nomen indicasset. Quænam illum causæ impulerint ut Urbani potius quam cujusvis alterius Romani pontificis acta colligeret, conjicere, etiam ipso tacente, non difficile est. Altera ex iis fuisse videtur, quod non solum sumnus ifle pontifex præstantissimi ingenii animique dotibus præditus B. Petri sedem præ multis et rerum gestarum numero et vitæ sanctitate decoravit; sed etiam quod professionis, ut auctor, Benedictinæ fuerit: et nativa quadam propensione ferimur in eos qui in eodem vitæ instituto versati, de illo præclare meriti sunt, illique gloriam ac decus addiderunt. Altera sine dubio fuit, quod Urbanus in Remensis Ecclesiæ ditione, imo in ipsa fortasse Remorum civitate natales habuerit suos; auctor antem et ipse Remis oriundus, ccquem potius illustrandum elegisset quam concivem, præsertim in suprema Ecclesiæ dignitate constitutum? Hanc autem elucubrationem in tres partes distribuerat. Prima Urbani vitam seu acta describebat; secunda epistolas, diplomata, privilegia, canones aliaque hujusmodi instrumenta complectebatur; in postremam rejecerat varia monumenta ex libris editis aut ex chartariis eruta et pleraque cum antiquis codicibus aut etiam cum autographis collata, quæ probationum loco futura erant. Primam hic integram damus, et ex tertia omnia quæ auctor in Actis laudat et daturum se pollicetur Secundam, ne res eædem iterato editæ et ingererent fastidium et nimio sumptu litteratos onerarent, edendam olim reliquimus D. Simoni Mopinot, qui D. Petri Coustant successor Collectionem pontificiarum epistolarum continuandam in se recepit. BEATI URBANI II PAPÆ VITA. 1. Urbani nomen, patria el parentes. Nemo est qui ambigat Urbanum papain, hujus nominis secundum, ante pontificatum Odonem, seu, ut alii scribere solent, Oddonem, sive Ottonem aut Othonem, appellatum, et nobili familia in Gallia prodiisse, et in Remensi Ecclesia fuisse educatum; at non ita exploratum est apud auctores quo in loco natus fuerit. Alii nempe eum Remis, aut in aliquo Remensis pagi vico natum volunt (circa ann. 1042), alii vero apud Castellionem, celebre satis supra Maternam oppidum, quod licet haud procul ab urbe Remorum distet, pertinueritque olim, et maxime eo tempore quo in lucem prodiit Urbanus, ad Remensis Ecclesiæ dominium, situm est tamen in PATROL. CLI. A diœcesi Suessionensi. Certe eum natum Gallum ex oppido Castellionis, quod est super Marnam fluvium in archiepiscopatu Remensi, disertis verbis asserit cardinalis Pandulfus, qui sub Gelasio II Vitas pontificum exaravit. Consentit Albericus in Chronico, et hæc communior est auctorum, potissimum recentiorum, sententia: unde cum ex nobili familia Urbanum prodiisse omnes consentiant, visum est nonnullis rem omnino certam esse ac exploratan hunc pontificem e nobili Castellionensium in Cam pania Gallica dominorum familia oriundum fuisse; id Aubertus Miræus in Notitia Ecclesiarum Belgii capite 115, et Andreas Chesnius, in Historia singulari domus Castellionensis, ita pro certo habebant 1 |